மம்மியின் மர்மம் – மதுரையை மீட்கும் போராட்டம் - 9

 சமய போராட்டம் – துரோகிகளும் நம்பிக்கையாளர்களும்

🌑 மதுரை – இருள் சூழ்ந்த மதன மண்டபம்

மம்மியின் சக்தி நாளுக்குநாள் வளர்கிறது.

அவன் நாய்கள் மட்டுமல்ல,

மனிதர்களையும், சமூக நம்பிக்கைகளையும் கையாளத் தொடங்குகிறான்.

இப்போது மக்கள் குழுமங்கள் இரண்டாகப் பிளக்கப்பட்டுள்ளன:

1. "அவனைத் தடுக்க வேண்டும்!" என நம்பும் மக்கள்

2. "அவன் கடவுளே!" என நம்பும் புதிய மத இயக்கம்

🕍 “அருள்நாயர் இயக்கம்” – இருண்ட வழிபாட்டு மையம்

Karun-Chudhai குழுவில் இருந்து பிரிந்து சென்ற ஒரு பகுதியினர்,

மம்மியின் சக்தியைக் தேவத்மையாக மதித்து,

“அருள்நாயர் இயக்கம்” என்ற பெயரில் ஒரு புதிய வழிபாட்டு சமயத்தை உருவாக்குகிறார்கள்.

அவர்கள் கூறுகிறார்கள்:

“நாய்கள் குரைக்கும் போது, அதுவே வழிகாட்டுதலாகும்.

அவன் சாபமில்லை –

அவன் மறந்த தேவனின் திரும்ப வருகை.”

அவர்கள் அவனை நம்பும் ஒவ்வொருவருக்கும் “நிழல் மார்புச்சின்னம்” கொடுப்பார்கள்.

அது அணிந்த உடல் நிழல் தாக்குதல்களுக்கு எதிராகக் காப்பாற்றும் என்று கூறப்படுகிறது.

அவர்கள் ஒரு பக்கம் மக்களிடம் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள்:

“அவனை எதிர்க்கும் ஒவ்வொருவரும் துரோகிகள்.”

⚠️ நம்பிக்கை சிதறும் நேரம்

அர்ஜுனும் சாய்னாவும் ஒரு கிராமத்தில் நுழைகிறார்கள்.

அங்கு நாய்கள் உள்ளே நுழைந்தும் மக்கள் அமைதியாக இருக்கின்றனர்.

அவர்கள் முகங்களில் பயமில்லை –

அறிதலில்லாத நம்பிக்கை.

அவர்கள் கோயில் சுவற்றில் ஒரே வார்த்தை எழுதியிருந்தது:

“நாங்கள் எளிதான முடிவைத் தேர்ந்தெடுத்தோம்.”

அவன்களுக்கு அது கொடுமையான உண்மை போல தெரிகிறது.

மம்மி – ஒருவன் கட்டுப்படுத்த வேண்டியதா?

அல்லது நம்பவேண்டியதா?

🛕 சாமியடிகள் பழமறையன் மீண்டும் தோன்றுகிறார்

அர்ஜுனின் மனதில் குழப்பம்.

அவன் உட்கார்ந்திருக்க, ஒரு நிழல் போல பழமறையன் தோன்றுகிறார்:

“நம்பிக்கை ஒரு வாள்.

அதைக் கூர்மையாக்குவது யார் கையில் இருக்கிறது என்பதில்தான் சக்தி இருக்கிறது.

ஒரு பக்கம் சாபம்…

இன்னொரு பக்கம் பக்தி.

இரண்டுக்கும் இடையில் உண்மை தொலைஞ்சிடும்.”

💔 துரோகம் – எதிர்பாராதவிதமாக

அர்ஜுனுக்கு நெருங்கிய நண்பன், தாரக்,

முன்பெல்லாம் மம்மிக்கு எதிராக இருந்தவன்,

இப்போது “அருள்நாயர்” இயக்கத்தில் இணைந்திருப்பதை அறிகிறான்.

அவன் கண்ணில் இருந்து சுதாரித்த கண்கள்.

அவன் சிரித்தபடி சொல்கிறான்:

“அர்ஜுன், நீ போராடற,

நாங்கள் ஏற்கறோம்.”

அவன் மேலும் சொல்கிறான்:

“மம்மி ஒருவன் இல்லை.

அவர் வழிகாட்டி.

நீ ஒதுங்குவதை நிறுத்து –

தத்துவத்தை ஒப்புக்கொள்.”

அர்ஜுனின் உள்ளம் நொறுங்குகிறது.

🧬 சாய்னா புரிந்துகொள்கிறாள்

அவள் மெதுவாக சொல்கிறாள்:

“அர்ஜுன்...

மக்கள் ஒருபக்கம் பயந்து இருக்காங்க,

இன்னொரு பக்கம் ஒருவனை கடவுள் என்று நம்பறாங்க.

உனக்குப் போராட்டம் இருபக்கத்துக்கும்.”

அர்ஜுன் பதிலளிக்கிறான்:

“எனக்கு எதிரி மம்மி இல்லை.

என் எதிரி –

உண்மை சிதைவடையும் போது

அமைதி தேடும் நம்பிக்கையடிமைதான்.”

இறுதியில்...

மம்மி ஒரு உயரத்தில் நின்று பேசுகிறார்:

“நீ என்னை அழிக்க முடியாது, அர்ஜுனா.

ஏனெனில்…

இப்போது நான் ஓர் ஆவி மட்டும் இல்லை.

நான் ஒரு அறிகுறி.

நம்பிக்கைக்குள் மறைந்த பேரரசன்.”

அவனது நாய்கள், தாரவணை சுழற்சி போல மக்களிடையே சுற்றிக்கொள்கின்றன.

அவனது ஒலி – ஒரே வார்த்தை:

“இனி யாரது துரோகம்? யாரது உண்மை?”

 பகுதி 18 – கத்தியால் மட்டுமே மரணம் – மம்மியை அழிக்க முடியும் வழி

🌑 இருள் சூழ்ந்தது – மதுரை நரசிங்கம் மலைப்பாதை

அர்ஜுனும் சாய்னாவும் தங்கள் இறுதி பயணத்துக்கு தயாராகிறார்கள்.

பழமறையன் அவர்கள் கையில் ஒரு மரபு பெட்டியை கொடுக்கிறார் –

அது தான்:

🗡️ நாக சபிக்கப்பட்ட கத்தியின் இரண்டாம் நிலை வடிவம்.

அந்த கத்தியின் கைப்பிடி இன்று வரை பயன்படுத்தப்படவில்லை.

அதில் ஒரு வாசகம் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது:

“உண்மையால் சுடப்படும் ஒரு உயிர்,

ஆவி அல்ல... காற்றாகும்.

கத்தியால் மட்டும் மரணம் நேரிடும்.”

🕯️ பழமறையனின் கடைசி உத்தரவு

பழமறையன் மெதுவாக குரலில் கூறுகிறார்:

“மம்மி – ஆரவாணன் – அவனை அடைக்க முடியாது.

அவனது சாப சக்தி,

அவன் உணர்வு எதிரொலிக்கும் வரை தொடரும்.

ஆனால் அவனது உடல் –

அது தான் அவனை கட்டுப்படுத்தும் ஒரே புள்ளி.”

அர்ஜுன் கேட்கிறான்:

“அவன் ஒரு சாபம்தான் என்றால்...

கத்தியால் கொல்ல முடியுமா?”

பழமறையன் பதில்:

“கத்தியால் கொல்லலாம் –

ஆனால் அது மரணமல்ல...

அவனது சாபவட்டத்தை முடிவுக்கு கொண்டு வருவது.”

📜 கத்தியின் இரண்டாம் சக்தி – “அழிவின் அழகு”

அந்தக் கத்தியில் மறைந்திருந்தது ஒரு இரண்டாம் கட்ட சக்தி –

ஒளிக்கதிர் அல்ல, உணர்ச்சி உறைப்பு.

அது ஒருவரது உள்ளத்தின் ஆழமான உண்மையை வெளிக்கொணரும்,

அதை எதிர் நோக்க முடியாதபடி தூளாக்கும்.

அது கத்தியால் குத்தப்படுபவனை "உண்மையை" பார்க்க வைக்கிறது.

அந்த உண்மையை ஏற்க முடியாதபடி இருந்தால் –

அவன் உடல் தானாகவே சிதைந்து போகும்.

🏛️ மம்மியின் உறங்கும் இடம் – பாண்டிய குடைமன்னன் மண்டபம்

பழைய மதுரை கோட்டையின் கீழ் ஒரு மறைநுழைவாயில் –

அங்கேதான் அவன் மூல உடல் பாதுகாக்கப்பட்டிருக்கும்.

அர்ஜுனும் சாய்னாவும்,

பாதையை கடக்கும்போது,

Karun-Chudhai குழுவின் நாய்கள் தடுப்பு இடையூறாக வருகின்றன.

ஆனால் சாய்னா தனது ஒளிக்கதிர் திசையோலை மூலம் அவற்றை வெளியே தள்ளுகிறாள்.

🧠 நேர்முக மோதல் – மம்மி விழிக்கிறான்

மம்மியின் மூல உடலின் கண்கள் திறக்கின்றன.

மூன்று வண்ணங்களில் ஒளிருகிறது – சிவப்பு, வெண்மை, கருப்பு.

அவன் மெதுவாக அர்ஜுனை நோக்கிச் சொல்கிறான்:

"நீயும் நான் ஒன்றுதான்.

நீ எனக்குள் இருந்து பேசுற ஒரு சத்தி.

நீ என்னை அழிக்க முடியாது –

ஏனெனில் நீயும் ஒரு சாபத்தின் வாரிசு.”

அர்ஜுன் பதில் கூறுகிறான்:

“ஆமாம்…

ஆனா நான் என் சாபத்தோட வாழ ரெடியா இருக்கேன்.

நீ இன்னும் உன்னோட கோபத்தில தேடற.

இன்று நீ தீர்வு காணும் நாள்.”

🗡️ கத்தியின் தாக்கம்

அர்ஜுன், கத்தியின் நுனியில் ஒரு சொட்டு ரத்தம் செலுத்துகிறான்.

அது ஒரு மின்சார ஒளிக்கதிராக மாறி முழு அரங்கத்தை ஒளிக்கிறது.

அவன் மெதுவாக மம்மியின் மார்புப் பக்கம் சென்றுகொண்டு,

கத்தியால் அவனைத் தொடுகிறான் –

இது ஒரு தாக்குதல் அல்ல – ஒரு உண்மை புனிதத் தொடுகை.

மம்மி விழிகளால் ஒரு நிமிடம் அசைந்தான்.

அவனது நினைவுகள் வெளிப்படுகின்றன:

• ஒரு பிள்ளையாக முனிவர்களிடம் அழுத காட்சி

• தன்னோட சகோதரரிடம் “நான் என்னவாக இருக்கிறேன்?” எனக் கேட்ட போது

• கடைசியாக, அந்த சக்கரத்துடன் அவனை உடைக்க முயற்சித்த அரசரின் முகம்

மம்மியின் கண்களில் நீர் வருகிறது.

“இது தான் உண்மையா?

நான் ஒரு தவறா?”

அர்ஜுன் மெதுவாக சொல்லுகிறான்:

“இல்ல...

நீ ஒரு சாய்ந்த பூ.

ஆனால் உன்னால தான் மரம் வளர்ந்தது.”

💥 முடிவு – சுழற்சி முடிகிறது

மம்மி மெதுவாக தரையில் வீழ்கிறான்.

அவனது உடல் வெண்மையாக ஒளிர்ந்து,

நறுமணத் தூள் போல காற்றில் கலைய ஆரம்பிக்கிறது.

அவனது வாயிலிருந்து இறுதியாக ஒரு வார்த்தை:

“நன்றி.”

🌄 மதுரையின் விடியல்

வானம் திறக்கிறது.

மூன்று நாட்கள் கழித்து,

மதுரை நகரம் வழக்கமான இயல்பு நிலைக்கு திரும்புகிறது.

அர்ஜுன் பழமறையனிடம் கூறுகிறான்:

“அவனை நான் அழிக்கலை.

அவன் தான் அவனை விட்டு வெளியே வந்தான்.”

பழமறையன் மெதுவாக சிரிக்கிறார்:

“அதுவே வெற்றி.”