Phase 1
அருவி – நீரின் ராணி (Origin Story)
பகுதி 1 – வறட்சியின் சாபம்
வண்ணாங்குடி கிராமம்...
ஒருகாலத்தில் பசுமை நிறைந்த புல்வெளிகள், கிணற்றின் தண்ணீரால் ததும்பிய வயல்கள், காற்றில் ஆடும் நெற்கதிர்கள்... ஆனால் இப்போது, அந்த அழகெல்லாம் பழைய நினைவுகளில் மட்டுமே இருந்தது.
வானம் நீலமாக இருந்தாலும், அது மழையில்லா வானம்.
காற்று வீசியாலும் அது வறண்ட மண்தூசியுடன் வீசும் காற்று.
நிலம் பிளந்து, பசியால் வாடிய முகங்கள் மட்டுமே கிராமத்தில் சுற்றின.
அருவி, ஒரு பத்து வயது சிறுமி, சுருளான கூந்தலுடன், கண்களில் நம்பிக்கை ஒளியுடன் தன் தாயோடு கிணற்றின் பக்கம் சென்றாள்.
“அம்மா, இன்னிக்கு தண்ணீர் கிடைக்கும் என நினைக்கிறீங்களா?” என்று அவள் கேட்டாள்.
அவளது தாய் சிரித்துக்கொண்டே தண்ணீரில்லாத கிணற்றில் வாளியை இறக்கினாள்.
“மகளே, தண்ணீர் கிடைக்காவிட்டாலும் நம்பிக்கை கிடைக்க வேண்டும். அதுவே நம்மை உயிரோட வைக்கும்.”
அவளது தாய் சொல்லிய அந்த வார்த்தைகள், அருவியின் மனதில் நம்பிக்கை விதையாய் விழுந்தன.
பசியின் வேதனை
அந்த மாலை, கிராமத்தின் சோறு வேகாமல் இருந்தது.
குழந்தைகள் அழுதனர்.
மக்கள் வறட்சியின் சாபத்தால் சோர்ந்து போனார்கள்.
“என்ன பாவம் செய்தோம் நாம்? ஏன் மழை நம்மை மறந்துவிட்டது?” என்று ஒரு மூதாட்டி கதறினாள்.
“கோயிலில் பூஜை செய்தோம்… கருமம் செய்தோம்… ஆனாலும் கடவுள் எங்க பார்த்தார்?” மற்றொருவர் அழுதார்.
அருவி அந்தக் காட்சியைக் கண்டு, மனம் உடைந்தாள்.
“அம்மா… நான் பெரியவளாகும்போது இந்த ஊருக்கு தண்ணீர் கொண்டுவருவேன். யாரும் பசிக்காமல் இருப்பார்கள். நான் உறுதி செய்கிறேன்.”
அவளது தாய் மென்மையாக அவளைத் தழுவினாள்.
“மகளே, உன் மனம் தான் நம் ஊரின் உண்மையான அருவி.”
பழைய கதை
ஒருநாள் கிராமத்தின் முதியவர் முத்துசாமி தாத்தா, பிள்ளைகளிடம் ஒரு கதையைச் சொன்னார்.
“மழை இல்லாத காலம் இதுவே முதல் முறை அல்ல.
முன்னொரு காலத்தில், இந்த நிலம் பசுமையாக இருந்தபோது, ஒரு பெரும் தீமை நம் ஊரைக் சூழ்ந்தது.
அது தான் வெயில் தேவன். அவன் அகந்தையால், சூரியனின் வெப்பத்தை ஆயுதமாக்கி, இந்த நிலத்தையே சுட்டெரித்தான்.
அப்போது, ‘நீர் தேவதை’ தனது உயிரை அர்ப்பணித்தாள். அவள் உருவானது ஒரு புனித அருவி.
அந்த அருவி இன்னும் மறைந்திருக்கும்.
அதை யாராவது கண்டுபிடித்தால், இந்த நிலம் மீண்டும் உயிர்ப்படும்…”
அந்தக் கதையை கேட்டு அருவியின் உள்ளம் தீப்பற்றியது.
👉 “நான் அந்த அருவியை தேடிச் செல்ல வேண்டும்!”
பயணம் தொடங்கியது
ஒரு இரவு, கிராமம் உறங்கிக்கொண்டிருக்கும்போது, அருவி அமைதியாக வீட்டை விட்டு வெளியேறினாள்.
தன் தாயின் பழைய துண்டை தோளில் கட்டிக்கொண்டாள்.
சிறிய குடம், கொஞ்சம் சோற்றுக் கட்டி – அதுவே அவளது சுமை.
“அம்மா மன்னித்துவிடுங்க… உங்க மகள் தன் வாக்குறுதியை நிறைவேற்றப் போகிறாள்.” என்று மனதில் நினைத்து, நட்சத்திரங்களின் ஒளியில் பயணத்தைத் தொடங்கினாள்.
சோதனைகள்
பயணத்தின் முதல் நாள் எளிதானதாக இருந்தது.
ஆனால், அடுத்த நாள் – வெப்பம் கொதித்தது.
மணல், வெயில், தாகம்.
“நீர்… கொஞ்சம் நீர்…” என்று அவள் சொன்னாள்.
ஆனால் குடத்தில் இருந்த நீர் துளியுமில்லை.
அந்த வேளையில், ஒரு பழைய புல்வெளியில் கிடந்த குட்டி நாய் பசி தாங்காமல் விழுந்து கிடந்தது.
அவளிடம் இருந்த சோற்றின் பாதியை உடனே அதற்குக் கொடுத்தாள்.
“நீயும் உயிர் தான்… நம்ம ஊரு பசிக்கும்போது எனக்கு எப்படி வேதனைன்னு தெரியும். நீ பசிக்கக் கூடாது.”
அந்த நாய் அவளைப் பின்தொடர்ந்தது.
வழிகாட்டும் ஒளி
இரவு நேரம்.
அவள் வானத்தை நோக்கி, நிலவின் ஒளியில் பிரார்த்தித்தாள்.
“நீர் தேவதை… உங்க அருளால் நம்ம ஊர் காப்பாற்றப்படவேண்டும்.
நான் பாதையைத் தெரியாமல் தடுமாறுகிறேன்.
எனக்கு ஒரு அடையாளம் காட்டுங்கள்.”
அந்தக் கணம், ஒரு ஒளி மீன் அவளது முன்னே நீந்தியது போல தோன்றியது.
அது மின்னும் வெளிச்சத்துடன் கிழக்கை நோக்கி நீந்தியது.
அருவி ஆச்சரியப்பட்டாலும், மனம் சொன்னது –
👉 “இதுதான் தேவதை காட்டும் பாதை.”
அவள் அந்த ஒளி மீனைப் பின்தொடர்ந்தாள்.
முடிவு – பகுதி 1
பல நாட்கள் பயணம் செய்தவள், அடைந்தாள் ஒரு மறைக்கப்பட்ட குகை.
அதன் உள்ளே பாறைகளின் இடையே சிந்தும் ஒரு ஒளிமிகு நீர்த் துளி.
அருவி அதைப் பார்த்தபோது, கண்களில் நீர் வழிந்தது.
“இது தான்… இது தான் நம்ம ஊரின் உயிர் மூலமா?”
அவள் தன் கைகளை நீட்டினாள்.
அந்த நீர்த் துளி அவளது நெஞ்சில் விழுந்தது.
குகை முழுவதும் அதிர்ந்தது.
அவள் சுழல்வெள்ளத்தில் சிக்கி கீழே விழுந்தாள்.
👉 இங்கிருந்து அவளது வாழ்க்கை மாற்றமடையப்போகிறது.
0 Comments