ஆசையின் தீயில் கரையும் இரவு - 2

 🌙 பகுதி 2 – “நாணம் கலந்த தொடுதல்”

அந்த மலைக் குடிசையின் சின்ன அறையில் மலர்களின் நறுமணமும், விளக்கின் மெதுவான ஒளியும், நிலவின் வெள்ளைச் சாயலும் கலந்து இருந்தது.

மீனா படுக்கையின் ஓரத்தில் வெட்கம் கலந்த முகத்தோடு அமர்ந்திருந்தாள். அவள் சிவப்பு பட்டு சேலைக் கையைத் தழுவி வைத்துக் கொண்டு நாணம் மிக்க கண்களால் தரையை நோக்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

அருண், கதவை பூட்டிவிட்டு மெதுவாக அவள் பக்கத்தில் அமர்ந்தான். அவன் முகத்தில் இன்னும் அந்த திருமண நாள் உற்சாகமும், அவளின் அழகைக் கண்ட மயக்கமும் கலந்திருந்தது.

💓 முதல் தொடுதல்

“மீனா…” என்று அவன் மெதுவாக அவளது பெயரைச் சொன்னதும், அவளது உடம்பில் ஓர் அசைவு.

அவளது கைகளைப் பிடித்து அவன் தனது கைப்பிடியில் சுற்றிக்கொண்டான்.

மெல்லிய விரல்கள் கசிந்து அவன் விரல்களுக்குள் நுழைந்தன. அந்தச் சிறு தொடுதலே இருவரின் நெஞ்சிலும் சூடான அலைகளை எழுப்பியது.

“இவ்வளவு அழகா இருக்கே… நான் கனவு கண்டது உண்மையா?” என்று அருண் புன்னகையுடன் கேட்டான்.

மீனா சற்றுக் குனிந்து, “என்ன பண்ணுறீங்க… இப்படிச் சொல்லுறீங்க…” என்று வெட்கம் கலந்த குரலில் முணுமுணுத்தாள்.

ஆனால் அவளது கன்னம் ஏற்கனவே சிவந்து, கண்கள் இன்னும் தாழ்ந்தன.

🌺 அணைப்பின் ஆரம்பம்

அருண், அவளது தலையில் குவிந்த மல்லிகை மலர்களை மெதுவாகத் தழுவினான். சில மலர்கள் கீழே விழுந்தன. அவளது கரும்ப் போன்ற முடியில் அவன் விரல்களை ஓட்டினான்.

அவள் மெதுவாக நடுங்கினாள்.

“அருண்… யாராவது கேக்கலாம்னு பயமா இருக்கு…” என்று அவள் சொன்னாள்.

அவள் உதடுகள் நடுங்க, அவன் அருகே சாய்ந்தான்.

“இது நம்ம இரவு… இனி யாரும் நம்ம இடையே வரமாட்டாங்க…” என்று அவன் கிசுகிசுத்தான்.

அந்த வார்த்தைகள் அவளது காதில் சுட்டெரிக்கும் போலத் தோன்றின.

💓 நெருங்கும் உடல்கள்

மெல்ல, அருண் அவளது கன்னத்தில் உதடுகளைத் தொட்டான்.

அவள் கண்களை மூடியாள்.

அந்தச் சின்ன முத்தம் அவள் உடலின் முழுவதும் பரவிய சுடரைப் போல இருந்தது.

அவளது சுவாசம் வேகமாகியது.

அவனது கைகள் அவளது தோளில் இருந்து, மெதுவாகக் கையைப் பின்தள்ளி, சேலை வழியே அவளது மேனியைத் தொட்டன.

“அருண்… வேண்டாம்… என்னை வெட்கப்பட வைக்காதே…” என்று அவள் சொன்னாலும், அவளது குரலில் எதிர்ப்பு அல்ல, ஆழ்ந்த இன்ப நாணமே இருந்தது.

🌙 ஆசையின் தீட்டல்

அருண் அவளை அணைத்துக் கொண்டு அவளது கழுத்தில் முத்தமிட்டான்.

அவள் மெதுவாகக் குமுறினாள்.

அவளது உடல் மென்மையாக அவனது நெஞ்சில் சாய்ந்தது.

அவன் விரல்கள் அவளது இடுப்பைச் சுற்றின. அந்தத் தொடுதலில் மீனாவின் உடல் முழுவதும் நடுங்கியது.

அவளது சுவாசம் சூடான காற்றைப் போல அவனது கன்னத்தில் பட்டது.

“மீனா… உன்னோட உடம்பே ஒரு மலர்க்காடு மாதிரி இருக்கு…” என்று அவன் கிசுகிசுத்தான்.

அவள் கண்களைத் திறந்து அவனைப் பார்த்தாள். அந்தப் பார்வையில் வெட்கமும், ஆர்வமும் கலந்திருந்தது.

மழையில் மலர்ந்த காதல்

🌺 மெல்லிய காமம்

அவள் சேலை மேலிருந்து சற்றுத் தளர்ந்தது.

அவனது கண்கள் அவளது மார்பின் வளைவைப் பார்க்கும் போது, மீனா உடனே கையை வைத்து மூடினாள்.

“அருண்… வெட்கமா இருக்கு…” என்று மெதுவாகச் சொன்னாள்.

அவன் புன்னகையுடன் அவளது கையைத் தள்ளி,

“இது உன் அழகு… இனி அது என் கண்களுக்கே மட்டும்…” என்று அவளைத் தழுவிக்கொண்டான்.

அவள் கண்களை மூடிக்கொண்டு, அவன் உதடுகள் மீண்டும் தனது உதடுகளைத் தொட்டதை உணர்ந்தாள்.

இந்த முறை முத்தம் நீளமானது. தீவிரமானது.

🌙 இரவின் சுவாசம்

அந்தக் குடிசையின் மண் சுவர்களில் விளக்கின் நிழல்கள் ஆடியது.

ஜன்னல் வழியே நிலவொளி படுக்கையைத் தொட்டது.

அந்த வெளிச்சத்திலும், இருவரின் உடல்கள் அருகருகே சூடாகத் தொட, அவர்களின் சுவாசங்கள் ஒன்றாகக் கலந்தன.

மீனா இப்போது தன் கைகளை அவனது தோளில் சுற்றி, அவன் அணைப்பை ஏற்றுக் கொண்டாள்.

அவள் கன்னங்கள் இன்னும் சிவந்தும், உதடுகள் நடுங்கியும் இருந்தன.

ஆனால் அவளது உடல், அவன் தொடுதலை ஏங்கிக் கொண்டிருந்தது.

🌺 பகுதியின் நிறைவு

அந்த இரவில், இன்னும் முழு காமம் எட்டப்படவில்லை.

ஆனால் அந்தச் சின்ன தொடுதல்கள், தீவிர முத்தங்கள், உடல் வெப்பம்—all சேர்ந்து, அவர்களின் காதலைக் காமம் நோக்கி முன்னோட்டம் காட்டியது.

மீனா அவனது மார்பில் சாய்ந்து கண்களை மூடியாள்.

அவளது சுவாசம் மெதுவாக சீரானது.

அருண் அவளது தலைமுடியைத் தடவியபடி அவளைக் கண்டு புன்னகைத்தான்.

அந்த இரவு—நாணம் கலந்த தொடுதலின் இரவு.

ஆனால் அந்த நாணம் நாளைக்கு ஆசையாக மாறப் போகிறது என்பதை இருவரும் உணர்ந்திருந்தனர்.

அக முகனின் ரகசியம்