நிலவொளி குடிசையில் தொடங்கிய மௌனம் - 1

 அந்த குடிசையின் ஜன்னல் வழியே

கிராமத்தின் ஓரத்தில், பழைய மண் சுவர்களால் கட்டப்பட்ட குடிசை ஒன்று. அதன் மேல் விரிந்திருந்த புல் கூரையைத் தாண்டி, நிலவொளி சிதறி விழுந்தது. வெளியே சத்தமின்றி நின்ற பனைமரங்கள், தூரத்தில் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த இரவுக்கிளியின் குரல் – எல்லாம் அந்த இரவை இன்னும் ஆழமாக ஆக்கியது.

அந்த குடிசையின் ஜன்னல் வழியே வெள்ளை நிலவொளி ஊர்ந்து பாயின் மீது விழுந்தது. அங்கே தான் அவர்கள் இருவர்—மணமகன் அருண், மணமகள் காவ்யா.

காவ்யாவின் முகம் சற்றே சிவந்தது. நாள் முழுதும் நடந்த திருமணச் சடங்குகளின் சோர்வோடு, உள்ளுக்குள் அடங்கி இருந்த ஆசையும் கலந்து இருந்தது. அவளது உடலில் இன்னும் மல்லிகைப் பூவின் வாசனை நெடுங்கொட்டில் பரவிக் கொண்டே இருந்தது. சிவப்பு புடவையின் மெல்லிய பக்கவாட்டுகள் அவளது இடையை சுற்றி பாயின் மேல் சாய்ந்து கிடந்தன. அவள் கண்களைப் பாதி மூடி வெட்கம் கலந்த சிரிப்போடு அருணின் பார்வையை தவிர்த்தாள்.

அருணின் இதயம் துடிக்கத் தொடங்கியது.

“இது தான் அந்த நொடிதானா?” என்று அவன் மனம் சொன்னது.

அவன் மெதுவாக அவளருகே வந்து பாயின் அருகில் உட்கார்ந்தான். நிலவின் ஒளியில் அவள் முகத்தின் பளபளப்பு அவனை மயக்கி விட்டது.

“காவ்யா…” என்று அவன் மெதுவாக குரல் கொடுத்தான்.

அவள் கண்களை அசையாமல் புன்னகைத்தாள்.

அவன் கை மெதுவாக அவளது கையைத் தொட, ஒரு மின்சாரம் போல் அவள் முழு உடலும் நடுங்கியது. அவள் அவன் கையைப் பிடிக்காமல் இருந்தாலும், விலக்கிக்கொள்ளவும் முடியவில்லை. அந்த தொடுதல் அவளது உள்ளத்தில் அடக்கி வைத்திருந்த உணர்ச்சிகளை வெளிக்கொண்டு வர ஆரம்பித்தது.

அவன் விரல்கள் மெதுவாக அவளது மணிக்கட்டைக் கசக்க, அவள் மூச்சின் சத்தம் அதிகரித்தது. பாய் மீது அவள் மெதுவாக தன் உடலை சாய்த்துக் கொண்டாள். நிலவொளியில் அவளது கன்னங்கள் செம்மையாக மிளிர, அவளது உதடுகள் சிறிது திறந்து மூச்சை விடத் தொடங்கின.

அருண் மெதுவாக அவளருகே சாய்ந்து, அவளது தலைமுடியை விரித்தான். மல்லிகையின் மணம் அவனை மேலும் கவர்ந்தது. அவன் உதடுகள் அவளது காதின் அருகே நெருங்க, அவள் தன்னைக் கட்டுப்படுத்தாமல் மெதுவாகக் குமுறினாள்.

அவள் உடலைச் சூழ்ந்த புடவை மெல்ல சாய்ந்தது. அவளது இடை நிலவின் ஒளியில் வெளிப்பட்டது. அந்த இடையை அவன் விரல்கள் தொட்டு செல்ல, அவள் முழு உடலும் நடுங்கியது. அவள் இரு கைகளாலும் பாயை இறுக்கிப் பிடித்தாள்.

“அருண்…” அவள் சற்றே நடுங்கும் குரலில் அவன் பெயரை உச்சரித்தாள்.

அவன் அந்த குரலைக் கேட்டு மேலும் தீவிரமாயினான். அவன் மெதுவாக அவளது கன்னத்தில் முத்தமிட்டு, அதன் வழியாக அவளது உதடுகளுக்கு வந்து சேர்ந்தான். அந்த முத்தம் தொடங்கிய நொடியே, அவள் தன்னைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் அவனை நெருங்கி அணைத்துக் கொண்டாள்.

அவள் உதடுகள் நடுங்கின. ஆனால் சில நொடிகளில் அவளும் அவனது ஆழமான முத்தத்தில் கரைந்து போனாள். இருவரது மூச்சும் சூடாக கலந்து, பாய் முழுவதும் காமத்தின் வாசனை பரவத் தொடங்கியது.

அவள் உடலில் இருந்த நாணமும் சற்றே கரையத் தொடங்கியது.

அவன் அவளது முதுகில் கை வைத்துக் கொண்டு அருகே இழுத்தான். அவளது மார்பகங்கள் அவனது நெஞ்சில் சாய்ந்தவுடன், அவள் தன்னுள் சுருங்கும் போலக் குமுறினாள்.

அவள் புடவையின் ஓரம் மெதுவாக விலக, அவளது தோல் நிலவொளியில் மின்னியது. அந்த மின்னலுக்குள், இருவரின் ஆசையும் கலந்தது.

அவன் விரல்கள் அவளது இடையிலிருந்து மேலே சென்றுகொண்டே, அவள் முழு உடலை ஆராயத் தொடங்கின. ஒவ்வொரு தொட்டலும் அவளது உடலை நடுங்கச் செய்தது. அவள் கண்களை மூடி கொண்டு, அவனது கைகளில் தன்னை ஒப்படைத்தாள்.

நிலவொளியில் பாயின் மீது, அவர்கள் இருவரின் உடல்கள் நெருங்கிக் கொண்டே சென்றன. அந்த இரவு ஆரம்பித்தது வெட்கத்தோடு, ஆனால் மெதுவாக அது காமத்தின் கடலில் கரையத் தொடங்கியது.

அவள் மெதுவாகக் கிசுகிசுத்தாள்:

“இன்று முதல்… நான் உன்னுடையவள் தான்…”

அந்த சொற்கள் அருணின் உள்ளத்தை எரித்துவிட்டது. அவன் மேலும் அவளது உடலைத் தீண்டத் தொடங்கினான். அவளது கைகள் அவனை இறுக்கிப் பிடித்தன. பாயின் சலசலப்பும், நிலவின் சாட்சியும், இரவின் நிசப்தமும் – எல்லாம் சேர்ந்து அந்த முதலிரவை காமக் கடலாக மாற்றின.