நகரத்தின் நிழல்

அனைவரும் ஒரே மாதிரி இறந்திருந்தார்கள்.

நள்ளிரவு 12 மணிக்கு அருகிலுள்ள பூங்கா அல்லது ஓரங்கட்டப்பட்ட தெருவில் சடலம்.

விசாரணை அதிகாரி

“இது சாதாரண விஷயம் இல்லை. யாரோ ஒருவன் நகரத்தையே சோதனைக்குரிய ஆய்வுக் கூடமாகப் பயன்படுத்துகிறான்.”

அவரது உடன் பணியாற்றும் அதிகாரி சாயிதா ஒரு பக்கமாகக் குறிப்பெடுத்தாள்.

 மர்மமான சாட்சியம்

சாயிதா கேட்டாள்:

“சார், அவர் ஏதாவது வாயு அல்லது ரசாயனத்தைப் பயன்படுத்துகிறாரா?”

கீர்த்திவாசன் ஆழமாக யோசித்தார்:

“அப்படியென்றால் சடலத்தில் சுவடு இருக்கும். ஆனால் இல்லை. வேறேதோ மர்மம்.”

அச்சம் பரவும் நகரம்

ரகசிய குறியீடு

அந்த சுவடு கீர்த்திவாசனை அதிர்ச்சியடைய வைத்தது.

“யாரோ ஒருவன் ஒளி அல்லது ஒலி அலைகளைப் பயன்படுத்தி மனிதர்களின் நரம்பு மண்டலத்தை முடக்கியிருக்கிறான்.”

சந்தேக நபர்

 மரணத்தைக் காத்திருக்கும் இரவு

கீர்த்திவாசன் உடனே உணர்ந்தார் –

“இவன் தான் கொலைக்காரன்! கருவியின் சக்தியைப் பயன்படுத்துகிறான்.”

மோதல்

அடுத்த நாள் கீர்த்திவாசன் நேரடியாக டாக்டர் கருணாநிதியிடம் சென்று சந்தித்தார்.

கீர்த்திவாசன்:

“நீங்கள்தான் அந்த கருப்பு நிழல். ஏன் இந்த நகரத்தை இரத்தம் காய்ச்சுகிறீர்கள்?”

கருணாநிதி சிரித்தார்:

“இது இரத்தம் அல்ல, பரிசோதனை. மனிதன் பயத்தால் மட்டுமே இறப்பான் என்பதை நான் நிரூபிக்கிறேன். என் கருவி பயத்தை மூளையில் பல மடங்காக தூண்டும். ஒரு நிமிஷத்தில் இருதயம் நின்றுவிடும்.”

கீர்த்திவாசன்:

“அப்படிச் சொல்வது உங்களுக்கே பயத்தை உண்டாக்குமா?”

நகரம் மீண்டும் சுவாசித்தது

அந்த விஞ்ஞானியின் மறைவறையிலிருந்து பல ஆதாரங்கள் கிடைத்தன.

“பய அலை இயந்திரம்” எனப்படும் கருவி.

அனைத்தையும் போலீசார் கைப்பற்றினர்.

முடிவுரை

கீர்த்திவாசன் தனது அறிக்கையில் எழுதினார்:

“மரணம் அச்சத்தின் வழியே வந்தது. ஆனால் மனித மனதின் துணிச்சல் தான் உண்மையான மருந்து. பயத்தைக் கட்டுப்படுத்தினால், மரணத்தையும் வெல்ல முடியும்.”