சூடான சாம்பார், கசப்பான வார்த்தைகள்

 வீட்டு அமைதி – புயலுக்கு முன்

சென்னையின் பழைய வீடு ஒன்று. அந்த வீட்டில் வசிக்கும் பெரியம்மா – மீனாட்சி அம்மாள். வயது அறுபதைக் கடந்துவிட்டாலும், இன்னும் முழு ஆட்டத்துடன், "இந்த வீடு என் கையால்தான் நிற்கிறது" என்ற பெருமையோடு வாழ்கிறாள்.

அவளுடைய மகன் சுரேஷ், நல்ல வேலை பார்த்து, சில மாதங்களுக்கு முன்தான் மருமகள் ரம்யாவை திருமணம் செய்து கொண்டான்.

ரம்யா, கல்லூரி படித்து, நகரத்தில் வளர்ந்தவர். அவளுக்கு எல்லாம் சற்று modern touch. ஆனாலும் சமையலுக்கு அன்பு. "சமைப்பது ஆர்வம், சுவை என் கையில்" என்ற நம்பிக்கை.

முதலில் இரண்டு மூன்று மாதங்கள் அமைதியாகவே சென்றது. ஆனால் ஒரு நாள் நிகழ்ந்த சம்பவம்தான் அந்த வீட்டின் சூடான சாம்பார், கசப்பான வார்த்தைகள் கதைக்கு அடிப்படை ஆனது.

சாம்பார் சோதனை

ஞாயிற்றுக்கிழமை காலை.

ரம்யா உற்சாகமாக:

"அம்மா, இன்று நான் சாம்பார் செய்வேன். சுரேஷ் சொன்னார், என் சாம்பார் சுவை அவருக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்."

மீனாட்சி அம்மாள் (கண் சுருக்கி):

"சாம்பாரா? சாம்பார் பண்ணறது எளிதா நினைக்கிறியா? சாம்பார் சுவை தான் ஒரு வீட்டின் மரபு! எங்க வீட்டு சாம்பாருக்கு கைவாசம் உண்டு."

ரம்யா சிரித்தாள்:

"அதுதான் பார்க்கணும். என் சாம்பாரும் சுவைல பின் போகாது."

இப்படி ஆரம்பமானது சாம்பார் சண்டை.

சமையலறை மேடை

சமையலறை போர்க்களமாக மாறியது.

ஒருபுறம் மீனாட்சி அம்மாள், பெரிய வெந்தயம், மிளகாய், மல்லித்தூள் எல்லாம் சுத்தமாக அரைத்துக் கொண்டாள்.

மறுபுறம் ரம்யா, மிக்ஸியில் தூள் போட்டு, சீக்கிரமா சாம்பார் கட்டத் தொடங்கினாள்.

வீட்டில் வாசனை பரவியது.

ஆனா அதோடு சேர்ந்து சின்ன சின்ன கசப்பான வார்த்தைகளும் காற்றில் பறக்கத் தொடங்கின.

மீனாட்சி:

"வெந்தயத்துக்கு எவ்வளவு அளவு தெரியுமா? கணக்கே இல்லாமல் ஊத்தினா சாம்பார் கருக்கி விடும்."

ரம்யா:

"இப்போ டாக்டர்கள் சொல்றாங்க, வெந்தயம் ஹெல்துக்கு நல்லது. கொஞ்சம் அதிகமா இருந்தா தான் உடம்புக்கு பயன்."

மீனாட்சி (மெல்ல):

"அடடா, ஹெல்த் பேசுறவளா இல்ல, சுவை சமைக்கிறவளா?"

சண்டையின் சூடு

சாம்பார் அடுப்பில் சூடானபோது, வார்த்தைகள் இன்னும் சூடானது.

ரம்யா:

"அம்மா, நான் புளி சாறு காய்ச்சி வச்சுருக்கேன், சாம்பாருக்கு ரெடி."

மீனாட்சி (சின்ன சிரிப்புடன்):

"புளிச்சாறு அவ்வளவா? எங்க வீட்டுல புளிச்சாறு நாலு முறை கொதிக்கணும். இல்லேன்னா வயிறு வலிக்குது."

ரம்யா (சற்று கோபமாய்):

"அம்மா, இப்போ யாரும் இப்படி சமைக்க மாட்டாங்க. நேரம் சேமிக்கணும். இப்போ எல்லாம் quick cooking தான்."

மீனாட்சி (முரண்டுத்தனமாய்):

"அட, சாம்பார் quick quickனா? இது பாஸ்ட் food கிடையாது. எங்க சாம்பார் slow fireல தான் சுவை வரும்!"

அப்படிச் சொல்லிக்கொண்டே ரம்யா சாம்பாரை கிளற, சூடான சாம்பார் சற்று வெளியே பீறிக் கசிய, மீனாட்சி கையை எரித்தது.

மீனாட்சி:

"அய்யோ! இதுதான் உங்க சாம்பார் ஸ்டைலா? சாம்பாரை மட்டும் இல்ல, என் பொறுமையையும் எரிச்சுட்டியா?"

சண்டையின் வெளிப்பாடு

அந்தச் சம்பவம் முழு வீட்டையும் பரபரப்பாக்கியது.

சுரேஷ் ஓடி வந்தான்.

"என்ன அம்மா? என்ன ரம்யா? ஏன் சின்ன விஷயத்துக்கே சண்டை?"

ஆனால் இரண்டு பேரும் அடங்கி விடவில்லை.

மீனாட்சி:

"இந்தப் பெண்ணுக்கு சமையல் பற்றி ஒரு மரியாதையே இல்லை. எங்கள் மரபை கேலி பண்ணுறாள்."

ரம்யா:

"நான் கேலி பண்ணவில்லை. நான் கற்றது modern health cooking. அதுக்கு தப்பா என்ன?"

இருவரும் தொடர்ந்து வார்த்தை சண்டை.

சாம்பார் பாத்திரத்தில் காய்ச்சி கசக்கிக் கொண்டிருந்தது; வார்த்தைகளில் கோபம் கசக்கிக் கொண்டிருந்தது.

அக்கம் பக்கத்தினர் சாட்சி

அதே சமயம், வீட்டுக்குள் அக்கம்பக்கத்து பாட்டி ஒருவர் வந்தார்.

"என்னடா, உங்க வீட்டில சாம்பார் வாசனைக்கும், சண்டை சத்தத்துக்கும் ஒரே போட்டியா?"

அவள் சிரித்துக் கொண்டே, இருவரும் சமைத்த சாம்பாரையும் சுவைத்தார்.

மீனாட்சியின் சாம்பார்: பாரம்பரிய சுவை.

ரம்யாவின் சாம்பார்: புதிய ஸ்டைல், ஹெல்தி.

பாட்டி சொன்னார்:

"அட… இரண்டு சாம்பாரும் super தான்! ஆனா சுவை மட்டும் தனித்தனி. ஒன்றை ஒன்றோட சேர்த்து பார்த்தீங்களா?"

உணர்வு மாற்றம்

அந்த வார்த்தை இரண்டு பேரையும் சிந்திக்க வைத்தது.

மீனாட்சியும், ரம்யாவும் சற்று அடங்கினர்.

சுரேஷ் சாம்பாரை கலந்து சுவைத்தான்.

"வாவ்! இப்போ தான் real சுவை!

அம்மா, உங்க பாரம்பரியம். ரம்யா, உங்க health style. இரண்டும் சேர்ந்ததால்தான் perfect taste வந்தது."

மீனாட்சி அம்மாள் சிரித்தாள்.

"ஆமா… ரம்யா, நான் உன்னை தவறா புரிந்துகிட்டேன். நீங்க modern, நானும் பழையது. இரண்டும் சேர்ந்தால்தான் இந்த வீடு நிறைவு."

ரம்யாவும் கண்ணீருடன்:

"அம்மா, நான் சண்டைக்காக சமைக்கவில்லை. உங்களைப் போல சமைக்கக் கற்றுக்கொள்ளனும் என்பதற்காகத்தான்."

அதன் பின் அந்த வீட்டில் சாம்பார் சண்டை இல்லை.

மாறாக, ஒவ்வொரு வாரமும் இருவரும் சேர்ந்து "மீனாட்சி – ரம்யா ஸ்பெஷல் சாம்பார்" என்ற பெயரில் கலந்த சுவையைச் சமைத்தனர்.

அந்த சுவையை சுவைத்த அக்கம் பக்கத்தினர் எல்லோரும் சொல்வார்கள்:

"இது சாம்பாரா? இல்லையா சமாதானத்துக்கான சின்னம்?"

மம்மியின் மர்மம் – மதுரையை மீட்கும் போராட்டம் - 2