சங்க கால சாகசம் – ஒரு காவலரின் நாட்கள் - 11

 📜 பகுதி 17: குனகிரியின் சதி

வரைபடத்தில் சிவப்பு புள்ளியால் சுட்டப்பட்ட முதல் இடம் — குனகிரி துறைமுகம்.

அது ஒரு பரபரப்பான கடற்கரை நகரம்; வணிகக் கப்பல்கள், மீன்பிடி படகுகள், யவனர்கள் வர்த்தகம் செய்யும் கூடங்கள் அனைத்தும் இங்கே கூடி இருந்தன.

⚓ குனகிரி வருகை

அரியன், மாடன், பாவ் யான் மூவரும் வெகு எச்சரிக்கையுடன் நகரத்துக்குள் நுழைந்தனர்.

கடற்காற்றில் உப்பு வாசம் நிறைந்திருந்தது; துறைமுகத்தில் வியாபாரிகளின் கூச்சல்கள் முழங்கின.

ஆனால், சாதாரண வணிகம் போல தோன்றினாலும், நகரத்தின் ஓரங்களில் சில முகமூடி மனிதர்கள் நிழலாகச் சுற்றிக்கொண்டிருப்பதை அரியன் கவனித்தார்.

🕵️ மறைந்த கூடம்

பாவ் யான் மெதுவாகக் குரல் குறைத்துச் சொன்னார்:

“வரைபடத்தில் குறிக்கப்பட்ட இடம்… துறைமுகத்தின் அருகிலுள்ள பழைய கிடங்கு.

அங்கு தான் சந்திரக் கூட்டமைப்பின் இரகசியக் கூடம் இருக்கிறது.”

அவர்கள் மூவரும் இரவின் இருள் சூழ்ந்த நேரத்தில் அந்த கிடங்கிற்குச் சென்றனர்.

அங்கிருந்து ஒளியும், அடக்கப்பட்ட குரல்களும் வெளியேறின.

🎭 மறைமுக சதி

கதவின் ஓரத்தில் இருந்த சிறிய சிள்ளிலிருந்து அரியன் உள்ளே பார்த்தார்.

அங்கு பத்து பேர் மேசையின் சுற்றிலும் அமர்ந்திருந்தனர்.

அவர்களில் சிலர் வெளிநாட்டு வணிகர்கள், சிலர் தமிழர் வணிகக் கூட்டத்தின் தலைவர்கள்.

அவர்களின் முன் மேசையில் சின்னம் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது — வெள்ளி நிற சந்திரச் சின்னம்.

ஒருவர் குரல் உயர்த்தினார்:

“பாண்டிய மன்னர் நம்மை சந்தேகிக்கிறார்.

ஆனால் குனகிரி நம்முடைய கையில் உள்ளது.

விரைவில் முழுக் கடற்கரை நம்முடைய கட்டுப்பாட்டில் வரும்.”

⚔️ மோதலின் தொடக்கம்அரியன், மாடன், பாவ் யான் — ஒரே சமயத்தில் கதவை உடைத்து உள்ளே பாய்ந்தனர்.

மாடனின் வாள் மின்னியது, அரியனின் ஈட்டி காற்றை வெட்டியது.

அதிர்ச்சியில் சதியாளர்கள் எழுந்தனர்; சிலர் வாளை எடுத்தனர், சிலர் ஓட முயன்றனர்.

பாவ் யான் கூவி எச்சரித்தார்:

“இவர்கள் மட்டும் அல்ல! துறைமுகத்தின் முழுப் படையும்வரை இவர்களுக்குச் சொந்தம்!”

🌌 முன்னுரை

அந்த தருணத்தில் கிடங்கின் கூரையில் இருந்து ஒரு தீப்பந்தம் வானில் பறந்தது.

அது எரியும் சின்னமாக துறைமுகம் முழுதும் வெளிச்சமிட்டது.

அரியனின் மனதில் ஒரு உண்மை தெளிவானது:

இது ஒரு சதி மட்டுமல்ல… முழுக் குனகிரியை எரித்து விழுங்கும் வலை!

📜 பகுதி 18: எரியும் துறைமுகம்

குனகிரியின் பழைய கிடங்கில் அரியன், மாடன், பாவ் யான் மூவரும் சதியாளர்களை எதிர்த்து போராடிக் கொண்டிருந்தபோது, மேல் கூரையிலிருந்து பறந்த தீப்பந்தம் துறைமுகத்தின் ஆகாயத்தில் பிரகாசித்தது.
அந்த ஒளி ஒரு சின்னமாக இருந்தது — சதியின் தொடக்கம்.

🔥 தீப்பந்தத்தின் சின்னம்

தீப்பந்தம் பறந்ததும், துறைமுகத்தின் மற்ற கிடங்குகளிலிருந்து சதியாளர்கள் ஒரே நேரத்தில் தீ வைத்தனர்.
மரப்பெட்டிகளில் அடுக்கப்பட்ட பட்டு, பருத்தி, மசாலா, முத்து நிறைந்த பெட்டிகள் அனைத்தும் பளபளக்க எரிந்தன.
கடலுக்குள் நின்றிருந்த வணிகக் கப்பல்களின் பக்கங்களிலும் தீப்பந்தங்கள் எறியப்பட்டன.
முத்துகளின் வாசமும், பட்டு எரியும் நாற்றமும் காற்றில் கலந்தது.

⚔️ போரின் வெடிப்பு

அரியன், தனது ஈட்டியால் சதியாளர்களின் வாள்களை முறியடித்தார்.
மாடனின் குறுவாள் தீப்பந்த ஒளியில் மின்னியது.
பாவ் யான், தனது அறிவால் கிடங்கின் பின்வாசலைத் திறந்து, ஓடுவதை முயன்றவர்களைத் தடுத்து நிறுத்தினார்.

ஆனால் எரியும் கிடங்கின் சூடு அவர்களை சூழ்ந்துகொண்டிருந்தது.
ஒவ்வொரு நிமிடமும் உயிரைப் பறிக்கும் அபாயமாக மாறியது.

🌊 கடலின் கர்ஜனை

துறைமுகத்தில் கட்டப்பட்டிருந்த கப்பல்களில் சில வெடித்தன.
எரியும் மரத்துண்டுகள் கடலில் விழுந்து, அலைகள் சிவந்த தீக்கதிர்களாக எழுந்தன.
மீனவர்கள், வணிகர்கள் தங்கள் உயிரைக் காப்பாற்றத் துறைமுகத்தை விட்டு ஓடினர்.
குழந்தைகள் அழுகை, பெண்கள் கத்தல், குதிரைகள் கர்ஜித்தல் — அனைத்தும் ஒரே குழப்பமாகக் குனகிரியை நிரப்பியது.

🕵️ அரியனின் உணர்வு

அந்தக் குழப்பத்தின் நடுவில் அரியன் தன்னிடம் சொன்னார்:

“இது ஒரு சாமான்ய சதி அல்ல.
நம்முடைய கடலையே சாம்பலாக்கும் திட்டம் இது.
இதை நிறுத்தாவிட்டால், பாண்டிய நாட்டின் உயிரே கருகி விடும்!”

⚡ தீயின் நடுவே உறுதி

எரியும் துறைமுகத்தின் நடுவே மூவரும் ஒன்றாக நின்றனர்.
பின்னால் தீ, முன்னால் சதியாளர்களின் வாள்.
ஆனால் அவர்கள் முகங்களில் அச்சம் இல்லை.
மாறாக, இது தான் சந்திரக் கூட்டமைப்பை முற்றிலும் அழிக்கும் தொடக்கம் என்கிற உறுதி இருந்தது.

🔮 முன்னுரை

தீக்கதிர்கள் வானத்தைச் சூழ்ந்தபோது, குனகிரி துறைமுகம் எரியும் நரகமாக மாறியது.
அந்த நெருப்பின் சுடர், அரியன் எடுக்கும் அடுத்தப் பாதையை வெளிச்சமிட்டது.