தடவிய இடங்களில் தீண்டலின் இசை -4

                                                               உடலின் ஓசை

🌌 மௌனமான மீண்டும் தொடங்கும் காட்சி

அந்த விடியற்கால மழை இன்னும் முற்றிலும் நின்றதில்லை.

மெல்லியான தூறல், கிளிகள் கூவும் ஒலி, மெழுகுவர்த்தியின் சுடர் மட்டும் சற்றே தளர்ந்திருக்கிறது.

ஆரவின் மார்பில் தலையணைத்து கொண்டிருந்த மாலவி, கண்களை திறக்கிறாள்.

அவளது உடல் மெத்தையின் மீது சாய்ந்திருந்தாலும், உள்ளம் இன்னும் சுடுகொண்டிருந்தது.

"நீ என்னை உணர்ச்சியோடு தொடுகிறாய் ஆரவ்...

ஆனா என் உடல் அதை காமத்தாக வாசிக்கிறது..."

அவன் சிரித்தான்.

"அது தான் உண்மையான இசை மாலவி...

காதல் இருக்கணும் என்றுதான் காமம் அழகு."

 

🔥 காதலால் தீவிரமாகும் காமம்

அவளது இடுப்பை அவன் மெதுவாக தூக்கினான்.

மெத்தை மீது வளைந்து பறக்கும் ஒரு ஆடல் போல...

அவளது உடலை அவன் ஒருவிதமான கவிதைப் பாவனையில் அழைத்துக்கொண்டிருந்தான்.

விரல்கள் இப்போது நிலைமாறியிருந்தன – தடவல் இல்லை… உரசிய உண்மை.

அவள் அவனது விரல்களில் உறைந்தாள்.

அவன் அவளது நெஞ்சை அழுத்தினான் – சுறுசுறுப்பான துடிப்பு.

"உடம்பு தான் முதலில் பதில் சொல்லுது... மனசு பின்வந்துடுறது..."

💋 உடலின் வாய்மொழி

மாலவியின் கண்ணால், ஆசைத் தீ உணர முடிந்தது.

அவளது உதடுகள் – நனையும்படி விரைந்தன.

ஆரவின் உதடுகள் அவளுடையவைகளுடன் சந்திக்கும்போது,

முழு உடலும் அதிர்ந்தது.

இப்போது ஒவ்வொரு சந்திப்பு –

ஒரு பதட்டமல்ல... ஒரே நேரத்தில் வேட்கை, ஈர்ப்பு, நிதர்சனம்.

"நீ என்னை இதற்காகத்தான் நோக்கிக்கொண்டு இருந்தாயா?"

என்றாள் அவள்.

"இது நாடகம் இல்ல மாலவி…

இது... நீயும் நானும் இணைந்து எழுதிய கவிதை."

🛏 உடல் உரையாடும் தருணம்

அவன் மேல் சாய்ந்தான்.

முதுகில் அவளது விரல்கள், நரம்புகளைப் போல இசை வாசித்தன.

அவளது மேனி – ஒவ்வொரு தொடுதலுக்கும் ஆழமாக பதிலளிக்கத் தொடங்கியது.

அவளது இடுப்பு மெத்தையில் சுழன்றது.

தோளில் ஒருகை, மற்றொன்று அவனது தாடையில்...

"இதுதான் உணர்வின் முழு திறப்பு" என தன் உடல் சொல்லிக்கொண்டிருந்தது.

மூச்சுகள்... காற்றில் கலந்து உருகின.

அவர்கள் ஒட்டியிருந்தார்கள் – உயிரோடு.

🫀 வேதனையுடன் கலந்து வரும் விருப்பம்

மாலவியின் கண்களில் ஒரு சிறிய சிக்கல்.

காதலும் காமமும் கலந்து ஒரு பிணைப்பு.

"நீ போனாலும்...

என் உடல் மறந்துவிடாது இந்த இசையை..."

என்றாள்.

ஆரவ் நெருக்கமாக வந்தான்.

அவளது மார்பில் தலையை வைத்துக் கேட்டான் –

அவளது இதயத்தின் சத்தத்தை.

"இதுதான் உன் உடல் பேசும் உண்மை...

நானும் கேட்டுக்கொள்கிறேன்."

 

💦 அவள் நெஞ்சில் உச்சநிலை – ஒரு சின்னம்

மாலவியின் உடம்பு ஒருசில நொடி அதிர்ந்தது.

முடிவற்ற அலைகளில் மூழ்கியவாறு, அவளது விரல்கள் அவனது முதுகில் பதிந்தன.

அந்த தருணம் – உணர்ச்சியின் உச்சம்.

அவளது கண்களில் நீர்.

அவள் சிரித்தாள்.

"நீ என்னை முழுமையாக அழைத்துவிட்டாய்...

என்னை என் உடலால் உணர வைத்தாய்..."

ஆரவ் அவளது முகத்தை தன் கைகளில் எடுத்தான்.

"இதுவே உண்மை மாலவி...

காதல் மட்டும் இல்ல.

உடலும், உள்ளமும் சேரும் தருணம் இது."

🔥 உச்சக் கடல் – முழு பிணைப்பு

இப்போது இருவரும் முழுமையாக இணைந்தனர்.

மாலவியின் உடல் முழுவதும் அவனிடம் திறந்தது.

அவளது கண்கள் மூடியிருந்தன, ஆனால் உள்ளம் விழித்திருந்தது.

தோள்கள், மார்பு, தொடைகள்... ஒவ்வொன்றும் இசையாகவும் கவிதையாகவும் பதிலளித்தன.

மூச்சுகள் ஒன்றோடு ஒன்று சிக்கிக் கொண்டன.

வியர்வைத் துளிகள் பிணைந்து ஓடின.

விரல்கள் இறுக்கமான அதிர்வுடன் மேனியில் வாசித்தன.

உதடுகள் ஒருவருக்கொருவர் மீதான உரிமையுடன் உரசியன.

உடல் இப்போது பாஷை இல்லை. அது இசை.

மழை நிறைந்தது.

வெளியில் இரவு ஒளியுடன் நெளிந்தது.

மெழுகுவர்த்தி சுடர்தான்.

மாலவியும் ஆரவ் மெத்தை மீது அருகில்.

உறங்கவில்லை. ஆனால் ஓய்வின் உச்சத்தில்.

மௌனம், இதழ்கள், விரல்கள், மூச்சு –

இவை எல்லாம் சேர்ந்த பின், காமம் ஒரு இசை போல எழுந்தது.