Skip to main content

அக முகனின் ரகசியம் - 9

 எதிர்காலத்தின் இருள் -9 





காலக் கதவின் வட்டம் சுழன்று,
பொற்கதிர்களும் கருந்துளையும் கலந்து ஒரு புதிய வடிவம் எடுத்தது.
அதன் மையத்தில் – பயங்கரமான எதிர்காலம்.


🌑 முதல் பார்வை

அனிருத்து, அருணா, ரகுல் மூவரும் கதவை கடந்து சென்றவுடன்
முழு வானமும் சாம்பல் நிறமாக இருந்தது.
சூரியன் இருந்த இடத்தில் கருங்கலால் மூடிய பெரும் வட்டம் தொங்கியது.
மலைகள் எரிந்த சாம்பலாய்,
நதிகள் வறண்ட ஓடைகளாய் இருந்தன.

அதிகாலையில் பசுமை நிறைந்திருக்க வேண்டிய நிலம்
இப்போது உயிரில்லாத வெற்று பரப்பாய் இருந்தது.


🏙️ அழிந்த நகரம்

அவர்கள் நடைபயணத்தில் தூரத்தில் ஒரு நகரத்தை கண்டனர்.
அது கண்ணாடி, இரும்பு கோபுரங்களால் நிரம்பியிருந்தாலும்,
அதில் உயிரின் சுவாசம் இல்லை.
ஒவ்வொரு கட்டிடமும் இருண்ட சின்னங்களால் மூடப்பட்டிருந்தது.

அருணா மெதுவாக:

"இது மனிதர்கள் கட்டிய நகரமா…
இல்லையா ஏதோ வேறொருவர் ஆட்சி செய்கிறார்களா?"

அந்த நேரம், ஒரு கூர்மையான இயந்திர ஒலி –
மர்மமான கருப்பு காவலர்கள் தெருக்களில் ரோந்து.
அவர்களின் முகங்களில் முகமூடி,
கண்களில் சிவப்பு ஒளி.


⚠️ ஏறழகனின் ஆட்சி

புலிப்பாணியின் குரல் தெளிவாக வந்தது:

"இது, ஏறழகன் வெற்றி பெற்ற காலம்.
அவன் அக முகனின் சக்தியைப் பயன்படுத்தி
மனிதர்களின் சுதந்திரத்தையே அழித்தான்."

அவர்கள் ஒரு மையச் சதுக்கத்தை அடைந்தனர்.
அங்கு ஒரு பெரிய சிலை –
ஏறழகன், தன் கரங்களில் சுருளை பிடித்தபடி.
அதன் அடியில் பொறிக்கப்பட்ட வாசகம்:
"நேரமே என் அடிமை".


🕵️ எதிர்ப்பாளர்கள்

திடீரென, நிழல்களில் இருந்து சிலர் வந்தனர்.
அவர்கள் பழைய தமிழ் சின்னங்கள் பொறித்த ஆடைகள் அணிந்திருந்தனர்.
முன்னணியில் ஒரு முதிய பெண் –
அவளின் கண்களில் உறுதியான தீப்பொறிகள்.

"நீங்கள் தான் காலத்தின் கதவிலிருந்து வந்தவர்கள்?"
என்று அவள் கேட்டாள்.

அவள் தன்னை வித்யா என அறிமுகப்படுத்தினாள் –
இந்த எதிர்காலத்தில் மறைந்திருக்கும் இறுதி சித்தர்களின் சந்ததி.


🌀 இருளின் சக்தி

வித்யா சொன்னாள்:

"ஏறழகன் காலத்தை நிறுத்தும் தாலியை
உலகின் மூன்று முக்கிய இடங்களில் வைத்திருக்கிறான்.
அவற்றை அழிக்காமல்,
நாம் கடந்த காலத்துக்கு திரும்ப முடியாது."

அவள் கைகளை உயர்த்தினாள்.
அவளது கரங்களில் இருந்து ஒளி வட்டம் உருவானது –
அதில் ஏறழகன் கட்டியுள்ள மூன்று கருங்கோட்டைகள் தெரிந்தன.

ஒவ்வொரு கோட்டையும்,
கருந்துளி போல சுற்றியிருக்கும் நேரப் பாதுகாப்பு கொண்டு இருந்தது.


🔥 முதல் சோதனை

அனிருத்து உடனே சொன்னான்:

"முதலாவது கோட்டைக்குச் செல்வோம்."

ஆனால் வித்யா எச்சரித்தாள்:

"அது சாதாரண இடமில்லை –
அங்கு நேரம் வேகமாக ஓடும்.
ஒரு மணி நேரம் உள்புறம் இருந்தால்,
வெளியுலகில் ஒரு வருடம் கடந்து விடும்."

அருணா குரல் இறுக்கமாக:

"அப்படியானால் நாம் வேகமாக இயங்க வேண்டும்."


🏁 அத்தியாய முடிவு

அவர்கள் அந்த முதல் கோட்டைக்குச் செல்லும் பாதையைத் தொடங்கினர்.
தூரத்தில், கருங்கடல் போல சுழன்று கொண்டிருந்த நேரப் புயல்,
அந்த கோட்டையை முற்றுகையிட்டிருந்தது.

அனிருத்து மனதில் ஒரு உணர்வு –
இந்த எதிர்காலம், கடந்த காலத்தில் ஒரு தவறான முடிவு காரணமாகவே வந்தது.
அவன் அதைத் திருத்தத் தீர்மானித்தான்.


அத்தியாயம் 10 – நேரக் கோட்டையின் சவால்


வித்யாவின் ரகசியத் தலையங்கில் இருந்து,
அவர்கள் மூவரும் (அனிருத்து, அருணா, ரகுல்)
முதல் நேரக் கோட்டையின் பாதையை நோக்கி புறப்பட்டனர்.
அந்த பாதை, பழைய நகரத்தின் கீழே ஓடும்
மறைவான சுரங்க வழிகளால் மட்டுமே சென்றடைய முடியும்.


🕳️ சுரங்கத்தின் மர்மம்

சுரங்கத்தின் வாயில் பிளந்த கல்லடிப்பகுதியில் மறைந்திருந்தது.
வித்யா மெல்லச் சொன்னாள்:

"உள்ளே நுழைந்தவுடன், நேரம் சீரான ஓட்டத்தில் இருக்காது.
உங்கள் மனமும், உடலும்,
கடந்த காலம், நிகழ்காலம், எதிர்காலம்
மூன்றையும் ஒரே நேரத்தில் அனுபவிக்கும்."

ரகுல் சிரித்துக் கொண்டே:

"அப்படியென்றால் என் சிறு வயசு, இப்போ, முதுமை –
மூன்றையும் ஒரே நேரத்தில் காண்பேனா?"

வித்யா சிரிக்கவில்லை.
அவளது முகம் இன்னும் தீவிரமாக இருந்தது.


🌀 நேரப் புயல்

சுரங்கத்தின் உள்ளே சென்றதும்,
அவர்கள் சுற்றிலும் தங்க ஒளியும், கரும் நிழலும்
சுழன்று கொண்டிருந்தன.
சில தருணங்களில் சுவர் பழைய கல் போலத் தெரிந்தது;
சில நேரங்களில் அது மெட்டல் சுவர் போல மாறியது;
சில வேளைகளில் பச்சை காட்டாகக் காட்சி தந்தது.

அருணா உணர்ந்தாள் –
இது நேரத்தின் அடுக்குகள்.


🏰 கோட்டையின் தோற்றம்

சுரங்கத்தின் இறுதி பகுதியில்,
ஒரு பெரிய கருங்கல் வாயில் தோன்றியது.
அதன் மேல் பொறிக்கப்பட்டிருந்த எழுத்துகள்:
"நேரத்தைச் சவால் செய் – வென்றால் வாழ்".

அவர்கள் கதவை தள்ளியதும்,
மிகப் பெரிய கோட்டையின் உள்ளே நுழைந்தனர்.
அங்கு மூன்று வித்தியாசமான அரங்குகள் –
ஒவ்வொன்றும் ஒரு நேரச் சோதனை.


முதல் சோதனை – வேகமான நேரம்

முதல் அரங்கில்,
நேரம் பத்து மடங்கு வேகமாக ஓடியது.
அனிருத்து நடந்த சில அடிகள் கூட
வெளியில் ஒரு நாள் கடந்து விட்டது போல உணர்ந்தார்.

அவர்கள் தங்கள் இயக்கங்களை மிகக் குறுகிய நேரத்தில்
துல்லியமாகச் செய்ய வேண்டியிருந்தது.
ஒரு தவறு –
அவர்கள் வயது பத்து ஆண்டுகள் கூட நேரிடும்.

அருணா சுருளின் ஒளியைப் பயன்படுத்தி
நேர ஓட்டத்தை சிறிது சீராக்கினாள்.
அது அவர்களுக்கு வெற்றியாக இருந்தது.


🕰️ இரண்டாம் சோதனை – மந்தமான நேரம்

இரண்டாம் அரங்கில்,
நேரம் ஆமையின் நடை போல மெதுவானது.
ஒரு சொல் சொல்ல, நொடிகள் போல் மணிகள் எடுத்தன.
இதனால் எதிரிகளை எதிர்கொள்வது கடினமாயிற்று –
ஏனெனில் அவர்கள் மட்டும் சாதாரண வேகத்தில் நகர்ந்தனர்.

ரகுல் தன் புத்திசாலித்தனத்தைப் பயன்படுத்தி,
சுவரில் இருந்த பழைய யந்திரத்தை இயக்கினான்.
அது அவர்களை எதிரிகளின் வேகத்துக்கு இணையாக நகரச் செய்தது.


🌓 மூன்றாம் சோதனை – நேரத் திசை மாற்றம்

மூன்றாம் அரங்கில்,
நேரம் சில வினாடிகளுக்கு பின்னோக்கி ஓடியது,
பின்னர் மீண்டும் முன்னோக்கி.
இதனால் ஒரே நிகழ்வு இரண்டு முறை நடந்தது போல தோன்றியது.

அனிருத்து இந்த மாறுபாட்டை கவனமாகக் கணித்தான்.
ஒரு நேரத் திருப்பத்தில்,
ஏறழகனின் கருப்பு காவலர் தவறான இடத்தில் நிற்பதைப் பார்த்து,
அதைப் பயன்படுத்தி கதவை திறந்தார்.


🗝️ தாலியின் துணுக்கு

கோட்டையின் மைய அறையில்,
ஒரு கருங்கல் மேஜையின் மீது
நேரத்தை நிறுத்தும் தாலியின் ஒரு துணுக்கு இருந்தது.
அது பனி போல குளிர்ந்தும்,
இதயத் துடிப்பைப் போல அதிர்வும் செய்தது.

அனிருத்து அதை எடுத்தபோது,
முழு கோட்டையும் குலுங்கத் தொடங்கியது.
வெளியில் இருந்த நேரப் புயல்
அரங்குக்குள் புகுந்தது.


🏁 அத்தியாய முடிவு

வித்யா கூவினாள்:

"வெளியே ஓடுங்கள்!
இந்த இடம் நேரத்தின் சிதைவால் அழிந்து விடும்!"

அவர்கள் தாலி துணுக்குடன் புயலைத் தாண்டி ஓடினார்கள்.
ஆனால் வெளியே வந்தவுடன் –
வெளி உலகம் மாறியிருந்தது.
சூரியன் இல்லாமல், வானம் முற்றிலும் கருமையாகி இருந்தது.


Comments

Popular posts from this blog

அக முகனின் ரகசியம் - 2

 போகர் வரலாற்றின் வாசல் மாயமலை – பாண்டிய நாட்டின் வடமேற்கே, கி.மு. 4500 இருள் மறையும் முன் விடியும் அந்த நொடிகளில், மலைமீது பசுமைத் தவழ்ந்தது. மழை பெய்ததைப் போல மண் வாசனை. காற்றில் கற்பூரம், அகில், சாம்பிராணி வாசனை கலந்திருந்தது. இது போகர் இருந்த இடம் – மாயமலையின் ஒரு தவமலையாய் மாறிய குகை. போகர் – அவன் சாமர்த்தியம் காலத்தின் எல்லையை கடந்தது. அவர் ஒரு சித்தர், ஒரு ஆலிமைஞானி, ஒரு யான்றவியல் நிபுணர். கிரேக்க, சீன, ஈகிப்து நாடுகளில் பயணம் செய்து, மருந்தியல், உளவியல், கணிதம், நவசக்தி யந்திரம் என எல்லாவற்றையும் கற்றவர். ஆனால் இப்போது, அவர் செய்வது மற்றதைக் காட்டிலும் விநோதமானது. அவர் முன் இருந்தது – ஒரு சிறிய சிலை. ஆனால் அது வெறும் கல் சிலை அல்ல. "அகம் முகன்" – என்னும் உயிருள்ள சிலையை உருவாக்கும் பணியில் இறுதி கட்டத்திற்கு வந்திருந்தார். அந்த சிலையின் முகம் பூமியின் ஒவ்வொரு உயிரையும் பிரதிபலிக்கும் அழகு. இரண்டு கண்களில் சூரியனும் சந்திரனும் நிறைந்தது. அவர் அந்த சிலையின் உள்ளே ஒரு நவசக்தி பிணைப்பு நுணுக்கமாக சேர்த்தார் – இது பாமரர்களால் புரிய முடியாத விஞ்ஞானம். அ...

அவளது இழை போல மெல்லிய இரவு-4

 அவள் பெயரை உச்சரிக்கையில்... என் இதயம் பதறும் அந்த இரவின் வெப்பம் கூட இன்னும் விக்னேஷின் விரல்களில் பழகிக்கொண்டிருந்தது. ஆனால் அந்த விகாரத்தைவிட... அவளது பெயரின் ஒலி தான் அவன் மனதில் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. "ஸ்ருதி..." அந்த வார்த்தையை மெதுவாய் சொன்னதுமே, அவன் உடம்பே பதறியது. ஒரு மெல்லிய அதிர்வோடு அவளது வாஞ்சையும், நெருக்கமும் அவனுள் விழுந்தது. அவள் அருகில் இருந்தாள். நனைந்த கூந்தலுடன், மென்மையான புடவையில், இரவின் அமைதிக்குள்ளே மூச்சாக கலந்து... “நீ என் பெயரை உச்சரிக்கும்போது... ஏதோ புதிதாக தோணுது,” – அவள் மெளனமாகச் சொன்னாள். “எனக்கே என் குரல் மாறுகிற மாதிரி இருக்கு. உன் பெயருக்குள்ளே தான் ஏதோ மாயம் இருக்கு போல...” – விக்னேஷ் பதிலளித்தான். அவளது கண்களில் ஓர் சிரிப்பு விழுந்தது. முகத்தில் புன்னகை இல்லை, ஆனால் விழிகள் சிரித்தன. அவளது விரல்கள் விக்னேஷின் மார்பைத் தொட்டன. பசுமையாக. பாசமாக. “நீ இப்ப என்ன நினைக்கிற?” – அவள் கேட்டாள். “நான் உன் பெயரையே நிறைய தடவை என் மனசுக்குள்ள பேசிக்கிட்டு இருக்கேன். ஒவ்வொரு முறையும் அது வேற மாதிரி இருக்கு. ஒருமுறை சத்தமா,...

🌳 அரசமரம் அடியில் — ஒரு கிராமத்து பேய் மர்மக் கதை

 ஒரு கிராமத்து பேய் மர்மக் கதை 1. ஊரின் ஓரத்தில் திருவண்ணாமலை மாவட்டத்துக்கு அருகே, ஒரு சிறிய கிராமம் – பெரியகுண்டான் பாளையம் . ஊரின் எல்லைமீதே ஒரு பேரரசமரம் , வயதிற்கு 300 ஆண்டுகள் என்றார்கள். மரம் பச்சையாக இருந்தாலும், அதன் அடியில் யாரும் அமரவில்லை. அங்கு தூங்கியவர்கள் விழித்திருக்கவில்லை எனக் கூறும் பழைய சொல் ஓரத்தில் நிலவியது. மக்கள் அதைப் “அவளுடைய மரம்” என்று தான் அழைத்தனர். 🧕 2. அந்த மரத்தின் வரலாறு ஒருகாலத்தில், அதே இடத்தில் இருந்தது ஒரு கண்ணகி அம்மன் கோவில் . ஆனால் ஒரு நாள், தீ விபத்தில் முழுமையாக அழிந்தது. கோவில் எரிந்த பிறகு, ஒரு 17 வயது பருவப்பெண் மர்மமாகவே காணாமல் போனாள். அவளின் பெயர்: மங்கை . அவள் கடைசி முறையாக அந்த அரசமரத்தின் அடியில், ஒற்றை விளக்குடன் அமர்ந்திருந்ததைக் கண்டு சிலர் சத்தியமாகச் சொன்னார்கள். அதற்கு பிறகு, அந்த மரம் நிசப்தமாக இருந்தது. ஆனால் நடுவிரவில் கீதங்கள் கேட்டதாக கூறியவர்கள் இருந்தனர். 🔦 3. ரவி – ஊருக்கு வந்த வாசி ரவி , சென்னை வசிப்பவர், புகைப்படக் கலைஞர். "மறைந்து போன நம்பிக்கைகள்" என்ற தலைப்பில் புகைப்படத் திட்டம...