தடவிய இடங்களில் தீண்டலின் இசை -3

                                மழையுடன் எழும் ஆசை

மழையின் பயணம் தொடர்கிறது

அந்த இரவு இன்னும் முடிவடைந்திருக்கவில்லை.

மழை தணியவில்லை. மெழுகுவர்த்தி இன்னும் எரிகிறது.

ஆரவின் மார்பில் தலையணைத்திருந்த மாலவி, தூங்கவில்லை... விழித்திருந்தாள், ஆனால் கண்கள் மூடியே.

மௌனத்தின் இடையே, உடல் இன்னும் உருகிக் கொண்டே இருந்தது.

அவனது விரல்கள் அவளது முதுகு வழியாக சுழன்றன.

அவளது மூச்சு சற்று சிராய்ப்பு கொண்டது.

அவள் மெதுவாக திரும்பி அவனைப் பார்த்தாள்.

கண்களில் கேள்வி இல்லை... ஒப்புதல் மட்டுமே.

💫 மூன்றாவது தொடுதலில் மூச்சு திகைக்கும்

"இப்போ நீ என்னை வாசிக்கற மாதிரி இருக்கே..."

என்றாள் மாலவி மெதுவாக.

ஆரவ் ஒரு மெலிதான சிரிப்போடு, அவளது இடுப்பை நோக்கி தன் விரல்களை நகர்த்தினான்.

மெல்லிசை போல தொட்டு, பிசைந்து, உரசி...

அவளது வியர்வை கலந்த தோல் – பனிக்காயில் உருகும் தேன் போல.

மாலவி கீழ்வாங்கி தன் கை அவனது தோளில் வைத்தாள்.

அவள் ஆழ்ந்துகொண்டாள்…

மூச்சு – நேராக அவனது கழுத்து மீது விழுந்தது.

🛏 இடுப்பின் இசை

மாலவியின் பஞ்சு உடை முற்றிலும் ஈரமானதாகி மெத்தை மீது ஒட்டிக்கொண்டது.

அவன் அவளது மேல் சாய்ந்தபோது, அவளது மார்புப் பகுதி நுண்ணிய அதிர்வுடன் எழுந்தது.

உடல் எதிர்வினை – பகடையல்ல... உணர்ச்சி.

"தடவாத இடங்கள் இல்லைன்னு நினைச்சேன்... ஆனா..."

"இன்னும் நிறைய இசை இருக்கே!"

என்றான் ஆரவ், அவளது இடுப்பில் மெதுவாக கடத்தும் குரலில்.

அவள் நடுங்கினாள். புன்னகை, மூச்சு, பதட்டம் – அனைத்தும் ஒரே நேரத்தில்.

🔥 மெல்லிய கடத்தல்

அவனது கை இப்போது அவளது துணிக்கடியில் நுழைந்தது.

பக்கவாட்டில் இருந்து கீழே – தடவல் இல்லை… ராகம்!

அவளது தொடைகள் படபடவென்று நடுங்கின.

மாலவி மூச்சை கையாள முடியவில்லை.

"ஆரவ்..."

அவள் பேச்சு முழுவதுமில்லை.

அவன் உதடுகள் அவளது மார்பில் நெருங்கின.

வெயிலில் கரையும் பனிக்கட்டியைப் போல –

அவளது நுரையீரலின் அடிவரையில் காமம் எழுந்தது.

💋 மூச்சுகளில் முழு உருகல்

அவள் இப்போது அவனது மேலாடையை அகற்றினாள்.

தன் நகங்களால் அவனது முதுகில் வட்டமாக சுழற்றி எழுதியாள்.

"நீ என்னை தட்டற முடியாது. இப்போ நான் முழுமையாக..."

"…உனக்குள் கலந்து இருக்கேன்."

என்றாள்.

ஆரவ் அவளது மூக்கு வழியாக முகம் தூக்கி பார்த்தான்.

அவள் கண்கள் எரிந்துகொண்டிருந்தன – ஆசை, உருக்கம், காதல் எல்லாம் கலந்த ஒளி.

🌊 புனிதமான பிணைப்பு

மழை வெளியில் இன்னும் சுருண்டுகொண்டே இருந்தது.

வீட்டில் வேறு ஓசை எதுவும் இல்லை –

அவர்கள் இருவரின் மூச்சுகள் மட்டுமே, சீராகக் கலந்த ஒரு இசை.

ஆரவின் உடலும் மாலவியின் உடலும், இப்போது உண்மையில் ஒன்றாயின.

ஒருவரது உருப்பும், இருவரின் உணர்வும் – ஒரே ராகமாக உருமாறியது.

தொடுத்துக் கொண்ட வியர்வை,

நெருப்பாக மாறிய விரல்கள்,

மௌனமாக கூவிய உடல் –

அது ஒரு புனிதமான பிணைப்பு.

💔 மலர்ந்த பிறகு ஒரு நிசப்தம்

காதலின் உச்சம் முடிந்தபின், மௌனம் நுழைந்தது.

அது வெறுமை அல்ல... முழுமை.

மாலவி அவனது மார்பில் தலையை வைத்திருந்தாள்.

மழை இன்னும் சுருண்டுகொண்டிருந்தது.

"நான் இதுவரை இதெல்லாம் உணர்ந்ததில்லை...

ஆனா என் உடலுக்கு நீ ஒரு இசையா இருக்க..."

என்றாள் மெல்லிய குரலில்.

ஆரவ் அவளது தலைமுடியை தடவினான்.

அவள் கண்கள் மூடியிருந்தாலும், துளிக்கதற் கண்ணீர் வடிந்தது.