வீரப்பெண்மணிகள் -2

 காற்றின் வேகம் – காயத்ரி

பழங்காலத்தில், சதுரங்கக் கோட்டைகளால் சூழப்பட்ட ஒரு சிறிய அரசாட்சி இருந்தது. அந்த நாட்டின் பெருமை அதன் வீரர்கள் மட்டுமல்ல, அதன் நிலத்தைத் தழுவி வந்த காற்றின் சக்தியும் ஆகும். அந்தக் காற்றின் ஆவியுடன் பிறந்தவள் தான் – காயத்ரி.

அவள் பிறந்த நாளில், கிராமமே புயலால் அதிர்ந்தது. “இந்தக் குழந்தை சாதாரணவள் இல்லை. காற்றின் அதிசயம் அவளோடு பிறந்திருக்கிறது” என்று சித்தர்கள் கூறினர்.

அத்தியாயம் 1 – காற்றின் பிள்ளை

காயத்ரி சிறு வயதில் இருந்தே சுறுசுறுப்பானவள். வேறு குழந்தைகள் ஓடிக் கொண்டே சோர்ந்துவிடும், ஆனால் அவள் காற்றைப் போலவே வேகமாக ஓடுவாள். மரங்களின் மேல் ஏறி காற்றோடு விளையாடுவாள். அவளது சிரிப்பு கூட காற்றில் பறக்கும் மணி ஒலியைப் போல இருந்தது.

அவளது தந்தை ஒருவேளை வீரன், தாய் கிராமத்தாருக்கு மருந்து தரும் சித்த மருத்துவி. அவர்கள் இருவரும் காயத்ரியைப் பார்த்து பெருமைப்படுவார்கள்.

ஆனால், காயத்ரி சாதாரணமாக விளையாடுவதில் மட்டும் மகிழவில்லை. அவள் எப்போதும் வாள், வில்லு, களரி – அனைத்தையும் கற்றுக் கொள்ள விரும்பினாள். தந்தை ஆரம்பத்தில் தயங்கினாலும், பின்னர் அவளது மன உறுதியை கண்டு கற்றுக் கொடுக்கத் தொடங்கினார்.

ஒரு நாள் தந்தை சொன்னார்:

“உன் கையில் உள்ள வாளை விட, உன் உள்ளத்தில் இருக்கும் காற்றின் சக்தி தான் உன்னைக் காப்பாற்றும்.”

அத்தியாயம் 2 – இருள் வருகை

அந்த நாட்டின் அமைதி நீடிக்கவில்லை. வடக்கில் இருந்த ஒரு கொடூர அரசன், அந்த நிலத்தை கைப்பற்ற திட்டமிட்டான். அவனுக்கு “கருண்டா” என்று பெயர். அவனுடைய படை யானைகளும் குதிரைகளும் ஆயிரக்கணக்கில் வந்தது.

அரசனின் வீரர்கள் எல்லாம் போருக்கு சென்றனர். ஆனால் கிராமங்களில் இன்னும் பலர் இருந்தனர். பெண்கள், முதியவர்கள், குழந்தைகள் – இவர்களைத் தற்காத்துக்கொள்ள யாரும் இல்லை.

அப்போது தான் காயத்ரியின் மனதில் ஒரு தீப்பொறி எரிந்தது.

“நான் காற்றின் பிள்ளை. என்னுடைய ஊரை காப்பது என் கடமை.”

அவள் தன் நண்பர்களையும், சில பெண்களையும் ஒன்றுசேர்த்தாள். அனைவருக்கும் வில்லும், வேலும், களரி முறைகளையும் கற்றுத் தந்தாள்.

அத்தியாயம் 3 – காற்றின் ரகசியம்

ஒரு இரவில், காயத்ரி தனியாக மலைக்குச் சென்றாள். அங்கே இருந்த சித்தர் ஒருவர் அவளிடம் பேசினார்.

“நீ காற்றின் மகள். உனக்குள் மறைந்திருக்கும் சக்தியை நீ உணர்ந்தால், புயலின் வேகத்தைப் பெறுவாய்.”

அவர் ஒரு பழைய மந்திரத்தை கற்றுக் கொடுத்தார். காயத்ரி அதைச் சொல்லியபோது, அவளது உடலில் ஒரு விசித்திரமான ஆற்றல் பாய்ந்தது. காற்று அவளது உடலோடு சேர்ந்து ஓடுவதை அவள் உணர்ந்தாள். அவளது காலடிச் சுவடு மண்ணில் மட்டும் இல்லை, காற்றிலும் இருந்தது போல.

அத்தியாயம் 4 – போரின் தொடக்கம்

கருண்டாவின் படை கிராமங்களை எரிக்கத் தொடங்கியது. மக்கள் அலறினர். ஆனால், காயத்ரி அஞ்சவில்லை. அவள் வாளை எடுத்துக் கொண்டு முன்னேறினாள்.

அவள் ஓடுவது புயலின் வேகத்தில். எதிரி வீரன் ஒருவர் வாள் உயர்த்துவதற்குள் அவள் பத்து அடிகள் அப்பால் சென்று விட்டாள். அவள் தாக்கினால் அவர்கள் தரையில் விழுந்தார்கள்.

அவள் குரல் முழங்கியது:

“இது என் நிலம்! இங்கே ஒரு எதிரியும் உயிருடன் நிற்க மாட்டான்!”

அவளுடன் இணைந்த பெண்களும், அவள் கற்றுக் கொடுத்த கலைகளால் போராடினர்.

அத்தியாயம் 5 – காற்றின் கோபம்

போரின் உச்சியில் கருண்டா தானே வந்தான். அவன் பெரும் வீரன். யானையின் மேல் அமர்ந்து, கையில் இரும்புக் கோடாரி. அவனை பார்த்த மக்கள் திகைத்தனர்.

ஆனால் காயத்ரி மட்டும் அஞ்சவில்லை. காற்றின் சக்தியை அவள் அழைத்தாள். திடீரென புயல் எழுந்தது. தூசிக் கடல் எழுந்து எதிரியின் கண்களை மூடியது.

கருண்டா அவளைத் தாக்க முற்பட்டான். ஆனால், அவள் காற்றைப் போலவே தப்பினாள். அவளது வாள் அவனின் ஆயுதத்தை இரண்டாக நொறுக்கியது. இறுதியில், காற்றின் சக்தியால் அவனை தரையில் வீழ்த்தினாள்.

அத்தியாயம் 6 – வெற்றி

எதிரி படை தலைவன் வீழ்ந்தவுடன், படை முழுவதும் பின்வாங்கியது. மக்கள் மகிழ்ச்சியில் கண்ணீர் விட்டனர்.

அரசன் கூட போர்க்களத்தில் வந்து காயத்ரியின் கையைப் பிடித்தான்:

“நாட்டை காப்பாற்றிய வீர பெண் நீ தான். இனி உன் பெயர் வரலாற்றில் நிலைக்கும்.”

மக்கள் அனைவரும் கூவினர்:

“காற்றின் வேகம் – காயத்ரி! காற்றின் வேகம் – காயத்ரி!”

காயத்ரி சாதாரண பெண் அல்ல. அவள் காற்றின் பிள்ளை.

அவளது தைரியம், அவளது வேகம், அவளது உறுதி – அனைத்தும் மக்களை காப்பாற்றியது.

வரலாறு அவளை நினைவுகூர்ந்தது:

“காற்றின் வேகம் – காயத்ரி” – புயலின் பிள்ளை, மக்களின் காவல்தெய்வம்.