கார்த்திகா ஸ்டோரி யூனிவெர்ஸ் Phase -1A

 அந்தரங்கக் காற்று

1. காயத்ரியின் உலகம்

கோயம்புத்தூர் நகரின் புறநகர். சோலைமலை பக்கத்தில், சிறிய வீடு ஒன்று. அதில் தான் வாழ்ந்து வந்தாள் காயத்ரி.

அவள் பிறந்தது ஒரு நடன குடும்பத்தில். அவளது தாய் பாரதநாட்டியம் கற்றுக்கொடுத்த கலைஞர். தந்தை ஒரு சிறிய கைத்தறி வியாபாரி.

பள்ளி வயதிலிருந்தே, காயத்ரி நடனத்தில் அசாதாரணம். அவள் கால் தரையைத் தொடும்போதெல்லாம், சுழலும் காற்று அவளைச் சுற்றி ஆடுவது போல உணர்ந்தாள்.

மற்றவர்களுக்கு அது ஒரு சாதாரண காற்றடிப்பு. ஆனால் அவளுக்குத் தோன்றியது –

“காற்று என் நடனத்தை உணர்ந்து, அதோடு ஆடுது போல இருக்கே!”

2. காற்றின் முதல் அழைப்பு

பத்து வயதில், ஒரு மாலை, வீட்டின் முன் மரத்தின் கீழ் அவள் நடனப் பயிற்சி செய்தாள்.

திடீரென்று காற்று வேகமாய் அடித்தது. அவள் அசைவு எப்படியோ, அதேபோல காற்று அசைந்தது.

அவள் கை உயர்த்தினால், மரத்தின் இலைகள் அதே திசையில் சுழன்றன.

அவள் சுற்றி வந்தால், தூசிகளும் அவளைச் சுற்றி வட்டமிட்டன.

அவள் பயந்தாள்.

“அம்மா! நான் நடனமாடினா காற்று என் பக்கம் வருது!”

ஆனால் அம்மா சிரித்தார்.

“அது உன் கற்பனை தான், கண்ணே. நடனத்தில் முழுமையா மூழ்கிட்டா, உலகமே உன்னோட அசைவோடு ஆடும் போலத் தோன்றும்.”

ஆனால் காயத்ரி மட்டும் நம்பவில்லை.

அவளுக்குத் தெளிவாய் தெரிந்தது – காற்று அவளை உணர்ந்தது.

3. மலைப்பகுதியில் விபத்து

கல்லூரி வயதில், அவள் நண்பர்களுடன் சோலைமலைக்கு சென்றாள்.

புயல்மழை வந்தது. காயத்ரி தவறி மலையின் சரிவில் விழ almost போனாள்.

அந்த split second-இல், காற்று திடீரென வேகமாய் அடித்து, அவளது உடலைப் பின் தள்ளியது.

அவள் விழவில்லை.

அவள் நின்ற இடத்தில் காற்று ஒரு கண்ணுக்குத் தெரியாத கை போல அவளைத் தாங்கியது.

அவள் மூச்சை விட்டாள்.

“இது சும்மா காற்று இல்ல… இது என்னைக் காப்பாத்துதா?”

அந்த இரவு அவள் தூங்கவே முடியவில்லை.

அவளது மனதில் ஒரே வார்த்தை –

“காற்று என் உயிரோட இணைப்பு.”

4. சக்தியின் வெளிப்பாடு

ஒரு நாள் கல்லூரி வளாகத்தில் dance rehearsal நடந்து கொண்டிருந்தது.

சில மாணவர்கள் அவளை கேலி செய்தனர்.

“இவளுக்கு நடனமா? புயல மாதிரி கையையும் காலையும் அசைக்கிறா!”

அவள் கோபமாய் கையை உயர்த்தினாள்.

அந்த split second-இல், காற்று பாய்ந்து அந்த மாணவர்களை almost தள்ளியது.

அவர்களின் காகிதங்கள், பைகள் எல்லாம் பறந்து போனது.

அவர்கள் அதிர்ச்சியோடு அவளை நோக்கிப் பார்த்தனர்.

“இது எப்படி சாத்தியம்?!”

காயத்ரி தானே அதிர்ச்சி அடைந்தாள்.

“என் கோபத்துக்கே காற்று பதில் சொல்றதா?”

5. காற்றின் இசை

அவள் தனியாக வீட்டின் terrace-ல் practice செய்யத் தொடங்கினாள்.

அவள் நடனமாடினால், காற்று ஒத்திசைந்து இசை போடுவது போல இருந்தது.

ஒரு முறை, அவள் இரண்டு கைகளை வட்டமிட்டாள். உடனே காற்று சுழன்று சிறிய சுழற்காற்று உருவானது.

அது தரையில் இருந்த உலர்ந்த இலைகளை பறக்க வைத்தது.

அவள் திகைத்தாள்.

ஆனால் அந்த தருணத்தில் அவள் மனதில் ஒரு சுகம்.

“இது என் உடம்போட ஒன்றான சக்தி மாதிரி இருக்கே.”

6. பயமும் குழப்பமும்

ஆனால் மக்களுக்கு அது சாதாரணமில்லை.

ஒரு முறை, அவள் பேருந்து நிலையத்தில் இருந்தபோது, காற்று திடீரென புயலாக அடித்து சிலருக்கு காயம் ஏற்படுத்தியது.

அனைவரும் அவளைப் பார்த்தனர்.

“இந்தப் பெண்ணோட கையைப் பாருங்க! அவளால்தான் காற்று பாயுது போல இருக்கு!”

மக்கள் பயந்து பின்வாங்கினர்.

“இவள் சாதாரண பெண்ணில்லை. பிசாசு பிடிச்சவள் போல இருக்கு!”

அவள் திகைத்தாள்.

“நான் காப்பாத்தணும் என்று நினைச்சேன்… ஆனா எல்லாரும் என்னைப் பயந்து பார்ப்பாங்க.”

7. காயத்ரியின் உள் கேள்வி

அந்த இரவு, அவள் தனியாக அமர்ந்தாள்.

“என் சக்தி வரமா? இல்ல சாபமா? நான் காற்றோட குழந்தையா? இல்ல பிசாசா?”

அந்த நேரத்தில், அவளது சுவாசம் மெதுவாய் அமைதியானது.

காற்று அவளது கன்னத்தில் மெதுவாய் வருடியது.

அது சொல்லுவது போல –

“நீ எங்கள் பிள்ளை. உன் நடனம், உன் உயிர், எங்கள் சுவாசம். இன்னும் ஆரம்பம்தான்.”

8. எதிரியின் முதல் குரல்

அந்த split second-இல், காற்றில் ஒரு வேறுபட்ட குரல் கலந்தது.

“காயத்ரி… நீயும் என்னைப் போலவே. மனிதர்களோட உலகம் உன்னை ஏற்காது. நீயும் என் பக்கம் வா.”

அவள் சுற்றிப் பார்த்தாள். யாரும் இல்லை.

ஆனால் அந்த குரல் புயல் போல ஒலித்தது.

அது தான் Vaayu Asuran – அவளது எதிரி.

9. முன்னோட்டம்

காயத்ரி நடுங்கினாள்.

“நான் யாரோட பக்கம் நிற்கப்போகிறேனோ?”

அவள் கண்ணை மூடி, மனதுக்குள் சொன்னாள்:

“நான் மனிதர்களோடவன். காற்று என் உயிரோட இசை. நான் அதை அழிக்க பயன்படுத்த மாட்டேன்.”

ஆனால் காற்று இன்னும் திடீரென சுழன்று, சுவர்களை அதிரவைத்தது.

அந்த இரவு, அவள் உணர்ந்தாள் –

அவளது வாழ்க்கை இனி ஒருபோதும் மாறாது.