சென்னையின் ஒரு பிஸியான குடியிருப்பு வீடு.
சூரியன் பளிச்சென்று எழுந்து விட்டான். பக்கத்து வீட்டு ரேடியோவில் “வானம்பாடி” சீரியல் டைட்டில் பாடல் முழங்கிக் கொண்டிருக்கிறது.
கீழே தெருவில் பாயும் வண்டிகளின் ஹார்ன், பிள்ளைகள் பள்ளிக்குச் செல்லும் சத்தம், காய்கறி விற்கும் பாட்டியின் கூச்சல்—இவை எல்லாம் சேர்ந்தது ஒரு ‘ஆர்க்கெஸ்ட்ரா’ போல.
அந்த வீட்டில் ரகுநாத் – சுமிதா தம்பதியர்.
மூன்று ஆண்டுகளாக திருமணமாகி இருக்கிறார்கள்.
அன்பும் உண்டு, சண்டையும் உண்டு—அதுதான் இவர்களின் வீட்டு ‘டிரெடிஷன்’.
“சுமிதா! என் காபி ரெடி ஆச்சா? நான் காபியில்லாமல் நாளை ஆரம்பிக்கவே முடியாது!” என்று ரகுநாத் ஹாலிலிருந்து கூப்பிட்டான்.
சமையலறையில் அடுப்பு, குழம்பு, இட்லி—all running.
“ஐயோ! இந்த காபிதான் அவனுக்கு உலகமே போல. இவனே ஒன்னு பண்ணவே மாட்டான். நான்தான் எல்லாம் செய்யணும்!” என்று சுமிதா மனத்தில் புலம்பிக்கொண்டே இருந்தாள்.
அவள் காபி செய்து கையில் தட்டியபடி ஹாலுக்கு வந்தாள்.
“காபி குடி. ஆனா பத்திரிகை படிக்கும்போது காபி கசிந்து சோபா கெடக்கூடாது.”
“சரி சரி. நீ தான் ஹவுஸ்மினிஸ்டர்!” என்று சிரித்துக் கொண்டு காபி குடிக்கத் தொடங்கினான் ரகுநாத்.
பகுதி 2 – சாம்பாரின் பணி
அந்த நாளில் சுமிதா “சிறப்பு சாம்பார்” செய்ய முடிவு செய்தாள்.
ஏனெனில் நேற்று இரவு ரகுநாத் பக்கத்து வீட்டுக்காரி ரேணுகாவின் சாம்பாரைப் பற்றி “அவர சாம்பார் ரொம்ப நல்லா இருக்கு. நம்ம வீட்டிலே அப்படி சுவை வரலையே!” என்று சொல்லியிருந்தான்.
அது அவளுக்குக் கத்தி போல குத்தியது.
“சாம்பாரா? நான் பண்ணினா தெரியாம போச்சா? இப்போ காட்டுறேன்!” என்று முடிவு செய்தாள்.
வெங்காயம், தக்காளி, முருங்கைக்காய்—எல்லாம் அழகாக வெட்டப்பட்டது.
சாம்பார் பொடி பாட்டிலிலிருந்து எடுத்துக் கொண்டு வாசனை பார்க்க, “இதை சாப்பிட்டவுடனே ரகுநாத் என்னை கையில் தூக்குவான்!” என்று பெருமையாகச் சிரித்தாள்.
ஆனால்… வாழ்க்கை இப்படியே நேராக போகாது.
பகுதி 3 – தங்கை போன், உப்பு மறைவு
சாம்பார் சுவையாகக் கொதிக்கிக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில், மொபைல் மணி அடித்தது.
அவள் தங்கை கிருத்திகா போன்.
“அக்கா! நேற்று நான் ஆன்லைன்ல ஆர்டர் பண்ணிய புடவை வந்துடுச்சு. கலர் எப்படி இருக்குன்னு சொல்றேன்…”
அடுத்த அரை மணி நேரம் புடவை கலர், டிசைன், பிகாஸோ வரை விவாதம்.
சாம்பாரை கிளறிக் கொண்டே பேசிக் கொண்டிருந்த சுமிதா—உப்பு போடவே மறந்து விட்டாள்.
அது தான் கதைத் திருப்பம்.
பகுதி 4 – மதிய சாப்பாட்டு புயல்
மணி ஒன்று.
ரகுநாத் சாப்பாட்டு மேசையில் அமர்ந்தான்.
சோறு, சாம்பார், காய்கறி—all set.
முதல் சொம்பு சாம்பாரை சாப்பிட்டதும் அவனுடைய முகம் பழச்சாறு குடிச்ச குழந்தை மாதிரி சுழிந்தது.
“ஏய்! இது என்னம்மா? சாம்பார்ல உப்பே இல்லையே!”
சுமிதா அதிர்ச்சி.
“சரி சரி, கொஞ்சம் மறந்து போச்சோ? நாளைக்கு சரி பண்ணிக்கறேன்.”
ஆனால் ரகுநாத் அங்கு நின்றுவிடவில்லை.
“நீ எப்பவுமே இப்படித்தான்! உன்னோட சமையல் கவனம் இல்லாதது! பக்கத்து வீட்டுக்காரி ரேணுகா பண்ணினா, பத்து பேரு சாப்பிடுவாங்க.”
அதைக் கேட்டவுடன் சுமிதாவின் மூளை முழுவதும் சிவப்பு விளக்கு.
“அப்போ அங்கே போய் சாப்பிடு! உனக்கு அவங்க சாம்பார் பிடிச்சா, நான் உனக்கு எதுக்கு?”
அடுத்து பத்து நிமிடம் டேபிள் அருகே டெலிகாஸ்ட் ஆனது ‘சாம்பார் வாரியம் – பகுதி 1’.
பகுதி 5 – ஹோட்டல் அவமானம்
கோபத்தில் ரகுநாத் “நான் வெளியே ஹோட்டலில் சாப்பிடறேன்!” என்று கிளம்பினான்.
அவன் பக்கத்து தெருவில் உள்ள “சுபமங்கலம் மிலிடரி ஹோட்டல்” போனான்.
அங்கே ஆளு கேட்டான்: “சாம்பாருக்கு எத்தனை ரூபா? கூட GST, சர்விஸ் சார்ஜ்?”
ரகுநாத் பிலைக் கண்டு அதிர்ச்சி.
“அடேய்! வீட்டில் இலவசமா கிடைச்ச சாம்பாரை விட்டுட்டு இங்கே மூணு நூறு ரூபா கொடுத்து சாப்பிடுறேனா?”
அவன் மனசுக்குள் மெதுவா “சுமிதா தான் சரி… ஆனா இப்போ மன்னிப்பு கேட்க முடியலையே!” என்று சிரிச்சான்.
பகுதி 6 – அயலவர்கள் காமெடி
அந்த சண்டை பக்கத்து வீடு வரை சென்றுவிட்டது.
அயலான் சுந்தரம் “ஏன்னா, சாம்பார் தானே காரணம்? உப்பில்லாத சாம்பாருக்காக இவ்வளவு சண்டையா?” என்று கேட்டு சிரித்தான்.
மூன்றாவது மாடி பாட்டி ப்ரியா “அப்பப்பா! நாங்க இளமையிலே சாம்பாருக்காக சண்டை போட்டதில்ல. எப்பவுமே அப்பளக்காகத்தான்!” என்று சொன்னாள்.
இவர்கள் இருவரும் வெட்கப்பட்டு சும்மா போய்விட்டனர்.
பகுதி 7 – மாலை நேர சமரசம்
மாலை ஆறு மணிக்கு ரகுநாத் வீடு திரும்பினான்.
வீட்டுக்குள் நுழைந்ததும் சாம்பாரின் நறுமணம்—அவனுக்கு உலகமே மாறி போனது.
சுமிதா சிரித்துக் கொண்டு “இந்த முறை உப்பை டபுள் போட்டு தான் பண்ணேன். சாப்பிட்டு பாரு” என்றாள்.
அவன் ஒரு சொம்பு சாப்பிட்டதும் “அடேய்! உன் சாம்பாருக்கே நான் அடிமை. இனிமே பக்கத்து வீட்டுப் பெயரை கூட உன் முன்னே சொல்ல மாட்டேன்” என்று மன்னிப்பு கேட்டான்.
பகுதி 8 – பாச சாம்பார்
இருவரும் சாப்பிட்டுக் கொண்டே சிரித்தனர்.
சுமிதா மெதுவாக சொன்னாள்:
“வாழ்க்கை என்னன்னா சாம்பாரு மாதிரி.
சில நேரம் உப்பு குறையும், சில நேரம் மிளகு அதிகமா இருக்கும். ஆனா இரண்டும் சேர்ந்தா தான் சுவை வரும். அதுபோல நம்ம வாழ்க்கை—சண்டை, பாசம் சேர்ந்து தான் கலக்கணும்!”
ரகுநாத் சிரித்துக் கொண்டு அவளின் கையை பிடித்தான்.
“சரி மடமே, இனிமே உன் சாம்பார்ல உலகமே இருக்கும். உப்போ, சண்டையோ—நான் உன்னோடே தான் சாப்பிடுவேன்.”
அவர்கள் இருவரும் சிரித்துக் கொண்டே சோபாவில் அமர்ந்தனர்.
அந்த சிரிப்பு தான் வீட்டு முழு அமைதி.
முடிவு
👉 இப்படி நகைச்சுவை, சண்டை, பாசம் சேர்ந்தது தான் கணவன்–மனைவி வாழ்க்கை.
சில நேரம் சாம்பாரில் உப்பு குறையும், சில நேரம் அதிகமாகும்.
ஆனால் அதுதான் வாழ்க்கையின் சுவை.
“சாம்பார் உப்பா? சண்டையா?
இரண்டும் சேர்ந்தால்தான் வாழ்க்கை ருசி வரும்!”
0 Comments