நம்ம காதல் நமக்கே பயமா இருக்குது
ஆற்றங்கரையில் அந்த இரவு இன்னும் ஆழமடைந்து கொண்டே போனது. நிலவொளி பரவிய நீர் மேல் வெண்மையான ஒளிக்கதிர்கள், தங்களுக்குள் நடக்கும் ரகசியமான காதல் உரையாடலுக்கு சாட்சி நின்றது போல இருந்தது.
நந்திதா ஆதவனின் மார்பில் சாய்ந்து கொண்டிருந்தாள். அவள் சுவாசத்தின் சூடு ஆதவனின் தோலின்மேல் பட்டு, இருவருக்கும் நெஞ்சுக்குள் நெருப்பை ஏற்றி வைத்தது. "இவ்வளவு நெருக்கமா நீ என்னை அணைத்துக் கொள்ளும் போது… உலகமே மறந்து போகிறது," என்று நந்திதா மெதுவாக சொன்னாள்.
ஆதவன் அவளது தலைமுடியை நெஞ்சில் பரப்பியபடி, "உன்னை விடுவிக்கிற ஆற்றல் எனக்கு இல்லை நந்திதா… உன் கண்களில் பார்க்கும் ஒவ்வொரு நொடியும், எனக்குள் ஒரு புயலே பாய்கிறது," என்றான்.
நந்திதா சிரித்தாள். அவளது விரல்கள் ஆதவனின் கன்னத்தில் தடவ, அதேசமயம் அவளது பாவாடையின் முனை காற்றில் சற்று அசைந்து, அவளது அழகான கால்கள் மெல்ல வெளிப்பட்டன. ஆதவனின் பார்வை அங்கிருந்தே அவளது முகத்தை நோக்கி மேலே ஏற, இருவரின் கண்கள் மீண்டும் ஒன்றாகப் பிணைந்தன. அந்த பார்வை உரையாடலே ஒரு மௌனக் காம புயலை கிளப்பியது.
அந்த புன்னகை அவளை இழுத்துச் சென்றது. அவள் தன்னைத்தானே கட்டுப்படுத்த முடியாமல், மெதுவாக அவனது உதடுகளை தழுவினாள். அது ஒரு தீப்பொறி மாதிரி. ஒரு முறை எரிந்ததும், இருவரையும் முழுமையாக சூழ்ந்தது.
இரவு குளிர்ச்சி எங்கோ தொலைவில் மறைந்து போயிற்று. இருவரின் உடல் சூடே, அந்த ஆற்றங்கரையை சுட்டெரிக்க வைத்தது. ஆதவன் அவளை இன்னும் நெருக்கமாக இழுத்துக்கொண்டான். அவளது சுவாசம் வேகமாகி, ஒவ்வொரு தொடுதலும் உச்சக்கட்டத்துக்கு கொண்டு சென்றது.
ஆனால் இது வெறும் உடல் பிணைப்பு அல்ல. ஒவ்வொரு நிமிஷமும், ஒருவரின் உள்ளத்தை இன்னொருவர் புரிந்துகொண்ட தருணங்களாக இருந்தது. நந்திதா அவனது மார்பில் சாய்ந்து, "இந்த இரவு முடிந்துவிடக்கூடாது…" என்று கிசுகிசுத்தாள்.
ஆதவன் அவளது கன்னத்தில் முத்தமிட்டபடி, "முடியாது நந்திதா… இந்த இரவு நம்ம இருவரின் இதயத்தில் என்றும் நிலைத்து நிற்கும்," என்றான்.
அந்த வார்த்தைகள் அவளது கண்களில் நீராக உருகின. அவன் அவற்றை துடைத்தபடி, "அழ வேண்டாம்… இப்போ நம்ம காதல் எங்கோ எல்லை கடந்து போய்விட்டது," என்றான்.
அந்த இரவு — நிலவொளி, ஆற்றின் ஓசை, காற்றின் குளிர்ச்சி, மெல்லிசை போல பறந்த காம உணர்ச்சி — எல்லாமே சேர்ந்து இருவருக்கும் வாழ்நாள் மறக்க முடியாத ஒரு நிமிஷமாகி விட்டது.
0 Comments