பழைய வரைபடத்தின் இரகசியம் - 4

 பகுதி 4 : குகையின் சோதனைகள்

தீவின் இருண்ட முகம் 

மறைந்த தீவை அடைந்த பிறகு, நால்வரின் மனத்திலும் ஒரு கனமான சுமை இருந்தது. கடலோரக் கருப்பு மணல் அவர்கள் காலடியில் ஒவ்வொரு தடவையும் இடிந்து, ஆழமான சத்தத்துடன் சுருண்டது. கடல் அலைகள் கரையை தாக்கிய சத்தம் கத்தல் போல கேட்டது. அந்த இடம் உயிரற்றது—பறவைகளும், சிறிய பூச்சிகளும் கூட அங்கே காணவில்லை.

அரவிந்த் தன்னுடைய கையில் இருக்கும் பழைய வரைபடத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். அந்த வரைபடத்தில் கிழிந்த இடங்களில், சின்னங்களின் அடியில் மங்கலான எழுத்துக்கள் தெரிந்தன. அவன் அவற்றைப் புரிந்துகொள்ள முயன்றான்.

“இங்கிருந்து தெற்கே,” என்று அவன் மெதுவாகச் சொன்னான்.

கதிர், எப்போதும் போல சிரிப்போடு, “அடடா, சாகசம் நல்லா இருக்கும் போல. ஆனா சாப்பாடு எங்கே கிடைக்கும்? வயிறு காலியா புதையல் தேட முடியுமா?” என்று அவனது வழக்கமான நகைச்சுவையால் சற்றே அச்சமடைந்த மனநிலையைப் பிசகினான்.

முத்துச்சாமி அந்தப் பாறைகளைக் கவனமாகப் பார்த்தான். அவனது முகத்தில் சுருக்கங்கள், கண்களில் மங்கிய நினைவுகள்.

“நான் இங்கே வந்தது பல வருடங்களுக்கு முன்பு. அதே குகையின் வாயில் தான் என் கண்களுக்கு முன்னால் இருந்தது. என் குழுவில் பெரும்பாலோர் அங்கேயே அழிந்தார்கள். அப்போ நான் மட்டும் பிழைத்தேன். இந்த தீவு எளிதா எதையும் தராது. ஒவ்வொரு அடியுமே சோதனை.”

நந்தினி அவன் சொன்ன வார்த்தைகளை சுவாரஸ்யத்தோடு கேட்டு கொண்டிருந்தாலும், அவள் கண்களில் ஒரு திடமான நம்பிக்கை.

“ஆனா, அந்த சோதனைகள் வரலாற்றின் தடயங்களை நமக்குக் காட்டும். நான் படித்த பழைய எழுத்துகளின் அடிப்படையில் இந்தக் குகை ஒரு வழிபாட்டு மையம். ஆனால் அதை பிறகு கொள்ளையர்கள் புதையல் மறைக்கப் பயன்படுத்தினார்கள்.”

அவர்கள் அனைவரும் அடர்ந்த செடிகள், பனிமூட்டத்தைக் கடந்து சென்றனர். தீவில் உள்ள வானம் எப்போதும் மேகமூட்டத்துடன் இருந்தது. சூரியன் கூட அங்கே ஒளியைத் தராமல் பின் சென்றது போல.

சுமார் இரண்டு மணிநேரம் நடந்த பிறகு, அவர்களது முன் ஒரு பாறையின் அடியில் இருண்ட வாயில் தோன்றியது. அந்த வாயிலின் அருகே கருப்பு கற்களால் செய்யப்பட்ட வட்ட வடிவ சின்னங்கள் இருந்தன. மங்கிய பசும்புல், ஈரப்பதம் அந்தக் குகை எவ்வளவு பழமையானது என்பதைச் சொல்லியது.

“இது தான்,” என்று அரவிந்த் மெதுவாகக் கூறினான்.

அவர்கள் நால்வரும் ஒன்றாக அந்தக் குகையின் வாயிலில் நின்றபோது, காற்று திடீரென குளிர்ந்தது.

 குகையின் உள்ளே – இருளின் அழைப்பு

குகையின் உள்ளே நுழைந்ததும், அவர்களது கண்களுக்கு சற்றே வெளிச்சம் அடைவதற்கு நேரமாயிற்று. சுவர்களில் பழைய ஓவியங்கள் இருந்தன. அதில், பெரிய கப்பல்கள், போர்க்கள காட்சிகள், தெய்வத்தின் உருவம், பாம்பு சின்னங்கள், செல்வம் சுமக்கும் மனிதர்கள்—all அங்கே அழிந்த நிறங்களோடு இருந்தன.

நந்தினி அந்த ஓவியங்களை நன்கு கவனித்தாள்.

“இந்த குகை ஒரு சின்னம். பழைய தமிழ் மற்றும் போர்த்துகீசியர் இருவரின் அடையாளங்களும் இங்கே கலந்திருக்கும் போல.”

கதிர் ஓவியங்களை பார்த்து சிரித்தான்.

“அட, எவ்வளவு வருஷமா இருந்தாலும், சாமான்களை ஒளிச்சு வைச்சுட்டு போனார்களே! நம்ம மாதிரி யாராவது வந்து தேடணும் என்பதற்காகத்தான் போல்.”

அவர்கள் சற்றே முன்னேறியபோது, திடீரென இருளில் ஒரு பிம்பம் அசைந்தது போலத் தோன்றியது. கதிர் உடனே கத்தினான்:

“யாரோ இருக்கார்களா?”

ஆனால் அது அவர்களது நிழல்களே. குகையின் சுவர்களில் அசைந்து, உயிரோடு விளையாடும் போல இருந்தது.

முதல் சோதனை : நிழல்களின் பாதை

அங்கு ஒளி கொண்டு செல்ல முடியவில்லை. அவர்கள் ஏற்ற விளக்குகள் அனைத்தும் தானாகவே அணைந்தன. சுவர்களில் உள்ள நிழல்கள் உயிரோடு சிரித்துக் கொண்டிருந்தது போல அசைந்தன.

நந்தினி மெதுவாகச் சொன்னாள்:

“இது ஒரு மன சோதனை. ஒளியை நம்ப முடியாது. நம்முள் உள்ள துணிச்சலை நம்பி முன்னேறணும்.”

அவர்கள் ஒருவரின் கையை ஒருவர் பிடித்துக் கொண்டு, சுவர்களின் குளிரை உணர்ந்து, அச்சத்தை மீறி முன்னேறினர். நிழல்கள் பலவிதமான உருவங்களில் தோன்றின—பாம்பு, பேய், போர்வீரர்கள். ஆனால் அவர்கள் கண்களை மூடி, நம்பிக்கையோடு நடந்ததால் பாதை திடீரென வெளிச்சமடைந்தது.

அவர்கள் அந்த நிழல்களின் பாதையை வென்றுவிட்டனர்.

 இரண்டாம் சோதனை : நீரின் கோட்டை

குகையின் அடுத்த அறை முழுவதும் தண்ணீரால் நிரம்பியிருந்தது. நடுவில் உயரமான பாறைக் கம்பங்கள், ஆனால் அவற்றின் இடைவெளிகள் பெரியது. தண்ணீரின் அடியில் ஏதோ அசைவு—மனிதனை விழுங்கும் நிழல்கள்.

கதிர் சிரித்துக்கொண்டு சொன்னான்:

“இது நமக்கு எளிது. நான் பாயிட்டே போயிடுவேன்!” என்று அவன் பாறை பாறையாக குதித்தான்.

ஆனால் திடீரென நீரில் இருந்து பெரிய கருப்பு நிழல் மேலே வந்து அவனது காலை பிடிக்க முயன்றது. கதிர் சத்தமாகக் கத்தினான்.

அரவிந்த் உடனே கயிற்றை எறிந்து அவனை இழுத்தான்.

“கதிரா! அப்படி அவசரப்படாதே!”

முத்துச்சாமி மெதுவாகச் சொன்னான்:

“இந்தச் சோதனை ஒற்றுமையைக் கேட்கிறது. தனியாக யாராலும் கடக்க முடியாது.”

அவர்கள் அனைவரும் மரச்சட்டிகள், கயிறுகள் ஒன்றாக இணைத்து ஒரு பாலம் போல அமைத்தனர். ஒருவருக்கொருவர் உதவி செய்து அந்த நீர்கோட்டையை கடந்தனர். நீரில் இருந்த உயிர்கள் அவர்களைப் பிடிக்க முயன்றாலும், குழுவின் ஒற்றுமையால் அவர்கள் பாதுகாப்பாக மறுபுறம் அடைந்தனர்.

மூன்றாம் சோதனை : உண்மையின் வாயில்

குகையின் கடைசி பகுதியில் மூன்று கல் கதவுகள் இருந்தன. ஒவ்வொரு கதவிலும் ஒரு சின்னம்:

• ஒன்று சூரியன்

• ஒன்று நிலவு

• ஒன்று பாம்பு

நந்தினி அவற்றை ஆராய்ந்தாள்.

“இங்கே எழுதப்பட்டிருக்கும் குறியீடு—‘உண்மை வெளிச்சத்தில்தான் இருக்கிறது’. அதாவது, சூரியன்தான் உண்மையின் அடையாளம்.”

அவர்கள் சூரிய சின்னத்தைக் காட்டும் கதவைத் தேர்ந்தெடுத்தனர். கதவு மெதுவாகத் திறந்தது. மற்ற இரண்டு கதவுகள்—பாம்பு, நிலவு—தொடர்ந்திருந்தால் என்னவாகியிருக்கும் என்று அவர்கள் யோசிக்காமல் இருக்க முடியவில்லை.

குகையின் மையம் – ரகசிய பெட்டி

அவர்கள் சென்ற இடம் ஒரு பெரிய மண்டபம். நடுவில் ஒளிரும் பாறை மேஜை. அதன் மேல் சிறிய பெட்டி ஒன்று இருந்தது. பெட்டியின் மேல் பழைய எழுத்தில்:

“இது செல்வத்தின் பாதையின் தொடக்கம் மட்டுமே.”

அவர்கள் அனைவரும் அதிர்ச்சியடைந்தனர்.

அரவிந்த் கைநீட்டி பெட்டியைத் தொட்டதும், முழு குகையும் அதிர்ந்தது. மேலிருந்து பாறைகள் விழத் தொடங்கின.

முத்துச்சாமி கத்தினான்:

“ஓடுங்க! இது இன்னும் சோதனையின் ஒரு பாகம்தான்!”

அவர்கள் நால்வரும் அந்தப் பெட்டியை எடுத்துக் கொண்டு வெளியில் பாய்ந்தனர். குகை முழுவதும் இடிந்து கொண்டே இருந்தது. காற்று தூசியில் நிரம்பி, குரல்களை விழுங்கியது. ஆனால் அவர்கள் உயிரோடு வெளியே வந்தனர்.

வெளியில் – அடுத்த பயணம்

குகையிலிருந்து பிழைத்தவுடன், அவர்கள் அனைவரும் கடற்கரைக்கு அருகே அமர்ந்தனர். அவர்கள் மூச்சுவிட்டபோது, அவர்களது கையில் இருந்த பெட்டி மிகக் கனமாக இருந்தது.

நந்தினி அந்தப் பெட்டியை நெருங்கிப் பார்த்தாள்.

“இதில் இன்னும் பல ரகசியங்கள் மறைந்திருக்கும். ஆனால் இதைத் திறப்பது எளிதாக இருக்காது.”

அரவிந்த் வரைபடத்தை மீண்டும் பார்த்தான். அதில் இன்னும் சில பகுதிகள் மறைந்திருந்தன.

“இது ஆரம்பம் மட்டுமே. நம்ம பயணம் இப்போதுதான் தொடங்குகிறது.”

முத்துச்சாமி அமைதியாகக் கூறினான்:

“நான் என் வாழ்க்கையில் நிறைய சாபங்களையும், மரணங்களையும் பார்த்திருக்கிறேன். ஆனா, இந்தப் பெட்டியோடு வாழ்வின் இறுதி வரை போகத் தயாராக இருக்கிறேன்.”

கதிர் சிரித்தான்.

“நமக்கு இன்னும் சோதனைகள் இருக்கலாம். ஆனா, நம்ம நால்வரும் சேர்ந்து இருந்தால் அதை வெல்ல முடியும்.”

அவர்கள் பார்த்த கடற்கரை முழுவதும் மின்னலின் ஒளி கிழித்து சென்றது. அடுத்த கட்டத்தில் அவர்களை எதிர்கொள்ளப் போவது இன்னும் பெரும் ரகசியம் என அவர்கள் உணர்ந்தனர்.

“குகையின் சோதனைகள்” முடிவில், அவர்களின் கையில் ரகசியப் பெட்டி. அது செல்வத்தின் துவக்கம் மட்டுமே. அந்த பெட்டியின் உள்ளே என்ன இருக்கிறது? அது அவர்களை அடுத்த சோதனைகளுக்கு எங்கே அழைத்துச் செல்லப் போகிறது?