கத்தியின் கதை – முனிவர்களின் சூனிய வாக்கு
மதுரையின் மையம் – பழைய திருமலை நாயக்கர் அரண்மனைக்கு பின்புறம்.
அர்ஜுனும் சாய்னாவும் ஒரு தனியார் அகழ்வாய்வு அறைக்குள் வந்திருந்தனர். பண்டைய காலத்தில் ‘திகம்பர முனிவர்கள்’ அமைத்திருந்த ரகசிய அறையில் அவர்கள் இருவரும் நுழைந்திருந்தனர்.
அந்த அறையின் மையத்தில் இருந்தது –
ஒரு வெள்ளி வட்டத்தால் சூழப்பட்ட ஓர் ‘அரைசுழற்சி கட்டிடம்’.
அங்கேதான் அவர்கள் அதைப் பார்த்தார்கள்.
🗡️ “அந்த கத்தி.”
கையில் எடுக்கும் போதே – அது காற்றை வெட்டும் சத்தத்தை உருவாக்கியது.
அது சாதாரண இரும்போ வெள்ளியோ இல்லை – அது “கரும பஞ்சலோகம்” என்று சாய்னா கூறினாள்.
🛕 முனிவர்கள் எழுதிய ஓலைச்சுவடு – ‘மூன்று சூனிய வாக்குகள்’
அர்ஜுன் ஒரு தொலைநோக்கி சிற்பத்தை அழுத்தி, ஒரு மரச்சுவரைத் திறந்தான்.
அதில் மூடப்பட்ட ஓலைச்சுவடுகள் இருந்தன. அந்த சுவடுகளில் எழுதியிருந்தது:
“சூனிய வாக்கு ஒன்று”
இவன் கத்தி உண்டாகும் போது, அதன் சத்தம் தூங்கும் உயிரை அலறவைக்கும்.
“சூனிய வாக்கு இரண்டு”
இந்தக் கத்தியால் கொல்லப்படும் உயிர், மறுபடியும் உயிருடன் எழ முடியாது – ஒளியால் சிதறும்.
“சூனிய வாக்கு மூன்று”
இந்த கத்தி ஒரு உறவால் மட்டும் பயன்படுத்தப்படக்கூடும் –ஆனால் அதன் விலை ‘ஓர் உயிர் சாபம்’.
அர்ஜுன் புரிந்துகொண்டான் –
இது தான் அந்த மம்மியை அழிக்கக்கூடிய ஒரே வழி.
ஆனால் ஒரு சாபமும் அதோடு கட்டாயம் வருகிறது. இந்த கத்தியால் கொன்றால், அந்த கொல்லும் நபர் – நிழலாகவே வாழும்.
“நீ இந்த கத்தியை பயன்படுத்துவியா?” என்றாள் சாய்னா கவலையுடன்.
அர்ஜுன் மெதுவாக திரும்பினான்.
அவன் விழிகள் கோபத்திலும் உணர்விலும் கலந்திருந்தன.
“நான் அவனை நொறுக்க வேண்டியவன்தான்.
ஆனால் அந்த சாபத்தை ஏற்க தயாரா என எனக்கே தெரியலை…”
அதே நேரத்தில்…
மதுரை – மேலமாசி தெரு அருகே.
ஒரு பெரிய சுவரை உடைத்து, கறுப்பு நாய்கள் உள்ளே புகுந்தன. ஒரு வாகனக் கம்பெனியில் இரவு காவலாளி உரக்க கத்தினார்.
அவன் மீது பாய்ந்த நாய், மனிதக் கண்களுடன் பார்த்து மெதுவாக ஒரு வார்த்தையை உச்சரித்தது:
“ஆரவாணன்...”
முற்றும் மரண நிசப்தம்.
அந்தக் காட்சி முழுவதும் சிசிடிவி கேமராவில் பதிவு செய்யப்பட்டிருந்தது.
அது இணையத்தில் பரவத் தொடங்கியது.
மதுரை மக்கள் பதற்றத்தில்:
“நாய்கள் நம் பேரழிவுக்கு தூதரா?”
🌑 இரவின் மறுபக்கத்தில்…
அர்ஜுனும் சாய்னாவும் அந்தக் கத்தியுடன் வாகனத்தில் பழைய கொடுமுடி மலைப்பாதை நோக்கி சென்றனர்.
அங்கேதான் “தந்திரக் கூடம்” என்ற இடம் – முனிவர்கள் அந்த கத்தியை முதன்முதலாக உருவாக்கிய இடம்.
அவனது உள்ளம் பதற்றத்துடன் இருந்தது.
கத்தியின் கைபிடியில் சிறிய ரத்த வெட்டும் ஓர் முழுமூச்சு வட்டம் இருந்தது.
அதற்குள் தான் ஒருவரது ரத்தம் ஊற்றப்பட வேண்டும் –
பிறகு தான் அது முழுமையாக உயிர்பெறும்.
அந்த இரவில் சாய்னா இரக்கமோடு கேட்டாள்:
“இந்த வாக்கை நிறைவேற்ற நீ தயார்?”
அர்ஜுன் சொன்னான்:
“நான் மறுக்க முடியாத ரத்தத்தின் தொடர்ச்சி…
ஆனால் அவனை வீழ்த்த நான் என்னை விட்டுத் தரவேண்டியதுதான் நிஜம்.”
அவன் கத்தியை ரத்தத்தில் தெளித்தான்.
அந்த ஓர் நொடியிலே –
அந்த கத்தி முழு ஒளிவட்டமாக பிரகாசித்தது.
பகுதி 6: மம்மியின் விழிப்பு – இரவு நள்ளிரவில் மீண்ட உயிர்
மதுரை – புதுக்கோட்டை சாலையில்,
அரசு தொல்லியல் பாதுகாப்பு கட்டடத்தில் கட்டாய பாதுகாப்புடன் அமைந்திருந்தது அந்த பனிக்கட்டி உருளை.
மம்மியாக்கப்பட்ட ஆரவாணன் – சாபமும் சூனியமும் கட்டுப்படுத்தி வைத்திருந்த அந்த உடல் –
மீண்டும் உயிர் பெறப்போகிறது என்பதை யாரும் உணரவில்லை.
ஆனால் காற்றின் வாசனை வேறாக இருந்தது.
மரணத்தின் வாசனை.
🌑 நள்ளிரவு 12:03
மழை தூறியது.
அந்த பனிக்கட்டி மண்டபம் முழுவதும் பனிக்குழம்பு பரவியது.
பாதுகாப்புப் பணியில் இருந்த காவலரின் வாக்கி-டாக்கி அமைதி செய்தது.
அவன் நெருங்கியதும், உருளில் இருந்த பனிக்கட்டி மெதுவாக உருகத் தொடங்கியது.
வெளியே…
அந்த இளவரசனின் வலது கையிருப்பு – சிந்திய ரத்தத்துடன் – நகர்ந்தது.
அவன் கண்கள் மெதுவாக திறந்தன –
முழுக்க வெண்மையாக!
கண்ணின் நடுப்பகுதியில் இருந்தது ஒரு நாயின் கண்போன்ற ஒளி.
🐾 நாய்களின் எழுச்சி
மதுரை நகரம் முழுவதும் நாய்கள் குழுக்கள் கூட்டாக ஒன்றிணைந்தன.
சிலர் நினைத்தனர் அது விலங்குகள் புணர்ச்சி பருவம் என்று.
ஆனால் உண்மை வேறு –
அவை அவருடைய அழைப்பை உணர்ந்தன.
அந்தக் குரல்...
மனித குரல் + உயிரின் ஆதிக்கம் கொண்டது.
“விழிக்கிறேன்...அடைய வேண்டும் மதுரையை...திரும்ப வேண்டும் என் சிங்காசனத்திற்கு.”
🧟♂️ உயிருடனும் இல்லாமல்…
மம்மி மெதுவாக எழுந்தான்.
உடலில் இன்னும் சில பாகங்கள் பனியில் இருந்தன.
ஆனால் அவன் கண்களில் இருந்த ரத்த ஆவேசம்,
அவனது சக்தி முழுமையாகவும் இல்லாத போதிலும்,
மனித உயிர்களை கட்டுப்படுத்தத் தொடங்கியது.
அந்த கட்டடத்தில் இருந்த இரண்டு காவலர்கள் அவனை நெருங்கிச் சத்தம் செய்தனர்.
ஒரே பார்வை –
அவர்கள் கண்கள் வெண்மையாக மாறியது.
அவர்கள் அவனது நிழல் சிப்பாய்கள் ஆனார்கள்.
📡 இரகசிய தகவல் – கோபம்
அந்த கட்டடத்தில் இருந்த ஒரு ஆய்வாளர் – ஜோஷ்வா – அந்த ஒளிச்சுழற்சிகளை காண்பிக்கும் தொலைவேலை கண்காணிப்பை சேமித்தான்.
அவனது வீடியோ ப்ளாஷ் டிரைவில் ஒன்றும் மட்டும் பதிவானது:
"மம்மியின் கண்கள் திறக்கின்றன.""அவனது சொற்பொழிவு நாய்களுக்கு கட்டளை.""மன்னன் திரும்ப வருகிறான்."
அவன் அந்த பண்ணையை விட்டே ஓடிவிட்டான்.
🧭 அதே நேரத்தில் – அர்ஜுன்
அர்ஜுன் சாய்னாவுடன் கத்தியின் சக்தியை புரிந்து கொள்வதில் இறங்கியிருந்தான்.
அந்த கத்தி – உயிருடன் துடிக்கும் காற்றைப் போல அவனது தோளில் ஒரு அழுத்தத்தை தந்தது.
அவனது கனவுகளில் வந்த ஒவ்வொரு சுவடு –
அவன் மீது உள்ள சாபத்தையும், அவன் மீது இருக்கும் எதிர்பார்ப்பையும் எடுத்துக்காட்டியது.
அவனுக்கு தொலைபேசியில் ஒரு குறுஞ்செய்தி வந்தது –
ஜோஷ்வாவிடமிருந்து:
“அவன் விழித்தான். நாங்கள் ஓடிக்கொண்டு வருகிறோம். விரைவாக செயல் எடு.”
அர்ஜுன் நின்றான்.
அவன் பக்கம் பார்த்த சாய்னாவிடம் மெதுவாக சொன்னான்:
“இப்ப தான் அந்த நிஜமான போர் ஆரம்பிக்குது.”
💀 மம்மியின் முதல் கட்டளை
மம்மி மதுரையின் மேல் பக்கத்திலிருந்த பழைய கல்யாண மண்டபத்தில் நின்றான்.
அவனது நிழல் சிப்பாய்கள் மெல்ல உருவெடுத்து வந்தார்கள்.
அவன் கைகளை உயர்த்தி சொன்னான்:
"மறுபடியும் இந்த நகரம் என் காலடியில் சாயட்டும்.நாய்கள் வழி காணட்டும்.மக்கள் இருட்டில் வாழட்டும்!"
அந்த நிமிடம், நகரத்தின் மின்சாரம் முற்றிலும் நிறுத்தப்பட்டது.
மதி மண்டபங்கள், வீதி விளக்குகள், வீடுகள் –
அனைத்தும் இருளில் மூழ்கின.
😈 நகரம் இருட்டில் – பயம் வெடிக்கிறது
மக்கள் குழம்பினர்.
நாய்களின் கூச்சல் ஒலி ஓயாமல் தொடர்ந்தது.
குழந்தைகள் கதறினர்.
விரைவில் ஊராட்சி அலுவலர்கள், போலீஸாரும் –
அவர்களும் நிழலின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் சென்றனர்.
அந்த இரவில் அர்ஜுன் ஒரு நிபந்தனை தீர்மானிக்கிறான்.
“அவனை அழிக்கவேண்டுமானால்,
அவன் இருக்கும் இடத்துக்கு நான் தான் போகணும்.
அவன் பார்த்த கண்கள், என் ரத்தத்தைப் புரிந்து கொள்ளும்.
அதே ரத்தம் தான் அவனைக் கால்கழிக்க வைக்கும்.”
அவன் கத்தியைத் தொட்டான்.
கத்தியின் உச்சியில் சிவப்பு ஒளி –
மூன்றாவது கண் போல ஒளிர்ந்தது.
0 Comments