இன்ஸ்பெக்டர் அனிதா - கடைசி அழைப்பு 1

 பகுதி 1 – இரவின் அதிர்ச்சி

சென்னை நகரம். இரவு 11:45.

மழை பெய்யப் போகும் போல வானம் கருப்பு மேகத்தில் மூழ்கியிருந்தது. சாலைகளில் பைக்குகளின் சத்தம் குறைந்து, வண்டிகளின் ஹார்ன் மெல்ல அடங்கிக்கொண்டிருந்தது. பிஸியாக இருந்த நகரம் இப்போது மெதுவாக உறக்கத்தில் ஆழ்ந்துகொண்டிருந்தது.

அதே சமயம், சிட்டி போலீஸ் கான்ட்ரோல் ரூம்-க்கு ஒரு அவசரக் கால் வந்தது.

“ஹலோ… ஹலோ… ப்ளீஸ் ஹெல்ப்!”

ஒரு ஆண் குரல். மூச்சுத் திணறல் போல கேட்டது.

ட்யூட்டியில் இருந்த சப்-இன்ஸ்பெக்டர் சாந்தி விரைவாக பதில் சொன்னார்.

“யார் பேசுறீங்க? என்ன ஆபத்து?”

“என் பெயர் அஜய்… நான் வழக்கறிஞர்… யாரோ என்னை பின்தொடர்கிறார்கள். நான் உயிரோட இருக்க மாட்டேன் போல இருக்கு. தயவுசெய்து சீக்கிரம் உதவுங்க.”

சாந்தி திடுக்கிட்டு எழுந்தார்.

“சர், நீங்க எங்க இருக்கீங்க? Location சொல்லுங்க. நாங்க பாட்ட்ரோல் அனுப்புறோம்.”

அஜயின் குரல் அதிர்ந்து கொண்டிருந்தது.

“நான் அடையாறு பாலம் பக்கம் இருக்கேன்… என்னோட கார்… யாரோ பின்தொடர்றாங்க… என் கொலைக்காரன்… அவன் தான்—”

ட்ர்ர்ர்!

அழைப்பு திடீரென துண்டிக்கப்பட்டது.

சாந்தி உடனே கான்ட்ரோல் ரூமில் இருந்த அதிகாரிகளிடம் தகவல் கொடுத்தார்.

அனிதாவின் நுழைவு

அந்த நேரத்தில், இன்ஸ்பெக்டர் அனிதா தன் மேசையில் காபி குடித்துக்கொண்டு சில பழைய வழக்குப் பதிவுகளைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். அவளுக்கு உறக்கம் வரவில்லை; வழக்கமாக இரவு வேளையிலும் அவள் அலுவலகத்தில் இருப்பாள்.

அந்த கான்ட்ரோல் ரூம் மெசேஜ் உடனே அவருக்கு அனுப்பப்பட்டது.

“Lawyer Ajay. Distress call. Last seen near Adyar Bridge.”

அனிதாவின் கண்கள் கூர்மையாயின.

“டீம் ரெடி பண்ணுங்க. நாம இப்போவே கிளம்பணும்.”

பத்து நிமிடங்களில், போலீஸ் ஜீப் அடையாறு பாலத்தை அடைந்தது. சாலையில் வெளிச்சம் குறைந்து, பக்கத்திலிருக்கும் மரங்களின் நிழல்கள் நீண்டு நின்று கொண்டிருந்தன. காற்றில் மெல்லிய ஈரப்பதம். மழை சில துளிகள் விழத் தொடங்கியது.

“மாம், கான்ட்ரோல் ரூம் சொல்லி அனுப்பியது இந்த இடமே,” என்று சிப்பாய் ஒருவர் காட்டினார்.

அனிதா தனது டார்ச் லைட்டை ஏற்றினார்.

“கவனமா பாருங்க. ஏதாவது தடயங்கள் கிடைக்கலாம்.”

வெறிச்சோடிய கார்

சாலையின் ஓரத்தில் ஒரு வெள்ளை ஹோண்டா சிட்டி கார் நிறுத்தப்பட்டிருந்தது. காரின் முன்பக்க கதவு திறந்திருப்பது போல இருந்தது.

அனிதா காருக்குள் பார்த்தாள்.

சீட்டில் ஒரு கைப்பை, சில சட்டக் கோப்புகள் சிதறியிருந்தன. வண்டியின் கீ இன்னும் இக்னிஷனில் இருந்தது.

“அவன் அவசரமா வெளியே ஓடின மாதிரி இருக்கே,” அனிதா மெதுவாக சொன்னார்.

காரின் அருகே தரையில் ஒரு ஸ்மார்ட்போன் கிடந்தது. திரை பிளந்திருந்தது. அனிதா அதை எடுத்து பரிசோதித்தாள்.

அதில் கடைசியாக டயல் செய்யப்பட்ட எண் — 100 – Police Emergency.

“சந்தேகமே இல்லை. இதுதான் கான்ட்ரோல் ரூம் கால்.”

அவள் கைப்பேசியை evidence bag-ல் போட்டாள்.

மறைந்த தடயங்கள்

“மாம், இங்க பாருங்க,” என்று சிப்பாய் ரவி கூப்பிட்டார்.

சாலையின் பக்கத்திலிருக்கும் ஈரமான மணலில் காலடிச் சுவடுகள் தெரிந்தன. இருவர் ஓடிய மாதிரி.

அனிதா வளைந்து பார்த்தாள்.

“ஒரு தடயம் கூர்மையா இருக்கு. கால் பையர். இன்னொன்று ஹீல்ஸ் ஷூ. அதாவது ஒருத்தர் ஆண், ஒருத்தர் பெண் அல்லது ஆண்தான், ஆனால் வேற மாதிரி செருப்பு.”

அதன் பக்கத்தில், சில தூரம் மண்ணில் கருப்பு டயர் தடயம் இருந்தது.

“ஒரு SUV டயர் போல இருக்கு மாம்,” ரவி சொன்னான்.

அனிதா தலை ஆட்டினாள்.

“அவனை பின்தொடர்ந்த கார் இதுதான் இருக்கலாம்.”

முதல் சாட்சி

அந்த நேரத்தில், அருகிலிருந்த டீக்கடை மூடிக் கொண்டிருந்த முதியவர் ஓடிவந்தார்.

“அம்மா, என்ன நடந்துச்சு? நான் காரை பார்த்தேன்.”

அனிதா சுட்டுக்காட்டினாள்.

“என்ன சார், நீங்க ஏதாவது பார்த்தீங்களா?”

“ஆமாம்மா… சுமார் அரைமணிநேரம் முன்னாடி, இந்த கார் இங்க நின்னிருந்தது. ஓட்டுனர் இளைஞன். அவன் ஏதோ தொலைபேசியில் கூப்பிட்டு கத்திக்கிட்டிருந்தான். அப்புறம் ஒரு கருப்பு SUV வந்து இங்க நின்னது. இரண்டு பேர் இறங்கி, அவனை வலுக்கட்டாயமா உள்ளே தள்ளி அழைத்துச்சு.”

அனிதாவின் கண்கள் கூர்மையாயின.

“அது SUV எங்க போச்சு?”

“நான் சரியாக பார்்க்கலையேம்மா… ஆனா அடையாறு சாலையிலேயே வேகமா போச்சு.”

தொலைபேசி பதிவு

அனிதா காரில் இருந்து கைப்பேசியை போலீஸ் டெக் யூனிட்-க்கு அனுப்பினார்.

சில நிமிடங்களில், தகவல் வந்தது:

• கடைசி அழைப்பு – 100 (Police Control Room)

• அழைப்பு நேரம் – 11:45:17 PM

• அழைப்பு நீளம் – 43 seconds

• பதிவு – (அனிதா கேட்க தொடங்கினாள்)

“ஹலோ… நான் அஜய்… என்னை யாரோ பின்தொடர்றாங்க… ப்ளீஸ் சீக்கிரம்…”

பின்னணி சத்தத்தில் ஒரு கார் கதவு அடைப்பது கேட்டது.

“… என் கொலைக்காரன்… அவன் தான்—”

ட்ர்ர்ர்! அழைப்பு துண்டிக்கப்பட்டது.

அனிதா தன்னடக்கமாய் மூச்சை இழுத்தாள்.

“அவன் பெயரை சொல்ல முன்னாடியே…”

அவள் குரல் சற்றே திடமாகியது.

“எங்கோ பெரிய சதி நடக்குது. இந்த வழக்கு சாதாரணமில்ல.”

பெரிய சந்தேகம்

கார் உள்ளே இருந்த கோப்புகளை அனிதா பார்த்தாள். அதில் சில சட்ட ஆவணங்கள் இருந்தன.

“People vs Suryaprakash – Land Fraud Case” என்று தலைப்பில் இருந்தது.

அவள் உடனே நினைத்தாள்:

“சூரியப்ரகாஷ்… அந்த பெரிய ரியல் எஸ்டேட் டைட்டன். அவன் மீதான வழக்கு இன்னும் நீதிமன்றத்தில் நடக்குது. அதுக்கு லாயர் அஜய்தானா?”

அனிதாவின் கண்களில் சந்தேகத்தின் மின்சாரம் பாய்ந்தது.

“அவன் தான் இலக்கு.”

மறைந்தவன்

இரவு 1 மணி. தேடுதல் நீண்டுகொண்டே இருந்தது. போலீஸ் பாட்ட்ரோல் அப்பகுதியை முற்றிலும் தேடினாலும், அஜய் எங்கும் கிடைக்கவில்லை. SUV-வின் அடையாளம் கூட எளிதில் தெரியவில்லை.

மெல்ல மழை பெய்யத் தொடங்கியது. அடையாறு ஆற்றின் அருகில் நீர் பெருகிக்கொண்டிருந்தது.

அனிதா பாலத்தில் நின்று, அந்த இருண்ட நீரை நோக்கினாள்.

“அவனை உயிரோட காப்பாத்த முடியுமா? இல்லையா நாளை ஒரு சடலம்தான் கிடைக்குமா?”

அவள் கண்களை மூடிக் கொண்டு முடிவு செய்தாள்.

“எந்த விலையையும் கொடுத்து இந்த ‘கடைசி அழைப்பு’ உண்மையை கண்டுபிடிக்கணும்.”