Editors Choice

3/recent/post-list

Ad Code

பிணங்களின் படை 2

 மறக்கப்பட்ட தீர்க்கதரிசனம்



அரண்மலை இராச்சியம் முழுவதும் இருள் சூழ்ந்தது. பிணப்படையின் காலடி ஓசை இரவு தோறும் மக்கள் நெஞ்சைத் துளைத்தது. எங்கும் பயம், பசி, மரணம். ஆனால் மக்கள் மத்தியில் எங்கோ மறந்துபோன ஓர் தீர்க்கதரிசனம் இன்னும் நம்பிக்கையை உயிர்ப்பித்து கொண்டிருந்தது.

அந்த தீர்க்கதரிசனம் பண்டைய காலத்து விசுவாமித்திரர் என்ற முனிவரால் எழுதப்பட்டது. அது அரண்மனைக்குள் இருந்த பழைய கற்சுவரின் ஆழத்தில் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது. சாமியார்களுக்கே தெரிந்த அந்த இரகசியம், காலப்போக்கில் மறக்கப்பட்டு விட்டது.

ஒருநாள் இரவு, சுடுகாட்டிலிருந்து பிணப்படை எழும்பும் சத்தத்தைக் கேட்டு மக்கள் ஓடிக்கொண்டிருந்தார்கள். அப்பொழுது கிராமத்து இளைஞன் வீரமுத்து தன் தந்தையிடம் கேட்டான்:
“அப்பா, இவ்வளவு கொடுமை நடக்கிறது. எவராலும் இதை நிறுத்த முடியாதா?”


மந்த குரலில் தந்தை சொன்னார்:
“மகனே… நம் முன்னோர்கள் சொல்லிய தீர்க்கதரிசனம் ஒன்று உண்டு. ஆனால் அது நம்மிடம் வெறும் கதை போல் மிச்சமாயிருக்கிறது.”

வீரமுத்தின் மனதில் ஆர்வம் பிறந்தது.
“என்ன அந்த தீர்க்கதரிசனம்?”

அப்பா மெதுவாக சொல்லினார்:
“ஒரு வீரனின் இரத்தம்,
ஒரு கன்னியின் கண்ணீர்,
ஒரு சாமியாரின் மந்திரம்—
இந்த மூன்றும் சேர்ந்தால்தான் பிணங்களின் படை வீழ்ந்துவிடும். ஆனால் அந்த வீரன் யார், அந்த கன்னி யார், அந்த சாமியார் எங்கே— யாருக்கும் தெரியவில்லை.”

வீரமுத்துவின் இதயம் துடித்தது. தன்னுள் ஏதோ விசித்திரமான அழைப்பு இருந்தது போல.




அடுத்த நாள் காலை, வீரமுத்து தன் நண்பன் கேசவன் உடன் அரண்மனையின் இடிந்த பகுதிக்குள் சென்றான். அங்கு பண்டைய கல்வெட்டுகள் இருந்தன. சுவரின் ஓரம் சாம்பல் நிறக் கல் ஒன்று வெளிப்பட்டிருந்தது. வீரமுத்து அதை தட்டியவுடன், உள்ளே ஒரு இருண்ட அறை திறந்தது.

அறைக்குள் புகுந்தவுடன், மெழுகுவர்த்தி போல பச்சை ஒளி தானாகவே பளபளத்தது. நடுவில் பாம்பு தோலால் கட்டப்பட்ட பழைய ஓலைச்சுவடி. அதில் அந்த தீர்க்கதரிசனம் தெளிவாக எழுதியிருந்தது:

“கருங்கலையின் இருளை உடைக்கும் சக்தி,
வீரனின் இரத்தத்தில் ஒளியும்,
கன்னியின் கண்ணீரில் கருணையும்,
சாமியாரின் மந்திரத்தில் நித்தியமும்.
மூன்றும் ஒன்றாகும் போது மட்டுமே
பிணங்களின் படை நிலை குலையும்.”

வீரமுத்து அதைப் படித்ததும், கேசவன் அதிர்ச்சி அடைந்தான்.
“முத்தா, இது உண்மையா? இப்படி நடந்தால் தான் நம்மை காப்பாற்ற முடியும் போல.”




வீரமுத்து தீவிரமாக யோசித்தான்.
“அப்படியானால், அந்த வீரன் நானாக இருக்க வேண்டும். என் உயிரை விட்டும் இந்த சாபத்தை நிறுத்த வேண்டும்.”

அவர்களுடன் சென்றிருந்த இளம் பெண் கமலி கண்களில் கண்ணீர் பொங்கியது. அவள் பல காலமாகவே வீரமுத்துவை நேசித்தாள். ஆனால் இப்போது, அவன் விதி மரணத்திற்கே அழைக்கிறது என்பதை அவள் உணர்ந்தாள்.


அதே நேரத்தில், அரண்மனைக்குள் இருந்த மன்னன் குந்தலேசன் தனது கருங்கலையில் ஒளிரும் சிவப்பைக் கண்டு சிரித்தான்.
“தீர்க்கதரிசனத்தை எங்கோ யாரோ படித்துவிட்டார்கள். ஆனால் அது நிறைவேறாது. என் பிணப்படை அதை உடனே அழித்து விடும்!”

அவன் தனது கருங்கலையை உயர்த்தி மந்திரம் சொன்னான். உடனே, நிலம் பிளந்து, பிணப்படையின் புதிய படைகள் எழுந்தன. அவற்றில் முன்னோடி போல நின்றது, ஒரு மிகப் பெரிய எலும்பு வீரன் – கருங்கலையின் காவலன்.

அவன் கண்களில் பச்சை நெருப்பு எரிந்தது. கையில் மாபெரும் வாள். ஒவ்வொரு காலடி எடுத்து வைத்தாலும் பூமி நடுங்கியது.

மன்னன் கட்டளையிட்டான்:
“அந்த தீர்க்கதரிசனத்தை தேடிக் கொண்டிருப்பவர்களை அழித்துவிடு!”




கிராமத்தில் மக்கள் கூடி குரல் கொடுத்தனர்:
“இந்த சாபத்தை யார் நிறுத்தப் போகிறார்கள்? யாராவது முன்னே வரவேண்டும்!”

அப்பொழுது வீரமுத்து முன்னே வந்து நின்றான்.
“நான் தான் அந்த வீரன். என் இரத்தம் சிந்தினாலும், இந்த பிணப்படையை நிறுத்துவேன்.”

அவனை நோக்கி கமலியின் கண்களில் கண்ணீர் வழிந்தது. அந்த கண்ணீரில், தீர்க்கதரிசனத்தின் இரண்டாவது சுட்டி ஏற்கனவே நிறைவேறி விட்டதை யாரும் உணரவில்லை.


அந்த இரவில், கிராமத்தின் எல்லையில் பிணப்படையின் காலடிகள் கேட்கப்பட்டன. கருங்கலையின் காவலன் முன்னே வந்தான். அவனைப் பார்த்ததும் மக்கள் அலறினர்.

வீரமுத்து வாளை எடுத்துக்கொண்டு முன் நின்றான்.
“என் உயிரை எடுத்துக்கொள். ஆனால் என் நாட்டை நான் காக்கப் போகிறேன்!”

இருளும் வெளிச்சமும் மோதத் தொடங்கின.

தீர்க்கதரிசனத்தின் கதை உயிர் பெற்று நகரத் தொடங்கியது.

Post a Comment

0 Comments

People

Ad Code