மலைமகளின் சபதம் - 2

 போரின் முதல் முழக்கம

விடியற்கால காற்று மலையோரத்தை வருடியது. அந்நேரத்தில், சங்கரதேவனின் படை ஆயிரக்கணக்கான காலடிச் சத்தத்தோடு மலையடிவாரத்தை அடைந்தது. கவசத்தில் சூரியன் பிரதிபலித்து மின்னியது. குதிரைகளின் சத்தம் நிலத்தை அதிரச் செய்தது.

மலர்மகள் தனது மக்களை வரிசைப்படுத்தி, பாறைகளின் மேல் நின்றாள்.

“இது எங்கள் நிலம். அவர்கள் எவ்வளவு பலமாக வந்தாலும், நம் தைரியத்தை வெல்ல முடியாது!” என்று முழங்கினாள்.

மக்கள் உற்சாகமடைந்து, கம்பு, வில், கற்களை எடுத்து தயார் ஆனார்கள். பெண்களும் பின்வாங்காமல் கைகளில் தீப்பந்தங்களை ஏந்தினார்கள். சிறுவர்கள் கூட பாறைகளின் பின்னால் கற்களைச் சேர்த்துக்கொண்டிருந்தனர்.

அந்த நொடியில் சங்கரதேவனின் படை முன்னேறியது. ஆனால் அவர்கள் எதிர்பார்த்தது போல எளிதில் நுழைய முடியவில்லை. பாறைகளின் மேல் இருந்து மக்கள் கற்களை வீசினர். தீப்பந்தங்கள் எரியும் பறவைகளைப் போல வானத்தில் பறந்து படைவீரர்களின் கவசத்தில் விழுந்தன.

பல வீரர்கள் காயமடைந்தனர். சில குதிரைகள் பீதியில் ஓடின. முதல் முறையாக, சக்திவாய்ந்த படை தடுமாறியது.

மலைமகளின் தந்திரம்

மலர்மகள் சாதாரணத் தலைவர் அல்ல. அவள் முன்கூட்டியே நிலத்தின் தன்மையை ஆய்வு செய்திருந்தாள்.

“மலை நம்முடைய பலம். அவர்கள் எங்களுக்கு எதிரி. நிலம் எங்களுக்கு தோழன்,” என்று அவள் சொன்னாள்.

அவள் ஆண்களை இரண்டு குழுவாகப் பிரித்தாள். ஒருகுழு நேரடியாகப் போராடியது. இன்னொரு குழு காட்டின் மறைவான பாதையைப் பயன்படுத்தி, எதிரியின் பின்புறத்தில் புகுந்தது.

அவர்கள் அங்கிருந்து எதிரி படையின் உணவு, தண்ணீர் சேமிப்புகளை எரித்தனர். குழப்பம் ஏற்பட்டது.

சங்கரதேவனின் படை இரண்டு பக்கங்களிலிருந்து தாக்கப்பட்டதால் திசைமாறியது.

போரின் கொடூரம்

போர்க்களம் முழுவதும் அலறல், இரத்தம், புகை. அம்புகள் மின்னல் போல பறந்தன. கற்கள் தலையில் பட்டுக் காயங்கள். சிலர் தரையில் விழுந்தனர்.

ஆனால் மலையோர மக்கள் பயப்படவில்லை. அவர்கள் “மலர்மகள்! மலர்மகள்!” என்று முழங்கினர். அந்த குரல் புயலின் சத்தத்தை விட பலமாக கேட்டது.

மலர்மகள் தானே வில் எடுத்து, துல்லியமாக எதிரிகளைத் தாக்கினாள். அவள் கையில் எய்தப்பட்ட ஒவ்வொரு அம்பும் குறியைத் தவறவில்லை. அவள் கண்கள் சுடர் விட்டன.

சங்கரதேவனின் கோபம்

தன் படை தடுமாறுவதைப் பார்த்த சங்கரதேவன் திகைத்தான்.

“ஒரு சிறிய பழங்குடி மக்களை அடக்க முடியவில்லையா? அந்த பெண் தலைவியைப் பிடித்தால் போதும். அவள்தான் இவர்களின் வலிமை,” என்று அவன் உத்தரவிட்டான்.

பல வீரர்கள் மலர்மகளை நோக்கி பாய்ந்தனர்.

ஆனால் அவள் அஞ்சவில்லை. பாறையின் நுனியில் நின்றவள், விலை உயர்த்தி, ஒவ்வொரு வீரனையும் வீழ்த்தினாள். பெண்கள் பின்புறத்தில் இருந்து தீப்பந்தங்களை வீசினர். ஆண்கள் ஈட்டியால் தடுத்தனர். சிறுவர்கள் கூட கற்களை எறிந்தனர்.

மக்கள் ஒன்றுபட்ட அந்தக் காட்சியைப் பார்த்த சங்கரதேவன் கோபத்தில் சிவந்தான்.

முதல் வெற்றி

பல மணி நேரம் நீண்ட போராட்டத்தின் பின், சங்கரதேவனின் படை பின்வாங்க வேண்டியதாகியது. பல வீரர்கள் காயமடைந்தனர். சிலர் உயிரிழந்தனர்.

மலையோர மக்கள் சோர்ந்திருந்தாலும், அவர்கள் கண்களில் வெற்றியின் ஒளி பிரகாசித்தது.

மலர்மகள் வானத்தை நோக்கி விலை உயர்த்தி, “இது தான் நம் முதல் வெற்றி! இது நம் முன்னோர்களின் ஆசீர்வாதம். ஆனால் இது முடிவு அல்ல. இது தொடக்கம்!” என்று முழங்கினாள்.

மக்கள் அனைவரும் குரல் கொடுத்தனர். மலை முழுவதும் அதிர்ந்தது.

வெற்றியின் விலை

ஆனால் அந்த வெற்றிக்கு விலை இருந்தது. சிலர் உயிரிழந்தனர். சில குடும்பங்கள் அன்பினரை இழந்தனர்.

மலர்மகள் அந்த உடல்களின் அருகே சென்று, கைகளை மண்ணில் வைத்து, கண்ணீர் மல்கச் சொன்னாள்:

“உங்களது இரத்தம் வீணாகாது. உங்களது தியாகம் நம் நிலத்தை காப்பாற்றும் அடித்தளம் ஆகும்.”

மக்கள் அவளது வார்த்தைகளால் ஆறுதல் அடைந்தனர்.

சங்கரதேவனின் சதி

சங்கரதேவன் தனது படை பின்வாங்கியபோதும், மனதில் சதியை வளர்த்தான்.

“அவர்களை நேரடியாக வெல்ல முடியாது. ஆனால் துரோகம் மூலம் முடியும். அவர்களுள் யாரையாவது பணம் கொடுத்து, கதவைத் திறக்கச் செய்வேன்,” என்று அவன் யோசித்தான்.

அவன் தனது உளவாளிகளை அனுப்பினான்.

மலையோர மக்களுக்கு அடுத்த சோதனை வரப்போகிறது என்று மலர்மகளின் உள்ளம் உணர்ந்தது.