சங்க கால சாகசம் – ஒரு காவலரின் நாட்கள் - 4

 கடைசி தடம் - 4

அரசரின் உத்தரவைப் பெற்றவுடன், அரியன் வேந்தன் நேராக சந்தைக்கு திரும்பினார்.

அவரின் கண்களில் இப்போது வழக்கத்தை விட கூர்மை இருந்தது.

லீ பாவ் யான் கடைசியாக எங்கு சென்றார், யாரைச் சந்தித்தார், என்ன பொருள் வாங்கினார் – இந்த மூன்று கேள்விகளுக்குப் பதில் தேட வேண்டும்.

🕵️ சந்தை சாட்சிகள்

சந்தையில் பழைய செம்பு பாத்திரம் விற்கும் செல்வக்குமாரி என்ற முதிய பெண்மணி, அவரைப் பார்த்ததும் கூறினாள்:

"அரியனே, நேற்று மாலை அவர் ஒரு தங்கக் குழையுடன் இருந்தார். அந்தக் குழையை வாங்க வந்தவர் யார் தெரியுமா? கறுப்பு நிறம் கொண்ட ஒரு உயரமான மனிதன். அவர் முகத்தை மூடியிருந்தார்."

அரியனின் மனதில் மின்னல் பாய்ந்தது – முகத்தை மறைக்கும் பழக்கம் அந்தக் காலத்தில் பொதுவானதல்ல; குறிப்பாக சந்தையில் அது சந்தேகமே.

🪶 தடம் ஒன்று – நிழல்

மாடன் தரையில் சிதறி கிடந்த ஒரு மெல்லிய நீல நூலை எடுத்துக் காட்டினான்.

“இது சாதாரண நாரல்ல, வேந்தனே. கிழக்கு நாடுகளில் மட்டும் கிடைக்கும் பட்டு நார்.”

அது விற்பனையாளரின் துணியிலிருந்து கிழிந்ததா, அல்லது வேறு ஒருவரின் உடையிலிருந்து விழுந்ததா? அரியன் அதை தனது பையிலே வைத்துக்கொண்டான்.

🐾 தடம் இரண்டு – பாதச்சுவடு

சந்தை வீதியிலிருந்து வடக்கு வாசல் நோக்கி செல்லும் மணற் பாதையில், ஒரு யானையின் தடத்துடன் சேர்ந்து மனிதன் காலடிகள் இருந்தன.

ஆனால் மனிதன் காலடியில் சிறிய இரும்பு கூரைகள் பதிக்கப்பட்டிருந்தன.

அது போர்வீரர்களின் காலணி வடிவம்.

“யானையை மூடையாகப் பயன்படுத்தி யாரையோ மறைத்து எடுத்துச் சென்றிருக்கிறார்கள் போல,” – மாடன் கூறினான்.

🗝️ தடம் மூன்று – உடைந்த மண்பானை

வடக்கு வாசல் அருகே, ஒரு மண்பானையின் உடைச்சில்களில் சீன எழுத்துகள் பொறிக்கப்பட்டிருந்தன.

அது ஒரு பரிசுப் பொருள் போல இருந்தது.

அரியன் அதை கவனமாக எடுத்துக்கொண்டு சிந்தித்தான்: இது விற்பனையாளர் வைத்திருந்த பொருள்; ஆனால் அது இங்கே எப்படி வந்தது?

⚠️ மறைந்த குரல்

அந்த நேரம், அருகிலிருந்த ஒரு சிறுவன் மெல்ல வந்து சொன்னான்:

“அண்ணா… நேத்து மாலையில் அந்த மலைப் பாதையில் யாரோ ஒருவன் வணிகரிடம் சத்தமாகப் பேசியது கேட்டேன். அவர் சொன்னார் – ‘நீ மறுக்க முடியாது, நாயனாரின் ஆணை இது’.”

அந்த பெயர் மீண்டும் அரியனின் காதில் ஒலித்தது — நாயனார்.

🎯 அரியனின் முடிவு

மூன்று தடங்களும் — நீல பட்டு நார், யானை வழித்தடம், உடைந்த மண்பானை — அனைத்தும் வடக்கு மலைப்பகுதிக்குச் செல்கின்றன.

அது பாண்டியரின் எல்லை பகுதி; அங்கு பழங்குடி மக்கள், வணிகர் தங்குமிடங்கள், மற்றும் சில இரகசிய பாதைகள் உள்ளன.

அரியன் வேந்தன் அந்த இரவே புறப்படத் தீர்மானித்தார்.

இந்த தடங்கள் மறைந்து விடும் முன், அவர் உண்மையை அடைய வேண்டியது அவசியம்.

📜 பகுதி 5: சிதைந்த கல்வெட்டு

வடக்கு வாசல் வழியாக மலைப்பாதையில் பயணித்த அரியன் வேந்தன், மாடனுடன் சேர்ந்து மூன்று கடைசி தடங்களை மனதில் வைத்துக்கொண்டு சென்றார்.
அந்தப் பாதை பழங்காலக் கல் தளங்களில் கட்டப்பட்டு, இருபுறமும் மரங்களின் நிழல் வீழ்ந்து, பறவைகளின் சத்தம் தொலைவில் ஒலித்தது.
சுமார் ஒரு கால் நாள்தூரம் நடந்தபின், அவர்கள் பழநாச்சியம்மன் கோயில் அருகே வந்தனர்.

🪨 கோயிலின் பக்கச் சுவர்

பழநாச்சியம்மன் கோயில் – மலைக்குள் செதுக்கப்பட்ட பழமையான அமைப்பு.
அதன் பக்கச் சுவரில், கல் மீது பொறிக்கப்பட்டிருந்த விருந்தினரை வரவேற்கும் பழந்தமிழர் மரபு குறித்த கல்வெட்டு உடைந்த நிலையில் கிடந்தது.
அரியன் அருகே சென்று பார்த்தார்; அந்தக் கல் தூள் இன்னும் ஈரமாக இருந்தது – உடைக்கப்பட்டு சில மணி நேரங்களே ஆகி இருக்கும்.

🔍 கல்வெட்டின் அர்த்தம்

மாடன் ஒரு சிறிய பருத்திக் துணியால் கல் தூளைச் சேகரிக்க, அரியன் அந்த உடைந்த கல்வெட்டின் சிதறிய பகுதியை எடுத்தார்.
பிறகு, தன் நினைவகத்தில் பதிந்து வைத்திருந்த பழந்தமிழ் எழுத்துக்களைப் படிக்கத் தொடங்கினார்:

“நம்மிடம் வரும் யாவரும்… நம் நிலத்தின் மரியாதை பெறுவார்…

ஆனால் நாயனார் மட்டுமே… விதியை எழுதுவார்.”

அந்த கடைசி வரி, அவரின் மனதில் சிக்கிக் கொண்டது.
நேற்று முதல் “நாயனார்” என்ற பெயர் மூன்று முறை சந்திக்கப்பட்டது –

• அரண்மனைச் சிப்பாய் கொடுத்த மறைமடலில்

• சந்தைச் சிறுவன் சொன்ன சாட்சி

• இப்போது, பழங்கால கல்வெட்டில்

🕯️ மறைந்த பாதம்

கல்வெட்டின் அடிப்பகுதியில் மென்மையான மண் மேல் மனிதன் காலடிகள் இருந்தன.
அது காலை நேரத்தில் பதிந்தது போல இருந்தது.
அந்த பாதங்களில் ஒன்று சிறிது சாய்ந்திருந்தது – படுகாயம் அடைந்தவர் நடந்தது போல.
அரியன் அந்த பாதத்தைப் பின்தொடர, அது கோயிலின் பின்புறம் உள்ள பசும்புல் மேடையில் முடிந்தது.
அங்கே யாரோ ஒருவரால் தீ மூட்டப்பட்ட சாம்பல் குவியல் இருந்தது.
சாம்பலில் ஒரு பொருள் மட்டும் முழுவதும் எரியாமல் கிடந்தது – செம்பு முத்திரை.

🗝️ முத்திரையின் சின்னம்

அந்த முத்திரையில் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது:
இரட்டை மீன் சின்னத்தின் நடுவே ஒரு வாள்.
இது சாதாரண பாண்டியச் சின்னமல்ல – இது மன்னரின் இரகசிய படையின் சின்னம்.

அரியனின் மனதில் ஒரு பதட்டம் ஏற்பட்டது –
“இது அரண்மனையின் உள்ளேயுள்ளவர்கள் சம்பந்தப்பட்ட சதி என்பதற்கான உறுதியான ஆதாரம்.”

🎯 முடிவின் உணர்வு

அரியன் வேந்தன் மாடனை நோக்கி,

“இப்போது நாம்கண்டது கல்வெட்டு அல்ல, மன்னரின் ஆட்சி மீது போடப்பட்ட சவால்,” என்றார்.

அவர் அந்த முத்திரையை தனது ஆடையின் உள்ளே வைத்து, மலைப்பாதையில் இன்னும் மேலே செல்லத் தொடங்கினார்.
எதிரில், பனி மூட்டத்துக்குள் மறைந்து ஒரு மனித உருவம்…
அவன் நின்றிருந்தான்.
கையில், அந்தzelfde நீல பட்டு நூல் சின்னம்.