Skip to main content

மழையில் மலர்ந்த காதல் - 5

 மழை முடிந்ததும், காதல் தொடங்கியது





வெளியில் மழை அடங்கியிருந்தது.
சன்னலின் வழியே பார்த்தால், நீர்த்துளிகள் கண்ணாடியில் சிக்கியிருந்தன,
ஆனால் அவை கீழே வழிந்துவிடாமல், அந்தக் கணத்தில் நின்றது போல தெரிந்தது.

மாலினி, விக்னேஷின் மார்பில் சாய்ந்து கிடந்தாள்.
அவளது ஈரமான புடவை இன்னும் அவனைத் தொட்டு கொண்டே இருந்தது,
ஆனால் அந்த ஈரத்தின் வெப்பம் இப்போது வேறுபட்டது —
அது காதலின் வெப்பம்.

 

“மழை நின்றுடுச்சு…” – விக்னேஷ் மெதுவாகச் சொன்னான்.

“ஆமா… ஆனா எனக்குள்ள மழை இன்னும் நின்னது இல்ல.” – அவள் புன்னகையுடன் பதிலளித்தாள்.

அவன் அவளது முகத்தைத் தொட்டு,
அவளது நெற்றியில் ஒரு முத்தம் வைத்தான்.
அந்த முத்தம்,
முன்னைய எல்லா தொடுதல்களையும் விட ஆழமாக இருந்தது.


அந்தக் கணத்தில்,
இருவருக்கும் புரிந்தது —
மழை என்பது ஒரு ஆரம்பம் மட்டுமே.
உண்மையான தொடக்கம்,
இப்போது தான்.

விக்னேஷ் மெதுவாக அவளது கையைப் பிடித்தான்.
மாலினி அந்தக் கையை விடாமல் தன் விரல்களில் சிக்கவைத்தாள்.
சொல்ல வேண்டிய வார்த்தைகள் எதுவும் இல்லை…
மௌனம் தானே அவர்களின் உரையாடல்.

மழைக்குப் பின் வந்த அந்த சுகமான அமைதி,
அவர்களின் உறவின் பின்னணிச் சத்தமாக இருந்தது.
வெளியில், இலைகள் மழைத்துளிகளை துடைத்துக் கொண்டிருந்தன.
உள்ளே, இருவரும்
தங்களது உள்ளத்தை ஒருவருக்கொருவர் துடைத்து கொண்டிருந்தனர்.


மாலினி அவனை நோக்கி கேட்டாள்:

“இது காதலா… இல்ல இன்னும் ஏதாவதா?”

விக்னேஷ் சிரித்தான்.

“இது காதல்… ஆனா உன்னோட வாழ்நாள் முழுக்க எழுதப் போற முதல் அத்தியாயம்.”


அந்த இரவு,
மழை நின்ற பின்,
ஒரு புதிய மழை
உணர்வின் மழை
அவர்களின் வாழ்க்கையில் தொடங்கியது.

மழை முடிந்தது…
ஆனால் காதல் மட்டும்,
இப்போதுதான் ஆரம்பித்தது.


முடிவு

“மழையில் மலர்ந்த காதல்” – ஒரு ஈரமான, மென்மையான, நித்தியமான உறவின் தொடக்கம்.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

அக முகனின் ரகசியம் - 2

 போகர் வரலாற்றின் வாசல் மாயமலை – பாண்டிய நாட்டின் வடமேற்கே, கி.மு. 4500 இருள் மறையும் முன் விடியும் அந்த நொடிகளில், மலைமீது பசுமைத் தவழ்ந்தது. மழை பெய்ததைப் போல மண் வாசனை. காற்றில் கற்பூரம், அகில், சாம்பிராணி வாசனை கலந்திருந்தது. இது போகர் இருந்த இடம் – மாயமலையின் ஒரு தவமலையாய் மாறிய குகை. போகர் – அவன் சாமர்த்தியம் காலத்தின் எல்லையை கடந்தது. அவர் ஒரு சித்தர், ஒரு ஆலிமைஞானி, ஒரு யான்றவியல் நிபுணர். கிரேக்க, சீன, ஈகிப்து நாடுகளில் பயணம் செய்து, மருந்தியல், உளவியல், கணிதம், நவசக்தி யந்திரம் என எல்லாவற்றையும் கற்றவர். ஆனால் இப்போது, அவர் செய்வது மற்றதைக் காட்டிலும் விநோதமானது. அவர் முன் இருந்தது – ஒரு சிறிய சிலை. ஆனால் அது வெறும் கல் சிலை அல்ல. "அகம் முகன்" – என்னும் உயிருள்ள சிலையை உருவாக்கும் பணியில் இறுதி கட்டத்திற்கு வந்திருந்தார். அந்த சிலையின் முகம் பூமியின் ஒவ்வொரு உயிரையும் பிரதிபலிக்கும் அழகு. இரண்டு கண்களில் சூரியனும் சந்திரனும் நிறைந்தது. அவர் அந்த சிலையின் உள்ளே ஒரு நவசக்தி பிணைப்பு நுணுக்கமாக சேர்த்தார் – இது பாமரர்களால் புரிய முடியாத விஞ்ஞானம். அ...

அவளது இழை போல மெல்லிய இரவு-4

 அவள் பெயரை உச்சரிக்கையில்... என் இதயம் பதறும் அந்த இரவின் வெப்பம் கூட இன்னும் விக்னேஷின் விரல்களில் பழகிக்கொண்டிருந்தது. ஆனால் அந்த விகாரத்தைவிட... அவளது பெயரின் ஒலி தான் அவன் மனதில் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. "ஸ்ருதி..." அந்த வார்த்தையை மெதுவாய் சொன்னதுமே, அவன் உடம்பே பதறியது. ஒரு மெல்லிய அதிர்வோடு அவளது வாஞ்சையும், நெருக்கமும் அவனுள் விழுந்தது. அவள் அருகில் இருந்தாள். நனைந்த கூந்தலுடன், மென்மையான புடவையில், இரவின் அமைதிக்குள்ளே மூச்சாக கலந்து... “நீ என் பெயரை உச்சரிக்கும்போது... ஏதோ புதிதாக தோணுது,” – அவள் மெளனமாகச் சொன்னாள். “எனக்கே என் குரல் மாறுகிற மாதிரி இருக்கு. உன் பெயருக்குள்ளே தான் ஏதோ மாயம் இருக்கு போல...” – விக்னேஷ் பதிலளித்தான். அவளது கண்களில் ஓர் சிரிப்பு விழுந்தது. முகத்தில் புன்னகை இல்லை, ஆனால் விழிகள் சிரித்தன. அவளது விரல்கள் விக்னேஷின் மார்பைத் தொட்டன. பசுமையாக. பாசமாக. “நீ இப்ப என்ன நினைக்கிற?” – அவள் கேட்டாள். “நான் உன் பெயரையே நிறைய தடவை என் மனசுக்குள்ள பேசிக்கிட்டு இருக்கேன். ஒவ்வொரு முறையும் அது வேற மாதிரி இருக்கு. ஒருமுறை சத்தமா,...

🌳 அரசமரம் அடியில் — ஒரு கிராமத்து பேய் மர்மக் கதை

 ஒரு கிராமத்து பேய் மர்மக் கதை 1. ஊரின் ஓரத்தில் திருவண்ணாமலை மாவட்டத்துக்கு அருகே, ஒரு சிறிய கிராமம் – பெரியகுண்டான் பாளையம் . ஊரின் எல்லைமீதே ஒரு பேரரசமரம் , வயதிற்கு 300 ஆண்டுகள் என்றார்கள். மரம் பச்சையாக இருந்தாலும், அதன் அடியில் யாரும் அமரவில்லை. அங்கு தூங்கியவர்கள் விழித்திருக்கவில்லை எனக் கூறும் பழைய சொல் ஓரத்தில் நிலவியது. மக்கள் அதைப் “அவளுடைய மரம்” என்று தான் அழைத்தனர். 🧕 2. அந்த மரத்தின் வரலாறு ஒருகாலத்தில், அதே இடத்தில் இருந்தது ஒரு கண்ணகி அம்மன் கோவில் . ஆனால் ஒரு நாள், தீ விபத்தில் முழுமையாக அழிந்தது. கோவில் எரிந்த பிறகு, ஒரு 17 வயது பருவப்பெண் மர்மமாகவே காணாமல் போனாள். அவளின் பெயர்: மங்கை . அவள் கடைசி முறையாக அந்த அரசமரத்தின் அடியில், ஒற்றை விளக்குடன் அமர்ந்திருந்ததைக் கண்டு சிலர் சத்தியமாகச் சொன்னார்கள். அதற்கு பிறகு, அந்த மரம் நிசப்தமாக இருந்தது. ஆனால் நடுவிரவில் கீதங்கள் கேட்டதாக கூறியவர்கள் இருந்தனர். 🔦 3. ரவி – ஊருக்கு வந்த வாசி ரவி , சென்னை வசிப்பவர், புகைப்படக் கலைஞர். "மறைந்து போன நம்பிக்கைகள்" என்ற தலைப்பில் புகைப்படத் திட்டம...