கடற்கரையின் சுழற்புயலுக்குப் பிறகு தமிழர் பக்கம் மகிழ்ச்சி மற்றும் வெற்றி முழக்கம் நிரம்பியிருந்தது. யவனர்களின் பல கப்பல்கள் புயலின் சுழலில் சிதைந்து போனது, மீதமிருந்தவை கரையோரத் தாக்குதலில் எரிந்து நாசமானது. ஆனால் அந்த வெற்றிக்குள் அருவியின் கண்களில் இருந்தது ஒரு எச்சரிக்கைத் தீ.

“எல்லா கப்பல்களும் அழிந்துவிட்டதாகக் கருதாதீர்கள்,” என்று அவள் மூவந்தர்களிடம் கூறினாள். “தப்பிச் சென்ற சில கப்பல்கள் கடலின் இருளுக்குள் மறைந்தன. அவர்கள் மீண்டும் வருவார்கள். ஆனால் அடுத்த முறை அவர்கள் இன்னும் வலிமையுடன் திரும்புவார்கள்.”

அவளது வார்த்தைகள் துரதிர்ஷ்டத்தின் மணி ஒலிப்போல் மன்னர்களின் காதுகளில் ஒலித்தன.

யவனர்களின் தீர்மானம்

தொலைந்த மேற்குக் கடற்கரையில், யவனர்களின் முகாமில் ஒரு கடும் சத்தியம் எடுக்கப்பட்டது. புயல் மற்றும் தமிழரின் திடீர் தாக்குதல் அவர்கள் படைகளைப் பெரிதும் பலவீனப்படுத்தியிருந்தது. ஆனால் அதே நேரத்தில், அது அவர்களின் கோபத்தையும் எரிச்சலையும் பல மடங்காக்கியது.

“தமிழர்களை ஒரு சிறிய இனமாகவே எண்ணினோம். ஆனால் அவர்கள் நம்முடைய வணிகத்தையும் படைகளையும் சிதைத்துவிட்டனர். இப்போது இது வணிகப் போர் அல்ல, பழி தீர்க்கும் போர்,” என்று யவனத் தளபதி அலெக்சியோஸ் கோபத்துடன் உரைத்தான்.

ரோமிய வணிகர்கள் தங்கள் சொத்து இழப்பை எண்ணி நெருக்கடியடைந்தனர். கிரேக்கப் படையினர் தங்கள் தோல்வியை அவமானமாகக் கருதி பழி வாங்கும் திட்டங்களை வகுத்தனர். புது கப்பல்கள் ஆர்வமுடன் கட்டப்பட்டன. எரிந்து அழிந்த கப்பல்களுக்கு பதிலாக, இரும்பால் உறுதியான, பெரிய தளவாயுடைய போர் கப்பல்கள் தயாரானது.

மேலும், யவனர்கள் கடல் வழிப் போரில் மட்டுமின்றி நில வழிப் போருக்கும் ஏற்பாடுகளை செய்தனர். கடற்கரை கிராமங்களில் உளவாளிகளை அனுப்பினர். தமிழரின் அரண்கள், துறைமுகங்கள், படை முகாம்கள் அனைத்தையும் கண்காணிக்க அவர்கள் முயன்றனர்.

தமிழர்களின் தயாரிப்பு

தமிழர் பக்கம் வெற்றி கொண்டாட்டம் எவ்வளவு இருந்தாலும், மூவந்தர்களும் அருவியும் தங்களது வீரர்களுடன் நாளுக்கு நாள் திடமானத் திட்டங்களில் ஈடுபட்டிருந்தனர்.

சேர மன்னன் தன் கடலோரக் குடியிருப்புகளில் வலிமையான கப்பல்களை உருவாக்க உத்தரவு கொடுத்தார். மரக்கலங்களின் பின்புறம் இரும்புப் பலகைகள் பொருத்தப்பட்டு, அலைகளில் உடையாமல் நிற்கும் வலிமையுடன் அவை வடிவமைக்கப்பட்டன.

பாண்டிய மன்னன் தனது பழமையான யானைப் படையையும் குதிரைப் படையையும் கடற்கரை அருகே கொண்டு வந்து நிறுத்தினார். “அவர்கள் கரையோரத்தில் இறங்க முயன்றால், இந்த நிலம் அவர்களுக்கு எரியும் மண்ணாக மாறிவிடும்,” என்று அவர் கூறினார்.

அருவியின் தியாகம்

அருவி தனது கிராம மக்களைப் போர் பயிற்சியில் ஈடுபடுத்தினாள். பெண்களுக்கும் வில், ஈட்டி, வாள் எல்லாம் கற்றுக் கொடுக்கப்பட்டது. குழந்தைகளுக்கும் சைகை மொழிகள், எச்சரிக்கை முறைகள் கற்றுக் கொடுக்கப்பட்டன.

“இது ஆண்களின் போர் மட்டும் அல்ல. இந்த நிலம் எங்கள் தாயின் மார்பகம். அதை யாரும் மாசுபடுத்தக் கூடாது. அதனால் எல்லோரும் வீரர்கள் ஆக வேண்டும்,” என்று அவள் ஊக்கமளித்தாள்.

அவளது வீரத் துணிச்சல் மக்கள் மனதில் அச்சம் அல்ல, நம்பிக்கையை ஏற்படுத்தியது.

கரையின் எச்சரிக்கை

ஒரு நாள் விடியற்காலையில், மீனவர்கள் கடலில் நெடுந்தொலைவில் பிரகாசித்த ஒரு தீப்பொறியைப் பார்த்தனர். ஆரம்பத்தில் அது ஒரு மாயை என நினைத்தனர். ஆனால் மெல்ல மெல்ல அந்தத் தீப்பொறி பத்தாகவும், பின்னர் நூறாகவும் பெருகியது.

கடலின் மேல் புள்ளிகளாகத் தெரிந்த ஒளிகள் விரைவில் பெரும் நிழல்களாக மாறின. யவனக் கப்பல்களின் படைகள், புயலைத் தாண்டியும், முந்தைய தோல்வியைத் தாண்டியும், இன்னும் வலிமையுடன் மீண்டும் திரும்பியிருந்தன.

அந்தக் காட்சியை கரையோர மக்கள் அச்சத்துடன் கண்டனர். ஆனால் அருவியின் கண்களில் அச்சம் இல்லை. அவளது வாளில் சூரியனின் ஒளிபோல் பளிச்சிடும் தீவிரம் இருந்தது.

மூவந்தர்களின் கூட்டம்

சேர மன்னன்: “அவர்கள் எங்களைப் பெருக்கால் அடக்க நினைக்கிறார்கள். ஆனால் நமக்குள் ஒற்றுமை இருக்கிறது. அதுதான் எங்கள் வலிமை.”

பாண்டிய மன்னன்: “நம் நிலத்தில் யாரும் நிலைத்துப் போர் நடத்த முடியாது. அவர்கள் கரையை அடைந்தவுடன், எங்கள் நிலப் படைகள் அவர்களை நசுக்கும்.”

யவனப் படைகளின் வருகை

மூன்று நாட்கள் கழித்து, கடற்கரை முழுவதும் கருப்பு நிழல்கள் பரவின. வானத்தை மறைக்கும் அளவுக்கு யவனக் கப்பல்கள் கரையோரம் வந்து நின்றன. அவற்றின் பறக்குதிகள் வானத்தில் கருப்பு பறவைகளைப் போல் பரவின.

கப்பலின் முனைகளில் வெண்கலச் சிலைகள் மின்னின. இரும்புக் குத்துக்களும், சதுர கவசங்களும் ஆயிரக்கணக்கில் தெரிந்தன. யவனப் படைகள் இந்த முறை சின்னப்படை அல்ல; முழு படைத்தொகுதி போல இருந்தது.

கரையோரக் கிராமங்களில் பெண்கள் குழந்தைகளை குகைகளில் மறைத்தனர். வீரர்கள் வாளும் வில்லும் எடுத்துக் கொண்டு வரிசையாக நின்றனர்.

அந்த வார்த்தைகள் மக்கள் மனதில் ஒரு தீப்பொறி போலப் பரவின.

போரின் தொடக்க மணி

யவனக் கப்பல்களில் இருந்து போர்க்குரல்கள் எழுந்தன. கரையின் மீது அம்புகள் மழை போல விழத் தொடங்கின. தமிழர் படைகள் கவசங்களை உயர்த்தி எதிர்கொண்டனர்.

மூவந்தர்களும், அருவியும் முன் நின்று போரின் தொடக்கத்தைக் காத்திருந்தனர். அந்தக் கணத்தில் கடல் மீண்டும் குரல் கொடுத்தது போல அலைகள் பாறைகளைச் சிதறடித்தன.

திரும்பிய யவனப் படைகள் இனி பழையவைகள் அல்ல. ஆனால் தமிழரும் முன்பைவிட அதிகத் தைரியத்தோடு இருந்தனர்.