காதலோடு கலந்த காமத்தின் வாசனை - 4

 இரவு விழுங்கிய இரகசியங்கள்

கதவு மூடிய சத்தம் இன்னும் அவர்களின் காதுகளில் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது.

மெழுகுவர்த்தியின் ஒளி சற்றே அசைந்தது…

அந்த ஒளியில், நந்தினியின் முகத்தில் இருந்த வெட்கமும், விருப்பமும் கலந்து மின்னியது.

அரவிந்த் அவளை இன்னும் அருகே இழுத்தான்.

அவளது மார்பு அவனது மார்புடன் தொடும்போது,

இருவரின் மூச்சும் வேகமாகியது.

முதல் முத்தம் ஏற்கெனவே நடந்திருந்தாலும்,

இப்போது அது மாறியது —

மென்மை, தீவிரம், ஏக்கம், எல்லாம் கலந்து.

அவனது உதடுகள், அவளது உதடுகளைத் தழுவிக் கொண்டே,

ஒரு கையால் அவளது இடுப்பை வலுவாகப் பிடித்தான்.

மற்ற கையால், மெதுவாக புடவையின் நுனியைத் தொட்டான்.

அந்த தொட்டு,

புடவையின் அடியில் மறைந்திருக்கும் வெப்பத்தை வெளிப்படுத்தும் முன்புரை போல இருந்தது.

நந்தினி மூச்சை சற்றே ஆழமாக இழுத்தாள்.

அவளது கண்கள் மெதுவாக மூடப்பட்டன.

அவளது விரல்கள் அவனது கழுத்தில் இறங்கின.

முடியின் வழியே அவள் நகங்கள் மெதுவாகச் சென்றபோது,

அவன் உடல் முழுவதும் ஒரு மின்சார ஓட்டம் போல பரவியது.

மழை சன்னலுக்கு வெளியே கொட்டிக் கொண்டிருந்தாலும்,

அந்த ஒலி இப்போது அவர்களுக்கு ஒரு இசை மட்டுமே.

முக்கியம் —

அவர்களின் உடல்களில் பரவிக் கொண்டிருக்கும் அந்த தீப்பொறி.

அவன் அவளது தோளின் மீது இருந்த புடவையின் துணியை மெதுவாகக் கீழே வழுக்கியான்.

மெழுகுவர்த்தி ஒளியில் அவளது தோல் பால் போன்ற ஒளி வீசியது.

அவன் உதடுகள் அந்த சருமத்தின் மீது இறங்கின.

நந்தினி சற்று துடித்தாள்… ஆனால் பின்வாங்கவில்லை.

 

“அரவிந்த்… இதெல்லாம்…” – அவள் மெதுவாகச் சொல்ல முயன்றாள்.

“நான் நிறுத்த சொல்லுங்கள்… நான் நிறுத்தி விடுவேன்…” – அவன் குரல் மென்மையாக இருந்தாலும், அதில் ஒரு தீப்பொறி இருந்தது.

அவள் எந்த வார்த்தையும் சொல்லவில்லை.

அவளது கை, அவனது கையைப் பிடித்து,

அதே பாதையில் இன்னும் அருகே இழுத்தது.

அந்த இரவு,

சொற்கள் தேவையில்லை.

மூச்சுகள், தொடுதல்கள், சிறிய சத்தங்கள் —

அவைதான் இரகசியங்களாக பரவின.

மெழுகுவர்த்தி மெதுவாக அணைந்தது…

ஆனால் அறை முழுவதும் இன்னும் வெப்பமாக இருந்தது.

இரவு, அந்த இரகசியங்களை விழுங்கி,

அவர்களின் நினைவுகளில் என்றும் பதிந்துவிட்டது.