1. இரவின் அமைதி உடைந்தது

சென்னை நகரின் ஒரு புறநகர்ப் பகுதி. மழை நனைந்த அந்த இரவு, பழைய பங்களாவில் ஒரு கொலை நிகழ்ந்தது. மழைத் துளிகள் சாளரத்தில் அடித்துக் கொண்டே இருந்தன. வெளியில் இருந்த நாய்கள் ஏதோ உணர்ந்து பரபரப்பாக குரைத்தன.

அடுத்த நாள் காலை, போலீசுக்கு தகவல் வந்தது. அங்கு வந்தவர்களில் முன்னணியில் நடந்தவர் – இன்ஸ்பெக்டர் காவ்யா. 30 வயதான, தன்னம்பிக்கையோடு நிறைந்த ஒரு பெண். குற்றவியல் துறையில் பட்டம் பெற்ற அவர், சில வருட அனுபவத்தில் கடினமான வழக்குகளைத் தீர்த்து புகழ் பெற்றிருந்தார்.

“சார், உடல் அங்கிருக்குது,” என்று உள்ளூர் கான்ஸ்டபிள் கூறியபோது, காவ்யா தன் கண்களை கூர்மையாக்கி பங்களாவின் உள்ளே நுழைந்தார்.

மரச்சாமான்கள் சிதறி கிடந்தன. பழைய கம்பளத்தில் இரத்தக்கறைகள். மூச்சை முட்டும் மாதிரி இருந்தது அந்தக் காட்சி. ஒரு நடுத்தர வயதான ஆண் – செல்வந்த வியாபாரி சந்திரசேகரன் – தன் இரத்தக் குளத்தில் இறந்துகிடந்தார்.

அந்த நேரத்தில், சாளரத்தருகே செல்லும் போது அவர் பார்வை நிறுத்தியது – ஒரு சிறிய குருதி தடம்.

அது வெறும் சிதறிய துளி அல்ல. தரையில் இருந்து வெளி வாசலுக்குச் செல்லும் ஒரு நரம்புப் போல நீளும் குருதி தடம்.

2. குருதி தடத்தின் மர்மம்

“இந்த தடம் யாரோ ஓடிச் சென்ற மாதிரி இருக்கு,” காவ்யா சிந்தித்தார்.

“மாடம், நம்ம forensic குழு இன்னும் வரல. நாம காத்திருக்கணுமா?” கான்ஸ்டபிள் சந்தோஷ் கேட்டான்.

“இல்ல. முதலில் இந்த தடம் எங்கு கொண்டு செல்கிறது என்று பார்ப்போம்.”

மெல்லிய ரப்பர் கையுறை அணிந்த காவ்யா, லைட்டுடன் தடத்தைத் தொடர்ந்து வெளியில் நடந்தார். மழைத் தண்ணீரில் பாதையின் சில பகுதிகள் அழிந்திருந்தாலும், இன்னும் சில இடங்களில் அந்த குருதி தெளிவாக தெரிந்தது.

அது பங்களாவின் பின்புறம் உள்ள பழைய சேமிப்பறை வரை கொண்டு சென்றது.

அந்த அறை மூடப்பட்டிருந்தது. காவ்யா கதவைத் தள்ளி திறந்தார். உள்ளே இருள். மின்சாரம் இல்லை. கை விளக்கின் வெளிச்சத்தில் அவர் பார்த்தார் – சுவரில் கைபிடி தடங்கள், தரையில் துளியாய் விழுந்த இரத்தம்.

ஆனால் அதற்குள் யாரும் இல்லை.

“அவன் இங்க தங்கியிருக்கான்… ஆனா தப்பிச்சிட்டான்,” காவ்யா தன் மனத்தில் குறிப்பெடுத்தாள்.

அந்த நேரத்தில், அவள் கண்கள் ஒரு சிறிய பொருளில் விழுந்தது – ஒரு பெண்களின் காதணியின் பாதி.

3. முதல் சந்தேகநபர்கள்

விசாரணை தொடங்கியது. சந்திரசேகரனின் குடும்பத்தினர் அழுது கொண்டிருந்தனர்.

“யாருக்காவது பகை இருக்கா?” காவ்யா கேட்டாள்.

“இல்ல… எனக்கு ஒன்றும் தெரியாது,” என்று விலகிச் சென்றான்.

அவனின் அசாதாரணப் பதட்டம் காவ்யாவின் கவனத்திற்கு வந்தது.

“நான் பின்புறம் பந்தலில் இருந்தேன் மா… திடீர்னு சத்தம் கேட்டுச்சு. ஆனால் நான் பயந்துட்டு உள்ளே போகல.”

அவள் கண்கள் நடுக்கத்தோடு இருந்தன. காவ்யா சற்று சந்தேகமாக அவளை பார்த்தாள்.

4. சான்றுகள் தேடும் களம்

Forensic குழு வந்தது. அவர்கள் எடுத்த புகைப்படங்களில், பங்களாவின் சுவற்றில் சில விசித்திரக் குத்துக்கள் தெரிந்தன. அது போராட்டத்தின் அடையாளமாக இருந்தது.

முக்கியமாக, காதணி – அது யாருடையது?

அறையில் அனைவரும் அவளை நோக்கிப் பார்த்தனர்.

“எப்படின்னு சொல்ற?” காவ்யா திடீரெனக் கேட்டாள்.

“நான்… நான் நேற்று மாலை வரை அணிந்திருந்தேன்… ஆனா அது எப்படித் திங்க?!” மீனாட்சி குலைந்தாள்.

5. உச்சக்கட்ட விசாரணை

மீனாட்சியை காவல் நிலையத்துக்கு அழைத்துச் சென்றனர்.

“மீனாட்சி… நீங்க பொய்ய சொன்னா நான் கண்டுபிடிச்சுடுவேன். உண்மைய சொன்னா உங்களுக்கு நன்மை.”

“அப்போ குருதி தடம்?”

“எனக்கு தெரியாது அம்மா. நான் காயம் அடிக்கல. யாரோ வேற பேர் இருந்திருக்கணும்.”

அவளது சொற்களில் ஒரு உண்மைத்தன்மை இருந்தது.

6. மறைந்த சாட்சியம்

அடுத்த நாள் forensic அறிக்கை வந்தது. குருதி தடம் சந்திரசேகரனுடையது அல்ல. அது வேறு ஒருவருடையது.

இதனால், மீனாட்சி குற்றவாளி அல்ல என்பது உறுதியானது.

ஆனால், அந்த இரத்தம் யாருடையது?

“விஷால்! உன் கையை காண்பி.”

அவன் தயக்கமுடன் காட்டினான். ஆழமான வெட்டுக்காயம்.

“இது எங்க இருந்து வந்தது?”

“நான்… சைக்கிளில் விழுந்தேன்…” அவன் பொய்யுரைத்தான்.

ஆனால் forensic சோதனையில், அந்த காயத்திலிருந்து எடுக்கப்பட்ட குருதி மாதிரி, கொலை இடத்தில் கிடைத்த குருதியுடன் பொருந்தியது.

7. உண்மையின் வெளிச்சம்

விஷால் இறுதியில் அழுத்தத்துக்கு உடைந்தான்.

“ஆம்! நான் தான் அப்பாவை கொன்றேன்…”

அறையில் அமைதி நிலவியது.

“ஏன்?” காவ்யா திடீரெனக் கேட்டாள்.

“அப்பா எப்போதும் என்னை சிறுமைப்படுத்தினார்கள். வியாபாரம் நானும் நடத்தணும்னு நினைச்சேன். ஆனா அவர் ஒத்துக்கொள்ளல. அந்த இரவு கடும் சண்டை. அவர் என்னை அடிக்க முயன்றார். நான் தள்ளினேன். கண்ணாடி உடைஞ்சது. அவர் விழுந்தார். கோபத்தில் நான் கத்தியால் குத்திட்டேன்.”

8. நிறைவு

நீதிமன்றத்தில் விஷாலுக்கு ஆயுள் தண்டனை வழங்கப்பட்டது.

அவள் நினைத்தாள் – ஒரு சிறிய குருதி தடம் தான் முழுக் குற்றத்தின் சாவியைத் திறந்தது.

அதுவே காவல்துறையின் வெற்றி.