அரண்மனையின் அந்த இரவின் நெருப்பு - 4

 பகுதி 4 – ஆசையின் தீயில் கரையும் இரவு

அந்த இரவு இன்னும் ஆழமாகிப் போனது. அரண்மனை மாளிகையின் வெளியில் மழை சொட்டித் தொடர்ந்தாலும், உள்ளே ஒரு வேறு புயல் வீசியது. அது ஆசையின் புயல்.

மன்னன் வீரசேனனின் கரங்கள் அமுதாவதியின் இடுப்பைச் சுற்றிக் கொண்டு அவளை படுக்கையின் மீது இழுத்துச் சென்றன. அந்த நெருப்பு போலிய கண்களில் இருந்த பசியை அவள் தெளிவாக உணர்ந்தாள். அதே சமயம், தனது உடலில் ஏற்கனவே பரவிக் கொண்டிருந்த அந்த அடங்கா வெப்பத்தையும் அவள் மறைக்கவில்லை.

பட்டு போர்வையின் மீது அவள் விழுந்தபோது, மல்லிகையின் மணம் இன்னும் பலமாய் பரவியது. அவள் பறவையைப் போலக் குலுங்கிய கைகளைப் பரப்ப, வீரசேனன் அவள்மேல் சாய்ந்தான். அவன் உதடுகள் அவளது உதடுகளை தீப்பொறியாய் தீண்ட, இருவரின் உடலும் ஒரே நெருப்பாக உருகத் தொடங்கின.

அவளது நெஞ்சின் நடுக்கம், அவனது மார்பின் அதிர்வோடு கலந்து இசை போல ஒலித்தது.

“மன்னா… இன்றிரவு நான் உன்னுடையவள் மட்டுமே,” என்று அவள் மூச்சின் இடையே கிசுகிசுத்தாள்.

வீரசேனன் அந்த வார்த்தைகளைக் கேட்டு மின்னல் போலத் துள்ளினான். அவன் அவளது கழுத்தின் வழியாக தீவிரமான முத்தங்களைப் பரப்பினான். அவள் நாணம் கலைந்த முகத்துடன் தன்னால் தாங்க முடியாமல் அவனை அணைத்துக் கொண்டாள்.

அவர்களின் உடைகள் மெதுவாகச் சரிந்து, தோல் தோலைத் தொட, அந்தத் தொடுதலில் நெருப்பு வெடித்தது.

வீரசேனன் அவளது விரல்களைத் தன் விரல்களில் சிக்கவைத்து, அவளது கண்களில் நேராகப் பார்த்தான்.

“அமுதாவதி… உன்னைச் சந்தித்ததிலிருந்து என் வாழ்வு தான் அர்த்தம் பெற்றது. இன்றிரவு என் ஆன்மா உன்னோடு கலக்கப் போகிறது,” என்றான்.

அந்தக் கண்களில் இருந்த பேரரசனின் ஆண்மை, காதலனின் மென்மை, ஆசையின் தீ — மூன்றும் ஒன்றாய் பளபளத்தன.

அமுதாவதி இனி தடுக்கவில்லை. அவள் கண்ணை மூடி, அவன் மீது தன்னையே முழுமையாக ஒப்படைத்தாள்.

அந்தக் கணம், அரண்மனையின் மாளிகைச் சுவர்களே அந்தக் காட்சியைக் கண்டு எரிந்தன போலிருந்தது. தீபத்தின் ஒளி, பட்டு போர்வையின் சுருள், மல்லிகைத் தழும்புகள் — இவை அனைத்தும் அவர்களின் காமத்தின் சாட்சியாய் இருந்தன.

வீரசேனனின் மூச்சும், அமுதாவதியின் அலறும் சத்தமும் ஒன்றோடு ஒன்று கலந்து, அறை முழுதும் புயலாய் அதிர்ந்தது.

அந்தத் தீவிரத்தில், இருவரும் உடல் மனம் பிரிக்க முடியாத அளவுக்கு ஒன்றாய் உருகினர்.

அந்த இரவு – ஆசையின் தீயில் அவர்கள் கரைந்த இரவு.

மன்னனின் வலிமையும், மன்னியின் காதலின் ஒப்புதலும், இருவரின் உடலின் சுவாசமும் சேர்ந்து, அவர்கள் ஆன்மாக்கள் கூடும் வரை எடுத்துச் சென்றது.

அந்த நெருப்பில் அவர்கள் தங்களை முழுமையாகத் தியாகம் செய்தனர்.

காமத்தின் அந்த இரவு, சோழப் பேரரசின் வரலாற்றில் எவருக்கும் தெரியாமல், ஆனால் அவர்களின் வாழ்வில் என்றென்றும் எரிந்து கொண்டிருக்கும் தீயாய் மாறியது.