சங்ககால வீராங்கனை – கடலின் காவியம் 5

 யவனர்களின் உளவாளி

இரகசியக் கரைகள் தமிழரசர்களின் நம்பிக்கையையும் உறுதியையும் அதிகரித்திருந்தன. ஆனால் யவனர்கள் எளிதில் தோற்கடிக்கப்படக்கூடியவர்கள் அல்லர். அவர்கள் நுண்ணறிவிலும் வல்லவர்கள்.

மூவந்தர்களின் கூட்டம் முடிந்து, மறைவான துறைமுகத்தில் புதிய கப்பல்கள் தயார் செய்யப்படுகையில், தமிழர்களுக்குள் ஒரு மர்மமான நிழல் புகுந்தது.

உளவாளியின் வருகை

பழமையான பாறைச் சுரங்கங்களின் வழியே, கடற்கரையோர கிராமங்களில் தினசரி வாழ்வில் கலந்து, யவனர்களின் கண்களுக்கு வேலை செய்த ஒரு நபர் இருந்தான். அவன் பெயர் மார்கோஸ். கிரேக்க வம்சாவளியிலிருந்து வந்தவன். தமிழ்நாட்டின் நிலமும் மொழியும் அவனுக்குத் தெரியும். பல்லாண்டுகளாக வணிகத்தின் பெயரில் தமிழர்களோடு கலந்து வாழ்ந்து, அவர்களின் வழக்கங்களை நன்கு கற்றுக்கொண்டிருந்தான்.

அவனை யாரும் வெளிநாட்டவராக சந்தேகிக்கவில்லை. வணிகக் கப்பல்களில் மசாலா, முத்து, பட்டு கொண்டு வருபவன் என்ற பெயரில் இருந்தான். ஆனால் அவன் இரவுகளில் ஒளிந்து, கரைகளில் கிடக்கும் பாறைகளில் ஏறிச் சென்று, கப்பல்களின் எண்ணிக்கை, போர்க்கருவிகள், இராணுவத் திட்டங்கள் என அனைத்தையும் கவனித்துப் பதிவு செய்தான்.

அவன் ரகசியமாக யவனக் கப்பல் படையினருக்கு தகவல் அனுப்ப, அவர்கள் அடுத்த படையெடுப்பைத் திட்டமிட்டனர்.

கிராமத்தின் சந்தேகம்

ஆனால் அருவியின் கண்கள் அவனை தவறவிடவில்லை.

ஒரு மாலை, அவள் கிராமக் கிணற்றருகே பெண்களுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, மார்கோஸ் அங்கிருந்து விலகிச் சென்றதை அவள் கவனித்தாள். அவர் நடந்து சென்ற பாதை சாதாரணமல்ல — எவரும் செல்லாத பாறை வழி.

“அவன் வியாபாரி என்றால், எதற்காக அந்தக் குகை வழியே செல்கிறான்?” என்று அவள் மனதில் கேள்வி எழுந்தது.

அன்று இரவே, அவள் சில நம்பிக்கைக்குரிய வீரர்களுடன் அவனைத் தொடர்ந்து சென்றாள். பாறைச் சுரங்கத்தில் மூடப்பட்ட இடமொன்றில் அவன் நிற்க, சிறிய செங்கல் போன்ற ஒன்றைத் தூக்கிக் கொண்டு தீப்பொறி மூட்டினான். அந்த ஒளியில் அவன் சுருட்டிய காகிதங்களை ஒரு பானையில் வைத்தான்.

அது சின்னச் சின்ன தீப்பொறிகளோடு ஆகாயத்தில் பறந்தது — யவனக் கப்பல்களுக்கு தகவல் தெரிவிக்கும் பழைய தீச்சுடர் குறியீடு.

அதைப் பார்த்த அருவியின் இரத்தம் கொதித்தது.

“இவன்தான் உளவாளி!” என்று அவள் கர்ஜித்தாள்.

காலத்தை தாண்டிய ஆவி

மோதல்

அவள் வாளை எடுத்துக் கொண்டு அவன் மீது பாய்ந்தாள்.

மார்கோஸ் அதிர்ச்சியடைந்தான். ஆனால் அவன் சாதாரண வணிகர் அல்ல; யவன இராணுவப் பயிற்சி பெற்றவன். அவன் தனது கத்தியைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டு அருவியுடன் மோதினான்.

அந்தக் குகைச் சுரங்கத்தில் மின்னல் போல வாள் ஒலித்தது.

அருவி ஒவ்வொரு அடி அடிக்கும் போது, “இது தமிழர்களின் நிலம். நாங்கள் எங்கள் கடல்களை விற்க மாட்டோம்!” என்று கூவினாள்.

மார்கோஸ் சிரித்து, “உன் வீரமும் பயனில்லை, பெண்ணே! யவனப் படைகள் ஏற்கெனவே வருகிறார்கள். உன் மக்கள் அழிக்கப்படுவார்கள்,” என்றான்.

அந்த வார்த்தை அருவியை இன்னும் தீப்பொறியாக்கியது. அவள் கடைசியாகத் தன் வாளை முழு சக்தியுடன் சுழற்றி, அவன் கத்தியைக் களைந்து அவனை மடக்கிப் போட்டாள்.

ஆனால் அவனைத் தற்கொலை செய்யாமல், அருவி அவனைப் பிணைத்து மன்னர்களிடம் அழைத்து வந்தாள்.

“இவன்தான் எங்கள் நடுவே மறைந்து நம்மை விற்க முயன்ற உளவாளி. அவனைப் பார்த்து தீர்ப்பு கூறுங்கள்,” என்றாள்.

மன்னர்களின் தீர்ப்பு

மூவந்தர்கள் அவனை விசாரித்தனர்.

அவன் உண்மையைக் கூறினான் — “நான் யவனப் படையினரின் உளவாளி. உங்கள் திட்டங்களின் அனைத்தையும் அவர்கள் அறிந்துள்ளனர். விரைவில் உங்கள் கரைகள் எரியும்.”

அதை கேட்டதும் அரசர்களின் முகங்களில் கோபமும் கவலையும் தெரிந்தது.

ஆனால் சோழர் எழுந்து, “நீ எங்கள் நிலத்தில் துரோகம் செய்திருக்கிறாய். உன் உயிர் இன்று முடியும்,” என்றார்.

உடனே வீரர்கள் அவனை அழித்தனர்.

புதிய பாய்ச்சல்

அந்தச் சம்பவம் தமிழர்களை மேலும் எச்சரிக்கச் செய்தது.

அவர்கள் அறிந்தார்கள் — யவனர்கள் வெறும் ஆயுதத்தால் மட்டுமல்ல, சூழ்ச்சியாலும் தாக்குவார்கள் என்று.

அருவி மன்னர்களின் முன் நிற்பதோடு, “நம் போர்க்களம் கரையிலும் கடலிலும் மட்டுமல்ல. மனதில் விழிப்புணர்வு கொண்டு, ஒவ்வொரு உளவாளியையும் அடையாளம் காண வேண்டும். அப்போதுதான் நாம் வெல்ல முடியும்,” என்றாள்.

அவளது வார்த்தைகள் அனைவரையும் துடிப்புடன் நிரப்பின.

இப்போது தமிழர் படைகள் உளவுகளைக் கண்காணிக்கத் தொடங்கின. கரைகள் இன்னும் உறுதியான காவலில் மாறின.

ஆனால், கடலின் அலைகள் அமைதியாக இருந்தாலும், அதன் ஆழத்தில் யவனப் புயல் எழுந்துகொண்டே இருந்தது…

மழையில் மலர்ந்த காதல்