அந்த ஒளியில் செந்தமிழின் முகம்
மழை இன்னும் பெருகிக் கொண்டே இருந்தது. வானம் முழுக்க கருமேகங்களால் மூடப்பட்டிருந்தாலும், இடையிடையே மின்னல் மின்னி, வெள்ளை ஒளியை வீசியது. அந்த ஒளியில் செந்தமிழின் முகம், ஈரமான கூந்தல், உடம்பில் ஒட்டியிருந்த புடவை — அனைத்தும் பளிச்செனத் தெரிந்தது.
முருகன் அவளை வி
டாமல் தழுவிக் கொண்டிருந்தான். மழைத்துளிகள் இருவரின் உதடுகளிலும் சொட்டிக் கொண்டிருந்தன. அந்த முத்தம் எப்போதும் போல இல்லாமல், இன்னும் ஆழமாகிப் போனது.
செந்தமிழின் புடவை முழுவதும் நனைந்து அவளது வளைந்த இடுப்பை, தழுவிய முலைகளை, மென்மையான தொடைகளை ஒட்டிக்கொண்டிருந்தது.
அவள் சற்றே விலக முயன்றாலும், முருகனின் கை அவளை இறுக்கமாக பிடித்தது.
“முருகா… மழை எல்லாம் நம்ம உடம்பில நனைத்து விட்டுச்சு…” என்று அவள் மெதுவாகச் சொன்னாள்.
அவன் சிரித்தான்.
“அது மழையா நனைச்சது? இல்ல… உங்க அழகு தான் என் மனசை நனைச்சது…” என்றான்.
அந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டவுடனே செந்தமிழின் கன்னங்கள் சிவந்து விட்டன.
முருகன் அவளது முகத்தில் வழிந்த மழைத்துளிகளை நாவால் தொட்டு குடித்தான்.
“உங்க முகம் கூட மழை துளி மாதிரி சுவையாக இருக்கு…” என்று கிசுகிசுத்தான்.
அவள் கண்களை மூடியாள்.
மழை சத்தம், அவன் குரல், அவன் உதடுகள் — மூன்றுமே அவளின் உள்ளத்தில் சுகத்தின் அலைகளை எழுப்பியது.
அவன் அவளது கழுத்தில் முத்தமிட்டான். ஈரமான தோலில் அந்த முத்தம் சூடான தீப்பொறி போலப் பட்டது.
அவள் நடுங்கினாள்.
“முருகா… நிறுத்துங்க…” என்று சொன்னாலும், அவள் குரலில் எதிர்ப்பு இல்லாமல், ஆசை மட்டும் இருந்தது.
அவன் அவளது தோளைத் தொட்டான். புடவை வழுக்கி கீழே விழ, அவளது மார்பு முழுவதும் அவன் கண்களுக்கு வெளிச்சமாகியது.
செந்தமிழ் உடம்பை மூடிக் கொள்ள சேலையைப் பிடிக்க முயன்றாள். ஆனால் முருகன் அவளது கையைப் பிடித்து,
“செந்தமிழே… உங்க அழகை நிலா பார்ப்பதுக்கேனும் மறைக்க முடியாது…” என்று கிசுகிசுத்தான்.
அவள் முழுக்க சிவந்தாள்.
மழை துளிகள் அவளது முலைகளை ஒட்டிக் கொண்டு பளபளப்பாகத் தெரிந்தது. முருகன் அதை ரசிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.
அவன் அவளை மீண்டும் அணைத்துக் கொண்டு, நீண்ட முத்தத்தில் மூழ்கினான்.
அவளது கை அவன் முதுகில் ஓடிக் கொண்டு, அவனை இன்னும் அணைத்துக் கொண்டது.
மழை இன்னும் பெய்துகொண்டிருந்தது. இருவரின் உடலும் முழுக்க ஈரமாகி, அவர்களுக்குள் சூடு அதிகரித்துக் கொண்டே இருந்தது.
முருகன் அவளை மாடத்தின் ஒரு மூலையில் இருந்த பழைய பாயின் மேல் அமரவைத்தான்.
அவள் மூச்சு வேகமடைந்தது.
“முருகா… யாராவது மேலே வந்துட்டா?” என்று மெதுவாகக் கேட்டாள்.
அவன் சிரித்தான்.
“இந்த மழையில யாரும் வர மாட்டாங்க… நிலா மட்டும் தான் நம்ம சாட்சி.”
அந்த வார்த்தையை கேட்டவுடனே அவள் தன் நாணத்தை விட்டு, அவனது மார்பில் சாய்ந்தாள்.
அவளது உடல் ஈரமாக ஒட்ட, அவளது வெப்பம் முருகனுக்கு நெருப்பைப் போலப் பட்டது.
அந்த நொடியில் அவர்கள் இருவரின் காதல் காமமாக மாறத் தொடங்கியது.
0 Comments