அத்தியாயம் 1 – வெறுமையின் தொடக்கம்
மலைகளால் சூழப்பட்ட “ஆற்றுப்பட்டி” என்ற சிறிய கிராமம். இந்தக் கிராமம் பழைய நெடுஞ்சாலையருகே இருந்தது. கிராமத்தின் எல்லையில் “வெற்றிடம்” என்று அழைக்கப்படும் இடம் ஒன்று இருந்தது.
அந்த இடம் வெறுமையானது போலத் தோன்றினாலும், இரவு வந்ததும் விசித்திரமான சப்தங்கள், நிழல்கள், விளக்கமற்ற ஒளிகள் காணப்பட்டன.
கிராம மக்கள் அந்த இடத்தை எப்போதும் தவிர்த்தனர்.
“அங்கே போகாதீர்கள்… இரவின் வெற்றிடம் உயிர்களை விழுங்கும்,” என்று மூதாட்டிகள் எச்சரிப்பார்கள்.
ஆனால் நகரிலிருந்து வந்த இளம் ஆராய்ச்சியாளர் கார்த்திக், அந்தக் கதைகளில் நம்பிக்கை வைக்கவில்லை.
அவருக்கு வரலாறு, புராணம், மறைந்த மரபுகள் ஆகியவற்றில் ஆர்வம் அதிகம்.
அதனால், அவர் அந்த இடத்தை நேரடியாக ஆராய முடிவு செய்தார்.
கிராம மக்கள் நிறைய எச்சரித்தும், கார்த்திக் உறுதியாகச் சொன்னார்:
“நான் பார்த்தால் தான் உண்மையைச் சொல்ல முடியும். வெறும் கதைகளுக்காக நான் பயப்பட மாட்டேன்.”
அத்தியாயம் 2 – வெற்றிடத்தில் நுழைவு
மாலை நேரம். சூரியன் மலைக்கு அப்பால் மறைய, வானம் சிவப்பாக மாறியது. கார்த்திக் தனது பையில் விளக்குகள், கேமரா, ஒலி பதிவுக்கருவி அனைத்தையும் எடுத்துக்கொண்டு வெற்றிடத்திற்கு சென்றார்.
வெற்றிடம் என்பது வெறும் காடு அல்ல.
அங்கு நுழைந்ததும் வானில் பறவைகள் கூட பறக்கவில்லை. காற்றே அடங்கிப்போனது போல அமைதி சூழ்ந்தது.
ஒரு மாறுபட்ட வெற்றிச் சத்தம் காதில் விழுந்தது – காற்றில்லாத காற்றின் ஓசை போல.
முதலில், கார்த்திக் எதையும் கவனிக்கவில்லை.
“இது ஒரு மனதின் மாயை. நான் பயப்படக் கூடாது,” என்று நினைத்தார்.
ஆனால், அவர் எடுத்து வைத்த ஒவ்வொரு அடியிலும் நிழல்கள் அசைந்தன.
மரங்களின் வேர்கள் தரையில் நகர்வது போலத் தோன்றின.
அவர் ஒலி பதிவுக் கருவியை இயக்கினார்.
அங்கு இருந்த மெல்லிய ஒலிகள் – மனித குரல்களோ? சிரிப்பு சத்தமோ? அழுகை சப்தமோ? – எனக் குழப்பமாய் பதிவு ஆனது.
அத்தியாயம் 3 – இரவின் முகம்
இரவு நெருங்கியது.
முதல் பனித்துளிகள் விழ, காற்று திடீரென குளிர்ந்தது.
கார்த்திக் தனது விளக்கை ஏற்றினார்.
அந்த ஒளி வெளிச்சத்தில், அவர் ஒரு பழைய கல்லை கண்டார். அதில் தெரியாத எழுத்துக்கள்.
அவர் அருகில் சென்றபோது, அந்த எழுத்துக்கள் மெதுவாக பிரகாசித்தன.
அப்பொழுது, காற்று இல்லாமல், ஒரு பெண்ணின் குரல் கேட்டது:
“இங்கு யாரும் வரக்கூடாது…”
கார்த்திக் திகைத்தார். அவர் விளக்கை அங்கும் இங்கும் திருப்பினார்.
ஆனால் எவரும் இல்லை.
அடுத்த நொடி, ஒரு பெண்ணின் நிழல், நீண்ட தலைமுடியுடன், வெள்ளை ஆடை அணிந்து, கல்லின் பின்னால் நின்றது.
விளக்கின் வெளிச்சம் அங்கு போனதும், நிழல் மறைந்தது.
அந்த நிமிடம் முதல், கார்த்திக்கின் மனதில் சந்தேகம் எழுந்தது:
“இது உண்மையா? அல்லது நான் கற்பனையா?”
அத்தியாயம் 4 – பயத்தின் பிடி
அடுத்த சில மணி நேரங்கள், கார்த்திக் அந்த இடத்தை விட்டு செல்ல முயன்றார்.
ஆனால், அவர் எங்கு சென்றாலும், மீண்டும் அதே கல்லின் அருகே தான் வந்தார்.
இடம் வட்டமாய் அவரை சிக்கவைத்தது.
இரவு முழுவதும், பல குரல்கள் ஒலித்தன –
சில சிரிப்பு சத்தம், சில அழுகை, சில கோபக் குரல்கள்.
ஒவ்வொரு முறையும், ஒரு நிழல் அருகே வந்து, அவரைத் தொட்டது போல உணர்ந்தார்.
“யார் நீங்கள்? என்ன வேண்டும் உங்களுக்கு?” என்று அவர் கத்தினார்.
அதற்கு பதிலாக, ஒரு குரல் –
“நீயும் எங்களுடன் சேரவேண்டும்…”
அந்த குரல் அவரின் காதில் நேராக ஒலித்தது.
அத்தியாயம் 5 – மறைந்த உண்மை
காலை அடையும்போது, கார்த்திக் மயங்கி விழுந்தார்.
கிராம மக்கள் தேடிக் கொண்டு வந்து, அவரை வீட்டுக்கு அழைத்துச் சென்றனர்.
கண்களைத் திறந்ததும், அவர் தாத்தா போன்ற வயதான கிராம முதியவரை பார்த்தார்.
முதியவர் சொன்னார்:
“அங்கே போனவர்கள் யாரும் மாறாமல் திரும்ப மாட்டார்கள். நீ உயிருடன் திரும்பியிருப்பது அதிசயம்.”
பின்னர் அவர் வெற்றிடத்தின் கதையைச் சொன்னார்.
பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு, அந்த இடத்தில் ஒரு சிறிய கிராமம் இருந்தது.
பிறகு, அங்கு ஒரு கொடிய நோய் பரவி, மக்கள் அனைவரும் ஒரே இரவில் இறந்துவிட்டார்கள்.
அவர்களின் ஆன்மாக்கள் அமைதி பெறாமல் அங்கு சிக்கிக் கொண்டன.
அதனால் தான் அந்த இடம் ‘இரவின் வெற்றிடம்’ என்று அழைக்கப்படுகிறது.
அத்தியாயம் 6 – முடிவின் மர்மம்
கார்த்திக் அங்கு கண்ட காட்சிகள் எல்லாம் அவனது மனதில் உறைந்து போனது.
அவர் தனது பதிவுக் கருவியைச் சோதித்தார்.
அதில் இருந்த ஒலிகள் தெளிவாகக் கேட்டன – அழுகை, சிரிப்பு, எச்சரிக்கை, கோபம்.
அதே சமயம், ஒரு வாக்கியம் மட்டும் வெளிச்சமாக பதிவாகியிருந்தது:
“இங்கு யாரும் வரக்கூடாது…”
அதை கேட்டபோது, கார்த்திக்கின் உடலில் நடுக்கம் பரவியது.
அவருக்கு புரிந்தது – இது வெறும் கதை அல்ல.
இரவின் வெற்றிடம் ஒரு சாபம்.
அவர் மீண்டும் அங்கு செல்லவில்லை.
ஆனால் இரவு நேரங்களில், அவரது கனவில் அந்த பெண் நிழல் வந்துகொண்டே இருந்தது.
“நீயும் எங்களுடன் சேரவேண்டும்…” என்று அவள் மீண்டும் மீண்டும் சொல்லினாள்.
முடிவு
இரவின் வெற்றிடம் கிராமத்தின் எல்லையில் இன்னும் உள்ளது.
பகலில் அது வெறுமையான இடம் போலத் தோன்றினாலும், இரவில் அது உயிர்களை விழுங்கும்.
அங்கு சென்றவர்கள் சிலர் திரும்புவார்கள், சிலர் எப்போதும் காணாமல் போய்விடுவார்கள்.
அந்த வெற்றிடத்தின் உண்மையை யாரும் முற்றிலும் அறியவில்லை.
ஆனால் ஒரு விஷயம் மட்டும் நிச்சயம் –
இரவின் வெற்றிடம் என்றுமே பசியோடு காத்திருக்கிறது…
0 Comments