இருட்டில் அழைக்கும் குரல் - 3

 பகுதி 3 – “பிரதிபலிப்பின் சாபம்”

1. இருளின் பிடி

மெழுகுவர்த்தி அணைந்ததும், அறை முழுவதும் இருள் மூடியது.

அந்த இருளில் இருந்து வந்தது அந்தக் குரல்:

“அஜய்… நீங்க தான் என் தொடர்ச்சி… உன் உயிர்தான் என் விடுதலை…”

அஜய் தன்னுடைய கையை விலக்க முயன்றான்.

ஆனால் அந்த நிழல் பனி போல குளிர்ந்த விரல்களால் அவனை இறுக்கமாகப் பிடித்திருந்தது.

அவன் மூச்சு அடைபோல் உணர்ந்தான்.

2. கண்ணாடியின் சாபம்

திடீரென சுவரில் இருந்த பழைய கண்ணாடி ஒளிர்ந்தது.

அதில் தெரிந்தது அஜயின் முகம் அல்ல—அவனுடைய பிரதிபலிப்பு.

ஆனால் அந்த பிரதிபலிப்பு மிகவும் பயங்கரமாக இருந்தது:

கண்கள் கருப்பு வெற்றிடமாக, முகம் வளைந்து, உதட்டில் கொடிய சிரிப்பு.

அந்த பிரதிபலிப்பு அவனிடம் பேச ஆரம்பித்தது:

“நான் தான் உண்மையான அஜய்… நீங்க வெறும் நிழல். உன் உயிர் எனக்குச் சொந்தம்.”

அஜய் அதிர்ச்சியுடன் கண்ணாடியை உடைக்க முயன்றான்.

ஆனால் கண்ணாடி உடையாமல், அதில் இருந்த உருவம் மட்டும் மேலும் தெளிவாகிப் போனது.

3. கடந்த கால நினைவு

அந்த நேரத்தில், கண்ணாடியில் ஒரு காட்சி தோன்றியது.

2013 ஆம் ஆண்டு.

அதே வீடு.

ஒரு இளைஞன்—முந்தைய அஜய்—தனியாக அழுது கொண்டிருந்தான்.

அவன் குரலில் வேதனை:

“நான் அவளை காப்பாற்ற முடியல… அவள் என்னை விட்டே போயிட்டா…”

அவன் கழுத்தில் கயிற்றை போட்டுக் கொண்டு தூக்கில் தொங்கிக் கொண்டான்.

அஜய் அந்தக் காட்சியைப் பார்த்து நடுங்கினான்.

“இது தான் உண்மையா? இந்த வீடு அந்த மரணத்தை இன்னும் தாங்கிக்கொண்டிருக்கிறதா?”

4. உரிமையாளரின் ரகசியம்

அடுத்த நாள் காலை, அஜய் நேராக வீட்டு உரிமையாளரை சந்தித்தான்.

“மாமா, நீங்க எனக்கு முழு உண்மையை சொல்லணும். இந்த வீட்டு வரலாறு என்ன?”

உரிமையாளர் நீண்ட சுவாசம் விட்டார்.

“அந்த பையன் அஜய்… அவன் என்னோட அண்ணன் மகன். அவன் காதலி இந்த same வீட்டுல இருந்தவள். ஒரு விபத்தில் அவள் சாகிறாள். ஆனா அவன் அதை விபத்து என்று நம்பவே இல்ல. அந்த இரவில், அவன் தன்னையே முடிச்சுக்கிட்டான். அப்போ இருந்து, அவன் ஆன்மா இந்த வீட்டை விட்டே போகவில்லை.”

அஜயின் மனதில் சந்தேகம் எழுந்தது.

“அந்த நிழல் என்னிடம் விடுதலை கேட்டது. நான் ஏன்? ஏன் வேறு யாரிடம் இல்ல?”

உரிமையாளர் மெதுவாகச் சொன்னார்:

“ஏனெனில் நீங்க அவனோட மாதிரி இருக்கிறீங்க. அவன் பெயரே உங்களுக்கு. நீங்க தான் அவன் பிரதிபலிப்பு போல.”

5. இரவின் தாக்குதல்

அந்த இரவு.

மழை இல்லை.

ஆனால் வீடு முழுவதும் அசாதாரண குளிர்.

12 மணி அடித்ததும் கண்ணாடி தானாக ஒளிர்ந்தது.

அதில் இருந்து அந்த நிழல் வெளிவந்தது.

இம்முறை அது நேரடியாக அஜயின் மார்பில் கையை வைத்தது.

அவன் உடல் பலவீனமடைந்தது.

அந்த குரல் திடுக்கிடும் சத்தத்தில் சொன்னது:

“உன் உயிரை எனக்கு கொடு… நான் விடுதலை பெறட்டும்.”

அஜய் கத்தினான்:

“நான் உன் உயிரை தரமாட்டேன். நீங்க ஏன் என்னை மட்டும் தேர்ந்தெடுத்தீங்க?”

நிழல் சிரித்தது.

“ஏனெனில் நீங்க என் பிரதிபலிப்பு. உன்னால்தான் நான் உலகில் திரும்ப வர முடியும்.”

6. பழைய பதிவுகள்

அடுத்த நாள், அஜய் அருகிலிருந்த நூலகத்தில் பழைய பதிவுகளைத் தேடினான்.

அங்கே அவன் கண்டான்—ஒரு கருப்பு டைரி.

அது 2013 அஜய் எழுதியது.

அதில் கடைசி வரிகள்:

“என் ஆன்மா ஒருநாள் என் பிரதிபலிப்பில் வாழும். என் பெயரை கொண்டவன் வந்தால், அவன் மூலம் நான் திரும்புவேன்.”

அஜயின் உடம்பு முழுவதும் பனியாகியது.

“அப்படின்னா… அவன் ஆன்மா என்னைத் தான் தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறதா?”

7. தீர்வு தேடல்

அவன் ஒரு பெரியோரைச் சந்தித்தான்.

ஒரு மூதாட்டி, கிராமத்து சாமியாரைப் போலிருந்தாள்.

அவள் குரலில் சாமானியத்தோடு பயமூட்டும் எச்சரிக்கை:

“அந்த ஆன்மா கண்ணாடியில் பிணைந்திருக்கிறது. கண்ணாடி உடைந்தால், சாபம் முடியும். ஆனா கண்ணாடியை உடைக்க முயன்றவன் உயிரையே இழக்கிறான்.”

அஜய் வியர்த்தான்.

“அப்படின்னா நான் என்ன செய்யணும்?”

அவள் சொன்னாள்:

“உன் தைரியம் தான் உன்னை காப்பாற்றும். ஆன்மா உன்னை ஏமாற்றும். நீங்க பயப்படாம, உன் பிரதிபலிப்பை எதிர்கொள்ளணும்.”

8. இறுதி மோதலின் தொடக்கம்

அந்த இரவு அஜய் தயாராக இருந்தான்.

அவன் கண்ணாடி முன்னால் நின்றான்.

கையில் பிளாஸ்டிக் பாட்டில் நிரம்பிய எண்ணெய் விளக்கு.

12 மணி.

கண்ணாடி ஒளிர்ந்தது.

அதில் இருந்து அவன் பிரதிபலிப்பு வெளிவந்தது.

அந்த உருவம் சிரித்தது:

“நீங்க என்னை நிறுத்த முடியாது. உன் உயிரே என் வழி.”

அஜய் எண்ணெய் விளக்கை ஏற்றினான்.

அந்த தீ ஒளி கண்ணாடியில் மின்னியது.

பிரதிபலிப்பு கத்தலிட்டது.

“தீ…! அது என் முடிவு…”

9. தீயின் சாபம்

கண்ணாடிக்குப் பக்கத்தில் விளக்கை வைத்தான்.

கண்ணாடி அதிர்ந்தது.

அதில் இருந்த பிரதிபலிப்பு பிளவுகள் படிந்தது.

ஆனால் அதே நேரத்தில், நிழல் அவனைத் தாக்கியது.

அவனது கழுத்தை இறுக்கமாகப் பிடித்தது.

அவனுக்கு மூச்சு நிற்கப்போல் இருந்தது.

ஆனால் அவன் இரு கைகளாலும் தீயை உயர்த்தி கண்ணாடியில் அழுத்தினான்.

10. சாபத்தின் சிதைவு

கண்ணாடி சிதறியது.

அந்த நிழல் கத்தல் எழுப்பியது.

“இல்லை… இது முடியாது… நான் திரும்பவேண்டும்…”

அது புகையாகி சிதறி மறைந்தது.

அறை முழுவதும் அமைதியாகியது.

அஜய் தரையில் விழுந்தான்.

அவனது மூச்சு கனமாக இருந்தாலும், அவன் உயிரோட இருந்தான்.

அவன் சுற்றிப் பார்த்தான்—

கண்ணாடி உடைந்து தூளாகி இருந்தது.

11. நிம்மதியா?

அடுத்த நாள் காலை, வீடு மிகவும் சாதாரணமாக இருந்தது.

மழை இல்லை.

குரல் இல்லை.

அஜய் நிம்மதி அடைந்தான்.

“சாபம் முடிஞ்சுடுச்சு… இப்போ நான் அமைதியா வாழலாம்.”

ஆனால் அவன் கதவைத் திறந்து வெளியே சென்றபோது, அருகிலுள்ள சுவரில் ஒரு பழைய கண்ணாடி சிதறி கிடந்தது.

அதில் சிறிய பிளவில் அவன் முகம் பிரதிபலித்தது.

அந்த பிரதிபலிப்பு சிரித்தது.

“நான் இன்னும் இருக்கிறேன்…”