மூன்று நாயகர்கள் – 1947 காவல் ரகசியம் 10

 பகுதி 10 – விடுதலையின் வெளிச்சம்

1. தீக்குப்பையில் பிறந்த நம்பிக்கை

மாளிகை முழுவதும் தீயில் எரிந்து சாம்பலாகிக் கொண்டிருந்தது.

இரவில் எரிந்த அந்த அகங்காரக் கோட்டை, விடியலில் புகை மூட்டமாகக் காட்சி தந்தது.

மூவரும் ஒரு பாறையின் மீது அமர்ந்து, அந்த சாம்பலை நோக்கினர்.

அவர்கள் கைகளில் இருந்தது —

இரும்புப் பெட்டி, இரத்தத்தில் எழுதப்பட்ட சத்தியம், புகைப்படங்களால் நிரம்பிய கேமரா.

ரவி மெதுவாக சுவாசித்தான்.

அவன் காயம் இன்னும் வலித்தாலும், அவனது கண்களில் புன்னகை இருந்தது.

“பாருங்க… அந்த தீ எரிச்சதோட, நம்ம தேசம் புதிய ஒளியை காணப் போகுது.”

2. பெட்டியின் திறப்பு

அவர்கள் மூவரும் பக்கத்து ஓர் அமைதியான மலைக் குகையில் தஞ்சமடைந்தனர்.

அங்கு அவர்கள் பெட்டியைத் திறப்பதற்கான முயற்சியைத் தொடங்கினர்.

அந்தப் பெட்டியில் மூன்று பூட்டுகள் இருந்தன.

ஒன்றை ரவி இரத்தம் சிந்திய கைகளால் திறந்தான்.

இரண்டாவதைக் கண்ணன் தனது வலிமையால் உடைத்தான்.

மூன்றாவதை அருண் பழைய சாவியுடன் திறந்தான்.

பெட்டியின் உள்ளே ஆவணங்கள், கைப்பதிவுகள், ரகசிய புகைப்படங்கள் அனைத்தும் இருந்தன.

அவை இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தை அடக்குவதற்கான பிரிட்டிஷ் திட்டங்களை வெளிப்படுத்தின.

சில ஆவணங்களில் நேரடியாக பெயர் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது —

அந்தப் பெயர்களில் ஜேம்ஸும் இருந்தான்.

3. உண்மையின் ஆவணங்கள்

அந்த ஆவணங்களில் சுட்டிக்காட்டப்பட்டது:

“இந்தியாவின் தலைவர்கள் சுதந்திரம் பெறக்கூடாது என்பதற்காக, பிரிட்டிஷ் ஆட்சியாளர்கள் உருவாக்கிய சதி.”

அந்தக் காகிதங்கள், உலகிற்கு பேரரசின் உண்மை முகத்தைக் காட்டும் அளவுக்கு வலிமையானவை.

அருண் அந்த ஆவணங்களைத் தொட்டபடி கூறினான்:

“இவை சின்னச் சான்றுகள் இல்லை.

இவை நாளைய வரலாறு எழுதும் மை.”

4. கடைசி சந்திப்பு

ஆனால் அந்த இடத்தில்கூட ஜேம்ஸ் அவர்களைத் துரத்தி வந்தான்.

அவன் இன்னும் உயிருடன் இருந்தான், அவனது கண்களில் பழைய ஆட்சியின் அகங்காரம் எரிந்தது.

“உங்க கையில் இருக்கும் அந்த ஆவணங்கள்… அவை வெளியில் வந்தால்,

நீங்க மட்டும் இல்ல, உங்க தேசமும் அழிந்துவிடும்!” — அவன் கத்தினான்.

அந்த நேரத்தில் கண்ணன் முன்னேறினான்.

“நம்ம சத்தியம் இரத்தத்தில் எழுதப்பட்டது, அதைக் கிழிக்க யாராலும் முடியாது!”

அவன் தடியால் ஜேம்ஸைத் தள்ளி, மலைக்குகையின் வெளிப்புறத்துக்கு தள்ளினான்.

ஜேம்ஸ் அங்கே தடுமாறி கீழே விழுந்தான்.

அவன் அகங்காரத்தோடு வந்த மாளிகை போலவே, அவனும் இறுதியில் சாம்பலானான்.

5. புதிய விடியல்

அடுத்த சில நாட்களில், அருண் அந்த புகைப்படங்களையும் ஆவணங்களையும் மறைமுகமாக பத்திரிகைகளுக்கு அனுப்பினான்.

அவை நாடு முழுவதும் பரவின.

மக்கள் தெருக்களில் கூடி குரல் கொடுத்தனர்.

“உண்மை வெளிவந்தது! சுதந்திரம் நிச்சயம் வரும்!”

ரவியின் காயம் தீவிரமானதுதான், ஆனால் அவன் மனம் இன்னும் வலிமையாக இருந்தது.

அவன் சிரித்துக்கொண்டு சொன்னான்:

“என் இரத்தம் வீணா போகவில்லை.

அது விடுதலையின் விதையா மாறிடுச்சு.”

6. மூவரின் சின்னம்

மூவரின் செயல்கள் மக்களிடையே கதையாகப் பரவின.

அவர்கள் பெயர்கள் வெளிப்படாமல் இருந்தாலும்,

அவர்கள் “மூன்று நாயகர்கள்” என்று அழைக்கப்பட்டனர்.

மக்கள் சுதந்திரத்தின் தீப்பொறியை, அவர்களின் உயிர், இரத்தம், சத்தியம் மூலமாகவே கண்டனர்.

7. சுதந்திரக் கொடியின் கீழ்

1947 ஆகஸ்ட் 15.

இந்திய சுதந்திரம் அறிவிக்கப்பட்ட நாள்.

சென்னை கோட்டையின் முன் மக்கள் கூடினர்.

திரை எரிந்தபடி, காற்றில் இந்தியக் கொடி உயர்ந்தது.

அந்தக் காட்சியை அருண் தனது கேமராவில் பதிவு செய்தான்.

அந்த புகைப்படம், அவர்களின் பயணத்தின் நிறைவாக இருந்தது.

கண்ணன் அந்தக் கொடியின் கீழ் காவலராக நின்றான்—

ஆனால் இப்போது பிரிட்டிஷ் ஆட்சியின் காவலர் இல்லை,

இந்தியாவின் காவலர்.

ரவி அந்த நாளை உயிருடன் காணவில்லை.

அவன் மாளிகை தீக்குப்பையில் எரிந்த பின் சில நாட்களில் சுவாசத்தை இழந்தான்.

ஆனால் அவன் சத்தியக் காகிதம், இன்னும் உயிருடன் இருந்தது.

8. இரத்தத்தில் எழுதப்பட்ட சத்தியம்

மக்கள் சுதந்திரக் கொடியின் கீழ் கூடிக்கொண்டிருக்கும் போது,

அருண் அந்தக் காகிதத்தை உயர்த்திக் காட்டினான்.

அதில் ரவியின் இரத்த எழுத்துகள் இன்னும் தெளிவாக இருந்தன:

“உண்மை வாழும். உயிர் போனாலும் உண்மை புதையாது.”

அந்தக் காகிதம் சுதந்திரக் கொடியின் அருகே வைக்கப்பட்டது.

அது ஒரு தேசத்தின் சின்னமாக மாறியது.

9. ஒளியின் பாதை

மூவரில் இருவர் மட்டுமே உயிருடன் இருந்தாலும்,

அவர்கள் மூவரின் சத்தியம், மூவரின் தியாகம்,

தேசத்தின் விடுதலையின் வெளிச்சமாகத் தோன்றியது.

அருண் தனது கேமராவைத் தூக்கிக் கொண்டு சொன்னான்:

“இந்த ஒளி, ரவியின் இரத்தத்திலிருந்து பிறந்தது.”

கண்ணன் தனது தடியை நிலத்தில் பதித்து சொன்னான்:

“இந்த மண் இனி அடிமை இல்லை. இது சுதந்திரமாய் மூச்சு விடும்.”

10. இறுதி வெளிச்சம்

சூரியன் வானத்தில் பொற்கதிர்களைப் பரப்பியபோது,

மூவரின் கதை மக்களின் இதயங்களில் உயிராய் இருந்தது.

அவர்கள் பெயர்களை உலகம் அறியாவிட்டாலும்,

அவர்களின் சத்தியம்,

அவர்களின் தியாகம்,

அவர்களின் உண்மை—

இந்தியாவின் விடுதலையின் வெளிச்சமாக என்றும் வாழ்ந்தது.