பெருங்கோட்டையின் பெண் வீராங்கனை - 3

 பகுதி 3 – முற்றுகையிலான கோட்டை

1. இருண்ட மேகம்

வெயிலின் வெப்பத்தில் உலர்ந்த பூமி, சால்வா அரசனின் பெரும் படையணி எழுப்பிய தூசியால் மூடப்பட்டது.

அந்த படை, மலைக்குள் மறைந்திருந்த பெருங்கோட்டையை முற்றுகையிட வந்தது.

முன்பு அந்த மலைப்பாதையில் பறவைகளின் குரல் ஒலித்தது.

இப்போது – இரும்பின் ஒலி, குதிரைகளின் கால் சத்தம், படைவீரர்களின் கூச்சல்.

சால்வா அரசன் தனது கருப்பு குதிரையில் முன்னேறினான்.

அவனது கண்கள் தீப்பொறிபோல் எரிந்தன.

“இப்போது அந்த பெண் ராணியின் பெருமை சிதறிப் போகும்.

அவள் குரல் மங்கும்.

என் படை – அவளது கோட்டையின் சுவர்களை உடைத்து, அவளை அடிமையாக்கும்!” என்று அவன் சிரித்தான்.

2. கோட்டையின் உள்ளே

பெருங்கோட்டையின் உள்ளே, வீரம்மாள் தனது மக்களைச் சுற்றி நின்றாள்.

அவள் பார்வையில் பயம் இல்லை;

ஆனால் மக்களின் கண்களில் – பசி, தளர்ச்சி, கவலை.

ஏனெனில் சால்வாவின் முற்றுகையால்,

கோட்டைக்கு வெளியில் இருந்து உணவோ, நீரோ வரவில்லை.

பசி ஒரு இரகசியமான ஆயுதமாக மாறியது.

ஆனால் வீரம்மாள் சொன்னாள்:

“நம்மை பட்டினியால் அடக்கலாம் என்று நினைக்கிறார்கள்.

ஆனால் நம் மனம் பட்டினி கிடையாது.

நம்முடைய சபதம், நம் குரல் – அவை தான் நம்மை உயிரோடு நிறுத்தும்!”

அவளது குரல் கேட்டு, மக்கள் சோர்வாக இருந்தாலும், உள்ளத்தில் ஒரு நெருப்பு எரிந்தது.

3. சுவர்களில் பெண்களின் கண்கள்

சால்வாவின் படைகள் முற்றுகையைச் சுற்றின.

அவர்கள் நாளும் இரவும் கோட்டையை கவனித்தனர்.

வாசல்களை அடைக்க மரக்கட்டைகள், மலைப்பாறைகளை வைத்து, வழிகளை முடித்தனர்.

ஆனால் –

பெருங்கோட்டையின் சுவர்களில்,

பெண்கள் அம்புகளை ஏந்தி நின்றனர்.

அவர்களின் கண்கள் கழுகு போல விழித்திருந்தன.

ஒரு சால்வா வீரன் அணுகினாலே –

ஒரு அம்பு வானில் பாய்ந்து, அவன் மார்பில் குத்தியது.

அந்த அம்புகள் –

“இங்கு பெண்கள் காக்கின்றனர்!” என்று சொன்னது.

4. பசியின் காயம்

காலம் நகர்ந்தது.

ஒரு வாரம், இரண்டு வாரம், மூன்று வாரம்...

கோட்டையின் உணவு குறைந்தது.

குழந்தைகள் அழுதனர்.

மக்கள் மனதில் சோர்வு பெருகியது.

ஒரு தாய், வீரம்மாளின் முன் அழுதாள்.

“ராணியே! என் குழந்தை பசித்துக் கொண்டிருக்கிறது.

எவ்வளவு நாள் இப்படி வாழ்வோம்?”

வீரம்மாள் அந்தக் குழந்தையைத் தன் கைகளில் எடுத்தாள்.

அவள் கண்ணீர் வடிக்கவில்லை.

ஆனால் அவள் மனதில் புயல் எழுந்தது.

“நீ பசிக்கிறாய், மகளே.

ஆனால் உன் பசியை சால்வா அரசனின் இரத்தத்தால் தீர்த்துவிடுவேன்.

இது என் வாக்கு!” என்று அவள் சத்தியம் எடுத்தாள்.

5. சால்வாவின் கபடம்

சால்வா அரசன், கோட்டையின் சுவர்கள் உடையாது என்பதை உணர்ந்தான்.

அவன் யோசித்தான்:

“நான் வாளால் அவர்களை வெல்ல முடியாது.

ஆனால் பசியால் அவர்கள் உடைந்து விடுவார்கள்.

நான் அவர்களுக்கு பொய்யான நம்பிக்கை கொடுக்க வேண்டும்.”

அவன் தூதரை அனுப்பினான்.

அவன் சொன்னான்:

“வீரம்மாளுக்கு சொல்லுங்கள் –

அவள் கோட்டையை ஒப்படைத்தால், மக்களின் உயிரை காப்பாற்றுவேன்.

அவள் எனக்கு அடிமையாக இருந்தால், இந்த நாட்டில் அமைதி நிலைக்கும்.”

அந்த வார்த்தைகள்,

கோட்டையின் உள்ளே வந்தபோது,

சிலர் மனதில் சந்தேகம் எழுந்தது.

“இவ்வளவு துன்பம் அனுபவிப்பதற்குப் பதிலாக,

வாழ்வதே நல்லதல்லவா?” என்று சிலர் எண்ணினர்.

ஆனால் வீரம்மாள் சிரித்தாள்.

அவள் சொன்னாள்:

“என் உயிரை எடுத்துக்கொள்ளலாம்.

ஆனால் என் சிங்கக் கோட்டையை யாருக்கும் ஒப்படைக்க மாட்டேன்.

வாழ்வது மட்டும் முக்கியமல்ல.

அருமையாக வாழ்வதே வாழ்க்கை.

அடிமையாக வாழ்வது – மரணத்தை விட மோசமானது!”

அவளது வார்த்தைகள்,

மக்களின் உள்ளத்தில் மீண்டும் நெருப்பை மூட்டின.

6. இரகசிய வழி

அந்த இரவு, வீரம்மாள் தனது நெருங்கிய வீராங்கனைகளுடன் ஆலோசித்தாள்.

“நம் கோட்டை முற்றுகையிடப்பட்டுள்ளது.

ஆனால் நம் முன்னோர்கள் சொன்னார்கள் –

இந்த மலைக்குள் ஒரு இரகசிய பாதை உண்டு.

அதைப் பயன்படுத்தினால், நம் படையினர் புறம்பே சென்று தாக்க முடியும்.”

அவள் சிறந்த வீராங்கனைகளைத் தேர்ந்தெடுத்தாள்.

அவர்கள் நிலவில்லா இரவில்,

அந்த இரகசிய பாதையைத் தேடிப் புறப்பட்டனர்.

பாறைகளின் இடையே, பழமையான கல் வாசல் ஒன்று இருந்தது.

அதை திறந்தபோது –

மலைக்குள் செல்லும் இருண்ட சுரங்கம் தெரிய வந்தது.

வீரம்மாள் சிரித்தாள்:

“சால்வா நினைத்தான் நம்மை பசியில் மடக்கிவிடுவான்.

ஆனால் நாம் சிங்கங்கள் – சுரங்கம் வழியாக பாய்ந்து அவனைச் சிதைப்போம்!”

7. திடீர் தாக்குதல்

அடுத்த நாள் வைகறையில் –

சால்வாவின் படைகள் இன்னும் தூக்கத்தில் இருந்தபோது,

மலைப்பக்கத்தில் திடீரென சத்தம் எழுந்தது.

அந்த சத்தம் –

குதிரையின் கால் சத்தம்,

வாள் மோதும் சத்தம்,

பெண்களின் சிங்கக் குரல்!

வீரம்மாள் தனது பெண்களுடன் சுரங்கம் வழியாக பாய்ந்து,

சால்வாவின் முகாமையே தாக்கினாள்.

அவர்கள் கண்ணில் பட்டது –

கருப்பு உடையில் சால்வா படைகள் திகைத்த முகத்துடன் ஓடுவது.

அவர்கள் எதிர்பாராத தாக்குதலில் சிதறினர்.

வீரம்மாள் வாளை சுழற்றி,

“இது தான் நம் சிங்கக் குரல்!

எங்களை பசியில் அடக்க நினைத்தாயா?

உன் முகாமே உன் கல்லறை!” என்று முழங்கினாள்.

8. கோட்டையின் உறுதி

அந்தப் போரின் பின்,

சால்வாவின் படைகள் பின்வாங்கின.

ஆனால் முற்றுகை இன்னும் தொடர்ந்தது.

வீரம்மாள் தெரிந்திருந்தாள் –

இது ஆரம்பம் மட்டுமே.

சால்வா எளிதில் பின்வாங்க மாட்டான்.

அவன் மீண்டும் அதிகப்படையுடன் வரும்.

ஆனால் கோட்டையின் மக்கள் இப்போது பயப்படவில்லை.

அவர்கள் தெரிந்திருந்தது –

சிங்கக் கோட்டையின் சுவர்களில், சிங்கத்தின் குரல் ஒலிக்கிறது.

அந்தக் குரல் அழியாது.

அது நம் பசியையும் தாண்டி உயிர் கொடுக்கும்.