பகுதி 9 – பொற்கதவின் திறப்பு
குகையின் உள்ளே நிலவிய அந்தக் கருங்கூழல் அமைதியை முதலில் உடைத்தது குமரனின் சுவாச ஒலி. முந்தைய இரவு நடந்த சம்பவங்களால் இன்னும் மனதில் பரபரப்புடன் இருந்தான். மர்மச் சின்னங்கள், பாம்பின் நிழல், காவலர்களின் எச்சரிக்கை—எதுவும் சாதாரணமில்லை. ஆனால் இப்போது அவர்களின் கண்முன்னே நின்றிருந்தது அந்தப் பெரும் பொற்கதவு. நூற்றாண்டுகளாக யாரும் தொட்டிராத, புராணங்களில் மட்டுமே சொல்லப்பட்ட அந்தக் கதவை நேரில் பார்க்கும் அதிர்ஷ்டம் அவர்களுக்குக் கிடைத்திருந்தது.
“மாயா… பாரு,” என்று மெதுவாகக் குமரன் கையை நீட்டி, அந்த கதவின் மேல் செதுக்கப்பட்ட பாம்பு வடிவங்களை காட்டினான். ஒவ்வொரு செதுக்கத்திலும் சோழக் கலைஞர்களின் அபாரமான திறமை தெரிந்தது. பாம்புகள் அசைவது போலக் காட்சியளித்தது. அவற்றின் கண்கள் சிவப்பாக ஒளிரும் நிலையில் இருந்தன.
மாயா கையில் வைத்திருந்த பனை ஓலைப் பதிவுகளை பார்த்தாள். “இது தான் என் ஆசான் சொன்ன சாபத்தின் உச்ச நிலை. இந்தக் கதவு திறந்தால், அதற்கு அப்பால் உள்ள பாதையில் செல்வது உயிருக்கும் உயிர்க்குப் பின்பட்ட மர்மங்களுக்கும் இடையிலான போராட்டம் போல இருக்கும் என்று அவர் எச்சரித்தார்.”
குமரன் ஒரு நிமிடம் சிந்தித்தான். பிறகு தனது மார்பில் தொங்கியிருந்த பாம்பு வடிவ அமுலேட்டை எடுத்தான். அந்த அமுலேட் தான் இவ்வளவு நாட்களாக அவர்களை வழிநடத்தியது. அதை அவன் கதவின் நடுவிலிருந்த சின்னத்தின் மீது மெதுவாக வைத்தான்.
அந்தக் கணம், குகையின் முழுப் பகுதியும் அதிர்ந்தது. பாறைகள் சிதறிய சத்தம், காற்றின் குரல், பாம்பின் சிதறிய விசிறல் போலக் கேட்டது. கதவின் மேல் செதுக்கியிருந்த பாம்புகள் ஒன்று பின் ஒன்றாக சிவப்பாக ஒளிரத் தொடங்கின. அந்த ஒளி ஒன்றாகச் சேர்ந்து பொற்கதவின் மையப் புள்ளியில் சென்று அடைந்தது.
ஒரு பெரும் அதிர்வெண் ஒலி முழுக் குகையையும் நிரப்பியது. அதிர்ச்சியால் மாயா பின் வாங்கினாள். ஆனால் குமரன் தனது கையை கதவின் மேல் வைக்க, அந்தத் தாளின் போல் கதவின் நடுவே ஒரு பிளவு தோன்றியது. மெதுவாக… மெதுவாக அந்தப் பொற்கதவு அசைந்து திறக்கத் தொடங்கியது.
கதவின் பின்புறம்
அவர்கள் கண்முன்னே வெளிப்பட்ட காட்சி அவர்கள் எதிர்பார்த்ததை விட வியப்பூட்டியது. கதவின் பின்புறம் ஒரு நீண்ட ஒளிரும் பாதை. இருபுறமும் சோழ வீரர்களின் கல் சிலைகள் வரிசையாக நின்றிருந்தன. ஒவ்வொரு சிலையும் கவசம் அணிந்து, வாள் மற்றும் கேடயம் பிடித்தபடி காத்திருந்தது.
அந்தப் பாதையின் தரையில் பொற்கற்கள் பதிக்கப்பட்டிருந்தன. ஒளி அதன் மேல் பிரதிபலித்து மின்னியது. காற்றில் எங்கோ இருந்து வீசும் தாழ்ந்த சங்கக் குரல் போல ஒரு ஒலி வந்தது. அது யாரோ அவர்களை வரவேற்கிறதா? அல்லது எச்சரிக்கையா?
மாயா தனது கைகளை மார்பில் கோர்த்துக் கொண்டு, “இங்கே நம் ஒவ்வொரு அடியும் மரணத்தை வரவழைக்கக் கூடும், குமரா,” என்று மெதுவாகக் கூறினாள்.
ஆனால் குமரன் திரும்பிப் பார்த்தான். அவன் கண்களில் பயம் இல்லை. பதிலுக்கு ஒரு தீவிரம், ஒரு சாகச உணர்வு இருந்தது. “மாயா… நாம் இதுவரை வந்துவிட்டோம். திரும்பிச் செல்லும் வழி இல்லை. இந்தக் கதவு திறப்பது விதியின் வேலை. அதற்குள் என்ன இருக்கிறது என்பதைத் தெரிந்தே ஆக வேண்டும்.”
காவலர்களின் அசைவுகள்
அவர்கள் அந்தப் பாதையில் முதல் அடியை வைத்தபோது, சோழ வீரர் சிலைகளின் கண்களில் சிவப்பு ஒளி ஒளிர்ந்தது. கல் முகங்கள் உயிர்பெற்று அவர்களை நோக்கிப் பார்த்தது போலத் தோன்றியது. மாயாவின் இதயம் பலமாகத் துடித்தது.
“அவர்கள் உயிரோடு இருக்கிறார்களா?” என்று மாயா நடுங்கும் குரலில் கேட்டாள்.
குமரன் தனது அமுலேட்டை உயர்த்தினான். அந்த ஒளி, சிலைகளை நோக்கி பாய்ந்தது. அவ்வளவோடு சிவப்புக் கண்கள் சற்று மங்கின. “இல்லை… இவை காவலர்கள். கதவைத் தாண்டும் யாரையும் சோதிக்கும் காவலர்கள். இந்த அமுலேட் தான் நம்மைக் காப்பாற்றுகிறது,” என்றான்.
ஆனால் ஒவ்வொரு சிலையும் கல்லை உடைத்துக் கொண்டு அசையும் சத்தம் அவர்களின் காதுகளில் கேட்டது. அது எச்சரிக்கையாக இருந்தது—இங்கே தவறு நடந்தால், அந்தக் காவலர்கள் உயிரோடு வந்து தாக்கத் தயாராக இருப்பார்கள்.
பொற்கதவின் பின்புற இரகசியம்
பாதையின் முடிவில், இன்னொரு சின்னக் கதவு தெரிந்தது. ஆனால் அது சாதாரணமாக இல்லாமல், வானம் போல நீல ஒளியுடன் ஒளிர்ந்து கொண்டிருந்தது. அதன் மேல் சோழ எழுத்துக்கள் பொறிக்கப்பட்டிருந்தன:
“உண்மையை அறிந்தவர்களே கடந்துசெல்லுவர். ஆசையால் வரும் அனைவரும் சாபத்தில் சிக்குவர்.”
மாயா அதை வாசித்தவுடன் நடுங்கினாள். “குமரா… நம்மைத் தவிர வேறு யாராவது இதைத் திறக்க முயன்றால், அவர்கள் உயிரோடு திரும்பியிருக்க மாட்டார்கள் என்பதற்கான சான்றிதான் இது. இந்தப் பொற்கதவு சாபத்தால் மட்டுமே மூடப்பட்டிருந்தது.”
குமரன் தனது மார்பில் தொங்கியிருந்த அமுலேட்டை மீண்டும் பிடித்தான். “இந்த அமுலேட் என் அப்பாவின் இரத்தத்தில் சுமத்தப்பட்டதாம். அவர் கண்டுபிடிக்க முடியாத ரகசியத்தை இன்று நாமே கண்டுபிடிக்கிறோம், மாயா. இது தான் நம் விதி.”
ஒளி மற்றும் நிழல்
அவர்கள் மெதுவாக அந்த ஒளிரும் பாதையில் நடந்தனர். ஒவ்வொரு அடியும் குகையின் ஒலியால் பிரதிபலிக்கப்பட்டது. சுவர்களில் பாம்புகள் அசையும் போல நிழல்கள் தோன்றின. ஒளி மற்றும் நிழல் கலந்து, அவர்கள் முன்னேறிய பயணத்தை இன்னும் மர்மமாக மாற்றியது.
முடிவு – புதிய சோதனைக்குள் நுழைவு
அந்த இரவில், குமரனும் மாயாவும் கடந்தது ஒரு கதவு அல்ல—ஒரு புதிய உலகின் வாசல். பொற்கதவின் திறப்பு அவர்கள் வாழ்நாளையே மாற்றிய தருணமாக இருந்தது. அந்தக் கதவு திறந்தவுடன், இருவரின் உள்ளங்களிலும் பயமும் வியப்பும் கலந்த உணர்வு பரவியது.
📖 பகுதி 10 – ஒளிரும் மறைவழி
பொற்கதவின் இரு பக்கங்களும் இடிந்து திறந்தவுடன், குமரனுக்கும் மாயாவுக்கும் முன்பாக விரிந்தது ஒரு மறைவழி. அந்த பாதை சாதாரணமான குகை வழியல்ல. அது ஒரு அரச கலைஞர்களின் கைப்பாடாக இருந்தது. இருபுறச் சுவர்களும் பொற்கலவை மற்றும் பவளக்கற்கள் பொறிக்கப்பட்ட சோழச் சின்னங்களால் ஒளிர்ந்தன. அந்தச் சின்னங்களில் சிங்கம், பாம்பு, மீன் போன்ற சின்னங்களோடு, யுத்தத்தில் வெற்றி பெற்ற சோழ மன்னர்கள் பற்றிய சிற்பங்களும் கண்ணை கவர்ந்தன.
மறைவழியின் மேல்புறக் கூரையில் ஒளிரும் பிரகாசக் கற்கள் (luminescent stones) பொருத்தப்பட்டிருந்தன. அவை மிதமான தங்க ஒளியை வெளிப்படுத்தி, வழியேறிச் செல்லும் இருவரின் பாதைகளைத் தெளிவாக காட்டின. அந்த ஒளியில் குமரனுக்கும் மாயாவுக்கும் ஒரு வித அதிசயமான அமைதி தோன்றியது. ஆனால் அந்த அமைதிக்குள் ஒரு அமங்கல அச்சம் பதுங்கிக் கிடப்பதை அவர்கள் இருவரும் உணர்ந்தனர்.
“இது சாதாரண வழியல்ல, மாயா,” என்றான் குமரன் மெதுவாக. “இங்கே எதோ புதிர் மறைந்திருக்கிறது. எச்சரிக்கையோடு முன்னேற வேண்டும்.”
மாயா தன் கையில் இருந்த ஓலைச்சுவடியைத் திறந்தாள். அதில் இருந்த பழைய குறிப்புகள், இந்தப் பாதையின் உள்ளே இருக்கும் சாபத்தைப் பற்றி எச்சரித்தன. ஒரு வரியில் மட்டும் செதுக்கப்பட்டிருந்த எழுத்து அவளை நடுங்க வைத்தது:
“பொற்கோவில் செல்வம் அனைவருக்குமல்ல; இதன் மறைவழியில் தவறுபவன் உயிரையும் இழப்பான்.”
🔱 மர்மக் குறிகள்
அவர்கள் முன்னேறியபோது சுவர்களில் ஒளிரும் குறிகள் தோன்றின. அவை சில பாம்பு வடிவங்களும், சில புதிர் எழுத்துகளும். குமரன் அவற்றை கவனமாகப் பார்த்தான்.
“இந்தச் சின்னங்கள் திசையைச் சுட்டிக்காட்டுகிறதுபோல் இருக்கிறது,” என்றான் அவன். “பாம்பின் வாய் திறந்திருக்கிற திசையில் போனால் மட்டுமே பாதுகாப்பாகப் போகலாம். தவறினால்…”
மாயா அமைதியாகத் தலை அசைத்தாள். அவர்களின் பாதை இப்போது மிகவும் சுருளும் சிக்கலானதாக மாறியிருந்தது. சில இடங்களில் வழிகள் இரண்டாகப் பிரிந்தன. ஒவ்வொரு சந்திப்பிலும் குமரன் அந்த ஒளிரும் பாம்பு சின்னங்களை ஆராய்ந்து சரியான பாதையைத் தேர்ந்தெடுத்தான்.
ஒருமுறை, மாயா தவறாக வலது பக்கம் செல்ல முற்பட்டாள். உடனே தரை இடிந்து விழத் தொடங்கியது. அதிர்ஷ்டவசமாக குமரன் அவளைக் கையில் பிடித்து மீட்டான். இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் பார்த்து மூச்சுவிட்டனர்.
🐍 நிழலின் பின்தொடர்ச்சி
அவர்கள் சிறிது தூரம் சென்றபோது, அந்த இருள் வழியிலிருந்து ஒரு இயலாத சப்தம் கேட்கப்பட்டது. அது பாம்பு சீற்றம் போன்றது. மாயாவின் முகம் வியப்புடன் கலந்த பயத்தில் மங்கியது.
“இது பாம்பா?” என்றாள் அவள் நடுங்கிய குரலில்.
குமரன் அவன் கையில் இருந்த விளக்குத்தூண்யை உயர்த்திப் பார்த்தான். இருளின் ஆழத்தில் ஒன்றின் நிழல் நகர்ந்தது. அது பாம்பைப் போலவும், மனிதரைப் போலவும் இருந்தது.
அவர்கள் வேகமாக முன்னேறினர். ஆனால் அந்த நிழல் தொடர்ந்து அவர்களைப் பின்தொடர்ந்து வந்தது. மறைவழியின் ஒளிரும் கற்கள் திடீரென மங்கத் தொடங்கின. காற்றில் சூடு அதிகரித்து, மூச்சு விடக் கூட கடினமாகியது.
“மாயா, நாம் இங்கே நின்றால் சாபம் நம்மைக் கடிக்கும். முன்னேற வேண்டும்,” என்றான் குமரன் உறுதியோடு.
✨ பொற்கதிர்களின் ரகசியம்
அவர்கள் மறைவழியின் இறுதிக்குச் சென்றபோது, ஒரு பெரிய வட்ட வடிவ அரங்கம் தோன்றியது. அதன் மையத்தில் பொற்கதிர்களைப் போல பிரகாசிக்கும் பெரும் சக்கரம் சுவரில் சுழன்றுக்கொண்டிருந்தது.
அந்தச் சக்கரத்தின் மீது சோழ சின்னங்கள் வட்டமாக செதுக்கப்பட்டிருந்தன. சக்கரம் சுழன்றபோது அதன் ஒளி அறையை முழுவதும் ஒளிரச் செய்தது.
குமரன் சக்கரத்தின் அருகே சென்று அதை மெதுவாகத் தள்ளத் தொடங்கினான். அது மிகவும் கனமாக இருந்தது. இருவரும் சேர்ந்து அதைச் சுழற்றி கிழக்குத் திசைக்கு நிறுத்தினார்கள்.
அந்தச் சமயத்தில், சக்கரத்தின் மையத்தில் இருந்து ஒரு தங்க ஒளி வெளிப்பட்டு, தரையில் செதுக்கப்பட்டிருந்த புதிய மறைவழியை வெளிப்படுத்தியது.
🚪 மறைவழியின் திறப்பு
அந்த மறைவழி படிக்கட்டுகளாக கீழே இறங்கிக்கொண்டே சென்றது. காற்றில் இருந்து வந்த மணம் கடலின் உப்புச் சுவையைப் போல் இருந்தது.
“இது கடலின் அடிவாரத்துக்குச் செல்லும் ரகசிய பாதை போல இருக்கிறது,” என்றான் குமரன்.
அவர்கள் இருவரும் அந்த ஒளிரும் படிக்கட்டுகளில் இறங்கத் தொடங்கினர். பின்புறம் இருந்த சக்கரம் மெதுவாக மூடிக்கொண்டு, அறை மீண்டும் இருளில் மூழ்கியது.
அந்த நிமிடத்தில், பாம்பு வடிவ நிழல், கதவின் வெளியே நின்று சீறிய சப்தம் எழுப்பியது. அவர்களைப் பின்தொடரும் சாபம் இன்னும் முடிவுக்கு வரவில்லை என்பதை அது நினைவூட்டியது.
✨ முடிவு – பகுதி 10
குமரனும் மாயாவும் அந்த ஒளிரும் மறைவழியில் இறங்கியபோது, அவர்கள் எதிர்கொண்ட மர்மங்கள் இன்னும் ஆரம்ப நிலையில்தான் என்பதை உணர்ந்தனர். ஒவ்வொரு படியும் அவர்களை சோழ மன்னனின் மறைமுக உலகத்துக்குக் கொண்டுசென்றது.
0 Comments