அயன் வீரன் – பகுதி 1

 பிறப்பின் ரகசியம்

தமிழகத்தின் உள்ளார்ந்த பகுதி. பசுமையான மலைகள், ஓடிவரும் ஆறுகள், காற்றில் அலையும் வயல்கள். சோலைமலை அடிவாரத்தில் வெண்மலைக்குடி என்ற சிறிய கிராமம் இருந்தது. அங்கு இயற்கை இன்னும் பழமையான காலத்தின் அழகை தக்கவைத்துக் கொண்டிருந்தது. மலைமீது பறவைகள் கீச்சிட, கீழே ஓடும் அருவியின் சத்தம் அந்த கிராமத்தின் இதயத் துடிப்பைப் போலக் கேட்பது வழக்கம்.

ஆனால் அந்த கிராமத்தில் பிறந்த ஒரு குழந்தை தான் பின்னாளில் உலகையே காப்பாற்றும் விதியை ஏந்தியவன் என யாருக்கும் தெரியாது. அந்தக் குழந்தையின் பெயர் – ஆதவன்.

பிறப்பு: வானின் சாட்சி

ஆதவன் பிறந்த நாள் கிராம மக்கள் நினைவில் என்றும் நிற்கும் நாள். அன்றைய இரவு வானம் விசித்திரமாக இருந்தது. மேகங்கள் விலகி, நட்சத்திரங்கள் அசாதாரணமாக பிரகாசித்தன. திடீரென நான்கு திசைகளிலிருந்தும் நான்கு இயற்கை அறிகுறிகள் நிகழ்ந்தன:

• கிழக்கில் சிறிய மழைத்துளிகள் பொழிந்தன.

• தெற்கில் காற்று பலமாக வீசியது.

• மேற்கில் மண்ணில் பிளவு போல ஒளி தெரிந்தது.

• வடக்கில் தூரத்தில் மின்னல் பிளந்தது.

கிராம மூதாட்டிகள் அதைக் கண்டு வியப்புற்றனர். “இது சாதாரணப் பிறப்பு அல்ல. இந்தக் குழந்தை பூமியின் அடையாளம்…” என்று அவர்கள் முணுமுணுத்தனர்.

ஆதவனின் தாய் மல்லிகை, தந்தை அருணன் – சாதாரண விவசாயிகள். ஆனாலும், அந்தக் குழந்தையின் கண்களில் அசாதாரண தீப்பொறி இருந்தது. சிறுவயதிலிருந்தே இயற்கையுடன் அவன் பேசுகிறான் போலத் தோன்றியது.

குழந்தையின் வினோதங்கள்

ஆதவன் ஐந்தே வயதில் இருந்தபோது, ஒரு நாள் அவன் வீட்டின் பின்புறம் விளையாடிக் கொண்டிருந்தான். கோடை வெயிலில் கிணற்றின் தண்ணீர் கிட்டத்தட்ட வற்றியிருந்தது. அவன் தன் சிறிய கைகளை நீருக்குள் நீட்டியவுடன் தண்ணீர் மெதுவாக உயர்ந்து, கிணறு நிரம்பியது. தாய் மல்லிகை அதை கண்டு பயந்து, “இது எப்படிச் சாத்தியம்?” என்று வியந்தாள்.

மற்றொரு முறை, காற்று கடுமையாக வீசும்போது மரக்கிளைகள் உடைந்து விழ முயன்றன. ஆனால் ஆதவன் கைகளை உயர்த்தியதும் காற்று திடீரென திசை மாறியது. கிராம மக்கள் அதைப் பார்த்து “இவன் ஆசீர்வதிக்கப்பட்ட பிள்ளை” என்று நம்பினர்.

ஆனால் அருணன், அவனது தந்தை, பயந்தார். “இவை எல்லாம் மனித சக்திகள் இல்லை. இது சாபமா ஆசீர்வாதமா?” என்று மனதில் கலங்கினார்.

கிராமத்தில் ஏற்பட்ட அச்சம்

ஆதவன் பத்து வயது ஆகும் போது, வெண்மலைக்குடி கிராமத்தில் பெரிய வெள்ளம் ஏற்பட்டது. அருகிலுள்ள ஆறு கரைபுரண்டு வீடுகளை விழுங்க ஆரம்பித்தது. மக்கள் அலறி ஓடினார்கள். அந்த வேளையில், ஆதவன் தன்னால் கூட அறியாமல், ஆற்றின் முன் நின்றான். இரு கைகளையும் உயர்த்தியவுடன் தண்ணீர் ஓடையைச் சுற்றி வளைந்து, கிராமத்தை விட்டு விலகியது.

அந்தக் காட்சியை பார்த்த கிராம மக்கள் அதிர்ந்து போனார்கள். சிலர் அவனை தேவனின் வரம் பெற்றவன் என்று கருதினார்கள். ஆனால் சிலர், “இவன் பேயின் பிள்ளை; இயற்கையுடன் விளையாடுகிறான்” என்று அஞ்சினர்.

ஆதவன் தன் மனதில் குழப்பமடைந்தான். “நான் யார்? எனக்கு ஏன் இந்த வித்தியாசமான சக்திகள் இருக்கின்றன?” என்று சிந்திக்கத் தொடங்கினான்.

பழைய கல்லெழுத்தின் ரகசியம்

அந்த வெள்ளப்பெருக்கு கடந்த சில நாட்களில், கிராமத்தின் ஓரத்தில் புதைந்திருந்த ஒரு பாறைத் தகடுகள் வெளிச்சத்துக்கு வந்தது. அதில் பழைய தமிழ் கல்லெழுத்து:

“நான்கு சக்திகள் ஒன்றாக இணையும் போது, பூமியின் காவலன் பிறப்பான். அவன் இயற்கையின் சமநிலையை காக்கும். அவன் தான் அயன் வீரன்.”

இதைக் கண்ட மூத்த சித்தர் வேதசர்மா, ஆதவனைச் சந்தித்தார். “பிள்ளையே, நீ தான் அந்தக் கல்லெழுத்தில் சொல்லப்பட்ட காவலன். நீ இயற்கையின் நான்கு சக்திகளையும் ஏந்தியவன். உன் பயணம் இப்போதுதான் தொடங்குகிறது” என்றார்.

ஆதவனுக்கு இன்னும் நம்பிக்கை வரவில்லை. “நான் சாதாரண கிராமப் பையன் தான். நான் எப்படி காவலனாக முடியும்?” என்று கேட்டான்.

வேதசர்மா சிரித்தார். “இது உனக்கு பிறப்பிலேயே எழுதப்பட்டது. நீ யார் என்று உலகமே ஒருநாள் அறியும்.”

முதன்மை கனவு

அன்றிரவு ஆதவனுக்கு ஒரு வித்தியாசமான கனவு வந்தது. கனவில் அவன் பசுமை நிறைந்த நிலத்தில் நின்றிருந்தான். முன் நான்கு உருவங்கள் தோன்றின:

1. நீரின் தெய்வம் – பளிங்கு போன்ற நீல ஆடையில் ஒளிர்ந்தாள்.

2. நிலத்தின் தெய்வம் – பாறையைப் போல வலிமையான உருவம்.

3. காற்றின் தெய்வம் – மென்மையான ஒளிவட்டத்தோடு பறந்த உருவம்.

4. தீயின் தெய்வம் – சிவந்த ஜ்வாலையாய் எரிந்த கண்கள் கொண்டவன்.

அவர்கள் ஒருமித்த குரலில் சொன்னார்கள்:

“ஆதவா! நீ எங்களின் வாரிசு. நாங்கள் உனக்கு நம் சக்திகளை அளித்துள்ளோம். ஆனால் அவற்றை அடக்கிக் கற்றுக்கொள்ளாவிட்டால், அவை உலகையே அழித்து விடும். உன் கடமை – பூமியின் சமநிலையை காப்பது.”

ஆதவன் திடீரென விழித்துக்கொண்டான். இதயம் அதிர்ந்து கொண்டிருந்தது. அவன் புரிந்துகொண்டான் – தன் வாழ்க்கை இனி சாதாரணமல்ல.

ஆசானின் வழிகாட்டுதல்

அடுத்த நாள், வேதசர்மா அவனை அழைத்தார்.

“ஆதவா, உன் சக்தி உன்னையே பயமுறுத்தும். ஆனால் நினைவில் கொள், இயற்கை உன்னை தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறது. நீ கட்டுப்படுத்தாவிட்டால், அந்த சக்திகள் உன்னை கட்டுப்படுத்தும்.”

ஆதவன் தலைவணங்கினான். “ஆசானே, நான் கற்றுக்கொள்ள விரும்புகிறேன். ஆனால் எனக்குப் பயம். என் சக்திகள் யாரையும் காயப்படுத்துமோ என அச்சமாக இருக்கிறது.”

வேதசர்மா அவனை ஆற்றினார்:

“வீரன் என்பது வலிமையால் மட்டும் தீர்மானிக்கப்படுவதில்லை. மனமும், இரக்கமும் அவனை உருவாக்கும். நீ அயன் வீரன் ஆகும் முதல் படி – உன் மனதை அடக்கக் கற்றுக்கொள்.”

முடிவு

அந்த இரவு ஆதவன் கிராமத்தின் ஓரத்தில் அமர்ந்து வானத்தை நோக்கினான். நட்சத்திரங்கள் ஒளிர, காற்று மெதுவாக அவனைத் தொட்டது. திடீரென அவன் உள்ளத்தில் ஒரு புதிய தீப்பொறி பிறந்தது.

“என் விதியை நான் ஏற்கிறேன். நான் அயன் வீரன். ஆனால் இந்த சக்திகள் என்னுடையவை அல்ல – பூமியின் சக்திகள். அவற்றை உலகத்திற்காக மட்டுமே பயன்படுத்துவேன்.”

அவனுடைய கண்கள் புதிதாய் பிரகாசித்தன.