சோழ மன்னனின் பொற்கோவில் - 7

பகுதி 13 – “கல்லறையின் சபதம்”

பொற்கோவிலின் உள் அரண்மனையில் நின்று கொண்டிருந்த அரவிந்தன், அனந்தி, குருநாதர் – மூவரின் கண்களும் இன்னும் அந்த ஒளிரும் பொற்கதிர்களில் மூழ்கியிருந்தன. அரண்மனை முழுவதும் நுண்ணிய அச்சங்களையும் மெய்சிலிர்க்க வைக்கும் பளபளப்பையும் ஒரே நேரத்தில் தந்தது. ஆனால் அங்கு நிலவிய அமைதி நீண்ட நேரம் நீடிக்கவில்லை.

அதிகாலையின் மணி போல ஒரு ஆழ்ந்த ஒலி முழு மண்டபத்தையும் அதிரச் செய்தது. குருநாதர் தன் கையிலிருந்த சங்கு வடிவ சின்னத்தை வானில் தூக்கி வைத்தார். அந்த சின்னம் ஒளிர்ந்து சுவர்களின் மீது ஏதோ சுருக்கமான எழுத்துகளை வெளிப்படுத்தியது. அவை பழமையான சோழ எழுத்துக்களில் இருந்தன.

“அரசனின் இரத்தம் சொட்டிய இடம், சபதத்தின் கதவை திறக்கும். துரோகம் செய்தவர் நித்தியமாக சாபத்தில் மூழ்குவார்.”

இந்த வார்த்தைகள் குருநாதரின் மனதைச் சற்றும் அமைதியாக விடவில்லை.

அரவிந்தன் ஆச்சரியமாக,

“ஆசானே! இதன் பொருள் என்ன? சபதம் என்றால் யாரின் சபதம்?” என்று கேட்டான்.

குருநாதரின் முகம் சீரியஸ் ஆனது.

“இது சோழ மன்னரின் காலத்து ரகசியம். ஒருகாலத்தில், அரசனை வஞ்சித்து கொல்ல முயன்ற ஒருவர் இருந்தார். அவரைத் தடுக்க மன்னர் இந்த பொற்கோவிலின் அடியில், ஒரு கல்லறைச் சபதம் வைத்தார். யாரேனும் துரோகம் செய்ய வந்தால், அவர் உயிருடன் திரும்ப முடியாது. அந்த சபதம் இன்றும் உயிருடன் உள்ளது.”

அனந்தியின் நெஞ்சில் பயம் துடிக்கத் தொடங்கியது.

“ஆசானே… அப்படியென்றால் நாமும் ஆபத்தில் சிக்க வேண்டிய நிலைதானா?”

குருநாதர் சற்று சிரித்தார்.

“பயப்பட வேண்டாம் மகளே. நம் நோக்கம் துரோகம் அல்ல. நாங்கள் உண்மையை அறிந்து கொள்ளும் பயணத்தில் இருக்கிறோம். ஆனால் சாபத்தின் கதவைத் திறப்பது எளிதல்ல.”

அதற்குள், மண்டபத்தின் ஒரு மூலையில் தானாகவே ஒரு கல் கதவு சலசலப்புடன் திறந்தது. அந்த கதவு திறந்தவுடனேயே குளிர்ந்த காற்றும், எலும்புகளின் நாற்றமும் பரவியது. மூவரும் அந்த வழியை நோக்கி பார்த்தனர். அது அடியில் செல்லும் இருண்ட படிக்கட்டுகளாக இருந்தது.

அரவிந்தன் தன் கையில் இருந்த விளக்கை ஏற்றி முன்னே நடந்தான். குருநாதரும் அனந்தியும் பின்தொடர்ந்தனர்.

கல்லறையின் நிழல்கள்

அவர்கள் இறங்கிய அந்த அடித்தளத்தில் பரவியிருந்தது எண்ணற்ற கல்லறைகள். ஒவ்வொன்றின் மேல் சோழ அரசர்களின் பெயர்கள் பொறிக்கப்பட்டிருந்தன. கல்லறைகளின் அருகில் சில பழமையான ஆயுதங்களும், கருவிகளும் சிதறிக் கிடந்தன.

அந்த இடத்தின் மத்தியில் மிகப்பெரிய கல்லறை ஒன்று இருந்தது. அதில் தங்க எழுத்துக்களில் எழுதப்பட்டிருந்தது:

“இங்கு உறங்குகின்றார் – சோழர் குலத்தின் காவலன். சபதத்தை மீறுபவர் இங்கு எந்நாளும் சிக்குவார்.”

அந்த எழுத்துகளைப் பார்த்தவுடனே குருநாதர் மெல்ல உரைத்தார்:

“இதுவே சபதக் கல்லறை.”

அந்தக் கணம், மண்டபத்தின் எல்லா விளக்குகளும் தானாகவே அணைந்து இருட்டடைந்தது. காற்றின் ஓசை கத்தும் பாம்பு போல அவர்களின் காதுகளில் ஒலித்தது. மெல்ல அந்தக் கல்லறையின் மீது மிளிரும் ஒளி தோன்றியது. அந்த ஒளி மெதுவாக மனித உருவம் எடுக்கும் போலக் காட்சியளித்தது.

அருவருப்பான குரல் ஒன்று கேட்கப்பட்டது:

“யார் என் உறக்கத்தை கலைத்தது? யார் இங்கு நுழைந்தது?”

அனந்தி நடுங்கி அரவிந்தனின் கையைப் பிடித்தாள். ஆனால் அரவிந்தன் தைரியமாக,

“நாங்கள் வஞ்சகர்கள் அல்ல. நாங்கள் உண்மையைத் தேடும் பயணிகள். உன் சபதத்தின் இரகசியத்தை அறிய வந்துள்ளோம்.” என்றான்.

அந்த ஒளிமயமான உருவம் சற்று அமைதியாகியது.

“உண்மையைத் தேடும் பயணிகளா? அப்படியென்றால் என் சபதத்தை நிறைவேற்ற வேண்டும். அக்னி சோதனைக்கு பின், கல்லறைச் சோதனையும் கடக்க வேண்டும். எவர் உண்மையாளர் என்பதை இது தீர்மானிக்கும்.”

அதன் பின் கல்லறையின் முன் கல்லில் சுருங்கிய இடம் திறந்து, அடியில் செல்லும் கருமையான வழி தோன்றியது. அங்கிருந்து குளிர்ச்சியான காற்று மற்றும் எலும்புகளின் கீச்சு ஓசை கேட்டது.

சோதனையின் துவக்கம்

குருநாதர் நிமிர்ந்து நின்று,

“இது மிகப்பெரிய சோதனை. நம்மில் யாரும் பொய்யோ, துரோகமோ செய்திருந்தால் – கல்லறை அவரை இங்கேயே விழுங்கிவிடும். மனம் தூய்மையுள்ளவர்களே இதை கடக்க முடியும்.” என்றார்.

Good Story - Link - மம்மியின் மர்மம் – மதுரையை மீட்கும் போராட்டம்

அனைவரும் உள்ளே நுழைந்தனர்.

அந்த வழி ஒவ்வொரு அடியிலும் அவர்களின் மனதைத் துடிக்கச் செய்தது. சுவர்களில் எலும்புகள், சங்கிலிகள், வாள்கள் தொங்கின. எங்கோ ஒருவர் கண்ணில் தெரிந்தால் தானாகவே சங்கிலிகள் சலசலக்கும் போல் இருந்தது.

அனந்தியின் கண்களுக்கு முன் திடீரென ஒரு காட்சி தோன்றியது.

அவள் சின்ன வயதில் தந்தையுடன் இருந்த நினைவுகள் – பின்னர் தந்தை துரோகமாகக் குற்றம் சாட்டப்பட்டு உயிரிழந்த காட்சி! அவளது மனம் நடுங்கியது.

“இது உண்மையா? இல்லை சாபத்தின் மாயையா?” என்று அவள் கூவினாள்.

குருநாதர் கையை வைத்து,

“இவை சாபத்தின் மாயங்கள் தான். உன் மனதை கலங்கச் செய்வதே இதன் நோக்கம். மனதை உறுதியாக வைத்தால் மட்டுமே கடக்க முடியும்.” என்றார்.

அரவிந்தனும் ஒரு காட்சி கண்டான் – தன் தோழன் ஒருநாள் தன்னை வஞ்சித்த தருணம். அவன் உள்ளத்தில் கோபம் எரிந்தது. ஆனால் அவன் கண்களை மூடி, சுவாசத்தை சீர்படுத்திக் கொண்டு,

“இவை அனைத்தும் மாயை. உண்மைக்கு வழியில்லை.” என்று தன்னுள் உறுதியானான்.

சபதத்தின் முடிவு

முடிவில், அவர்கள் அந்த இருண்ட வழியின் இறுதியில் சென்றடைந்தனர். அங்கு ஒரு பெரிய கல் மேடையில், தங்கச் சங்கிலியால் கட்டப்பட்ட ஒரு சுருளைப் பார்த்தனர். அந்த சுருளின் மீது இரத்த சிவப்பு நிற எழுத்தில் எழுதப்பட்டிருந்தது:

“சோழ மன்னனின் சபதம் – உண்மையால் வாழ்பவர் மட்டுமே இதை திறக்க முடியும். துரோகி இதைத் தொடும் கணமே சாம்பலாகிவிடுவார்.”

அனைவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்தனர். குருநாதர் அனந்தியை நோக்கி,

“இந்த சுருளை நீ திறக்க வேண்டும். உன் மனம் உண்மையால் நிரம்பியுள்ளது. உன் தந்தையின் மரியாதை உன் கையில் இருக்கிறது.” என்றார்.

அனந்தி நடுங்கியபடியே கையை நீட்டி சுருளை எடுத்தாள். ஒரு கணம் அந்த சங்கிலி ஒளிர்ந்தது. பின்னர் மெதுவாக கரைந்தது. சுருள் திறக்கப்பட்டு அதில் மறைந்திருந்த பழைய ரகசியம் வெளிப்பட்டது.

அந்தச் சுருளில் ஒரு வரைபடம் இருந்தது – அது பொற்கோவிலின் அடியில் இன்னொரு மறைமுக அறையைச் சுட்டிக்காட்டியது. அந்த அறை தான் சோழ மன்னனின் உண்மையான பொக்கிஷம் இருந்த இடம்.

கல்லறை மண்டபத்தில் தோன்றிய ஒளி உருவம் மெதுவாக மறைந்து கொண்டே,

“நீங்கள் சபதத்தை நிறைவேற்றினீர்கள். இனி உண்மையான பொக்கிஷத்தின் பாதை உங்களுக்கு திறந்தது.” என்று குரல் கேட்டது.

முடிவு

மூவரும் சற்றே ஆழ்ந்த மூச்சை விட்டனர். அவர்கள் வெற்றி பெற்றிருந்தார்கள். ஆனால் இதுவே பயணத்தின் முடிவல்ல. இன்னும் ஒரு மர்மம் அவர்களை எதிர்கொண்டு காத்திருந்தது.

அரவிந்தன் தன் மனதில் உறுதியானான் –

“எதுவாக இருந்தாலும், சோழ மன்னனின் மறைந்த பொக்கிஷத்தை கண்டுபிடிக்காமல் நம் பயணம் நிறைவடையாது.”

அந்த அடித்தளத்தின் இருளில், “கல்லறையின் சபதம்” நிறைவடைந்தது. ஆனால் புதிய சவால் ஒன்று அவர்களுக்கு முன் திறந்துவிட்டது…

பகுதி 14 – “நாகரின் கோபுரம்”

பொற்கோவிலின் உள் அரண்மனையில் கல்லறையின் சபதத்தை எதிர்கொண்ட வீரசேகரன், மாலதி இருவரும் அந்த ஆவி சபதத்தை தாண்டி உயிருடன் மீண்டதற்குப் பிறகு, இன்னொரு மறைவாயில் அவர்கள் முன் திறந்தது. கல்லறையின் சுவர்களில் பொறிக்கப்பட்ட தமிழ் எழுத்துகள், மறைந்த பாதையை வெளிப்படுத்தின. அந்த பாதை அவர்களை ஒரு புதிய உலகத்திற்குக் கொண்டு சென்றது – நாகரின் கோபுரம் என அழைக்கப்பட்ட மர்மக் கோபுரத்திற்கே.

மர்மக் கோபுரத்தின் வெளிப்பாடு

பாதையைத் தொடர்ந்து செல்லும் போது அவர்கள் முன் பெரும் குகை வாயில் ஒன்று தோன்றியது. அந்த வாயிலின் மீது பொற்கலையில் பொறிக்கப்பட்ட பாம்பின் உருவம் மிரட்டலுடன் வெளிச்சம் வீசியது. வாயிலின் மீது பாம்பின் கண்களில் இரண்டு மாபெரும் மாணிக்கக்கற்கள் பதிக்கப்பட்டிருந்தன. அவை உயிருள்ள கண்களைப் போலவே அவர்கள் மீது உற்றுப் பார்ப்பது போல் தோன்றியது.

“இது தான் ஆசான் சொன்னது... நாகரின் கோபுரம்! இங்கு தான் பொற்கோவிலின் மறைவுகளின் சாவி இருக்கிறது,” என்று மாலதி தன் மனதில் எழுந்த உற்சாகத்தையும் அச்சத்தையும் வெளிப்படுத்தினாள்.

வீரசேகரன் தனது வாள் கைப்பிடியை உறுதியாகப் பிடித்துக்கொண்டு, “நாமெல்லாம் சந்தித்த சோதனைகளுக்கு அடுத்தது இதுதான். ஆனால் கவனமாக இருக்க வேண்டும். நாகத்தின் சாபம் எளிதில் நம்மை விடாது,” என்றான்.

கோபுரத்தின் உள் பாதை

வாயிலின் இரும்புக் கதவைத் திறந்தவுடன், அவர்கள் நுழைந்த பாதை நெருங்கிய சுரங்கமாக இருந்தது. சுவர்கள் முழுவதும் பாம்பின் வடிவங்களில் பொறிக்கப்பட்டிருந்தன. சில இடங்களில் அந்த சுவர்கள் உயிர்பெற்றது போல அசைந்து, நச்சு சொட்டும் பாம்புகள் வெளியேறின.

ஒவ்வொரு அடியும் வல traps-களால் நிரம்பியிருந்தது. பாம்பு சிலைகள் திடீரென்று உயிர் பெற்று நழுவிச் செல்ல, அவர்களைத் தாக்க முயன்றன. மாலதி தன் கையில் வைத்திருந்த புனிதக் கோலால், அந்த பாம்புகளின் தாக்குதலைத் தடுத்தாள்.

நாகரின் சாபம்

அவர்கள் பாதையின் முடிவை அடைந்தபோது, மிக உயர்ந்த ஒரு பொற்கோபுரம் குகையின் நடுவில் எழுந்து நிற்க, அதன் அடிப்பகுதியில் ஒரு மாபெரும் பாம்பு சுழன்றுகொண்டே இருந்தது. அந்த பாம்பு சாதாரணமல்ல – நூறு தலைகளைக் கொண்ட நாகம்!

அந்த நாகத்தின் கண்கள் நெருப்பு போல எரிந்தன. அதன் மூச்சிலிருந்து விஷ வாடை பரவியது. மாலதி அதிர்ச்சியுடன், “இதுவே சோழ மன்னனின் காவலர் நாகம்! கோபுரத்தின் மறைவுகளை காக்கும் பாம்பு!” என்று சொன்னாள்.

நாகம் பேசத் தொடங்கியது:

“ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன் சோழ மன்னன் தனது செல்வங்களையும் ரகசியங்களையும் இங்கு மறைத்தான். அவற்றை காக்கும் சாபம் எனக்கு வழங்கப்பட்டது. மனிதர்களே, நீங்கள் அதை உடைக்க விரும்பினால், என் சோதனையைச் சந்திக்க வேண்டும்!”

சோதனை

சோழ மன்னனின் நாகம் கொடுத்த சோதனை, உறுதியும் அறிவும் சேர்ந்ததாய் இருந்தது.

• வீரசேகரனுக்கு வாள் சோதனை – நாகத்தின் ஒரு தலை மீது தாக்குதல் நடத்தி தனது வீரத்தை நிரூபிக்க வேண்டும்.

• மாலதிக்கு அறிவுச் சோதனை – கோபுரத்தின் சுவர்களில் பொறிக்கப்பட்ட பண்டைய தமிழ்க் குறிகளைப் படித்து, மறைவாயிலைத் திறக்கும் மந்திரத்தை கண்டுபிடிக்க வேண்டும்.

வீரசேகரன் தனது வாளை பிளந்தபடி நாகத்தின் ஒரு தலைக்கு மேல் பாய்ந்தான். நெருப்பு பாய்ந்தாலும், அவன் தைரியத்தால் தப்பித்தான். அந்த தாக்குதலால் நாகத்தின் ஒரு தலை கீழே விழுந்தது.

மாலதி meanwhile பண்டைய எழுத்துகளை ஆராய்ந்து கொண்டிருந்தாள். அந்த குறிகளில், “நாகம் உன்னை விழுங்கும் போது, உன் அறிவே உனக்கு காப்பாளன்” என்ற வாசகம் பொறிக்கப்பட்டிருந்தது. அதன்படி அவள் மந்திரச் சொற்களைச் சொன்னதும், கோபுரத்தின் கதவுகள் மெதுவாக திறக்கத் தொடங்கின.

நாகத்தின் வீழ்ச்சி

மந்திரத்தின் ஒலியால் நாகத்தின் பலம் குறையத் தொடங்கியது. அதன் பல தலைகள் தானாகவே சிதறின. வீரசேகரனின் வாள் கடைசித் தாக்குதலை நிகழ்த்தியதும், அந்த நாகம் தரையில் விழுந்து நஞ்சாக கரைந்தது.

கோபுரத்தின் உள் உலகம்

கதவு முழுவதும் திறந்ததும், அவர்கள் முன் காட்சியளித்தது அபூர்வமான பொற்கோபுரத்தின் உள் உலகம். சுவர்கள் முழுவதும் பொற்கலையால் அலங்கரிக்கப்பட்டிருந்தன. நடுவில் மிகப் பெரிய நாகச்சக்கரம் ஒன்று இருந்தது. அது தான் சோழ மன்னனின் மறைபொருள் – பொற்கோவிலின் அடுத்தக் கதவிற்கான சாவி.

மாலதி அந்த நாகச்சக்கரத்தை எடுத்து, “இது தான் நம் பயணத்தின் அடுத்த கட்டத்தைத் திறக்கும் சாவி,” என்றாள்.

வீரசேகரன் ஆழமாக மூச்சை இழுத்துக்கொண்டு, “நாம் நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறோம்... ஆனால் இதுவே ஆரம்பம் தான்,” என்றான்.

அவர்கள் அந்த சாவியைப் பெற்றவுடன், கோபுரம் முழுவதும் அதிரத் தொடங்கியது. சுவர்கள் இடிந்து விழ, அந்த இடம் அவர்களை வெளியே தள்ளியது.

முடிவு

அவர்கள் உயிருடன் தப்பி வெளியே வந்தபோது, நாகரின் கோபுரம் பின் மூழ்கியது. ஆனால், அவர்களிடம் இப்போது சோழ மன்னனின் பொற்கோவிலின் அடுத்த ரகசியத்தைத் திறக்கும் சாவி இருந்தது.

மாலதி மெதுவாக, “இது தான் வரலாற்றின் மிகப் பெரிய சாகசம். நம் வாழ்க்கை முழுவதும் இதற்காகவே அமைந்திருக்கிறது,” என்றாள்.

வீரசேகரன் சிரித்துக் கொண்டு, “சோழ மன்னனின் மரபை மீண்டும் உயிர்ப்பிக்க நாம் இன்னும் ஒரு படி நெருங்கிவிட்டோம்,” என்றான்.

அவர்கள் முன் இன்னொரு இருண்ட பாதை விரிந்தது. அந்த பாதை எங்கு அழைத்துச் செல்லும்? அது தான் அடுத்த சவால்.

காதல் எறியும் சுடர்