கடற்கரையின் இரவு வானம் அன்று வழக்கமான அமைதியில் இல்லை. மூவந்தர்களின் கூட்டத்தில் யவனர்களின் உளவாளி பிடிபட்ட சில நாட்களுக்குப் பிறகு, அருவியும், வீரர்களும் எப்போதும் போலக் கடற்கரை நோக்கி கண்காணிப்பு செய்து கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் மனதில் இருந்தது ஒரே கேள்வி: “யவனர்கள் எப்போது தாக்குவார்கள்?”

மூவந்தர்களின் கூட்டு வீரர்கள் கடற்கரைச் சின்னச் சின்னக் குடியிருப்புகளிலும், மறைப்பட்ட குகைகளிலும் தங்கியிருந்தனர். ஆயுதங்கள் எப்போதும் தயாராக வைக்கப்பட்டிருந்தன. யவனர்களின் கப்பல்கள் தொலைவில் இருப்பதை மீனவர்கள் தினமும் கவனித்து, தகவல்களை கொண்டு வந்தனர்.

அந்த நாளின் மாலை, கடற்கரையில் புதிதாக ஒரு பரபரப்பு ஏற்பட்டது. தெற்கிலிருந்து வீசிய காற்று திடீரென மாறி கடுமையடைந்தது. கடல் மேல் கறுப்பு மேகங்கள் கூடி வந்தன. அலைகள் கரையைத் தாக்கிய சத்தம் வழக்கத்தை விட பலமடங்கு வலிமையாகக் கேட்கத் தொடங்கியது.

மூவந்தர்களின் படைத்தலைவர்கள் உடனே வீரர்களை எச்சரித்தனர். சிறிய படகுகள் எல்லாம் மறைவான குகைகளுக்குள் கொண்டுசெல்லப்பட்டன. ஆயுதங்கள் பாதுகாப்பாக வைக்கப்பட்டன. ஆனால் யவனர்களின் கப்பல்கள் அத்தகைய கடற்கரையின் ரகசியங்களை அறியவில்லை. அவர்கள் இன்னும் தூரத்தில், பெரும் கப்பல்களை அலைக்கு எதிராக நிறுத்த முயன்றுகொண்டிருந்தனர்.

புயலின் கொடுமை

இரவு ஆழ்ந்தபோது, வானம் முழுதும் கரிய மேகங்கள் சூழ்ந்தன. மின்னல் அடிக்கும் ஒவ்வொரு கணமும் கடல் பொங்கி எழுந்தது. அலைகள் பாறைகளை நசுக்கி அடித்தன. கரையோரக் குடிசைகள் பலவும் காற்றால் சிதைந்தன.

யவனர்களின் கப்பல்கள் அந்தக் கடல்சுழலில் சிக்கிக் கொண்டன. பெரும் மரத்தால் ஆன அவர்களின் கப்பல்கள் ஒரே நேரத்தில் அலை மேல் தூக்கி எறியப்பட்டு கீழே வீசப்பட்டன. காற்றால் பறந்த பறக்குதிகள் கிழிந்தன. ஒரு கப்பல் இன்னொரு கப்பலை மோதியது. சத்தம் முழு இருளிலும் ஒலித்தது.

சில தலைவர்கள் தயங்கினர். “அருவி, இது உயிருக்கு ஆபத்தானது. புயலில் படகுகளை ஓட்ட முடியாது.”

அந்த வீரத் துணிச்சல் அனைவரையும் உந்தியது. மூவந்தர்களும், சிறந்த மீனவர்களும், போர்வீரர்களும் இணைந்து சிறிய படகுகளை எடுத்தனர். பாறைகளுக்குள் மறைந்திருக்கும் வழிகளை அவர்கள் நன்கு அறிந்திருந்தனர். புயலில் கூட அந்த இடைவழிகள் பாதுகாப்பாக இருந்தன.

புயலில் நடந்த போர்

அந்த இரவு அலைகள் மேல் சிறிய படகுகள் பாய்ந்தன. காற்று பலமாக வீசியது. ஆனால் வீரர்கள் தங்கள் உயிரை பந்தயம் வைத்து துடுப்புகளைச் சுழற்றி முன்னேறினர்.

யவனக் கப்பல்கள் புயலில் தத்தளித்துக் கொண்டிருந்த தருணத்தில், தமிழர் படைகள் பாறைகளுக்குள் மறைந்து கொண்டு எதிர்பாராதவிதமாக பாய்ந்தனர். அவர்களின் கைகளில் தீப்பந்தங்களும், எண்ணெய் நிரப்பப்பட்ட மண்பானைகளும் இருந்தன.

ஒரு கணத்தில் தீப்பந்தங்கள் யவனக் கப்பல்களில் விழுந்தன. புயலின் காற்று தீயை அதிகரித்தது. மழை கொட்டினாலும், கப்பலின் உலர்ந்த மரம் தீப்பிடித்துக் கொண்டது. இருள், மின்னல், தீ, அலை—நான்கு சக்திகளும் சேர்ந்து பேரழிவை ஏற்படுத்தின.

யவன வீரர்கள் கப்பலில் இருந்தே வாள்களை எடுத்துத் தாக்க முயன்றனர். ஆனால் சிறிய படகுகளில் இருந்த தமிழர் வீரர்கள் அலைக்குள் நுழைந்து எளிதில் அவர்களை வில்லாலும், ஈட்டியாலும் சாய்த்தனர்.

அருவி தன் படகிலிருந்து பாய்ந்து, ஒரு யவனக் கப்பலின் தளத்தில் கால்வைத்தாள். புயல் காற்றில் அவளது முடி பறந்தது. அவளது கண்களில் எரியும் தீ போலத் தோன்றியது. அவள் வாளைத் தூக்கி, எதிரில் வந்த யவனத் தளபதியைக் குத்தினாள். அந்தக் கப்பல் அலைக்குள் மூழ்கியதும், அருவி மீண்டும் படகுக்குத் திரும்பினாள்.

கடலின் வெற்றி

சுழற்புயல் மேலும் வலுப்பட்டது. ஒரே இரவில் பல யவனக் கப்பல்கள் உடைந்து கடலில் கரைந்தன. சில கப்பல்கள் எரிந்துகொண்டே அலைக்கு ஆளானது.

தமிழர் பக்கம் உயிரிழந்தவர்கள் மிகக் குறைவாக இருந்தனர். அவர்கள் பாறைகளின் மறைநெறிகளை நன்கு அறிந்ததால், புயலைச் சாமர்த்தியமாகத் தாண்டினர்.

புயல் அடங்கியதும், விடியற்காலையின் ஒளி வானத்தில் பளிச்சிட, கரையை அடைந்தவர்கள் அதிர்ச்சியில் நின்றனர். கடற்கரை முழுவதும் சிதறிக் கிடந்தது யவனக் கப்பல்களின் சிதிலங்கள். கருப்பு புகை இன்னும் வானில் எழுந்தது. கரையில் அடித்துச் சிதறிய மரத்துண்டுகளும், உடைந்த வாள்களும், எரிந்த பறக்குதிகளும் பரவிக் கிடந்தன.

அந்தக் கூட்டத்தில் அருவி அனைவரின் பார்வையையும் கவர்ந்தாள். அவள் கையில் இன்னும் வாள் ஒளிர்ந்தது. அவள் தோள்களில் மழைத்துளிகள் மின்னின. மக்கள் அவளை “கடலின் குமரி” என்று அழைத்தனர்.

மறைந்த அபாயம்

ஆனால் எல்லா யவனர்களும் அழியவில்லை. தூரக் கடலில் இன்னும் சில கப்பல்கள் புயலைத் தாண்டி உயிர் தப்பின. அவைகள் இருள் சூழ்ந்த வானத்தில் நிழல்போல் மறைந்தன.

“இது எங்கள் போரின் தொடக்கம் மட்டுமே. புயல் யவனர்களின் வலிமையை குறைத்திருக்கலாம். ஆனால் அவர்கள் பழிவாங்காமல் போவதில்லை,” என்று அருவி மனதில் உறுதியாக நினைத்தாள்.