சக்தியின் விழிப்பு
ஆதவன் தன் பிறப்பின் ரகசியத்தை அறிந்த பின், அவன் மனதில் பெரிய மாற்றம் ஏற்பட்டது. தன்னைச் சுற்றிய இயற்கை இனி ஒரு சாதாரண உலகம் போலத் தோன்றவில்லை; அது அவனோடு பேசும் உயிர் உலகம் போல உணர்ந்தான்.
ஆனால் அந்த சக்திகளை அடக்கிக் கற்றுக்கொள்ளாமல் இருந்தால், அவை உலகத்தையே அழித்து விடும் என்று வேதசர்மா எச்சரித்திருந்தார். இதுவே அவன் பயணத்தின் அடுத்த படியாக இருந்தது.
ஆசானின் முதல்கல்வி
ஒரு நாள் விடியற்காலையில், சித்தர் வேதசர்மா, ஆதவனை காட்டு வழியாக அழைத்துச் சென்றார். பறவைகள் கீச்சிட, வானம் சிகப்பு நிறத்தில் ஒளிர்ந்தது. அவர்கள் அடர்ந்த காட்டு குளத்தின் அருகே வந்தனர்.
“ஆதவா,” ஆசான் சொன்னார், “இயற்கையின் நான்கு சக்திகளும் உன் உள்ளத்தில் இருக்கின்றன. ஆனால் அவை சத்தமாக அலறிக் கொண்டிருக்கும் குழந்தைகளைப் போல. நீ அவற்றை அடக்கிக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும். இல்லையெனில், அவற்றின் கைப்பாவையாக நீ மாறிவிடுவாய்.”
ஆதவன் சற்றே நடுங்கினான். “ஆசானே… நான் உண்மையில் இதை செய்ய முடியும் என தெரியவில்லை. சில சமயம் தண்ணீர் எனது கட்டுப்பாட்டை மீறி பாய்கிறது. சில நேரம் காற்று என்னைத் தள்ளுகிறது. நான் பயப்படுகிறேன்.”
வேதசர்மா மெதுவாக சிரித்தார். “பயம் இல்லாமல் வீரன் உருவாகமுடியாது. ஆனால் பயத்தைக் கட்டுப்படுத்தினால் தான் வீரன் பூரணமாவான். இப்போது உனக்கு முதல் பயிற்சி – நீரை அடக்கும் கலை.”
நீரின் சக்தி
ஆதவன் கண்களை மூடிக் கொண்டான். மெதுவாக குளத்தின் அலைகள் அவனது சுவாசத்தோடு ஒத்திசைந்தன. தண்ணீரின் மேல் சிறிய சுழற்சி தோன்றியது. அவன் கையை மெதுவாக உயர்த்தியபோது, அந்தச் சுழற்சி வானத்தில் நீர் பந்து போல மிதந்தது.
அவன் கண்களைத் திறந்தான். ஆச்சரியமாக அவன் சிரித்தான். ஆனால் திடீரென கவனம் கலைந்ததால், அந்த நீர் பந்து சிதறி அவன் மீது விழுந்தது.
வேதசர்மா சிரித்தார். “இது தான் பாடம். சக்தி உனக்கு சொந்தமல்ல. அது உன்னிடம் வரம்போடு தான் தங்கும். பணிவுடன் நடந்துகொள்.”
நிலத்தின் சக்தி
மறுநாள் அவர்கள் மலைக்குகைக்கு சென்றனர். அங்கே பாறைகளின் நடுவே அவர்கள் நின்றனர்.
“ஆதவா, நிலம் தான் உனக்கு வலிமை தரும். நிலத்தை அடக்குவது உன் கோபத்தை அடக்குவதைப் போல.”
ஆசான் பாறையைத் தொட, அது மெதுவாக இடம்பெயர்ந்தது. ஆதவன் அதை கண்டு வியந்தான். அவன் தன் கைகளை தரையில் வைத்தான். “நான் இதைச் செய்ய முடியுமா?” என்று நினைத்தான்.
அவன் கவனம் செலுத்தியவுடன், தரை அதிர்ந்தது. சிறிய கற்கள் மேலெழுந்தன. ஆனால் திடீரென அவன் மனதில் கோபம் வந்தது – சிறு வயதில் மக்கள் அவனைப் பற்றி சொன்ன கேலிகளை நினைத்தான். அதே நேரத்தில் பெரிய பாறை ஒன்று பிளந்து விழத் தொடங்கியது.
ஆசான் உடனே தடுத்தார். “நிலம் உன் கோபத்தோடு ஒன்றாகும். நீ கோபத்தில் இருந்தால் அது அழிக்கும். நீ அமைதியில் இருந்தால் அது காக்கும்.”
ஆதவன் தன் கண்ணீரைத் துடைத்தான். “நான் மீண்டும் முயற்சிப்பேன்.”
காற்றின் சக்தி
மூன்றாம் நாள், ஆசான் அவனை மலை உச்சிக்குக் கூட்டினார். அங்கே புயல் காற்று வீசியது.
“காற்று என்பது சுதந்திரம். அதை அடக்க நினைத்தால் அது உன்னைத் தள்ளிவிடும். ஆனால் அதோடு நடனமாடினால் அது உன்னை உயர்த்தும்,” என்றார் ஆசான்.
ஆதவன் கைகளை விரித்தான். காற்று அவனைத் தள்ளியது. ஆனால் அவன் அஞ்சாமல், காற்றோடு அசைந்தான். சிறிது நேரத்தில், அவன் உடல் மெதுவாக மேலெழுந்தது போலத் தோன்றியது.
அவன் சிரித்தான். “நான் பறக்கிறேனா?”
ஆசான் தலையசைத்தார். “காற்று உன்னை ஏற்றுகிறது. ஆனால் நினைவில் கொள், அது உன் நண்பன். அதனை ஆணையிடாதே.”
தீயின் சக்தி
நான்காம் நாள், அவர்கள் இரவின் இருளில் நின்றனர். ஆசான் ஒரு சிறிய தீப்பொறி ஏற்றினார்.
“தீ என்பது சக்தியின் உச்சம். ஆனால் அது அதிகமாக எரிந்தால் அனைத்தையும் சாம்பலாக்கும். நீ அதற்கு உரிய காரணம் கொடுத்தால் மட்டுமே அது பிரகாசிக்கும்.”
ஆதவன் தன் உள்ளங்கையை உயர்த்தினான். சிறிய சிவப்பு வெளிச்சம் பிறந்தது. அது மெதுவாக ஒரு தீப்பொறியாக வளர்ந்தது. ஆனால் அவன் கட்டுப்பாடு இழந்ததால், அந்தத் தீ மரக்கிளையை எரிக்கத் தொடங்கியது.
ஆதவன் தலைவணங்கினான்.
ஆதவனின் சந்தேகம்
நாட்கள் கடந்து சென்றன. ஆதவன் சக்திகளை அடக்கிக் கற்றுக் கொண்டான். ஆனால் அவனுள் ஒரு கேள்வி எப்போதும் எழுந்தது.
“நான் உண்மையிலேயே இந்த பூமியை காப்பாற்றும் வீரனா? என்னால் உண்மையில் இயற்கையின் காவலன் ஆக முடியுமா?”
அந்த இரவு, அவன் மீண்டும் கனவு கண்டான். நான்கு தெய்வங்களும் மீண்டும் அவனிடம் தோன்றின.
முதல் சோதனை
அடுத்த நாள் கிராமத்தில் தீ விபத்து ஏற்பட்டது. ஒரு வீடு எரிந்து கொண்டிருந்தது. மக்கள் அலறினார்கள். ஆதவன் விரைந்தான்.
முதலில் அவன் தண்ணீரைக் கொண்டு அணைக்க முயன்றான். ஆனால் காற்று பலமாக வீச, தீ பெருகியது. மக்கள் “ஆதவா, எங்களை காப்பாற்று!” என்று அலறினர்.
அவன் மனதை ஒருங்கே குவித்தான். காற்றை வழிநடத்தியான், தீயை அடக்கி, பின்னர் நீரைப் பயன்படுத்தி அதை அணைத்தான்.
வீடு காப்பாற்றப்பட்டது. மக்கள் ஆரவாரித்தனர். ஆனால் ஆதவன் சிரிக்கவில்லை. அவன் உள்ளத்தில் ஒரு குரல் சொன்னது:
“இது ஆரம்பம் தான். இன்னும் பெரிய இருள் உன்னை எதிர்கொள்கிறது.”
0 Comments