பகுதி 5 – போர்த் திட்டம் உருவாகிறது
முகாமின் உச்சியில் பறக்கும் புலிக்கொடி மழையில் நனைந்து பளபளப்பாகத் தெரிந்தது. போரின் குரல்கள் இன்னும் தொலைவில் ஒலித்தாலும், சோழர் படையின் முகாமில் சற்றே அமைதி நிலவியது. ஆதவன் அங்கே, காவலர்களால் கட்டுப்படுத்தப்பட்டவனாய் இருந்தான். ஆனால் அவன் மனதில் ஒரு புது உணர்வு.
அவன் யோசித்தான்:
“நான் இங்கே வெறும் கைதி அல்ல. எனக்குத் தெரிந்த அறிவு—அது இவர்களுக்கு உதவக் கூடியது. வரலாற்றில் நான் படித்ததை நேரில் சொல்லிவிட்டால், சோழரின் திட்டம் மாறிவிடும். ஆனால்… வரலாற்றை மாற்றக் கூடாது என்பதையும் நான் மறக்க முடியாது.”
படைத்தலைவர்களின் ஆலோசனை
வீரராஜேந்திரன் மன்னர் தனது ஆலோசனைக் கூடத்தில் படைத்தலைவர்களை அழைத்தார்.
அருள்மொழி தேவர், கடற்படைத் தளபதி கரிகாலன், யானைப் படையின் தலைவன் வில்லவன்—அனைவரும் அங்கே கூடியிருந்தனர்.
மன்னன் தன் குரலை உயர்த்தினார்:
“நமது கடற்படை வெற்றிகரமாகக் கரையைக் கடந்தது. ஆனால் கடாரப் படை இன்னும் உறுதியாகச் சண்டை செய்கிறது. இந்தப் போரில் வெற்றி பெறத் திட்டமிட்டு செயல்பட வேண்டும். என்ன யோசனை?”
கரிகாலன் முன்னே வந்து சொன்னான்:
“அரசே, கடலிலிருந்து மீண்டும் தாக்கலாம். நமது கப்பல்கள் பலம் வாய்ந்தவை.”
வில்லவன் சொன்னான்:
“ஆனால் கடாரவன்கள் நிலப்பரப்பில் வலிமையுடையவர்கள். அவர்களின் கோட்டையை உடைக்காமல் முழு வெற்றி கிடையாது.”
அருள்மொழி தேவர் தலையசைத்தார்:
“அரசே, நமது படைவீரர்கள் வீரமுடன் இருக்கிறார்கள். ஆனால் எதிரிகளின் சதித்திட்டங்களை முறியடிக்க புதிய யோசனைகள் தேவை.”
ஆதவனின் வாய்ப்பு
மன்னன் அமைதியாக இருந்தார். பின்னர் திடீரென அவரது பார்வை ஆதவனை நோக்கி திரும்பியது.
“அந்நியனே! உன் கண்களில் வேறு ஒரு சிந்தனை தெரிகிறது. உன் மனதில் என்ன இருக்கிறது?”
ஆதவன் பதறினான்.
“நான் என்ன சொல்லுவது? நான் வரலாற்றில் படித்ததை வெளிப்படுத்தலாமா?”
அவன் மெதுவாகச் சொன்னான்:
“மன்னா, நான் சண்டைக்காரன் அல்ல. ஆனால் நான் உங்கள் படைத்திட்டத்தில் உதவ முடியும். கடாரப் படையினரின் பலவீனங்களை நான் அறிந்திருக்கிறேன்.”
அனைவரும் ஆச்சரியத்துடன் அவனை நோக்கினர்.
அருள்மொழி தேவர் சினத்துடன் கேட்டார்:
“அப்படி எப்படி தெரியும்? நீ அவர்களுடைய உளவாளியா?”
ஆதவன் திடீரென்று உறுதியுடன் சொன்னான்:
“இல்லை! நான் உளவாளி அல்ல. நான்… வரலாற்றை ஆய்வு செய்தவன். புத்தகங்களிலிருந்து கற்றவன். உங்கள் வெற்றியைப் பற்றி தெரிந்தவன். அதனால் தான் உங்கள் பலம் எங்கே, எதிரியின் பலவீனம் எங்கே என்பதைச் சொல்ல முடிகிறது.”
மன்னனின் சிந்தனை
வீரராஜேந்திரன் சோழன் சிரித்தார்.
“விசித்திரமானவன்! ஆனாலும் உன் வார்த்தைகளில் உறுதி தெரிகிறது. சரி, சொல்—எதிரியின் பலவீனம் என்ன?”
ஆதவன் சிந்தித்தான்.
“நான் எவ்வளவு சொல்ல வேண்டும்? வரலாற்றை மாற்றாமல் உதவ வேண்டும்.”
அவன் மெதுவாகச் சொன்னான்:
“மன்னா, கடாரப் படை நிலப்பரப்பில் வலிமை கொண்டது. ஆனால் அவர்களின் கடற்படை சோழருக்கு இணையாக இல்லை. நீங்கள் கடலிலிருந்து அவர்களின் பின்புறத்தைத் தாக்கினால், அவர்கள் சிக்கிக் கொள்வார்கள். மேலும், அவர்கள் உணவு, நீர் போன்ற பங்குகளை ஒரே முகாமில் சேமித்து வைத்துள்ளனர். அதைத் தாக்கினால், அவர்களின் சக்தி சிதறும்.”
தலைவர்களின் பதில்
கரிகாலன் உற்சாகமாக சொன்னார்:
“அரசே! அவன் சொல்வது சரி. நமது கப்பல்களைப் பிரித்து, ஒருபகுதி நேரடி தாக்குதலுக்குப் போகட்டும், மற்றொரு பகுதி எதிரியின் முகாமைச் சுற்றிக் கொண்டு பின்புறத்தை அடையட்டும்.”
வில்லவன் கூடச் சேர்த்தார்:
“அவர்கள் பசியால் பலவீனப்படும்போது, நமது யானைப் படை அவர்களின் கோட்டையை உடைக்க முடியும்.”
அருள்மொழி தேவர் சற்றே சந்தேகத்துடன் இருந்தார்.
“அரசே, அவன் சொல்வது புதிது. ஆனாலும் உண்மையாக இருந்தால் நமக்கு வெற்றி நிச்சயம்.”
மன்னனின் தீர்ப்பு
வீரராஜேந்திரன் ஆழ்ந்து சிந்தித்தார்.
அவரது கண்களில் நம்பிக்கை மின்னியது.
“சரி! நமது திட்டம் இதுவாக இருக்கட்டும். கரிகாலன், உன் கப்பல்கள் பின்புறத் தாக்குதலுக்கு செல்வன. வில்லவனின் யானைகள் நிலப்பரப்பில் முன்னேறும். அருள்மொழி தேவரே, நீ நடுப்படையை நடத்துவாய். நாமும் இப்போரில் பங்கேற்போம்!”
அனைவரும் ஒரே குரலில் முழங்கினர்:
“வீரராஜேந்திர சோழன் வாழ்க!”
ஆதவனின் மனக்குழப்பம்
ஆதவன் அந்தக் காட்சியைப் பார்த்து மயங்கினான்.
“நான் வரலாற்றின் ஓர் அத்தியாயத்தை மாற்றுகிறேனா? இல்லையா, வரலாற்று உண்மையை உறுதிப்படுத்துகிறேனா?”
அவனது உள்ளத்தில் இரண்டுபட்ட உணர்வு.
ஆனால் ஒரு சிறு பெருமை இருந்தது.
“நான் சோழர் பேரரசின் வெற்றிக்கு சற்றேனும் காரணமாக இருக்கிறேனா?”
போரின் முன் இரவு
முகாமில் தீக்குச்சிகள் எரிந்தன.
வீரர்கள் பாடல்கள் பாடி தங்கள் தைரியத்தை உயர்த்தினர்.
“புலிக்கொடி பறக்கும் போது எவரும் எங்களைத் தடுக்க முடியாது!”
அந்தக் குரல்கள் வானத்தை அதிரச்செய்தன.
ஆதவன் தனியாக அமர்ந்து கொண்டிருந்தான்.
அவன் வானத்தை நோக்கி,
“நான் 2025க்கு திரும்புவேனா? அல்லது இங்கேயே வாழ்ந்து மறைந்து விடுவேனா?”
என்று யோசித்தான்.
ஆனால் அவன் உள்ளத்தின் ஓர் பகுதி கத்தினது:
“நீ வரலாற்றைத் தொட்டுவிட்டாய், ஆதவா. இனி திரும்பிச் செல்லுவது எளிதல்ல.”
இவ்வாறு, வீரராஜேந்திரன் சோழனின் போர்த் திட்டம் உருவானது.
ஆதவன் அதில் ஒரு சிறு பங்கு ஆடினான்.
அடுத்த நாள் விடியற்காலையில், சோழர் படை வரலாற்றின் மிகப் பெரிய தாக்குதலுக்குத் தயாரானது.
0 Comments