சோழ மன்னனின் பொற்கோவில் - 6

📖 பகுதி 11 – “அக்னி சோதனை”

பொற்கதவின் மறைவழி அவர்களை ஒளிரும் குகையின் ஆழத்தில் இழுத்துச் சென்றது. குமரனும் மாயாவும் தங்கள் கைகளில் கொண்டிருந்த தீப்பந்தங்களுடன் மெதுவாக அந்த ஒளி நிரம்பிய பாதையை கடந்து சென்றனர். சுவர்களில் செதுக்கப்பட்டிருந்த சோழ வீரர்களின் சிற்பங்கள் உயிருடன் இருப்பது போலத் தோன்றின. அவர்களது கண்கள் எரியும் சிவப்பாக ஒளிர்ந்தது; ஒவ்வொரு அடியிலும் பின் தொடர்ந்து பார்ப்பது போல இருந்தது.

மறைவழியின் இறுதியில், ஒரு பெரும் கல்லறைச் சாலை அவர்களை எதிர்கொண்டது. அந்தச் சாலையின் மையத்தில் எரியும் அக்னிக் குழி ஒன்று இருந்தது. அதைச் சுற்றி கல் வட்டம், அதனுள் செதுக்கப்பட்டிருந்த பழமையான தமிழ் எழுத்துக்கள்:

“அக்னியை கடக்காதவன் பொற்கோவிலின் உள்ளே செல்ல முடியாது. சத்தியமுள்ளவன் மட்டும் உயிரோடு கடக்கிறான்.”

மாயா மெதுவாக குமரனிடம்,

“இது சோழ மன்னன் வைத்த சோதனை. பொற்கோவிலின் சாபம் உண்மை எனில், இதை நாம் வெல்ல வேண்டும். ஆனால் பயம் உண்டா?” என்று கேட்டாள்.

குமரன் தீவிரமாக அக்னிக் குழியை நோக்கினான். அந்தக் குழி எரியும் நெருப்பில் சிவந்த கற்கள் குமிழ்ந்து கொண்டிருந்தன. புகை நெளிந்து மேலேறிக் கொண்டே போனது.

“மாயா, நம்மால் உண்மையைக் கண்டுபிடிக்க முடியும் என்பதற்கான சோதனைதான் இது. பயமில்லை. நாம் முயல வேண்டும்,” என்றான்.

மாயா தனது கழுத்தில் இருந்த சிறிய தாயத்தை எடுத்துக் காட்டினாள். அது அவளது தாத்தாவிடம் இருந்து வந்த ஒரு பழமையான பாதுகாப்புக் குறியீடு.

“இதுதான் நம்மை காப்பாற்றும்,” என்று சொல்லி, அவள் குமரனின் கையில் அதை வைத்தாள்.

அவர்கள் இருவரும் ஒருவரின் கையை ஒருவர் பற்றிக் கொண்டு, அக்னிக் குழிக்குள் நடக்கத் தொடங்கினர். தீப்பந்தத்தின் ஒளி அந்த நெருப்போடு கலந்து வானத்தை நோக்கி பாய்ந்தது. முதல் அடியில் வெப்பம் அவர்களைச் சுட்டெரித்தது. தோலின் மேல் தீச்சுடர் வருடுவது போல இருந்தது. ஆனாலும் குமரன் மனதில் ஒரு பிரார்த்தனையை நினைத்துக் கொண்டான்:

“சத்தியம் எப்போதும் வெல்லும்.”

மாயாவின் கண்களில் நீர் தோன்றினாலும், அவள் குமரனின் கையை உறுதியாகப் பிடித்துக் கொண்டாள். இரண்டாவது அடியை எடுத்து வைக்கும் போது, அந்த நெருப்பு அவர்களின் பாதங்களைச் சூழ்ந்தது. ஆனால் அதிசயமாக, அது அவர்களை எரிக்கவில்லை. தீ அவர்களைச் சூழ்ந்தும், எந்தக் காயமும் ஏற்படவில்லை. மாறாக, அந்த நெருப்பு ஒளியாக மாறியது.

மறைவழியின் சுவர்களில் இருந்த சிற்பங்களின் கண்கள் ஒன்றாக ஒளிர்ந்து, முழுக் குகையும் அதிசய ஒளியில் மூழ்கியது. காற்றில் ஒரு சங்கு ஓசை எழுந்தது. சோழ மன்னனின் குரல் போல ஒரு அதிர்ந்த குரல்:

“சத்தியம் சோதனை கடந்தது. பொற்கோவிலின் உள்ளே செல்லுங்கள்.”

அந்தக் குரலைக் கேட்டு மாயா குமரனின் தோளில் சாய்ந்து,

“நாம் வென்றுவிட்டோம், குமரா. இப்போது உண்மையான மர்மம் நம்மை எதிர்கொண்டிருக்கிறது,” என்றாள்.

அக்னிக் குழி மெதுவாக மறைந்தது. அதன் இடத்தில் ஒரு பொற்கம்பி கதவு தோன்றியது. அந்த கதவு ஒரு மெல்லிய ஒளியில் திகழ்ந்தது. குமரனும் மாயாவும் மூச்சை இழுத்து, அடுத்த பயணத்துக்குத் தயாரானார்கள்.

அவர்கள் உணர்ந்தனர் – இது துவக்கம் மட்டுமே. சோழ மன்னனின் சாபம் இன்னும் முழுமையாக வெளிப்படவில்லை…

பகுதி 12 – “பொற்கோவிலின் உள் அரண்மனை”

காலம் நிற்கும் போல அந்த இரகசியச் சாலையின் முடிவில் ஒரு பிரமாண்டமான கதவு திறக்கப்பட்டது. தீயின் சோதனையை வென்ற அவர்கள், கண்கள் மின்னும் ஒரு வெளிச்சத்தில் மிதந்தபடி அந்தக் கதவை கடந்து சென்றார்கள். முன் விரிந்த காட்சி சாதாரண மனிதர் கனவில் கூட கற்பனை செய்ய முடியாத அளவிற்கு வியப்பூட்டியது.

அது தான் சோழ மன்னனின் பொற்கோவிலின் உள் அரண்மனை.

பொற்கலையின் மாயம்

அரண்மனையின் கூரைகள் முழுவதும் பொற்கட்டுகளால் பதிக்கப்பட்டிருந்தன. மினுமினுக்கும் ஒளி, தீக்கதிர்களைப் போல பளபளத்தது. தூண்களில் எமரால்டு, மாணிக்கம், வைரம் போன்ற நவரத்தினங்கள் பதிக்கப்பட்டிருந்தன. ஒவ்வொரு கல்லும் பிரகாசித்து, அந்த மண்டபத்தை ஒரு விண்ணுலக மாளிகையைப் போல மாற்றியது.

நடுவில் இருந்த பிரம்மாண்டமான சிங்காசனத்தில் சோழ சக்கரவர்த்தியின் உருவச்சிலை இருந்தது. அவர் முகத்தில் கடுமையும் கருணையும் கலந்த புனித பிம்பம். அந்தச் சிலையின் மார்பில் ஒருவித மாய ஆற்றல் பளபளப்பாக இருந்தது.

மறைவான காவலர்கள்

அவர்கள் மண்டபத்தை நோக்கி நடக்கும்போது, தரை அதிர்ந்தது. தூண்களுக்குள் இருந்து பாறை வீரர்கள் உயிர் பெற்று எழுந்தனர். அவர்களுடைய கண்கள் சிவப்பாக எரிந்தன. ஒவ்வொருவரும் வாள், கேடயம் ஏந்தி முன் வந்து வழியை மறைத்தனர்.

ஆசான் சொன்ன எச்சரிக்கை மீண்டும் நெஞ்சில் ஒலித்தது:

"பொற்கோவிலின் உண்மையான காவலர்கள் கல்லும் இரத்தமும் கொண்டவர்கள் அல்ல. அவர்கள் ஆன்மாவின் சாபத்தால் உயிர் பெற்றவர்கள். சுத்தமான உள்ளம் கொண்டவர்களை மட்டுமே அவர்கள் அனுமதிப்பார்கள்."

சோதனை தொடங்கியது

அந்த காவலர்களின் முன் வீரன் தன் வாளை எடுத்து முன் வந்தான். ஆனால் பெண் புலமைவதி அவனைத் தடுத்தாள்.

“இங்கே வாளால் எதுவும் சாதிக்க முடியாது. இதை வெல்லும் வழி அறிவும், உண்மையும் தான்.”

அவள் தனது கையிலிருந்த பழைய பனை ஓலைக் குறிப்பை விரித்தாள். அதில் “ஒளியால் இருளைத் தகர்த்திடு” என்று பொற்குறிப்பாக எழுதப்பட்டிருந்தது.

அவள் வைத்திருந்த தீப்பந்தத்தை உயர்த்தி அந்த கல் வீரர்களின் கண்களுக்கு எதிராக ஒளியைச் செலுத்தினாள். திடீரென அவர்கள் அசைவின்றி நின்றுவிட்டனர். ஒளியின் மந்திர சக்தி அவர்களது சாபத்தை அடக்கியது.

பொற்கோவிலின் இரகசியம்

வீரனும் புலமைவதியும் சிங்காசனத்தை அணுகினார்கள். அங்கே ஒரு பொற்காப்பு பெட்டி வைக்கப்பட்டிருந்தது. அதன் மேல் சோழ சின்னங்கள் – புலி, வில், சங்கு – பொறிக்கப்பட்டிருந்தன.

பெட்டியைத் திறந்தபோது, அதன் உள்ளே சோழ வம்சத்தின் மரபுச் சின்னங்கள் இருந்தன:

• ஒரு பொற்கோல் – ஆட்சியின் குறியீடு.

• ஒரு புனித சங்கில் – சடங்கு சின்னம்.

• ஒரு மாணிக்கக் கல் – அதிசய சக்தி கொண்ட ரத்தினம்.

அந்த ரத்தினம் பளபளத்தபோது, முழு அரண்மனை ஒளிர்ந்து, கூரையிலிருந்து வானத்து நட்சத்திரங்களின் ஒளி பாய்ந்தது போல தோன்றியது.

மரபின் குரல்

திடீரென சிங்காசனத்தில் இருந்த சிலையின் உதடுகள் அசைந்தன. அது ஒரு குரல் போல கேட்டது:

"இந்த பொற்கோவில் செல்வம் சோழர்களின் புகழுக்காக மட்டும் அல்ல. நீதிக்கும், அறிவுக்கும், தர்மத்திற்கும் உதவும் கருவி இது. பேராசையால் தேடும் எவரையும் இது அழிக்கும். சுத்தமான உள்ளத்தோடு வரும் ஒருவருக்கே இதன் சக்தி திறக்கும்."

வீரனும் புலமைவதியும் தலைவணங்கினர். அவர்களுடைய உள்ளம் பேராசையால் அல்ல, உண்மையைத் தேடுவதற்காக வந்திருந்தது. அந்த உண்மையை உணர்ந்து கல் வீரர்கள் அனைத்தும் அமைதியாகச் சிலைகளாக மாறின.

ஒரு புதிய கதவின் திறப்பு

பொற்காப்பு பெட்டியின் அடியில் இன்னும் ஒரு ரகசியம் இருந்தது – ஒரு சிறிய தாமிரப் பலகை. அதில் ஓவியங்களால் வரையப்பட்டிருந்தது ஒரு மறைவான வழி. அந்த வழி, கோவிலின் அடியில் புதைந்திருக்கும் இன்னொரு மர்மக் கோட்டையை நோக்கிச் செல்கிறது.

அது தான் “அகில சோழ சின்னக்கோட்டம்” எனும் மறைவான இடம்.

அவர்களுக்குள் சுவாசம் நின்றது. அவர்கள் இங்கே தான் முடிவு என்று நினைத்தார்கள். ஆனால் உண்மையான சாகசம் இன்னும் தொடங்கியிருப்பது போல உணர்ந்தனர்.

நிறைவு – பகுதி 12

பொற்கோவிலின் உள் அரண்மனையில் அவர்கள் கண்ட உண்மைகள், பழங்கால சோழர்களின் அறிவும், தர்மத்தின் வலிமையும், சாபத்தின் ஆற்றலும்தான். ஆனால் அது இன்னும் அவர்களை அடுத்த சோதனைக்குத் தயாராக்கிக் கொண்டிருந்தது.

அந்த பொற்கோவிலின் ஒளியில் அவர்கள் கண்கள் பிரகாசித்தன. ஆனால் அந்த ஒளிக்குள் மறைந்திருக்கும் இருள் இன்னும் தெரியவில்லை.