கடந்த இரவின் சாட்சியம்

 1. பங்களாவின் நிசப்தம்

நகரின் எல்லையைத் தாண்டி, மரங்களால் சூழப்பட்ட தனிமையான சாலையின் முடிவில் பழைய பங்களா ஒன்று இருந்தது. ஒருகாலத்தில் பெருமையுடன் கம்பீரமாகத் திகழ்ந்த அந்த வீடு, இப்போது வெளியில் பாழடைந்த தோற்றத்துடன் இருந்தாலும், உள்ளே செல்வச் சின்னங்கள் நிறைந்திருந்தன. அந்த வீட்டின் உரிமையாளர் சரவணன் – பெரிய அளவிலான நிலம், வீடு, தொழில், அனைத்தையும் கையாண்ட வணிகர்.

ஆனால், அவரின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை மிகவும் குழப்பமானது. வணிகத்தில் பல எதிரிகள். குடும்பத்திலும் அன்பில்லாத உறவுகள். அயல்வீட்டார்களிடம் கூட நம்பிக்கை இல்லை.

அந்த இரவு பன்னிரெண்டு மணிக்கு அங்கு சத்தம் கேட்டது. ஒரு கத்தல். பிறகு முழுமையான அமைதி.

அடுத்த நாள் காலையில், பணிப்பெண் செல்வி போலீசாரிடம் அழைத்து சொன்னாள்:

“சார்… எங்கள் ஐயா தரையில் விழுந்து கிடக்கிறார். ரத்தம்… ரத்தம்…”

2. விசாரணையின் தொடக்கம்

காவல்துறை குற்றப்புலனாய்வு பிரிவின் ஆய்வாளர் அருண் பிரசாத் சம்பவ இடத்துக்கு வந்தார். அவர் பெயரே பல குற்றவாளிகளை பயமுறுத்தும். கண்களில் கூர்மை, மனதில் அமைதி.

வீட்டுக்குள் நுழைந்ததும், தரையில் பரவிக் கிடக்கும் ரத்தத்தைக் கண்டார். அருகில் உடைந்த கண்ணாடி குவளை. மது வாசம் இன்னும் காற்றில் பறந்துகொண்டே இருந்தது. சரவணனின் முகத்தில் ஒரு அச்சம் உறைந்தது போலத் தோன்றியது.

“குத்திக் கொன்றார்களா…? இல்லை விஷமா கலந்திருக்கிறார்கள்?” – துணை அதிகாரி கேட்டார்.

அருண் குவளையை எடுத்துப் பார்த்தார். அதன் மீது தெளிவான கைரேகை.

“இது சரவணனுடையதல்ல. மனைவியுடையதுமில்லை. யாரோ மூன்றாவது நபருடையது.”

3. சாட்சிகள்

மாலா – சரவணனின் மனைவி – கதறிக்கொண்டே வந்தாள்.

“சார்… நேற்று இரவு அவர் மீண்டும் மதுவில் இருந்தார். நாங்கள் சண்டை போட்டோம். நான் மேல்மாடிக்கு சென்று தூங்கினேன். காலையில் பார்த்தேன்… அவர் உயிரில்லாமல் கிடந்தார்.”

அருண் அமைதியாகக் கேட்டார்.

“அந்த நேரத்தில் யாராவது வீட்டில் வந்தார்களா?”

மாலா தலை குனிந்தாள்.

“எனக்குத் தெரியவில்லை, சார்.”

அடுத்ததாக பணிப்பெண் செல்வி சொன்னாள்:

“பத்து மணிக்கு யாரோ விருந்தினர் வந்தார். இருவரும் உள்ளே பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். பிறகு அவர் வெளியேறினார். முகம் தெளிவாகப் பார்க்க முடியவில்லை.”

அருண் அதை பதிவு செய்தார்.

“பத்து மணிக்கு வந்த விருந்தினர்… பன்னிரெண்டு மணிக்குப் பின் மரணம். அப்படியானால் அந்த இடைவெளியில் கொலை நடந்திருக்க வேண்டும்.”

4. எதிரிகள்

சரவணனின் தொழில் எதிரியான ரகுநாத் உடனே சந்தேகப் பட்டியலில் சேர்ந்தான்.

“சரவணனுக்கும் எனக்கும் வியாபாரத்தில் போட்டி உண்டு. ஆனாலும் கொலை செய்வேன் என்று நினைக்கிறீர்களா?” – அவன் சிரித்தான்.

“நேற்று இரவு எங்கே இருந்தாய்?” – அருண் கேட்டார்.

“என் அலுவலகத்தில். அங்கே காவலாளிகள் சாட்சி சொல்வார்கள்.”

அருணின் மனதில் கேள்வி எழுந்தது:

“இவன் உண்மையிலேயே அங்கேயா? இல்லையெனில் யாரையாவது வாங்கி சாட்சி சொல்ல வைத்துள்ளானா?”

5. மர்மமான சான்று

பின்னர் ஆய்வகத்திலிருந்து தகவல் வந்தது:

“சரவணனின் உடலில் அர்சனிக் விஷம் உள்ளது. பாட்டிலில் அதே விஷத்தின் தடம் உள்ளது.”

அருணின் கண்கள் கூர்மையடைந்தன.

“இதனால் உறுதியாகிறது. சரவணன் மதுவை அருந்தும்போது அதில் கலந்திருக்கிறது. அதாவது கொலைக்காரன் வீட்டுக்குள் நிச்சயம் வந்திருக்கிறான்.”

அப்போது அயல்நாட்டுப் பெண் அஞ்சலி போலீஸாரிடம் சொன்னாள்:

“சார்… நேற்றிரவு பன்னிரெண்டு மணிக்கு நான் ஜன்னலில் இருந்தேன். யாரோ ஒருவன் பின்புறக் கதவிலிருந்து ஓடினான். அவனது கையில் கருப்பு பை இருந்தது.”

அருண் சிரித்தார்.

“இது தான் ‘கடந்த இரவின் சாட்சியம்’.”

6. குற்றவாளியின் நிழல்

அருண் அந்த சான்றுகளை ஒன்றாக இணைத்தார்.

• பத்து மணிக்கு விருந்தினர் வந்தார்.

• பன்னிரெண்டு மணிக்கு பின்புறம் ஓடிச் சென்ற நிழல்.

• குவளையில் அறியாத கைரேகை.

சந்தேகங்கள் மூன்று பேர் மீது விழுந்தன:

1. மனைவி மாலா – சண்டையால் கோபம்.

2. தொழில் எதிரி ரகுநாத் – பழி வாங்கும் காரணம்.

3. மாலாவின் உறவினர் – அவளுக்காக உயிரைக் கொடுக்கத் தயங்காதவர்.

அருண் ஒவ்வொருவரையும் தனித்தனியாக விசாரித்தார்.

7. உள்மனப் போராட்டம்

மாலா துடித்துக்கொண்டே சொன்னாள்:

“சார்… நான் தவறு செய்யவில்லை. அவர் எவ்வளவு கொடூரமாக நடந்தாலும், நான் உயிரை எடுக்க மாட்டேன்.”

ஆனால் அவளது கண்களில் ஒரு வினோதமான பயம் இருந்தது. யாரையோ பாதுகாக்கும் போல.

பிறகு ரகுநாத் சிரித்தபடி,

“நான் கொலை செய்திருந்தால் இவ்வளவு சத்தமாக அலுவலகத்தில் இருந்தேன் என்று சொல்ல மாட்டேன். ஆனால் என்னை குற்றவாளி ஆக்க முயல்வது யாரோ ஒருவரின் வேலை.”

அருண் அமைதியாக கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்.

8. உண்மையின் வெளிச்சம்

அருண் கைரேகையை ஒப்பிட்டார். அது மாலாவின் சகோதரன் மணிகண்டன் என்பவருடையது.

அவனை போலீசார் அழைத்து வந்தனர்.

“நேற்று இரவு எங்கே இருந்தாய்?” – அருண் கேட்டார்.

அவன் திணறினான்.

“நான்… நான் அக்காவைப் பார்க்க வந்தேன். அண்ணன் எப்போதும் அவளை அடிப்பார். நான் கோபத்தில்…”

அருண் சத்தமாகக் கேட்டார்:

“அப்படியா? கோபத்தில் விஷம் கலந்தாயா?”

மணிகண்டன் உடைந்தான்.

“ஆம், சார்! அவளை காப்பாற்றவே செய்தேன். அவள் தினமும் அழுதுகொண்டே இருந்தாள். நேற்று அவள் கண்ணீர் பார்த்தபோது… நான் தாங்கவில்லை. பாட்டிலில் விஷம் கலந்தேன். அவர் குடித்துவிடுவார் என்று தெரிந்தது.”

மாலா கண்ணீர் மல்க அழுதாள்:

“சார்… அவன் செய்தது என் காரணமாகத்தான். நான் சொல்லவில்லை. அவனை விட்டுவிடுங்கள்.”

9. தீர்ப்பு

அருண் மெதுவாகக் கூறினார்:

“சட்டம் முன்னால் உண்மையை மறைக்க முடியாது. மணிகண்டன் செய்தது கொலை. ஆனால் அவனது காரணம் குடும்ப அன்பு. நீதிமன்றம் தண்டனை அளிக்கும் போது அதை கருதும்.”

மாலா தரையில் விழுந்து அழுதாள்.

அஞ்சலி – சாட்சியம் அளித்த அயல்நாட்டு பெண் – அமைதியாகக் கண்ணீர் துடைத்தாள்.

அருண் பங்களாவை விட்டு வெளியே வந்தபோது, சூரியன் எழுந்துகொண்டிருந்தான். இருளின் நிழலைத் தகர்த்து, உண்மை வெளிச்சம் போல.

10. இறுதிச் சிந்தனை

அருண் தனது குறிப்பேட்டில் எழுதினார்:

“சாட்சியம் எப்போதும் மனித மனதில் பதிந்திருக்கும். அது எவ்வளவு சிறியதாக இருந்தாலும், உண்மையை வெளிக்கொணரும். கடந்த இரவின் சாட்சியம் – ஒரு குடும்பத்தை சிதைத்தாலும், நீதியை வெல்ல வைத்தது.”