🌙 நிலவொளியில் இரவு சந்திப்பு
அந்த முதல் முத்தம் செந்தமிழின் உள்ளத்தையே தலைகீழாக மாற்றி விட்டது.
வீட்டுக்கு வந்து போர்வை போட்டுக் கொண்டாலும், உதடுகளில் இன்னும் முருகனின் சுவை இருந்தது.
அவள் கண்களை மூடினால் கூட, அந்தக் கண்கள், அந்தக் கை, அந்தக் கன்னத்தில் பட்ட சூடு — எல்லாம் நினைவாகத் துளித்துக் கொண்டே இருந்தது.
“இது சரியில்லை… ஆனாலும், என் உள்ளம் இதையே விரும்புது… அவன் முகம், அவன் தொடுதல் எல்லாம் என் ரத்தத்தில் கலந்த மாதிரி இருக்கு…” என்று அவள் எண்ணிக் கொண்டிருந்தாள்.
அதே சமயம், முருகனின் மனமும் அமைதியாக இல்லை. அவன் வயலில் உழைக்கும்போதும், வியர்வை வழிந்தாலும், அவன் உள்ளத்துக்குள் பாய்ந்த உணர்ச்சியை அடக்க முடியவில்லை.
“செந்தமிழ் கண்களில் இருந்த ஆசை மறைக்க முடியாதது… அவளே என்னை அனுமதி கொடுத்த மாதிரி இருந்தது… இன்னும் நெருக்கமாக வராம எப்படி இருக்க முடியும்?” என்றான் மனதில்.
ஒரு நாள் இரவு. கிராமம் முழுக்க அமைதியாக. தூரத்தில் நாய்கள் குரைத்தன.
வானத்தில் பூரண நிலா ஒளி வீசி, கிணற்றங்கரையை வெண்மையால் நனைத்தது.
செந்தமிழ் சிறிது தண்ணீர் எடுக்க வந்தாள். வீட்டார் தூங்கிக் கொண்டிருந்தனர். அவள் சேலை மெல்லிய பட்டு போல, இடுப்பைத் தழுவிக் கொண்டு வழுக்கிக் கொண்டிருந்தது.
முகத்தில் சிறிய பயமும், இதயத்தில் பெரிய எதிர்பார்ப்பும்.
முருகனும் அங்கே வந்திருந்தான். அவள் வந்தவுடன் சிரித்து, மெதுவாகக் கேட்டான்:
“நீங்க வந்தீங்களா? நான் உங்கக் காத்திருந்தேன்.”
அவள் புன்னகைத்தாள். கண்கள் கீழே. கண்ணத்தில் நாணம், ஆனால் உதடுகளில் மறக்க முடியாத சந்தோஷம்.
💫 உடல் நெருக்கம் பெருகும் தருணம்
அவள் வாளியைத் தண்ணீரில் இறக்க, முருகன் பக்கத்தில் வந்து கயிறை இழுக்க உதவினான். இருவரின் விரல்கள் ஒன்றோடு ஒன்று சிக்கிக் கொண்டன.
அவள் அதை இம்முறை விலக்கவில்லை. மாறாக, அந்த தொடுதலில் அவள் கண்களை மூடிக் கொண்டாள்.
முருகன் அவளது இடுப்பைத் தழுவினான். அவள் உடம்பு நடுங்கியது.
“முருகா…” என்று மெதுவாகச் சொன்னாள். குரலில் எதிர்ப்பு இல்லை. ஆசை மட்டும்.
அவன் அவளை அருகே இழுத்தான். அவள் கைகளை அவனது மார்பில் வைத்து நிற்க, அவன் கையை மெதுவாக அவளது முதுகில் சுற்றினான்.
அந்த நொடியில் நிலவொளி அவளது முகத்தை வெண்மையாக்க, கண்கள் மூடிய நிலையில் அவள் மூச்சு வேகமடைந்தது.
“நான் உன்னை விட்டு தள்ளிக்கொண்டு போக முடியல… செந்தமிழே…” என்றான் முருகன்.
அவள் மெதுவாகத் தலையசைத்தாள்.
“எனக்கும் அதுதான்…” என்று நாணம் கலந்த குரலில் சொன்னாள்.
முருகன் அவளது முகத்தை கையில் பிடித்தான். அவளது மூச்சு அவனது உதடுகளுக்கு மேல் விழ, இருவரும் காத்திருந்த அந்த நொடியில், அவர்களின் உதடுகள் மீண்டும் ஒன்றிணைந்தன.
இது இனி மெதுவான முத்தம் இல்லை. தீவிரமான, ஆசை நிரம்பிய, ஆழமான முத்தம்.
முருகனின் உதடுகள் அவளது உதடுகளை அடக்கி, அவள் முழுமையாக சுருண்டு அவனது மார்பில் விழுந்தாள்.
அவளது கை அவனது தோள்களை இறுக்கமாகக் பற்றிக் கொண்டது. அவனது கை அவளது இடுப்பை வலுவாகக் கசக்கியது.
அவளது உடம்பில் அடக்க முடியாத நடுக்கம். உதடுகள் ஈரமாகிப் பளபளத்து, மூச்சுகள் ஒன்றோடு ஒன்று கலந்தன.
அவள் மெதுவாகக் கண்களைத் திறந்து அவனைப் பார்த்தாள்.
“முருகா… இப்படி…” என்று சொன்னாள். ஆனால் அந்தக் குரலில் நிறுத்தம் இல்லை. மாறாக அழைப்பு.
அவன் சிரித்தான்.
“நீங்க என்னை நிறுத்தச் சொல்லலையே…” என்று அவன் உதடுகளை மீண்டும் அவள்மீது வைத்தான்.
🌊 ஆசையின் அலை
கிணற்றங்கரையில் நிலவொளி நீரில் மின்னியது. பக்கத்து பனைமரங்களின் நிழல்கள் அவர்களை மூடியது போல.
இருவரின் உடலும் ஒன்றாக நெருங்கி, ஆசையின் அலை உயர்ந்து கொண்டே இருந்தது.
செந்தமிழின் சேலை பக்கத்தில் வழுக்கி, அவளது இடுப்பு முழுவதும் வெளிப்பட்டது. முருகனின் கை அந்த இடுப்பைத் தொட்டு, அவள் முழுவதும் நடுங்கினாள்.
அவள் கண்களை மூடி, மூச்சை வேகமாக இழுத்துக் கொண்டாள்.
“முருகா… யாராவது பார்த்துட்டா…” என்று மெதுவாகச் சொன்னாள்.
“இங்கே யாரும் வர மாட்டாங்க… நிலா மட்டும் நம்ம சாட்சிதான்.” என்று அவன் கிசுகிசுத்தான்.
அவள் புன்னகையோடு கண்களைத் திறந்தாள். நாணமும், சுகமும் கலந்த அந்த முகம், அவன் ஆசையை இன்னும் தூண்டியது.
🌌 நெருக்கம் தொடரும்
அவன் அவளை கிணற்றின் பக்கத்தில் அமர வைத்தான். அவள் வாளியை மறந்து, பக்கத்தில் இருந்த முள்ளங்கி இலைகளின் மேல் சாய்ந்தாள்.
முருகன் அவளது முகத்தை, கழுத்தை, கன்னத்தை மெல்லத் தொட்டான்.
அவள் கைகளை அவனது முதுகில் ஓட்டினாள்.
முதல் முறையாக அவள் தன் ஆசையை வெளிப்படுத்தினாள். நாணத்தை விட்டு, உதடுகளை அவனது உதடுகளுக்கு நெருக்கினாள்.
அந்த தருணம் இருவரும் தங்களின் உள்ளங்களையும் உடலையும் முழுமையாக ஒன்றிணைத்துக் கொண்டனர்.
0 Comments