காஞ்சிபுரம் அருகே உள்ள பழமையான அரண்மனை மாதிரி தோற்றமளிக்கும் அருணாச்சலம் பங்களாவில் அந்த இரவு புயல் போல கூச்சல். வெளியில் மழை சத்தம், காற்றின் சீற்றம், இடியோசை அனைத்தும் சேர்ந்து ஒருவித அச்சத்தையும் மர்மத்தையும் பரப்பின.

அந்த பங்களாவில் வாழ்ந்தவர் அருணாச்சலம் – நகரம் முழுக்கப் புகழ்பெற்ற தொழிலதிபர். கடின உழைப்பால் வளர்ந்தவர், ஆனால் சில வருடங்களாக வியாபாரம் சிக்கலில் சிக்கியது. அவருக்கு ஒரே மகள் – ரேணுகா. அந்த வீட்டில் பழைய நம்பிக்கையான வேலைக்காரி மீனாவும், வணிகத்தில் துணை நிற்கும் சண்முகமும், தொழில் பங்குதாரராக இருந்த விக்னேஷும் அடிக்கடி வருகை தந்தனர்.

இரவு நிழல்கள்

அந்த இரவு, மணி பத்து அடித்தவுடன் பங்களா முழுக்க இருள் சூழ்ந்தது. திடீரென மின் துண்டிப்பு. மின்விளக்கின் ஒளியில் பளீரென ஓர் நிழல் நகர்ந்தது. பணிப்பெண் மீனா, சமையலறை அருகே தண்ணீர் எடுக்கச் சென்றபோது அந்த நிழலைப் பார்த்தாள். அவள் நடுங்கி, “யாரப்பா அது?” என்று அழைத்தாள். பதில் ஏதும் இல்லை.

அடுத்த நாள் காலை, பங்களா முழுக்க பெரும் அதிர்ச்சி. அருணாச்சலம் தனது அறையில் இறந்த நிலையில் கிடந்தார். கையில் பிடித்திருந்த காகிதத் துண்டு கிழிந்திருந்தது. அவருடைய மேசையில் இருந்த சில முக்கிய ஆவணங்கள் காணவில்லை. சடலத்தருகே உடைந்த கண்ணாடி துண்டுகள், தரையில் சிதறிய புகைப்படம் – அனைத்தும் விசித்திரமாக இருந்தது.

விசாரணையின் தொடக்கம்

சம்பவம் உடனே போலீசிடம் புகாராக சென்றது. விசாரணைக்கு வந்தவர் – ஆய்வாளர் விஜய் குமார். முப்பத்தைந்து வயதிலேயே கூர்மையான அறிவும் நுணுக்கமான பார்வையும் கொண்டவர். கம்பீரமான முகம், தடித்த மீசை, நிதானமான நடை.

அவர் முதலில் சம்பவ இடத்தை ஆய்வு செய்தார். உடைந்த கண்ணாடி துண்டுகளை கவனமாகப் பார்த்தார். மேசையில் இருந்த பிளாஸ்டிக் கோப்புகள், சிதறிய ஆவணங்கள் – எல்லாம் குற்றவாளி ஏதோ ஒன்றைத் தேடிவந்ததைக் காட்டின.

“யாரோ ஒரு சான்று எடுத்துச் சென்றிருக்கிறார்…” – விஜய் குமார் மனதில் நினைத்தார்.

அவர் உடனே வீட்டில் இருந்தவர்களை ஒவ்வொருவராக விசாரிக்கத் தொடங்கினார்.

சந்தேகத்தின் வலை

முதலில் பணிப்பெண் மீனா.

“மீனா, நீ நேற்று இரவு என்ன பார்த்தாய்?”

மீனா நடுங்கிக்கொண்டே சொன்னாள்:

“சார்… சமையலறை அருகே நிழல் மாதிரி ஒருவன் போனான். முகம் தெரியல சார். ஆனா, அவன் கையில ப்ரீஃப் கேஸ் மாதிரி ஏதோ இருந்தது போல…”

விஜய் குமார் கண்களை சிமிட்டினார்.

“நீ எதுக்கு அப்போ சொல்லல?”

“பயந்துட்டேன் சார்…”

அடுத்தவர் – சண்முகம், வியாபாரத்தில் நெருங்கியவர்.

“சண்முகம், நீங்க எங்க இருந்தீங்க நேத்து?”

“நான் சார்? என் வீட்டில்தான். ஆனா, அருணாச்சலம் அண்ணா எனக்கு பத்து மணிக்கே போன் பண்ணினாரு. ரொம்ப முக்கியமான ஆவணம்னு சொல்லி, நாளைக்கு காட்டணும்னு சொன்னார். ஆனா… அந்த ஆவணம் இப்போ மாயமா இருக்கு.”

பின் விக்னேஷ். அவனது முகம் சற்று பதட்டமாக இருந்தது.

“நான் இரவு எட்டு மணிக்கே இங்கிருந்து போயிட்டேன் சார். மழை வந்ததால் திரும்பி வரவே இல்ல. என்னிடம் பிசினஸ் பேப்பர்ஸ் இருக்கும்னு நினைக்கிறேன்… ஆனா கொலை செய்வது என்னால முடியாது.”

விஜய் குமார் அவனை கவனமாக நோட்டமிட்டார்.

“ஆனா, உன்னை நேத்து பன்னிரண்டு மணிக்குப் பின் பின்புற கதவுல யாரோ பார்த்ததாக அயலவர் சொல்றாரு.”

விக்னேஷ் திகைத்துப் போனான்.

“சார்! அது நான் இல்ல. யாரோ வேறவர்.”

சாட்சியின் சிக்கல்

அயலவர் சாந்தி வாக்குமூலம்:

“நான் மழை சத்தத்தால தூங்கல. பன்னிரண்டு மணிக்கு பின்புறக் கதவுல யாரோ ஓடின மாதிரி பார்த்தேன். நீளமான உடம்பு, சுமாரா விக்னேஷ் மாதிரி இருந்தார்.”

இப்போது விஜய் குமார் குழப்பத்தில் சிக்கினார். மூவருக்கும் சந்தேகம் இருந்தது. ஆனால் எந்த ஆதாரமும் இல்லை.

ஆய்வக அறிக்கை

சடலத்தருகே கிடைத்த காகிதத் துண்டை ஆய்வகத்துக்கு அனுப்பினர். சில மணி நேரத்தில் அறிக்கை வந்தது.

அதில் இருந்த எழுத்தின் ஓரம் – “வசதி ஒப்பந்தம்” என்ற வார்த்தைகள் மட்டும் தெரிந்தன. அதாவது, அருணாச்சலம் வைத்திருந்த நிலம் தொடர்பான முக்கிய ஒப்பந்த ஆவணம் – அது தான் மாயமான சான்று.

விஜய் குமார் தன்னிடமே சொன்னார்:

“அந்த சான்றை யாரோ எடுத்துப் போயிருக்கிறார். அதுதான் இந்தக் கொலைக்கு காரணம்.”

உச்சக்கட்ட விசாரணை

அனைவரையும் போலீஸ் ஸ்டேஷனில் அழைத்து விசாரணை நடத்தினார். இருண்ட அறை, தொங்கும் மின்விளக்கு, கடுமையான கேள்விகள்.

“விக்னேஷ்! உன் கைரேகை சடலத்தருகே கிடைத்த கண்ணாடியில் இருக்கிறது. என்ன சொல்லப்போகிறாய்?”

விக்னேஷ் வியர்த்துக் கொண்டே சொன்னான்:

“ஆம் சார்! நான் அந்த ஆவணத்தைத் திருட வந்தேன். ஏனெனில் அந்த நிலம் எனக்கே உரியதென்று நான் நம்பினேன். ஆனா… அருணாச்சலத்தை நான் கொலை செய்யல. நான் வந்தப்போ அவர் ஏற்கனவே தரையில் இருந்தார்!”

அறை முழுக்க அமைதி. விஜய் குமார் கூர்மையுடன் கேட்டார்:

“அப்போ கொலை யாரு பண்ணினான்?”

விக்னேஷ் கண்ணைத் தாழ்த்திக் கொண்டான்.

“சண்முகம் அங்க இருந்தார்… நான் ஓடும்போது அவன் உள்ளே நுழைந்ததைப் பார்த்தேன்.”

உண்மையின் வெளிச்சம்

சண்முகம் பிடிபட்டார். ஆரம்பத்தில் மறுத்தார். ஆனால் மீனாவின் சாட்சியமும், விக்னேஷின் வாக்குமூலமும், சான்றின் மாயமும் சேர்ந்ததும் அவர் மனம் உடைந்தது.

“ஆம்… நான் தான் செய்தேன். அந்த சான்று தான் என் வியாபார வெற்றிக்கு தேவை. அருணாச்சலம் அதை வெளிப்படுத்தப் போனார். என் வாழ்க்கை நாசமாகும். அதனால்தான்…”

அவரது குரல் தளர்ந்தது.

“நான் நினைத்தது ஒரு தாளை மட்டும் எடுக்க. ஆனால் அவர் எதிர்த்தார். என் கோபத்தில் தள்ளினேன்… அவர் கீழே விழுந்தார். அங்கேயே…”

நிறைவு

ரேணுகா அழுது கொண்டிருந்தாள். மீனா அவளை ஆறுதல் கூறினாள்.

ஆய்வாளர் விஜய் குமார் சடலத்தருகே கிடைத்த குறிப்பை எடுத்துப் பார்த்தார்.

“சாட்சிகள் பொய் சொல்லலாம். பயம் காரணமாக உண்மையை மறைக்கலாம். ஆனால் மாயமான சான்று – அது எப்போதும் உண்மையை வெளிப்படுத்தும்.”

அந்த குறிப்பேடு வழக்கின் திருப்பத்தை ஏற்படுத்தியது.

பின்னர், சண்முகம் கைது செய்யப்பட்டார். விக்னேஷ் தனது பேராசையின் விலை உணர்ந்தார். மீனா தன் நேர்மைக்காக பாராட்டப்பட்டாள்.

பங்களா அமைதியடைந்தது. ஆனாலும் அந்த இரவு புயலில் நடந்த சம்பவம் – ரேணுகாவின் மனதில் என்றுமே அழியாத காயம் விட்டுச் சென்றது.

பங்குச்சந்தை – ஒரு இளைஞனின் தொடக்கம்