மண்ணில் பிறந்தவன் - 7

 பகுதி 11 – மாறும் உலகம், மாறாத வேர்கள்

அரசின் வாழ்க்கை இப்போது ஒரு புதிய பரிமாணத்தை அடைந்திருந்தது.

அவன் காய்கறிகள் உலகின் பல நாடுகளில் சென்றடைந்தன.

வெளிநாட்டு ஊடகங்கள், “ஒரு சிறிய கிராம விவசாயி உலக சந்தையை அடைந்தான்” என்று பெருமையாகச் சொன்னன.

ஆனால், எவ்வளவு உலகம் மாறினாலும், அரசின் மனம் மண்ணோடு நெருக்கமாகவே இருந்தது.

பன்னாட்டு மேடையில் ஒரு விவசாயி

ஒரு நாள், அவனை ஒரு சர்வதேச மாநாட்டுக்கு அழைத்தார்கள்.

அங்கு பலர் சீருடை, டைப் அணிந்து நின்றார்கள்.

ஆனால் அரசு தனது வெள்ளை வேஷ்டியிலும் எளிய சட்டையிலும் சென்றான்.

அவர்களைப் பார்த்தவர்கள் முதலில் சிரித்தனர்.

ஆனால் அவன் பேச்சு தொடங்கியவுடன், எல்லோரும் கவனமாகக் கேட்டனர்.

அவன் சொன்னது:

“விவசாயம் என்பது உணவுக்கான தொழில் மட்டும் அல்ல.

அது மனித வாழ்க்கையின் மூச்சு.

அதை விட்டு முன்னேற நினைத்தால், மனிதன் தன்னையே இழந்துவிடுவான்.”

அந்த அரங்கில் கைதட்டல் முழங்கியது.

வேர்களின் வலிமை

அரசு எப்போதும் தனது கிராமத்திற்குத் திரும்பினான்.

அவன் உலக வெற்றியைப் பெற்றிருந்தாலும், தனது பிள்ளைகளை, மீனாவை, அப்பா-அம்மாவை, வயலையும், பசுமையும் மறக்கவில்லை.

அவன் கிராமத்தில் புதிய பள்ளி கட்டினான்.

விவசாயிகளைத் தொழில்நுட்பத்தில் பயிற்றுவிக்கும் மையம் ஒன்றைத் தொடங்கினான்.

“உலகம் மாறினாலும், நம்ம வேர்கள் மாறக்கூடாது,”

என்பது அவன் நம்பிக்கை.

மீனாவின் பார்வை

மீனா ஒருநாள் அவனை பார்த்து சொன்னாள்:

“உன்னோட வாழ்க்கை பெரிய கதை. ஆனா அந்த கதையின் அடிப்படை — இந்த மண்ணு தான்.”

அரசு சிரித்து,

“ஆம், என் வேர்களைக் காப்பாற்றினால்தான் நான் எங்கேயும் நிலை நிற்க முடியும்,”

என்றான்.

புதிய தலைமுறைக்கு ஊக்கம்

அரசின் வெற்றி பல இளைஞர்களுக்கு ஊக்கமாக இருந்தது.

விவசாயம் என்றால் தோல்வி, வறுமை என்ற எண்ணத்தை அவன் உடைத்தான்.

“விவசாயம் கூட தொழில்நுட்பத்தோடு சேர்ந்தால் உலகமே உன் அங்காடி” என்று நிரூபித்தான்.

கிராமத்து இளைஞர்கள், நகரங்களுக்கு வேலை தேடி ஓடாமல், தங்கள் நிலங்களில் புது முயற்சிகளை ஆரம்பித்தார்கள்.

அரசின் கதை, ஒரு தீப்பொறியாக அவர்களின் இதயத்தில் எரிந்தது.

பகுதி 11 முடிவு – மாறாத வேர்கள்

அரசின் வாழ்க்கை உலக மேடையில் விளங்கினாலும், அவனது மனம் எப்போதும் தமிழ்மண்ணின் வாசனையோடு இணைந்திருந்தது.

அவன் உணர்ந்த உண்மை —

“உலகம் எவ்வளவு மாறினாலும், உன் வேர்கள் தான் உன் பலம்.”

பகுதி 12 – வெற்றிக்குப் பின்னால் இருக்கும் வலி

அரசின் பெயர் உலகம் முழுவதும் ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது.
செய்தித்தாள்கள் அவனை “விவசாயத் தலைவர்” என்று புகழ்ந்தன.
பன்னாட்டு நிறுவனங்கள் கூட அவனிடம் ஒப்பந்தம் செய்ய முனைந்தன.
வெளியில் எல்லாம் ஜொலித்துக் கொண்டிருந்தது.

ஆனால் அந்த வெளிச்சத்தின் பின்னால், ஒரு நிழல் அவனை எப்போதும் துரத்தியது.

தனிமையின் துன்பம்

அரசு நகரம், நாடு, வெளிநாடு என ஓடிக்கொண்டிருந்தான்.
அவன் வீட்டுக்கு வருவது குறைந்து விட்டது.
மீனா அவனை எப்போதும் ஆதரித்தாலும், அவளது கண்களில் ஒரு ஏக்கம் இருந்தது.
பிள்ளைகள் வளர்ந்து கொண்டிருந்தார்கள்.
அவர்களின் முதல் நடனம், முதல் எழுத்து, முதல் வெற்றி — அரசின் கண்களுக்கு எட்டாமல் போய்விட்டது.

அவன் உள்ளுக்குள் துன்பப்பட்டான்.

“நான் என் குடும்பத்திற்காக ஓடிக்கொண்டிருக்கிறேன்.
ஆனால் அவர்கள் என்னை விடக் கொண்டிருக்கிறார்கள்...”

நண்பர்களின் துரோகம்

அவன் பயணத்தில் சேர்ந்து ஓடிய சில நண்பர்கள், அவனுடைய வெற்றியைப் பொறுக்கவில்லை.
ஒருவர் கூட்டுறவின் நிதியில் மோசடி செய்தார்.
மற்றொருவர், வெளிநாட்டு வியாபாரிகளிடம் தவறான தகவலைப் பரப்பினார்.
அரசு அதைப் புரிந்ததும், மனம் நொறுங்கியது.

“வெற்றி என்றால், சிலர் உன் நிழலாகவே வந்து நிற்பார்கள்.
ஆனால் வெளிச்சம் மாறியதும், அந்த நிழல் உன்னை விட்டுவிடும்.”

உடலின் சோர்வு

அதிக வேலை, பயணங்கள், அழுத்தங்கள் — அரசின் உடலையும் களைத்தன.
ஒருநாள் மேடையில் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, அவன் திடீரென மயங்கி விழுந்தான்.
மருத்துவர் சொன்னார்:

“உங்களுக்கு ஓய்வு தேவை. இல்லையெனில் இந்த உடல் தாங்காது.”

அவன் மனதில் புயல்:

“நான் உலகம் முழுவதும் பரவி நிற்கிறேன். ஆனால் என் உடலும், என் மனமும் என்னை தாங்கவில்லையா?”

மீனாவின் வார்த்தைகள்

அந்த நேரத்தில் மீனா அவனை அருகில் உட்கார வைத்து மெதுவாகச் சொன்னாள்:

“அரசு, வெற்றி உன்னை உயர்த்தியது.
ஆனால் அது உன்னை உன்னிடமிருந்து பிரிக்கக் கூடாது.
உன் சுவாசம் மண்ணோடு சேர்ந்திருக்கிறது.
அதை விட்டு நீ பறக்க முடியாது.”

அவளது வார்த்தைகள் அவன் இதயத்தைத் தொட்டன.

பகுதி 12 முடிவு – வெற்றியின் வலி

அரசு உணர்ந்தான் —
வெற்றி வெளியில் ஜொலிக்கலாம்.
ஆனால் அதன் பின்னால் இருக்கும் வலி, தனிமை, துரோகம், சோர்வு — இவைகளை few people தான் காண முடியும்.

ஆனால் அவன் இன்னும் காத்திருக்கிறான்,
ஏனெனில் ஒவ்வொரு வலியும் அவனை இன்னும் வலிமையாக்கும் என்பதை அவன் தெரிந்திருந்தான்.