ஆசையின் தீயில் கரையும் இரவு - 1

 

🌙 பகுதி 1 – “மலர்ந்த மங்கலம்”

மேற்கு தொடர்ச்சி மலைகள் சூழ்ந்த பசுமையான ஒரு கிராமம். அந்தக் கிராமம், காலை பறவைகளின் குரலாலும், மாலை நேரத்து மங்கல நாதஸ்வர இசையாலும் புகழ்பெற்றது. அந்தக் கிராமத்தில் அன்றைய நாள் முழுவதும் உற்சாகமும் கொண்டாட்டமும் பரவிக் கிடந்தது. காரணம்—கிராமத்து இளம் செல்வன் அருண் திருமணம்.

அருண், வயது இருபத்தைந்து. பள்ளியில் படித்ததும் தன் பாட்டன் பாட்டியுடன் பண்ணை வேலை செய்து வந்தவன். பசுமையான வயல்களில் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் சின்ன நீர்நிலைகள் போலவே அவனது மனமும் எளிமையானது. அவனது மணமகள் மீனா—மற்றொரு மலைப்பக்கத்து கிராமத்து பெண். கண்கள் கருமேகம்போல் ஆழமும், முகத்தில் நிலவின் ஒளி போல ஒளிவீசும் காந்தமும் கொண்டவள்.

திருமண நாளில், கோயிலில் சங்கு, நாதஸ்வரம் ஒலித்தது. மலர் மாலை, குங்குமம், விளக்கெரியச் சிரிக்கும் முகங்கள். எங்கும் இனிமை நிறைந்த புன்னகை. அந்த சிரிப்புகளின் மத்தியில், அருணும், மீனாவும் கண்களைச் சந்தித்த அந்தத் தருணம், அவர்களின் வாழ்க்கையை என்றும் மாற்றியது.

🌺 மணமக்கள் அறை

மாலை சூரியன் மலைக்கு அடியில் மறைந்ததும், கிராமம் மெதுவாக இரவின் போர்வையில் மூழ்கியது. வீடுகள் ஒவ்வொன்றும் விளக்குகளால் ஒளிர்ந்தன. பாட்டிகள் மெல்லிசை பாட, சிறுமிகள் கைத்தட்ட, மணமக்களை அழைத்து வந்து திருமண மண்டபத்தில் விருந்தினர்கள் வாழ்த்தினர்.

அந்தக் கூட்டத்தின் பின், பாட்டிகள், சித்திகள் கிண்டல் சிரிப்புகளோடு, “மணமக்களை உள்ளே அனுப்பு… இனிமேல் நம்ம வேலை முடிஞ்சது” என்று சொன்னார்கள்.

அருணும், மீனாவும் கிராமத்து பழமையான வீட்டின் மணமக்கள் அறைக்குள் அழைத்து செல்லப்பட்டனர். மாடிக் கட்டிடம், மேலே மரத்தடி, கீழே சிவப்பு கற்கள். அறைக்குள், நறுமணம் வீசும் மலர் தூவுகள். வெள்ளை படுக்கையின்மேல், ஜாதி மல்லி மலர்களால் அலங்கரிக்கப்பட்ட போர்வை.

மெல்லிய காற்று ஜன்னல் வழியே வீசியது. தொலைவில் கேட்கும் நாதஸ்வரத்தின் மந்த ஒலி, இரவின் அமைதியோடு கலந்தது.

🌙 நாணம் கலந்த தருணம்

மீனா, சிவப்புக் கஞ்சிப்பட்டு சேலை அணிந்திருந்தாள். அவள் தலையில் மல்லி மலர் கொத்துகள். கண்களில் நாணம் ததும்பியது. அவளது கையிலிருந்த மங்கலக் கயிறு சூரிய வெளிச்சத்தில் ஒளிந்தது.

அவள் படுக்கையின் ஓரத்தில் அமர்ந்தாள். கைகளை இணைத்து, முகத்தை கீழே குனிந்தாள். அவள் கன்னங்கள் வெட்கத்தில் சிவந்தன.

அருண், கதவை மூடிவிட்டு அவளை அருகில் வந்தான். அவன் இதயம் வலுவாக துடித்தது. ஒரு கணம் கூட அவளை நோக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.

“மீனா…” என்று அவன் மெதுவாக அழைத்தான்.

அவள் முகம் மெதுவாக உயர்ந்தது. கண்கள் சந்தித்தது. அந்தக் கண்கள் பேசாமல் பல ஆயிரம் வார்த்தைகளைச் சொன்னது.

“நீ… சோர்ந்திருக்கியா? நாளை முழுக்க சிரித்துட்டே இருந்தே…” என்று அருண் கேட்டான்.

மீனா சிரிப்புடன், “அது என் வேலைதானே இன்று…” என்று மெதுவாகக் கூறினாள்.

அவள் சிரிப்பு, அவன் மனதை வசப்படுத்தியது.

🌺 முதல்முறை தொடுதல்

அருண் அவளது கைகளை பிடித்தான். மென்மையான விரல்கள் அவன் விரல்களோடு ஒன்றிணைந்தன. அந்த நொடியில், இருவரின் உடல்களிலும் மெல்லிய நடுக்கம் பரவியது.

“நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க…” என்று அருண் மெதுவாக சொன்னான்.

மீனா உடனே கண்ணைத் தாழ்த்தினாள். வெட்கத்தில் புன்னகையோடு அவள் கன்னங்கள் சிவந்தன.

அருண் அவளது நெற்றி முடியைத் தள்ளி, அவளது முகத்தை முழுமையாகக் கண்டான். அந்த தருணம் அவனுக்கு கனவுபோல் இருந்தது.

மெல்ல, அவன் அவளது கன்னத்தில் விரலை ஓட்டினான். அவள் உடல் சிலிர்த்தது.

🌙 உணர்வின் வளர்ச்சி

அறைக்குள் காற்றின் நறுமணம், மலரின் மணம், உடல் வெப்பம்—அனைத்தும் கலந்து ஒரு புதிய உலகம் உருவானது.

“மீனா, இனிமே நம்ம வாழ்க்கை ஒரே பாதை… உன்னை நானே காப்பாத்துவேன். சுகமும், துன்பமும் ஒன்றாகப் பகிர்ந்து வாழ்வோம்…” என்று அருண் சொன்னான்.

அந்த வார்த்தைகளில் ஒரு நம்பிக்கை, ஒரு பாசம், ஒரு காதல் இருந்தது.

மீனா, நாணம் கலந்த சிரிப்புடன், “எனக்கும் அதுதான் வேண்டியது…” என்று மெதுவாகக் கூறினாள்.

அந்த தருணம், இருவரும் நெருங்கினார்கள். அவனது கை அவளது தோளில் சாய்ந்தது. அவள் அவன் நெஞ்சில் சாய்ந்தாள். இருவரின் இதயத் துடிப்புகளும் ஒரே நேரத்தில் ஒலித்தன.

🌺 இரவின் வாக்குறுதி

அந்த இரவு, அவர்கள் அதிகம் பேசவில்லை. ஆனால் அவர்களது பார்வைகள், கைகளின் இணைப்பு, சிறு தொடுதல்கள்—அனைத்தும் ஒருவருக்கொருவர் எவ்வளவு முக்கியம் என்பதைக் கூறின.

மீனா, அவன் தோளில் சாய்ந்து கண்களை மூடியாள். அருண், அவளது தலைமுடியைத் தடவியபடி, அவள் சுவாசத்தின் இனிமையை உணர்ந்தான்.

ஜன்னல் வழியே நிலவொளி உள்ளே வந்து அவர்களின் முகத்தில் விழுந்தது. அந்த நிலவொளியில், இரு ஆன்மாக்கள் முதல் முறையாக இணையும் முன்னோட்டம் தோன்றியது.

அந்த இரவு, முழுமையான பாசத்தின் மலர்ச்சியாக மலர்ந்தது.

                                                             

காதல் எறியும் சுடர்