விடியலில் பிறந்த புதிய வாக்குறுதி
முழு இரவும் மெழுகுவர்த்தியின் ஒளியில் திளைத்து கொண்டிருந்த அந்த இரகசியங்கள்,
இப்போது விடியலின் மெல்லிய காற்றோடு கலந்து போயின.
மழை நின்றிருந்தது…
சன்னலில் ஒட்டியிருந்த துளிகள் மட்டும், இரவு சொல்லிய கதை போல ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்தன.
அரவிந்த், இன்னும் ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்த நந்தினியைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.
அவள் மார்பின் மேல் அவனது கை தழுவிக் கிடந்தது.
புடவை சற்றே அவளை மூடியிருந்தாலும்,
அந்த உடல் முழுவதும் அவனது தொடுதலால் இன்னும் வெப்பமாக இருந்தது.
விடியற்கால ஒளி அவளது முகத்தில் விழுந்தது.
அந்த ஒளியில் அவள் முகம் தெய்வீகமும், தீவிரமும் சேர்ந்ததாய் தெரிந்தது.
அவளது சிரிப்பின் சின்னம் உதட்டின் முனையில் இன்னும் விளையாடிக் கொண்டிருந்தது —
இரவு அவளுக்குள் என்ன தந்தது என்பதைச் சொல்லும் சான்று போல.
அவன் மெதுவாக அவளது கன்னத்தில் முத்தமிட்டான்.
அவள் விழிக்காமல் சற்றே அசைந்தாள்…
அவளது விரல்கள் அவனது மார்பைத் தேடி வந்து சாய்ந்தன.
“நந்தினி…” – அவன் மெதுவாக அவளது பெயரைச் சொன்னான்.
அவள் கண்களைத் திறந்து அவனைப் பார்த்தாள்.
சில நொடிகள் இருவரும் பேசவில்லை.
அந்த பார்வைதான் எல்லா வார்த்தைகளுக்கும் பதிலாய் இருந்தது.
“இனி உன்னை விட மாட்டேன்…” – அவன் மெதுவாகச் சொன்னான்.“விடியலில் பிறந்த என் முதல் வாக்குறுதி இது.”
நந்தினி உதடுகளை மெதுவாக அவனது உதடுகளோடு சேர்த்தாள்.
அது புதிய தொடக்கத்துக்கான முத்தம் —
முந்தைய இரவின் தீவிரத்தை விட,
இனி வாழ்நாள் முழுவதும் நீடிக்கும் பந்தத்தை உறுதி செய்தது.
வெளியில் பறவைகள் கூவத் தொடங்கின.
வானம் இளஞ்சிவப்பு, ஆரஞ்சு நிறத்தில் சாய்ந்தது.
அந்த விடியல்,
அவர்களின் இரவின் இரகசியங்களைப் பாதுகாத்துக்கொண்டு,
புதிய வாழ்க்கைக்கான வாசலில் வழி திறந்தது.
இரவு முடிந்தது… ஆனால் காதல் இப்போதுதான் தொடங்கியது.
✨ முடிவு
0 Comments