படுக்கையறையின் ஜன்னலுக்கு அப்பால்

 1. புதிய வீடு, பழைய நிழல்கள்

சென்னையில் பணிபுரியும் இளம் தம்பதியர் – விக்ரம் மற்றும் மாலதி.

திருமணமாகி சில மாதங்கள்தான் ஆகிறது.

அவர்கள் ஒரு புதிய flat வாங்கி குடியேறுகிறார்கள்.

அந்த வீடு அழகான 2BHK apartment, ஆனால் மிகவும் அமைதியான பகுதியில்தான்.

மாலதி அந்த வீட்டில் மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் இருந்தாள்.

ஆனால்… ஒரு விசயம் அவளைக் குலைக்கத் தொடங்கியது.

அவள் படுக்கையறையில் இருந்தபோது, ஜன்னல் வழியே எப்போதும் யாரோ பார்த்துக்கொண்டிருப்பது போல உணர்ந்தாள்.

அந்த ஜன்னலுக்கு வெளியே வெறும் இடமே இருந்தது.

அங்கே எதுவும் இருக்கக் கூடாது.

2. முதல் இரவு அசம்பாவிதம்

ஒருநாள் இரவு, மழை பெய்துகொண்டிருந்தது.

விக்ரம் தூங்கிக்கொண்டிருந்தான்.

மாலதி ஜன்னல் அருகே அமர்ந்து புத்தகம் படித்துக்கொண்டிருந்தாள்.

திடீரென்று – “டக்… டக்… டக்…” என்ற சத்தம் ஜன்னல் கண்ணாடியில் வந்தது.

அவள் பின் வாங்கிப் பார்த்தாள்.

அங்கே யாரும் இல்லை.

மீண்டும் அவள் புத்தகத்தைப் படிக்க ஆரம்பித்தவுடன் – அந்த சத்தம் மீண்டும் கேட்டது.

இந்த முறை, அவள் ஜன்னலின் பக்கம் சென்றாள்.

அங்கே… ஒரு வெள்ளை கையை அவள் தெளிவாகக் கண்டாள்!

அந்த கை மெதுவாக கண்ணாடியைத் தட்டியது.

அவள் பயந்துகொண்டு கத்தினாள்.

விக்ரம் எழுந்து பார்த்தபோது – எதுவும் இல்லை.

3. தினந்தோறும் அதிகரிக்கும் அசம்பாவிதங்கள்

அந்த நாளுக்குப் பிறகு, தினமும் ஜன்னலுக்கு அப்பால் ஏதோ நிகழ்ந்துகொண்டே இருந்தது.

சில சமயம் நிழல் ஓடியது போல தெரிந்தது. சில சமயம் பெண் சிரிப்பு ஒலித்தது. சில சமயம் குளிர்ந்த மூச்சு ஜன்னல் வழியே வந்தது.

மாலதி தூங்க முடியாமல் போனாள்.

அவள் விக்ரமிடம் சொல்லினாலும் – அவன் நம்பவில்லை.

விக்ரம்:

“இது எல்லாம் உன் கற்பனை. புதிய வீடு, புதிய சூழல். அதனால்தான் பயம்.”

ஆனால் மாலதிக்குத் தெரியும் – அது கற்பனை அல்ல.

4. அயலவர்கள் சொல்லிய ரகசியம்

ஒருநாள், மாலதி அயல்கார பாட்டியிடம் அந்த வீட்டைப் பற்றி கேட்டாள்.

அந்த பாட்டி உடனே பயந்து:

பாட்டி:

“அந்த படுக்கையறை ஜன்னலுக்கு அப்பால் ஒரு காலத்தில் ஓர் கிணறு இருந்தது.

அந்த கிணற்றில்தான் ஒரு பெண் மூழ்கி இறந்தாள்.

அவளது ஆவி இன்னும் அமைதியடையவில்லை.

அதனால்தான் அந்த ஜன்னல் எப்போதும் சாபமாக இருக்கிறது.”

மாலதி நடுங்கினாள்.

ஆனால் விக்ரமிடம் சொல்ல அவள் தயங்கினாள்.

5. ஜன்னலின் பின்னால் அவள்

இரவு 2 மணி.

மாலதி தண்ணீர் குடிக்க எழுந்தாள்.

திரும்பி படுக்கையறைக்குள் வந்தபோது, ஜன்னலருகே ஒரு பெண்ணின் உருவம் தெளிவாகத் தெரிந்தது.

அந்த பெண் நீண்ட முடி, வெள்ளை சட்டை, ஈரமான உடலுடன் இருந்தாள்.

அவள் மெதுவாக ஜன்னல் வழியே உள்ளே பார்க்கிறாள்.

மாலதி பயத்தில் கத்தினாள்.

விக்ரம் ஓடிவந்தான்.

ஆனால் அவனுக்குத் தெரியவில்லை.

அந்த ஆவி மட்டும் மாலதியிடம் சிரித்துக் கொண்டு:

“நீ தான் இங்கே இருக்கக்கூடாது…” என்று சொன்னது.

6. உண்மை வெளிப்படுகிறது

மாலதி அடுத்த நாள் பழைய பத்திரிகை கடைக்குச் சென்று அந்த பகுதியில் நடந்த விபத்துகளை ஆராய்ந்தாள்.

அங்கு அவள் கண்டது அதிர்ச்சி.

அந்த ஜன்னலுக்கு அப்பால் இருந்த கிணற்றில், ஒரு இளம் பெண் – அனிதா – தனது காதலால் ஏமாற்றப்பட்டு தற்கொலை செய்து கொண்டதாக செய்தி வந்தது.

அந்த பெண்ணின் உடலை மூன்று நாட்கள் கழித்து மட்டுமே கண்டுபிடித்தார்கள்.

அதிலிருந்து, அந்த இடத்தில் தங்கியவர்களுக்கு பலவிதமான மர்மமான மரணங்கள் நடந்ததாகக் குறிப்புகள் இருந்தன.

7. சாபத்தின் உச்சம்

அந்த இரவு.

விக்ரம் மற்றும் மாலதி இருவரும் தூங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

திடீரென்று – ஜன்னல் தானாகத் திறந்தது.

காற்று புயலாக உள்ளே அடித்தது.

மாலதி கண்களைத் திறந்தபோது – அனிதா படுக்கையின் அருகே நின்றிருந்தாள்.

அவள் கண்களில் இரத்தக் கண்ணீர் வழிந்தது.

அனிதா (சிரித்துக் கொண்டு):

“என்னை யாரும் காப்பாற்றல… இப்போது நீ என் இடத்தில் வரணும்…”

அவள் மெதுவாக மாலதியின் கையைப் பிடித்தாள்.

மாலதிக்கு உடல் குளிர்ந்துவிட்டது.

விக்ரம் அவளை இழுக்க முயன்றான்.

ஆனால், ஜன்னல் வழியே ஒரு அதிக சக்தி மாலதியை இழுத்துச் சென்றது.

8. கடைசி விடியல்

அடுத்த நாள் காலை – விக்ரம் படுக்கையறையில் தனியாக இருந்தான்.

ஜன்னல் திறந்து கிடந்தது.

மாலதி காணவில்லை.

அந்த ஜன்னலின் கண்ணாடியில் மட்டும், ஒரு ஈரமான கையின் சுவடு தெளிவாக இருந்தது.

அதில் மெதுவாக எழுதியிருந்தது:

"நான் திரும்பி வந்தேன்…"

9. முடிவில்லா திகில்

இன்று வரை, அந்த வீட்டில் யாரும் தங்கவில்லை.

இரவு நேரத்தில் அங்கு சென்றால் – அந்த படுக்கையறை ஜன்னலின் பின்னால் ஒரு பெண்ணின் நிழல் தெரியும் என்று அயலவர்கள் சொல்கிறார்கள்.

அந்த நிழல் சில நேரங்களில் அழும், சில நேரங்களில் சிரிக்கும்.

ஆனால்… ஒரே வார்த்தையை மட்டும் ஒவ்வொரு இரவும் சொல்கிறாள்:

“ஜன்னலுக்கு அப்பால் உன்னையும் நான் காத்திருக்கிறேன்…”