அக முகனின் ரகசியம் - 11

 அத்தியாயம் 13 – நிழலின் மீள்ச்சி

சூரியன் மீண்டும் வெளிச்சம் கொடுக்கத் தொடங்கியதும்,

முழு தீவும், கடலும், வானமும் தங்க நிறத்தில் குளித்தது.

அவர்கள் வெற்றி பெற்றுவிட்டோம் என்று நினைத்தார்கள்.

ஆனால் வித்யாவின் முகத்தில் இன்னும் கவலை காணப்பட்டது.

🌅 போருக்குப் பின் அமைதி

அனிருத்து தரையில் உட்கார்ந்து சுவாசத்தை சீர்படுத்திக் கொண்டிருந்தான்.

அருணா கோட்டையின் சுவர் மீது நின்று,

தொலைவில் கடலை நோக்கிக் கவனித்தாள்.

ரகுல் நகைச்சுவையாக:

"இப்போ நம்மால் ஒரு தேநீர் குடிக்க முடியுமா?

இல்லை இன்னும் யாராவது வரப் போகிறார்களா?"

வித்யா மெதுவாக:

"இது வெறும் முதல் அலை மட்டுமே…"

🪞 நிழல் மீண்டும்

அந்தக் கணத்தில்,

கோட்டையின் உடைந்த மண்டபத்தின் ஒரு மூலையில்,

உடைந்த நேரக் கண்ணாடியின் துணுக்குகள் மிதந்தன.

அவற்றில் ஒன்றில் கரும்புகை சுழன்று,

ஒரு உருவம் மெதுவாக உருவாகத் தொடங்கியது.

அவன் உருவம் முழுவதும் புகையும் நிழலும் சேர்ந்தது போல,

கண்கள் சிவப்பாய் பிரகாசித்தன.

அவன் குரல் ஒலித்தது:

"நேரம் எனது விரோதியாக இருந்ததில்லை…

நீங்கள் தான் தவறு செய்தவர்கள்."

அனிருத்து அதிர்ச்சியடைந்தான்:

"ஏறழகன்…?

ஆனால் நீ ஒளியில் அழிந்தாயே!"

🌑 நிழல் பிணைப்பு

வித்யா விளக்கினாள்:

"ஏறழகன் தன் ஆன்மாவை நேரக் கண்ணாடியின் நிழலில் பிணைத்து வைத்திருந்தான்.

கண்ணாடி உடைந்ததும்,

அவன் உடல் அழிந்தாலும்,

நிழல் சக்தி விடுதலையாகிவிட்டது."

நிழல் ஏறழகன் புன்னகையுடன்:

"இப்போது நான் எந்தக் கைகளாலும் கட்டுப்படுத்தப்பட மாட்டேன்.

நான் நேரத்தின் எல்லா காலங்களிலும் இருக்க முடியும்."

🌀 கால வளைவு

அவன் கையில் ஒரு கருப்பு வட்டம் உருவானது.

அது ஒரு சுழல் கதவு போலத் தோன்றியது,

ஆனால் அதன் உள்ளே பல காலங்களின் காட்சிகள் தெரிந்தன –

பழமையான போர்களும், எதிர்கால நகரங்களும்,

மற்றும் அறியப்படாத இருண்ட உலகங்களும்.

அருணா கத்தினாள்:

"அவன் கால வளைவைத் திறந்து,

தனது நிழலை எல்லா காலங்களிலும் பரப்பப் போகிறான்!"

⚔️ மீண்டும் மோதல்

அனிருத்து தாலி துணுக்கை எடுத்தான்.

அதன் ஒளி இன்னும் பிரகாசமாக இருந்தாலும்,

நிழலின் சக்தி அதை தள்ளி விட்டது.

ரகுல் விரைவாகக் குதித்து,

நிழல் ஏறழகனின் பாதத்தைத் தாக்க முயன்றான்,

ஆனால் அவன் உடல் புகை போல இருந்ததால்,

அவன் வழியாகவே கையடி சென்றது.

📜 போகர் சித்தரின் குறிப்பு

வித்யா தன் பையில் இருந்து

போகர் சித்தர் எழுதியதாகக் கூறப்படும் ஒரு பழைய இலைச்சுவடியை எடுத்தாள்.

அதில் எழுதியிருந்தது:

"நிழலை வெல்ல ஒளி மட்டும் போதாது.

நிழலை உருவாக்கும் மூலத்தை அழிக்க வேண்டும் –

அது காலத்தின் மறைவிடத்தில் இருக்கிறது."

அனிருத்து:

"அதாவது நாமும் கால வளைவில் குதிக்க வேண்டுமா?"

வித்யா:

"ஆம்.

ஆனால் அதற்கு விலை உண்டு…"

🏁 அத்தியாய முடிவு

நிழல் ஏறழகன் சிரித்துக்கொண்டே,

கால வளைவில் மறைந்தான்.

அவன் பின்னால் விட்டுச் சென்ற கரும்புகை

முழு கோட்டையையும் மூடத் தொடங்கியது.

வித்யா:

"நிழலின் மீள்ச்சி இப்போது தான் ஆரம்பம்…"

அவர்கள் மூவரும் ஒரே நேரத்தில்,

அந்தக் கருப்பு வட்டத்துக்குள் குதிக்கத் தயாரானார்கள்.

அத்தியாயம் 14 – காலத்தின் மறைவிடம்

கரும்புகை கோட்டையின் மண்டபத்தை முழுவதும் மூடிக் கொண்டிருந்தது.
நிழல் ஏறழகன் மறைந்த கருப்பு வட்டம் இன்னும் சுழன்று கொண்டிருந்தது.
அனிருத்து, அருணா, ரகுல், வித்யா –
நால்வரும் ஒரே நேரத்தில் அதற்குள் குதித்தனர்.

🌌 கால சுழற்சி

வட்டத்துக்குள் நுழைந்ததும்,
அவர்கள் உடலற்ற ஆன்மாக்கள் போல உணர்ந்தனர்.
சுற்றிலும் எண்ணற்ற காலங்களின் காட்சிகள் –
பழமையான தமிழ்நாட்டின் அரசர்கள்,
சங்ககாலக் கடற்படை,
எதிர்கால பறக்கும் நகரங்கள்,
மற்றும் அழிந்துபோன நாகரிகங்கள்.

அருணா:

"நாம் எங்கே போகிறோம்?"

வித்யா:

"இது காலத்தின் நதி.
இதன் மையத்தில் தான் காலத்தின் மறைவிடம் இருக்கும்."

🕰️ மறைவிடத்தின் வாசல்

சுழற்சி மெதுவாக நின்றதும்,
அவர்கள் ஒரு பரந்த பள்ளத்தாக்கின் முன் நின்றனர்.
அங்கிருந்த காற்றே மாறுபட்டது –
மிக அமைதியாக, ஆனால் மிகப்பெரிய சக்தி காத்திருந்தது போல.

பள்ளத்தாக்கின் நடுவில் ஒரு உயர்ந்த கல் வாயில்.
அதில் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது:

"காலம் யாருக்காகவும் காத்திருக்காது;
ஆனால் அதை மதிக்கும் ஒருவரை மட்டும் தன் உள் நுழைய விடும்."

📜 போகர் சித்தரின் தடைகள்

வாசலின் முன் மூன்று கல் தூண்கள் இருந்தன.
ஒன்றின் மேல் பழைய தமிழ் எழுத்துகள்,
மற்றொன்றின் மேல் சிக்கலான கணிதக் குறிகள்,
மூன்றாவது தூண் ஒளியை பிரதிபலிக்கும் கண்ணாடியால் ஆனது.

வித்யா:

"இவை போகர் சித்தரின் சோதனைகள்.
இவற்றைத் தீர்த்தால்தான் வாசல் திறக்கும்."

அனிருத்து முதல் தூணில் எழுதப்பட்டதை வாசித்தான் –
அது ஒரு புதிர்:

"உன்னைத் தேடும் நீ தான்,
ஆனால் நீ சென்றால் நீயே இல்லையெனப்படும்.
நான் யார்?"

அவன் சிந்தித்துக் கொண்டு:

"அது… நேரம்."

பழைய எழுத்துகள் பிரகாசித்தன.

🔢 இரண்டாவது சோதனை

ரகுல் கணிதக் குறிகளைப் பார்த்தான்.
அது நேரக் கணக்கீடுகளும், நட்சத்திர நிலைகளும் சேர்ந்த புதிர்.
அவன் விரைவாகக் கணக்கிட்டு பதிலைப் பதிவு செய்தான்.
அந்த தூணும் ஒளிர்ந்தது.

🌞 மூன்றாவது சோதனை

அருணா கண்ணாடி தூணை பார்த்தாள்.
அது சூரியஒளியை ஒரு புள்ளியில் பிரதிபலிக்க வேண்டும்.
அவள் தன் கம்பத்தின் ஒளியைச் சேர்த்து,
வாசல் மீது அந்த ஒளிப் புள்ளியை ஏற்படுத்தினாள்.

மூன்று தூண்களும் ஒளிர்ந்ததும்,
பெரிய கல் வாயில் மெதுவாக திறந்தது.

🏛️ காலத்தின் மறைவிடம்

அவர்கள் உள்ளே நுழைந்ததும்,
ஒரு மாபெரும் மண்டபம் தோன்றியது.
மையத்தில் காலக் கருவி –
பெரிய தங்க மணற்கடிகாரம்,
அதன் மணல் மெல்ல மேலிருந்து கீழே விழுந்து கொண்டிருந்தது.
ஆனால் இதன் மணல் பொன் நிறமல்ல –
நட்சத்திர ஒளி போல பிரகாசித்தது.

மணற்கடிகாரத்தைச் சுற்றி பன்னிரண்டு கல் சிலைகள்,
ஒவ்வொன்றும் வெவ்வேறு காலக் காவலர்களின் உருவம்.

🌑 நிழலின் தாக்குதல்

அவர்கள் அந்த கருவியை அணுகும் முன்,
கருப்பு புகை மண்டபத்தில் ஊர்ந்தது.
நிழல் ஏறழகன் மையத்தில் தோன்றினான்.

"இங்கே தான் சக்தியின் மூலமா?
அப்படியானால்,
இப்போது அது என் சொத்து!"

அவன் கையை உயர்த்த,
சிலைகள் உயிர்பெற்று,
அவர்களைத் தாக்கத் தொடங்கின.

⚔️ போர் மறைவிடத்தில்

அருணா ஒளிக் கதிர்களை வீசி சிலைகளை உடைத்தாள்.
ரகுல் விரைவான அசைவுகளால் அவற்றின் பலவீன இடங்களைத் தாக்கினான்.
அனிருத்து தாலி துணுக்கின் சக்தியைப் பயன்படுத்தி
நிழலின் புகைத் தாக்குதல்களைத் தடுத்தான்.

ஆனால் நிழல் ஏறழகன்
மணற்கடிகாரத்தைத் தொட முயன்றான்.

⏳ மணல் நிறுத்தம்

வித்யா மந்திரங்களைச் சொல்லி,
மணற்கடிகாரத்தின் மணல் விழுவதைக் காத்துவைத்தாள்.

"நேரம் இங்கே நின்றுவிட்டால்,
அவன் சக்தியைப் பெற முடியாது!"

ஆனால் அதை நீண்ட நேரம் தாங்குவது
அவளுக்கு சிரமமாக இருந்தது.

🏁 அத்தியாய முடிவு

போர் இன்னும் உச்சத்தில்.
நிழல் ஏறழகன் சிரித்துக்கொண்டே,

"நேரத்தை நிறுத்தினால் கூட,
நான் அதன் வெளியே இருக்கிறேன்."

மண்டபத்தின் சுவர்களில் பிளவுகள் தோன்றி,
வேறு காலங்களின் ஒளி உள்ளே புகத் தொடங்கியது.

அனிருத்து கத்தினான்:

"இப்போது இல்லையெனில் எப்போதும் இல்லை!"