பனித்துளி - 1

 பகுதி 1 : “புதிய நகரம் – புதிய வாழ்க்கை”

கிராமத்தின் விடியல் மாலை காற்று இன்னும் அடங்காமல் இருந்தது. புது சூரியன் எழுந்து கதிரவன் வெயில் கிராமத்தின் பசுமை வயல்கள்மீது பொலிவூட்டியிருந்தது. அன்றைய தினம், கொடி மலரின் வாழ்க்கையை முழுமையாக மாற்றப் போகும் நாள். அவள் வீட்டில் சிறிய பரபரப்பு. அம்மா தன் கைகளால் சமைத்த சோறு, உருண்டைக்குள் நெய்யை விட்டு, “இது சாப்பிடுறியா இல்லேன்னு தெரியல, ஆனா எங்க கையிலே இருந்து போகக் கூடாது” என்ற பாசத்தோடு பையில் அடுக்கினாள்.

அம்மா, “கொடி… நீங்க நாளைக்கு இல்லாத இந்த வீடு ரொம்ப வெறிச்சோடிப்போயிடும். நாங்க எப்பவுமே உங்க சிரிப்புலேதான் நிம்மதியா இருக்கோம்.”

கொடி மலர் சிரிப்புடன், கண்ணீர் தடுக்கும் முயற்சியுடன்

“அம்மா… நான் போறதால நீங்க சோகப்படக்கூடாது. எனக்குப் பெரிய கனவு இருக்கு. நான் அதை நிச்சயமாக அடைவேன். அப்போ உங்க சிரிப்பை மீண்டும் கொண்டு வருவேன்.”

அப்பா கதவைத் தட்டிக்கொண்டு உள்ளே வந்தார். கண்களில் பெருமையும், சோகமும் கலந்தது.

அப்பா, “நம்ம பிள்ளை தான், எல்லாரையும் மிஞ்சி படிப்பாளி. ஆனா, நகரம் நல்ல இடமல்ல. அங்க சிக்கல்கள் அதிகம். உன் வழியிலே பல தடைகள் வரும். ஆனா, நீ என் மகள்னா அதைத் தாண்டிப் பெரியவளாகி காட்டுவ.”

கொடி மலர், “அப்பா, உங்க நம்பிக்கையை நான் உடைக்க மாட்டேன். உங்க கையை பிடிச்சு, உங்க ஆசையை நான் நிறைவேற்றுவேன்.”

பேருந்து ஹார்ன் அடித்தது. வீட்டின் வாசலில் நின்றவர்கள் எல்லோரும் கையை அசைத்தனர். கண்ணீரை மறைத்து, மனதில் பல சபதங்களோடு கொடி மலர் பேருந்தில் ஏறினாள்.

 நகரின் முதல் பாதை, பேருந்து சாலையில் பாய்ந்தது. கிராமத்தின் பச்சை வயல்கள், குளங்கள், பசுமை மரங்கள் எல்லாம் மெதுவாக பின் சென்றன. நகரின் கட்டடங்கள், நெரிசல்கள், சத்தங்கள் முன்னே வந்தன. கொடி மலருக்கு இதுவரை புதிய உலகம் பெரிய சாலைகள், கார்கள், மேம்பாலங்கள்… அவள் கண்ணில் புதுமையும், அச்சமும் கலந்திருந்தது.

அவள் மனதில் சொல்லிக்கொண்டாள்

“இது தான் என் போர்க்களம். இங்கே தான் நான் என்னை நிரூபிக்கணும்.”

கல்லூரி வளாகம் அழகான கட்டிடங்களாலும், கூட்டம் கூடிய மாணவர்களாலும் பரபரப்பாக இருந்தது. பல புதிய முகங்கள், சிரிப்புகள், குழப்பங்கள்…

ஒரு பெண் சிரித்தபடி அவளருகே வந்தாள்

“ஹாய்! நீங்க புதுசா வந்திருக்கீங்களா?”

“ஆம்… என் பெயர் கொடி மலர். கிராமத்திலிருந்து வர்றேன்.”

“அட, அழகான பெயர்! நான் லாவண்யா. நாம ஒரே பிரிவு போல. வாங்க, உங்களை கிளாஸுக்கு அழைத்துச் செல்கிறேன்.”

அவர்கள் இருவரும் சிரித்தபடி நடந்து சென்றனர்.

வகுப்பு அறை நிரம்பியிருந்தது. மாணவர்கள் சத்தமிட்டு பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். அங்கே ஒரு மாணவன் அனைவரையும் விட வேறுபட்டவன் போல தோன்றினான் – ஸ்டைலிஷ் சட்டை, விலையுயர்ந்த கடிகாரம், தன்னம்பிக்கை நிறைந்த முகம். அவன் பெயர் அரவிந்த்.

அவன் அருகிலிருந்த நண்பனிடம் சொன்னான்

அரவிந்த்

“பாரு, அந்தப் புதிய பொண்ணு. எவ்வளவு எளிமையா இருக்கிறாளே! ஆனா முகத்திலே ஒரு ஒளி இருக்கு. அவளோட பேரு என்னனு தெரிஞ்சிக்கணும் போல இருக்கு.”

நண்பன்

“ஹேய் அரவிந்தா… நீ எப்பவுமே புதிய முகங்களையே தேடிக்கிற. ஆனா இந்தப் பெண் வேற மாதிரி தான். அவள் பாதையை நீங்க மாற்ற முடியாது போல.”

அரவிந்த் சிரித்தபடி எழுந்து கொடி மலரிடம் சென்றான்.

அரவிந்த்

“ஹாய்! உங்க பெயர் என்ன?”

கொடி மலர் சற்று வெட்கத்துடன்

“கொடி மலர்.”

அரவிந்த்

“வாவ்! மலர் மாதிரி அழகான பெயர். உண்மையிலேயே உங்களோட முகத்திலே மலரின் ஒளி இருக்கு.”

கொடி மலர் சற்று புன்னகையுடன்

“நன்றி. ஆனா இப்படி வெளியில் சொல்ல அவசியமில்லை.”

அவன் சிரித்தான். அவளோ தன் புத்தகங்களை எடுத்துக் கொண்டு அமர்ந்துவிட்டாள்.

நாட்கள் நகர்ந்தன. கொடி மலர் எப்போதும் படிப்பில் கவனம் செலுத்தினாள். ஒரு நாள் நூலகத்தில் அவள் புத்தகங்களைப் படித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அரவிந்த் வந்து அருகே அமர்ந்தான்.

“நீங்க எப்பவுமே இப்படி புத்தகத்தோட இருக்கீங்க. சினிமா, நண்பர்கள், சிரிப்பு எதுவும் வேண்டாமா?”

“எனக்கு கனவு இருக்கிறது. அது பெரியது. அதை அடைய வேண்டுமென்றால், சின்ன சின்ன விஷயங்களுக்கு நேரம் இல்ல.”

“சரி… ஆனா வாழ்க்கையிலே சிரிப்பும் நட்பும் இல்லாமல் எப்படி இருக்கும்? நான் உங்க நண்பனாக இருக்கணும்.”

“நண்பனாக இருக்கலாம். அதைவிட அதிகம் வேண்டாம்.”

அவள் சிரித்துவிட்டு மீண்டும் புத்தகத்தில் கவனம் செலுத்தினாள். அரவிந்த் மனதில் சொல்லிக்கொண்டான்

“சவாலா? சரி… உன்னை நிச்சயம் காதலிக்க வைக்கிறேன்.”

ஒரு நாள் வகுப்பில் புதிய மாணவன் சேர்ந்தான் – சிவா. எளிமையான உடை, நேர்மையான பார்வை.

அவன் கொடி மலரிடம் வந்து அமர்ந்தான்.

“ஹாய்… நான் சிவா. உங்க பக்கம் காலியா?”

கொடி மலர்

“ஆம், வாங்க அமருங்க.”

சிவா

“நீங்க எப்பவுமே கவனமா படிப்பது எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. நம்ம இருவருக்கும் ஒரே கனவு மாதிரி தோணுது – நாட்டுக்கு நல்லது செய்யணும்.”

கொடி மலர்மகிழ்ச்சியுடன்

“ஆமாம். என் கனவும் அதுதான்.”

அந்த தருணத்தில், அவளுக்கு உண்மையான ஒரு தோழன் கிடைத்துவிட்டான்.

அந்த இரவு, விடுதியில் படுக்கையில் படுத்து கொண்டிருந்த கொடி மலர், தன் மனதில் நிறைய சிந்தித்தாள்.

“என் வாழ்க்கை இப்போ புதிய பாதைக்கு வந்துடுச்சு. ஒருவன் என்னை காதலிக்கிறான், இன்னொருவன் உண்மையான தோழனாக இருக்கிறான். ஆனா என் கனவு என்னை வழிநடத்தும். அதைக் கைவிடக்கூடாது.”

வெளியில் நகரம் சத்தமிட்டு இருந்தது. உள்ளத்தில் கொடி மலரின் மனம் மட்டும் அமைதியாக ஒரு தீர்மானத்தை எடுத்திருந்தது –

“எதுவானாலும், நான் படிப்பை முடித்து பெரியவளாகவே ஆகணும்.”