🌳 அரசமரம் அடியில் — ஒரு கிராமத்து பேய் மர்மக் கதை

 ஒரு கிராமத்து பேய் மர்மக் கதை

1. ஊரின் ஓரத்தில்

திருவண்ணாமலை மாவட்டத்துக்கு அருகே, ஒரு சிறிய கிராமம் – பெரியகுண்டான் பாளையம்.

ஊரின் எல்லைமீதே ஒரு பேரரசமரம், வயதிற்கு 300 ஆண்டுகள் என்றார்கள்.

மரம் பச்சையாக இருந்தாலும், அதன் அடியில் யாரும் அமரவில்லை.

அங்கு தூங்கியவர்கள் விழித்திருக்கவில்லை எனக் கூறும் பழைய சொல் ஓரத்தில் நிலவியது.

மக்கள் அதைப் “அவளுடைய மரம்” என்று தான் அழைத்தனர்.

🧕 2. அந்த மரத்தின் வரலாறு

ஒருகாலத்தில், அதே இடத்தில் இருந்தது ஒரு கண்ணகி அம்மன் கோவில்.

ஆனால் ஒரு நாள், தீ விபத்தில் முழுமையாக அழிந்தது.

கோவில் எரிந்த பிறகு, ஒரு 17 வயது பருவப்பெண் மர்மமாகவே காணாமல் போனாள்.

அவளின் பெயர்: மங்கை.

அவள் கடைசி முறையாக அந்த அரசமரத்தின் அடியில், ஒற்றை விளக்குடன் அமர்ந்திருந்ததைக் கண்டு சிலர் சத்தியமாகச் சொன்னார்கள்.

அதற்கு பிறகு, அந்த மரம் நிசப்தமாக இருந்தது.

ஆனால் நடுவிரவில் கீதங்கள் கேட்டதாக கூறியவர்கள் இருந்தனர்.

🔦 3. ரவி – ஊருக்கு வந்த வாசி

ரவி, சென்னை வசிப்பவர், புகைப்படக் கலைஞர்.

"மறைந்து போன நம்பிக்கைகள்" என்ற தலைப்பில் புகைப்படத் திட்டம் மேற்கொண்டிருந்தார்.

அவர் பெரியகுண்டான் பாளையத்தில் தங்கினார்.

மிகவும் அமைதியான கிராமம்.

ஆனால் ஒரு பெரிய மரம் – அரசமரம் – பக்கமாக நின்றபடியே

அவனை உற்றுப் பார்ப்பது போல தோன்றியது.

🌙 4. முதல் சந்திப்பு

அந்த இரவு – ரவி ஒரு சந்தனை ஒளிக்கியு தூண்டி கொண்டு, அந்த அரசமரத்தைப் படம் எடுக்கிறார்.

அவன் Flash செலுத்தியதும்...

ஒரு நொடிக்குக் காட்சியில், வெண்மையான புடவையில் ஒரு பெண் மரத்தின் அடியில் அமர்ந்திருந்தாள்.

அவள் மேல் Flash விழ, அவள் திரும்பி பார்ப்பதுபோல்… அவள் கண்கள் சிவந்தன.

Flash விளக்கை ரவி மீண்டும் அணைக்கும் போது… அவள் இல்லை.

படத்தில் – மரத்தின் அடியில் ஒரு நிழல் மட்டும்.

🧾 5. மூதாட்டியின் எச்சரிக்கை

மறுநாள் காலை, ரவி அந்தக் கிராமத்தில் உள்ள ஒரு முதியவர் சீதாதாத்தாவிடம் அந்த மரம் பற்றிக் கேட்டார்.

அவர் சொன்னார்:

“அந்த மரம் யாரோட குரலையோ நம்பி பெரிதாய் வளர்ந்த மரம்.

அந்த மரத்துக்கு உயிர் இருக்கு.

அந்த மங்கை… அவள் அதிலேயே சிக்கிட்டா.”

“அவளைக் கண்டா, திரும்பிப் பார்க்காதே.

புடவையை கண்டா, புகைப்படம் எடுக்காதே.

இரவுக்கு பிறகு, மரத்தின் பாதியில் நின்றால்… நீ மரத்தோட நினைவா மாறுவே.”

📷 6. இரண்டாம் இரவில்

ரவி மூதாட்டியின் வார்த்தையை முதலில் பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.

அவர் இரவில் மறுபடியும் படம் எடுக்கிறார்.

அந்த நேரம் – நிச்சயம் மரத்தில் இருந்து ஒரு மென்மையான சிரிப்பு கேட்டது.

பின்புறத்திலிருந்து ஒரு குரல்:

“படம் எடுத்ததுனால் நான் மறையமாட்டேன்…

நீயும் எனக்குள் வரணும், அப்ப தான் உன்னால என்னை நிறைவேற்ற முடியும்.”

மஞ்சள் ஒளி. மங்கை புன்னகை செய்கிறாள்.

மெல்ல நடை – மரத்தை நோக்கி.

அவள் படங்களை Delete செய்ய, system refuses.

🧠 7. உண்மையின் துளிகள்

ரவி ஓய்வு அறையில், பழைய புத்தகங்களை ஊரடியில் தேடுகிறார்.

அங்கே 1950-ஆம் ஆண்டு ஒரு காவல் வழக்குப் பதிவு:

“17 வயது பெண்மணி மங்கை, சிறுமிகளுக்கான சடங்கில் பங்கேற்றபோது, அரண்மனை களத்தில் தன்னைக் கடவுள் உள்வாங்கியதாக villagers சொல்வதுண்டு.

ஆனால் உண்மையில், அவள் மரத்தின் அடியில் தூக்கிட்டார் என்பது சந்தேகமாய் இருக்கின்றது.”

அவள் இறக்கவில்லை. கொல்லப்பட்டாள்.

அவள் நம்பிக்கை, மரத்தின் அடியில் உயிராக மாறியது.

🌌 8. திகிலின் முடிவு

அந்த இரவு – ரவி அக்கதிர்.

முதல் முறையாக, மரத்தின் கீழே அமர்கிறார்.

மழை பெய்கிறது.

மரத்தின் கிளைகள் வளைந்து, அவனைச் சுற்றி வருவதுபோல்.

பின்புறம் குரல்:

“நீ மட்டும் நம்புகிறாய். அதனால்தான் என் குரல் கேட்கிறது.

நீயும் என் நினைவாக மாறுவாயா?”

அவள் அருகில் அமர்ந்தாள்.

அவன் கண்களில் பயமில்லை – பசியற்ற அர்ச்சனையின் வரம்பற்ற வலி.

அவன் கண்களை மூடினான்.

🌅 9. காலையில்...

மற்றோர் நாள் காலையில்...

ஊரவர்கள் மரத்தின் அருகில் ஒரு பொருள் கண்டனர் –

ரவியின் கேமரா.

அதில் ஒரு படம் மட்டும்.

அரசமரம். கிளைகளின் நடுவில் – வெண்மையான புடவையுடன் இரண்டு நிழல்கள்.