பெருங்கோட்டையின் பெண் வீராங்கனை - 2

 பகுதி 2 – அழியாத சிங்கக் குரல்

1. சுவர்களில் ஒலித்த சபதம்

பெருங்கோட்டையின் இரவு இன்னும் இரத்தத்தின் மணத்தில் மூழ்கியிருந்தது.

வீரம்மாள் தனியாகக் கோட்டையின் சுவரின் மேல் நின்றாள்.

வானம் கருமேகத்தில் மூழ்கியிருந்தது, ஆனால் அவள் மனதில் சுடரொளி எரிந்தது.

அவள் எடுத்த சபதம், வெறும் வார்த்தை அல்ல.

அது அழியாத குரல் – கோட்டையின் கற்களிலும், சுவர்களிலும்,

வாசலின் இரும்பிலும் நுழைந்து விட்டது.

அந்த சபதம் –

“நான் உயிரோடு இருக்கும் வரை, சிங்கக் கோட்டை சிங்கமாகவே இருக்கும்!”

2. மக்களின் நம்பிக்கை

கோட்டையின் உள்ளே மக்கள் சோர்ந்திருந்தார்கள்.

ஆண்கள் பலர் போரில் உயிரிழந்திருந்தனர்.

பெண்கள் கண்ணீர் மல்கியிருந்தனர்.

சிறுமிகள் பசித்திருந்தனர்.

ஆனால் ராணி வீரம்மாளின் குரல், அந்த சோகத்தை உடைத்தது.

அவள் மண்டபத்தின் நடுவே நின்று சொன்னாள்:

“நம்முடைய உயிர் போகலாம்.

நம்முடைய இரத்தம் சிந்தலாம்.

ஆனால் நம் பெருமை – யாராலும் சிதைக்க முடியாது.

நீங்கள் அழாதீர்கள்! நீங்கள் தைரியமாக இருங்கள்!

நீங்கள் என் பக்கத்தில் நின்றால் –

நம் சிங்கக் கோட்டை எப்போதும் உயிரோடு இருக்கும்.”

மக்கள் அவளைப் பார்த்தனர்.

அந்தப் பார்வையில் கண்ணீரும் இருந்தது, நம்பிக்கையும் இருந்தது.

ஒரு சிறுமி கூட குரல் கொடுத்தாள்:

“சிங்கக் கோட்டை வாழ்க!”

அந்தச் சிறுமியின் குரல்,

சுவரில் மோதிப் பத்து மடங்காகி திரும்பியது.

அது அழியாத சிங்கக் குரலின் முதல் எதிரொலி.

3. போரின் முன்னோட்டம்

சால்வா அரசன் தன் முகாமில் இருந்தான்.

அவன் படைகள் ஆயிரக்கணக்கில்.

அவனது தந்திரங்கள் நச்சு போன்றவை.

அவன் சிரித்தான்:

“ஒரு பெண் என்ன செய்ய முடியும்?

நான் சிங்கக் கோட்டையை முற்றுகையிட்டு, அவர்களை பட்டினியால் சாகவிடுவேன்.”

அவன் உளவாளிகள் கோட்டையின் நிலைமை பற்றி சொல்லிக் கொண்டிருந்தனர்.

“அரசா! அவர்கள் உணவு குறைந்து வருகிறது.

ஆனால் பெண்கள் ஆயுதம் கற்றுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

கோட்டையில் அச்சம் இல்லை.

அந்த ராணி – மக்கள் மனதில் சிங்கம் போல இருக்கிறாள்.”

சால்வா சற்று கோபமடைந்தான்.

“அந்தக் குரலை அடக்காமல், நான் வெற்றி பெற முடியாது.

முதலில் அவளையே சிதைக்க வேண்டும்!” என்றான்.

4. வீரம்மாளின் பயிற்சி

கோட்டையின் உள்ளே, தினமும் போர்ப்பயிற்சி நடந்தது.

கல்லான மைதானத்தில், பெண்கள் குதிரை ஏறினர்.

அவர்களின் கைகளில் வாள் மின்னியது.

வில்லில் அம்புகள் பறந்தன.

வீரம்மாள் அவர்களுக்குள் நடந்து கற்றுக்கொடுத்தாள்.

“வாள் என்பது வெறும் ஆயுதம் அல்ல.

அது உன் சுவாசம்.

அது உன் உயிர்.

அதை வைத்திருக்கும் வரை – உன்னை யாராலும் அடிமைப்படுத்த முடியாது!”

அவள் தானே வாளை எடுத்தாள்.

ஒரே சுழலில் மரக்கட்டை சிதறியது.

அந்தக் காட்சியைப் பார்த்த பெண்களின் கண்களில் நெருப்பு எழுந்தது.

அந்தப் பயிற்சிக் குரல்கள்,

மலைக்குள் எதிரொலித்தன.

அந்த எதிரொலி – அழியாத சிங்கக் குரலாக மாறியது.

5. சால்வாவின் உளவு

ஒரு இரவு.

சால்வாவின் உளவாளி ஒருவன், கோட்டையின் சுவரில் ஏறினான்.

கருப்பு உடையில், நிழலாய் நகர்ந்தான்.

அவன் கோட்டையின் கதவுகளைத் திறக்க முயன்றான்.

ஆனால் அவனைப் பார்த்து,

ஒரு பெண் வீராங்கனை – கத்தி எடுத்து நிறுத்தினாள்.

அவள் சொன்னாள்:

“இது பெண்கள் தூங்கும் கோட்டை இல்லை.

இது விழித்திருக்கும் கோட்டை.

இங்குள்ள கற்களுக்கே விழிகள் உண்டு.”

அவள் கத்தியால் அவனைக் கொன்றாள்.

அவனது உடல் கீழே விழுந்தது.

அந்தச் சத்தம் கேட்டதும்,

வீரம்மாள் வந்து நின்றாள்.

அவள் சிரித்தாள்:

“இது தான் சால்வா அரசனுக்கு அனுப்ப வேண்டிய முதல் செய்தி.

என் கோட்டை சுவர்களை எவராலும் உடைக்க முடியாது.”

6. பெண்களின் சங்கிலி

பெருங்கோட்டையில் புதிய சட்டம் வந்தது.

ஒவ்வொரு பெண்ணும், ஒவ்வொரு சிறுமியும்,

கோட்டையின் காவலராக மாற வேண்டும்.

சமையல் செய்யும் கைகளில் கூட,

வாள் வைக்கப்பட்டது.

நூல் நெய்யும் கைகளில் கூட,

அம்புகள் வைக்கப்பட்டன.

இவ்வாறு, அந்தக் கோட்டை –

பெண்களின் சங்கிலியாக மாறியது.

ஒரு சங்கிலி உடைந்தாலும்,

மற்றவை அதைத் தொடர்ந்தன.

அந்த ஒற்றுமையின் சத்தம்,

“சிங்கக் கோட்டை வாழ்க!” என்று முழங்கியது.

அந்த முழக்கம் –

சால்வாவின் முகாமுக்கும் சென்று அடைந்தது.

7. அழியாத குரல்

ஒரு நாள் காலை.

சூரியன் வானத்தில் எழுந்து,

கோட்டையின் சுவரைத் தழுவியது.

வீரம்மாள் கோட்டையின் வாசலில் நின்றாள்.

அவள் வாளை வானில் தூக்கியாள்.

அவளது குரல் முழங்கியது:

“நான் உயிரோடு இருக்கும்வரை –

இந்தக் கோட்டை வீழாது.

நான் சுவாசிக்கும்வரை –

நம் குரல் அழியாது.

நாம் பெண்கள் – அடிமைகள் அல்ல, வீரர்கள்!

நம் குரல், சிங்கக் குரல்!”

அவள் சொன்ன அந்த வார்த்தைகள் –

கோட்டையின் கற்களும் எடுத்துக்கொண்டன.

அது ஒரு எதிரொலி இல்லை.

அது ஒரு அழியாத சிங்கக் குரல்.

அந்தக் குரல்,

சால்வா அரசனின் இராணுவத்தையும் பயமுறுத்தியது.

அவர்கள் சொன்னார்கள்:

“ஒரு பெண்ணின் குரல் இப்படி இருந்தால் –

அவள் வாள் எப்படியிருக்கும்?”

8. முடிவற்ற சவால்

வீரம்மாள் தெரிந்திருந்தாள் –

இது துவக்கம் மட்டுமே.

சால்வா அரசன் மீண்டும் வருவான்.

அவன் ஆயிரக்கணக்கான படைகளுடன் தாக்குவான்.

ஆனால் அவள் உள்ளத்தில் பயம் இல்லை.

அவள் நினைத்தாள்:

“என் குரல், என் மக்களின் குரல் –

அழியாது.

அது காலத்தையும் தாண்டி வாழும்.”

அந்த இரவு,

நிலவின் ஒளியில்,

கோட்டையின் சுவர் காற்றுடன் ஒலித்தது.

அது மனித குரல் அல்ல.

அது அழியாத சிங்கக் குரல்.