பனித்துளி - 4

 “காதலின் இனிமையும் சந்தேகத்தின் நிழலும்”

 காலையிலான சந்திப்பு

சிவா வெளிநாடு சென்ற சில வாரங்கள் கழித்து.

கல்லூரி வளாகம். காலையிலேயே அரவிந்த் கையில் காபி கப்புகளுடன் வந்து, மரத்தின் கீழ் படித்துக் கொண்டிருந்த கொடி மலரின் பக்கம் சென்றான்.

அரவிந்த் (கப்பை நீட்டியபடி):

“மடமடவென படிக்கிறீங்க. முதலில் இதைப் பிடிங்க… சூடான காபி. உங்க கண்ணுக்கு தூக்கமே இல்ல.”

கொடி மலர் (சிரித்தபடி):

“நீங்க எப்பவுமே என் நலனைப் பாக்கற மாதிரி செய்றீங்க. ஆனா நான் சோம்பேறியாக மாறிடுவேனோன்னு பயமா இருக்கு.”

அரவிந்த் (சற்று விளையாட்டாக):

“எனக்கு வேண்டியது உங்க சிரிப்பு. சோம்பேறியா இருந்தாலும் பரவாயில்லை. நீங்க என் பக்கம் இருந்தா போதும்.”

கொடி மலர் சற்றும் பதில் சொல்லவில்லை. ஆனால் அவள் சிரிப்பில் ஒளிந்திருந்த அன்பு, அரவிந்துக்கு தெளிவாகத் தெரிந்தது.

காதலின் இனிமை

அடுத்த சில நாட்களில், அரவிந்தும் கொடி மலரும் கல்லூரி வாழ்க்கையின் அழகான தருணங்களை அனுபவித்தனர்.

இருவரும் நூலகத்தில் சேர்ந்து படித்தார்கள்.

கேன்டீனில் சின்ன சின்ன வாதங்கள் நடத்தினர்.

அரவிந்த் தனது காரில் அவளை நகரின் புத்தகக் கண்காட்சிக்கு அழைத்துச் சென்றான்.

இரவு விடுதியின் வெளியே நின்று இருவரும் தூரமாக பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள்.

அந்த தருணங்கள் அனைத்தும் கொடி மலரின் மனதில் ஒரு இனிமையான அனுபவமாக பதிந்தது.

கொடி மலர் (மனத்தில்):

“அவரை ஏற்கவில்லை என்றால், நான் வாழ்க்கையின் ஒரு பெரிய பாசத்தை இழந்திருப்பேன்.”

சந்தேகத்தின் விதை

ஒரு மாலை. வகுப்புக்குப் பிறகு, லாவண்யா கொடி மலரிடம் வந்து பேசினாள்.

லாவண்யா (சற்றும் யோசனையுடன்):

“கொடி, நீங்க அரவிந்தை ரொம்ப நம்புறீங்க போல இருக்கு. ஆனா அவன் முன்னாடி சிலருடன் காதல் விளையாடியவன். நான் பார்த்திருக்கேன்.”

கொடி மலர் (அதிர்ச்சி):

“என்ன? நீங்க உறுதியாக சொல்றீங்களா?”

லாவண்யா:

“ஆமாம். அவன் பழக்கவழக்கம் பணக்கார மாதிரி தான். உன்னிடம் உண்மையா இருக்கிறான்னு பாரு.”

அந்த வார்த்தைகள் கொடி மலரின் மனதில் சிறிய சந்தேகத்தை விதைத்தன.

அந்த இரவு, அவள் தன் டையரியில் எழுதினாள்:

“அரவிந்தின் அன்பு உண்மையானதா? இல்லையா? நான் தவறு செய்கிறேனா?”

 

வாக்குவாதம்

அடுத்த நாள். கல்லூரி வளாகத்தில் அரவிந்த் கொடி மலரிடம் வந்தான். அவன் உற்சாகமாக பேசியான்.

அரவிந்த்:

“கொடி, இந்த வாரம் ஒரு கலாச்சார நிகழ்ச்சி இருக்கு. நீங்க என்னோட சேர்ந்து கலந்துக்கணும். நம்ம இருவரும் பாடல் போட்டியில் பங்கேற்போம்.”

கொடி மலர் (சற்று குளிர்ச்சியுடன்):

“அரவிந்த்… உங்க வாழ்க்கையில் நான்தான் ஒரே பெண்ணா?”

அரவிந்த் (அதிர்ச்சி):

“என்ன கேள்வி இது?”

கொடி மலர்:

“லாவண்யா சொன்னாள். நீங்க முன்னாடி பலருடன் காதல் விளையாடினீங்கன்னு.”

அரவிந்தின் முகம் சிவந்தது.

அரவிந்த் (கோபத்துடன், பின் சற்றும் சமாதானமாக):

“ஆம், முன்னாடி நான் சும்மா பொழுதுபோக்காக சிலருடன் பழகினேன். ஆனா அது காதல் இல்ல. உண்மையான காதல் என்னன்னு நான் உன்னை சந்தித்த பிறகு தான் புரிஞ்சது.”

கொடி மலர் (மனதில் குழப்பத்துடன்):

“ஆனா… அந்த பழக்கவழக்கங்கள் மறைந்துவிட்டதா? நீங்க உண்மையிலேயே மாறினீங்களா?”

அரவிந்த்:

“கொடி, என் கண்களைப் பாரு. உனக்காகத்தான் நான் வாழ்கிறேன். நீங்க தான் என் எதிர்காலம்.”

கொடி மலர் அமைதியாக நின்றாள். அவளது உள்ளம் இன்னும் சந்தேகத்தோடு இருந்தது.

சிவாவின் கடிதம்

அந்த இரவு. கொடி மலருக்கு மின்னஞ்சல் வந்தது – வெளிநாட்டிலிருந்து சிவாவின் கடிதம்.

சிவாவின் கடிதம்:

“கொடி, நீங்க நிச்சயமாக முன்னேறிக் கொண்டிருக்கிறீங்கன்னு எனக்கு தெரியும். ஆனால் ஒரு நண்பனாக நான் சொல்ல வேண்டியது ஒன்று – யாரையும் முழுமையாக நம்பும் முன் அவர்களை சோதித்துப் பாரு. உன் கனவு தான் முக்கியம். உன்னை யாரும் வழித்தவற விடக்கூடாது.”

அந்த வார்த்தைகள் கொடி மலரின் மனதில் தீவிரமாக பதிந்தன.

 சோதனை தருணம்

ஒரு வாரம் கழித்து. அரவிந்த் மற்றும் அவனது பணக்கார நண்பர்கள், ஒரு விருந்தினை நடத்தினர். அங்கே அரவிந்த் கொடி மலரை அழைத்துச் சென்றான்.

அந்த விருந்தில், சிலர் அதிகமாக மது குடித்து நடந்து கொண்டனர். அது கொடி மலருக்கு விருப்பமில்லாதது.

கொடி மலர் (மெல்லிய குரலில்):

“அரவிந்த், நான் இங்கிருந்து போகணும். இந்த சூழல் எனக்கு பிடிக்கலை.”

அரவிந்த் (சிறிது சங்கடத்துடன்):

“பரவாயில்லை, நாம போவோம். நான் உன்னை இப்படிப் பொறுக்காத இடத்துக்கு மீண்டும் அழைக்க மாட்டேன்.”

அந்த வார்த்தைகள் அவளுக்கு நிம்மதி கொடுத்தன. ஆனால் அவள் மனதில் மீண்டும் கேள்வி எழுந்தது – “அவன் உண்மையிலேயே மாறினானா? இல்லையா?”

உறுதியான முடிவு

அடுத்த நாள் காலை. கொடி மலர் தன்னிடம் பேசிக்கொண்டாள்.

“என் பாதை தெளிவாக இருக்கணும். நான் தவறான முடிவால் என் எதிர்காலத்தை இழக்கக்கூடாது. அரவிந்தை நான் நேசிக்கிறேன். ஆனா என் கனவு IAS. அதை விட என்னும் யாரும் பெரியவர்களாக இருக்க முடியாது. அரவிந்த் எனக்கு துணையாக இருக்கணும் என்றால், அவன் என் பாதையை மதிக்கணும்.”

அந்த முடிவுடன் அவள் அரவிந்திடம் சென்றாள்.

கொடி மலர் (உறுதியுடன்):

“அரவிந்த், என் வாழ்க்கையில் உங்களுக்கு இடம் இருக்கு. ஆனா ஒரு நிபந்தனை – என் கனவு தான் என் முதன்மை. அதில் சற்றும் குறைஞ்சாலே, நம்ம உறவு முடியாது.”

அரவிந்த் (சிரிப்புடன்):

“நான் உன்னை இழக்க மாட்டேன். உன் கனவு என் கனவாகும்.”